Splatoon

Οι μάχες των χρωμάτων.

H Nintendo μας έχει συνηθίσει ανά τα χρόνια να κυκλοφορεί πρωτοποριακά games. Αν ξεκινάγαμε από τώρα να φτιάχναμε μία λίστα, θα χρειαζόμασταν πάρα πολλές ώρες ώστε να την ολοκληρώσουμε. Βέβαια, όπως γνωρίζουμε όλοι πάρα πολύ καλά, έχει μία τελείως διαφορετική οπτική στο πως φτιάχνει games, από όλες τις υπόλοιπες εταιρείες ανάπτυξης. Το στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει, είναι αυτή η «μαγική» ικανότητα να δημιουργεί παιχνίδια που απευθύνονται σε όλους. Μπορεί ποτέ να μην είδαμε εξαιρετικά γραφικά (με τα ΑΑΑ δεδομένα), αλλά πάντα προσφέρει ολοκληρωμένα προϊόντα, τα οποία είναι προσιτά τόσο σε μικρούς όσο και μεγάλους.

Πιστή στο δρόμο που έχει χαράξει εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζει την παράδοση με το νεότερο δημιούργημά της, το Splatoon. Η αποκάλυψη του ολοκαίνουργιου IP έγινε στο Nintendo Digital Event, κατά τη διάρκεια της Ε3 2014. Στην ουσία, πρόκειται για ένα Third-person shooter, με την μεγαλύτερη έμφαση να δίνεται στο online multiplayer κομμάτι. Για ότι αξίζει, πρέπει να αναφέρουμε πως ο θρυλικός Shigeru Miyamoto έχει βάλει το «χεράκι» του στην ανάπτυξη του Splatoon. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο, κυκλοφορούσε με ένα μπλουζάκι του παιχνιδιού, όπου και εάν βρισκόταν. Ήρθε η ώρα να αναλύσουμε εις βάθος το νέο «παιδί» της Nintendo και να δούμε κατά πόσο είναι αντάξιο των προσδοκιών που έχει δημιουργήσει.

Inklings VS Octarians
Τα γεγονότα του Splatoon επικεντρώνονται στην «κόντρα» ανάμεσα σε Inklings (καλαμάρια) και Octarians (χταπόδια). Πριν από 100 χρόνια, είχε γίνει ένας μεγάλος πόλεμος ανάμεσά τους, γνωστός και ως Great Turf War. Αφού οι Inklings κέρδισαν, απομάκρυναν τους Octarians, τουλάχιστον μέχρι αυτοί να επιστρέψουν. Αυτή τη φορά έκλεψαν το “Battery Catfish”, την πηγή ενέργειας της πόλης των Inklings, Inkopolis.

Ο σκοπός τους δεν είναι ξεκάθαρος, αλλά πολύ σύντομα θα ξεκινήσετε την περιπέτειά σας στην Octo Valley ώστε να επανακτήσετε το Battery Catfish και να βάλετε τέλος στα σχέδια των Octarians. Αν και το σενάριο είναι απλό και κατανοητό, με απογοήτευσε το γεγονός πως δεν έχει δοθεί προσοχή στην εξιστόρησή του. Τουλάχιστον, το gameplay και η ποικιλία των αποστολών καλύπτουν το κενό έως ένα βαθμό.

"You’re a kid now...You’re a squid now"
Με το που μπείτε στο Splatoon θα χρειαστεί να δημιουργήσετε το Inkling σας. Στη διάθεσή σας έχετε μόνο τρεις επιλογές, να αλλάξετε το φύλλο του, το χρώμα του δέρματός του αλλά και το χρώμα των ματιών του. Η αλήθεια είναι πως σίγουρα θα μπορούσαν να υπάρχουν επιπλέον επιλογές customization, όπως διαφορετικά κουρέματα και χαρακτηριστικά στο πρόσωπο. Αφού ολοκληρώσετε τον χαρακτήρα σας, θα μεταβείτε στο Plaza της Inkopolis, όπου θα μπορούσαμε να πούμε πως λειτουργεί σαν το κεντρικό «μενού».

Από εκεί μπορείτε να περιηγηθείτε με τον χαρακτήρα σας στα γύρω κτήρια, αλλά και να δείτε τα Inklings παικτών από όλο τον κόσμο. Όπως αναφέραμε και στην αρχή, το Splatoon επικεντρώνεται στο online multiplayer, οπότε τώρα θα ξεκινήσουμε με το Hero mode, το οποίο είναι το story του παιχνιδιού στην ουσία. Πηγαίνοντας στο Octo Valley, θα ξεκινήσετε τις πρώτες σας αποστολές, οι οποίες λειτουργούν ως tutorial. Εδώ πρέπει να αναφέρω πως η είσοδος για το Octo Valley, είναι ένα… σιφόνι στο πάτωμα, το οποίο όπως καταλαβαίνετε δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να εντοπίσετε.

Έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα στο Hero mode, αντιμετώπισα και το πρώτο μου πρόβλημα. Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα shooters, όπου χρησιμοποιείτε τον μοχλό για να σημαδεύσετε, οι developers για κάποιον άγνωστο λόγο αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τα motion controls του Gamepad ως την default επιλογή. Αφού ξεπέρασα το πολιτισμικό σοκ που μου δημιούργησε ο χειρισμός, πήγα αμέσως στα controls για να τον επαναφέρω στα «ίσα» του. Εκεί που πραγματικά «λάμπει» το Splatoon, είναι στις καινοτόμες ιδέες που εισάγει σε ένα είδος όπως τα Third-person shooters. Αντιθέτως με τους «συγγενείς» του, όπου το σημάδι και τα αντανακλαστικά έχουν πρωτεύων ρόλο, εδώ η δημιουργικότητα είναι αυτή που ξεχωρίζει έναν καλό παίκτη από έναν κακό.

Βασικό ρόλο σε αυτήν την αντίθεση παίζει το μελάνι, το οποίο αντικαθιστά τις σφαίρες των όπλων. Στο Splatoon σκοπός σας είναι να χρησιμοποιήσετε έξυπνα το μελάνι που ρίχνετε από τα όπλα σας και να «βάψετε» τα πάντα στο πέρασμα σας. Συγκεκριμένα, έχετε δύο μορφές τις όποιες εναλλάσσετε ανάλογα την περίσταση. Στη βασική σας όπου είστε «άνθρωπος», μπορείτε να πυροβολήσετε και να σκοτώσετε τους εχθρούς σας. Πολύ σύντομα όμως θα αντιληφθείτε πως είναι ζωτικής σημασίας η χρησιμοποίηση της εναλλακτικής σας μορφής, αυτή του καλαμαριού.

Αντί για πυρομαχικά τα όπλα λειτουργούν με μελάνι, το οποίο όμως δεν είναι απεριόριστο. Αν το ξοδέψετε όλο, θα πρέπει να περιμένετε μερικά δεύτερα μέχρι να γεμίσει ή πολύ απλά να «βουτήξετε» στις επιφάνειες του περιβάλλοντος ως καλαμάρι ώστε να επιταχύνετε την επανάκτηση του. Όταν ρίχνετε μελάνι, στην ουσία «μαρκάρετε» την περιοχή με το χρώμα σας, επιτρέποντας σας να περιηγηθείτε σε αυτήν με τη δεύτερη μορφή. Επίσης, μπορείτε μέσω του χρώματος να ανεβείτε σε άλλα σημεία, όπου ως «άνθρωπος» δε θα μπορούσατε. Οι εχθροί σας από την άλλη, όταν πατάνε πάνω στο χρώμα σας δέχονται σημαντική μείωση στην ταχύτητα τους.

Ένα Third-person shooter που ξεχωρίζει σαν την μύγα μες στο γάλα.

Η δημιουργικότητα που ανέφερα πριν όμως, έχει να κάνει με το πώς θα εκμεταλλευτείτε το περιβάλλον τριγύρω σας με το χρώμα σας. Όταν βρίσκεστε κάτω από την επιφάνεια, οι εχθροί σας δεν μπορούν να σας δουν κάτι που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εις βάρος τους. Οπότε μπορείτε κάλλιστα να βγείτε στην πλάτη τους και να τους εξοντώσετε πολύ εύκολα. Αυτό ήταν μόνο ένα παράδειγμα του τι μπορείτε να κάνετε βέβαια. Ο μόνος περιορισμός που έχετε είναι η φαντασία σας.

Το οπλοστάσιο σας έχει μία μεγάλη γκάμα όπλων. Από τα κλασικά αυτόματα και snipers, μέχρι τεράστιες βούρτσες και ρολά βαφής, μπορείτε να διαλέξετε όποιο σας ταιριάζει καλύτερα και να το προσαρμόσετε στο play style σας. Επίσης, υπάρχουν χειροβομβίδες και διάφορα άλλα gadgets που κάνουν την εμπειρία ακόμα πιο διασκεδαστική και σας επιτρέπουν να πειραματιστείτε. Συγκεκριμένα, κάθε όπλο έρχεται πακέτο με ένα secondary (χειροβομβίδα ή κάτι άλλο) και ένα special ability. Με τα special abilities μπορείτε να σπείρετε τον όλεθρο στους αντιπάλους σας με… στυλ. Το ability που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι το Kraken, που όπως μαρτυράει και η ονομασία του, μεταμορφώνει τον χαρακτήρα σε ένα τεράστιο καλαμάρι.

Το gameplay και οι άπειρες δυνατότητες που προσφέρει ο συνδυασμός των δύο μορφών είναι το πιο δυνατό σημείο του Splatoon. Δυστυχώς όμως, όπως θα δείτε και παρακάτω εκεί που υστερεί σημαντικά είναι στο περιεχόμενο, ειδικά στο online multiplayer, όπου είναι και θεωρητικά το βασικό στοιχείο του παιχνιδιού. Βέβαια, το single player δεν βρίσκετε σε καλύτερη κατάσταση, καθώς δίνει την αίσθηση «προχειροδουλειάς». 

Στο Octo Valley που διαδραματίζονται τα γεγονότα του Hero Mode, υπάρχουν πέντε πλατφόρμες, οι οποίες είναι στην ουσία μικρές περιοχές. Σε κάθε μία από αυτές, υπάρχει ένας συγκεκριμένος αριθμός πιστών και αφού τις ολοκληρώσετε υπάρχει ένα boss fight. Σκοτώνοντας το boss αποκτάτε πρόσβαση στην επόμενη πλατφόρμα. H κάθε πίστα αποτελείται από πλατφόρμες που αιωρούνται και σκοπός σας είναι να φτάσετε στο τέλος της, όπου σας περιμένει ένα Zapfish. Στο δρόμο σας θα συναντήσετε διάφορους εχθρούς τους οποίους θα πρέπει να εξοντώσετε. Επιπρόσθετα, υπάρχουν και κάποια mini-puzzles που καλείστε να λύσετε ώστε να προχωρήσετε παρακάτω.

Γενικά, το Hero Mode δεν έχει κανένα είδους συνοχή. Οι πίστες είναι διάσπαρτες και σεις πρέπει απλά να τις ολοκληρώσετε. Αν και σχεδιαστικά είναι ενδιαφέρουσες και ικανοποιητικές, η έλλειψη μίας συμπαγούς δομής στο story, αφήνει μία «πικρή γεύση». Συνολικά υπάρχουν 27 πίστες και δε θα χρειαστείτε παραπάνω από έξι ώρες για να τερματίσετε το Hero Mode. Ένα στοιχείο που το κάνει λίγο πιο ενδιαφέρον, είναι η δυνατότητα να αναβαθμίσετε τον χαρακτήρα σας μέσω των Power Eggs που μαζεύετε σε κάθε πίστα. Για όσους θέλουν να «ψαχτούν» λίγο καλύτερα με το lore, υπάρχουν και τα Sunken Scrolls τα οποία είναι collectibles. 

Όσον αφορά τα amiibo του Splatoon, αυτά σας δίνουν πρόσβαση σε challenges, in-game gold και διάφορα άλλα αντικείμενα. Δυστυχώς δεν έχω κάποιο στη δοκιμή μου για να πειραματιστώ αλλά είναι ένα ευχάριστο έξτρα για όσους τα αγοράσουν. Καθώς το multiplayer είναι το επόμενο κομμάτι που θα αναλύσουμε, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια πράγματα προκαταβολικά. Ένα από τα πιο βασικά στοιχεία του multiplayer είναι τα αντικείμενα που αγοράζετε για τον χαρακτήρα σας και το level του. Καθώς ανεβαίνετε level μέσω του multiplayer και αποκτάτε gold, θα ξεκλειδώσετε νέα αντικείμενα και όπλα.

Συγκεκριμένα, εκτός από όπλα μπορείτε να αγοράσετε καπέλο, μπλουζάκι και παπούτσια. Το κάθε ένα από αυτά σας δίνει ένα bonus και καθώς παίζετε στο multiplayer, ανεβαίνουν level ξεκλειδώνοντας επιπλέον bonus. Κλείνοντας και αυτό, ήρθε η ώρα να περάσουμε στο κυρίως πιάτο που τελικά αποδείχθηκε ορεκτικό.

”Ink” to Thrill
Από την επίσημη αποκάλυψη του Splatoon, η Nintendo «φώναζε» πως πρόκειται για ένα multiplayer shooter. Τελικά, όπως θα δούμε και παρακάτω, μάλλον άδικα έγινε όλος αυτός ο ντόρος γύρω από το multiplayer κομμάτι. Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, όπως ανέφερα και προηγουμένως, μέσω των multiplayer battles ανεβαίνετε level και κερδίζετε gold, τα οποία μπορείτε να ξοδέψετε σε αντικείμενα.

Με το level να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αποκτήσετε πρόσβαση σε καλύτερο εξοπλισμό, καταλαβαίνετε πως δεν είναι εύκολο το balancing των ομάδων. Βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη διαθέσιμων modes και χαρτών. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν τα Regular Battles και τα Ranked (ξεκλειδώνουν αφού πάτε 10 level). Δυστυχώς, το μόνο διαθέσιμο mode στο launch είναι το Turf War, όπου η κάθε ομάδα πρέπει να βάψει όσο μεγαλύτερο ποσοστό του χάρτη μπορεί μέσα σε τρία λεπτά. Εξίσου ελλειμματική είναι και η ποικιλία στους χάρτες, καθώς υπάρχουν μόλις πέντε. Η Nintendo έχει υποσχεθεί πως μέσα στο καλοκαίρι θα προστεθούν πολλά ακόμα, αλλά είναι τουλάχιστον απαράδεκτο. Επίσης στα αρνητικά προστίθεται και η έλλειψη voice chat.

Δεν είναι δυνατόν ένα game σαν το Splatoon, όπου λανσάρετε ως καθαρά multiplayer εμπειρία, να έχει τόσο απογοητευτική υποστήριξη στην αρχή. Πραγματικά, θα ήταν προτιμότερο να κυκλοφορούσε μετά από δύο μήνες. Θεωρώ πως η Nintendo έκανε σαμποτάζ στον ίδιο της τον εαυτό. Παρά έχει γίνει το κακό με τα «πετσοκομμένα» παιχνίδια που βγαίνουν με… δόσεις. Ήλπιζα πως τουλάχιστον η ιαπωνική εταιρεία δε θα ακολουθούσε αυτό το μονοπάτι, αλλά δυστυχώς με διέψευσε και με το παραπάνω. Είναι πραγματικά κρίμα γιατί το gameplay και όλο το concept του Splatoon «λάμπει» στο multiplayer. Να σημειώσω πως υπάρχει και το Dojo Mode, όπου μπορείτε να παίξετε ένας εναντίον ενός με έναν φίλο σας local.

Η χαρά του παιδιού
Οπτικά το Splatoon θυμίζει μία παιδική χαρά. Πανέμορφο art design, γεμάτο λαμπερά χρώματα όπου θα σας παροτρύνει να επιστρέψετε στην παιδική σας ηλικία μέσω της οθόνης σας. Η Nintendo αποδεικνύει και πάλι περίτρανα πως ένα παιχνίδι δε χρειάζεται να είναι βίαιο και αιματηρό για να είναι ελκυστικό. Τεχνικά μπορεί ναι μεν να τρέχει σε 720p και 60 fps, αλλά η έλλειψη anti-aliasing είναι ολοφάνερη. Μέχρι ένα σημείο βοηθούν τα έντονα χρώματα ώστε να «κρυφτεί» το aliasing των textures, αλλά φαίνεται πολύ έντονο και ενοχλεί αρκετά. Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, το soundtrack είναι αρκετά συμπαθητικό και τα ηχητικά εφέ είναι καλοδουλεμένα. Μία πολύ καλή δουλειά all-around, με μοναδικό της «αγκάθι» το anti-aliasing.

Φρέσκιες ιδέες, έλλειψη περιεχομένου
Αν υπήρχε κάτι που δε θα περίμενα από το Splatoon, αυτό θα ήταν η έλλειψη περιεχομένου. Η Nintendo με εξέπληξε δυσάρεστα καθώς πάντα προσπαθεί να προσφέρει μπόλικο και ποιοτικό περιεχόμενο. Όταν ένα multiplayer shooter κυκλοφορεί με μόνο ένα mode και πέντε χάρτες, καταλαβαίνετε πως κάτι δε πάει καλά. Ευτυχώς το gameplay είναι απίστευτα εθιστικό και διασκεδαστικό, ενώ η απουσία πιθανόν bugs συμπεριλαμβάνετε και αυτή στα θετικά. Το Hero Mode από την άλλη, έχει κάποια θετικά στοιχεία αλλά η ανύπαρκτη συνοχή ανάμεσα στις πίστες και την ιστορία το «κρέμασαν». Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου, πρέπει να παραδεχτώ πως παρόλα τα προβλήματα του, το Splatoon μπορεί να σας προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης. Αν κάνετε στην άκρη όλα τα αρνητικά που έχει (και με μερικά updates στην πορεία βελτιωθούν), είναι σίγουρο πως θα περάσετε καλά. H Nintendo απέκτησε άλλο ένα καλό exclusive που στο μέλλον μπορεί να αποδειχθεί θησαυρός.

Θετικά:
- Διασκεδαστικό και εθιστικό gameplay
- Παιχνίδι παρέας
- Πανέμορφο art design γεμάτο χρώματα
- Συμπαθητικό soundtrack

Αρνητικά:
- Σημαντική έλλειψη σε χάρτες και modes
- Αδιάφορο Story mode
- Στόχευση με τα motion controls ως default επιλογή
- Ανύπαρκτο Anti-aliasing

Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7.5
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 7.5

Ένα συμπαθητικό και διασκεδαστικό Third-person shooter με προοπτική για το μέλλον.

Δημήτρης Αραμπατζίδης