Gauntlet

H Σφαγή του Αιώνα! 

Ακόμα θυμάμαι σαν όνειρο μια συγκεκριμένη μέρα προ εικοσαετίας και βάλε που βρισκόμουν στο σπίτι ενός παλιόφιλου, μπροστά στην οθόνη ενός Amstrad 6128. Η «αποστολή» μας εκείνη την ημέρα ήταν ο τερματισμός του Gauntlet 2 με την συνδρομή ενός cheat που μας χάρισε άπειρες ζωές. Τέσσερις ώρες μετά την έναρξη της σφαγής και μερικές δεκάδες επίπεδα αργότερα συνειδητοποιήσαμε με τρόμο ότι το παιχνίδι μπορεί να μην είχε τέλος…εν τέλει και αποφασίσαμε ότι περαιτέρω ενασχόληση θα μας έτρωγε χρόνο από τις άλλες μας ασχολίες.

Fast forward στην εποχή μας τώρα όπου η εποποιία των Gauntlet έχει περάσει από 40 κύματα, επιβιώνοντας μετά από τρεις δεκαετίες στην videogame κουλτούρα. Μετά τα δύο κλασικά Gauntlet (1985 και 1986) εμφανίστηκε το Gauntlet III: The Final Quest που άλλαξε την οπτική γωνία από top down σε ισομετρική κάμερα προσθέτοντας τέσσερις νέους χαρακτήρες στο παιχνίδι, το Gauntlet Legends που εισήγαγε αρκετά RPG χαρακτηριστικά και τα sequels του Gauntlet Dark Legacy και Gauntlet: Seven Sorrows. Σε αντίθεση με τα τρία πρώτα Gauntlet, οι συνέχειες, παρότι είχαν καλύτερα γραφικά και μπόλικα φρέσκα στοιχεία στο gameplay τους, δεν ικανοποίησαν το ίδιο τους οπαδούς του franchise με αποτέλεσμα την περιορισμένη εμπορική επιτυχία τους.

Την ακόρεστη δίψα μας για ακατάσχετη αιματοχυσία και σφάξιμο στρατιών από τέρατα αποφάσισαν να κορέσουν φέτος οι ταλαντούχοι σουηδοί φοιτητές που βρίσκονται πίσω από την εταιρεία ανάπτυξης Arrowhead Game Studios. Οι gamers από τον Βορρά ειδικεύονται στα Action-Adventures με έμφαση στο co-op στοιχείο. Απόλαυσα πραγματικά την μανιώδη δράση του περυσινού Action της Arrowhead με τίτλο The Showdown Effect που σας ρίχνει κατευθείαν στην μάχη ενάντια σε παίκτες από όλο τον κόσμο: γροθιές, κλωτσιές, πιστολιές, τσεκουριές και πολλοί ακόμα απολαυστικοί τρόποι ξεπαστρέματος αξιοποιούνται από τους συμμετέχοντες σε ένα βίαιο πανηγύρι. Η ανάληψη ενός project σαν το Gauntlet φαντάζει δύσκολη υπόθεση για μια σχετικά φρέσκια εταιρεία που ιδρύθηκε το 2008, αλλά η αποτίμηση της μέχρι τώρα δουλειάς τους έπεισε την Warner, να της δώσει την ευκαιρία να αποδείξει την αξία της.

Gauntlet of the Damned
Ξεχάστε τους καλούς μάγους σαν τον Merlin και οραματιστείτε έναν τσιφούτη μάγο με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που βαριέται μέχρι αηδίας. Ονομάστε τον Morak και αμέσως έχετε συλλάβει το ποιόν του δημιουργού μιας σειράς από ανήλιαγα μπουντρούμια που ονομάζονται Gauntlet. Γνωρίζοντας το μέγεθος της ανθρώπινης απληστίας, ο Morak διαδίδει φήμες ότι στα άδυτα του Gauntlet βρίσκονται αμύθητοι θησαυροί και μαγικά αντικείμενα που περιμένουν τους πιο γενναίους μαχητές να τα αποκτήσουν.

Για πολλά χρόνια το παραμύθι του Morak γίνεται πιστευτό από αμέτρητους τυχοδιώκτες που σπεύδουν να αναζητήσουν την τύχη τους στις στοές του Gauntlet μόνο και μόνο για να χάσουν τις ζωές τους από τα φρικαλέα όντα που κατοικούν εκεί. Την ώρα που ο Morak...το διασκέδαζε, τέσσερεις πανίσχυροι πολεμιστές αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να μπουκάρουν στα dungeons με σκοπό την συντριβή του μάγου και την απόκτηση των θησαυρών του. Ο θεός Thor, η τρομερή Βαλκυρία Thyra, ο μάγος Merlin και το ξωτικό Questor έχουν ότι χρειάζεται για να ξεπεράσουν την μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής τους. Το αν θα το πετύχουν ή όχι εξαρτάται από εσάς. 

Κάθοδος στα αιματοβαμμένα μπουντρούμια
Το Gauntlet είναι ένα Hack and slash «διαμάντι» διανθισμένο με πενιχρά RPG στοιχεία που αποσκοπούν στην σταδιακή ενδυνάμωση των ηρώων αλλά και στο replayability των λιγοστών levels του. Προς μεγάλη μου απογοήτευση συνειδητοποίησα γρήγορα ότι, σε αντίθεση με τους προκατόχους του που είχαν εκατοντάδες επίπεδα, το νέο Gauntlet διαθέτει μόνο τρεις περιοχές, τις Crypts, Caves και Temple που υποδιαιρούνται σε 4 levels έκαστη, σύνολο 12. Αν αναλογιστείτε ότι το τέταρτο επίπεδο είναι πάντοτε το boss τότε καταλαβαίνετε πόσο μικρή είναι τελικά η διάρκεια του παιχνιδιού.

Κάθε επίπεδο χωρίζεται σε τρία υποεπίπεδα που ακολουθούν την εξής νόρμα: το πρώτο είναι μια μικρή εισαγωγή στα τέρατα που θα αντιμετωπίσετε με εύκολους σχετικά αντιπάλους, το δεύτερο δυσκολεύει αισθητά και σας έχει μονίμως στο τρέξιμο και το τελευταίο είναι μια στατική πίστα με μορφή αρένας όπου ξεπηδούν από παντού φωλιές τεράτων που πρέπει να τσακίσετε για να το τελειώσετε. Τα τέσσερα επίπεδα δυσκολίας είναι σωστά προσαρμοσμένα στις ικανότητές σας ως παίκτες και δεν παρατήρησα κάποιο πρόβλημα. Μπορώ να σας πω βέβαια ότι ένας έμπειρος παίκτης των Hack and slash games θα «σκοντάψει» στην προκειμένη περίπτωση κατά κύριο λόγο στα bosses.

Λουτρό αίματος
Η ικανοποίηση στο Gauntlet πηγάζει από τον σφαγιασμό εκατομμυρίων αποκρουστικών πλασμάτων που κατοικούν στα dungeons του Morak. Τα τέρατα είτε στέκονται ήδη στα δωμάτια και περιμένουν από εσάς να ανοίξετε την πόρτα για να σας χιμήξουν, είτε ξεπηδούν από πύλες που ανοίγουν οι «φωλιές», κτίσματα που βγαίνουν από το πάτωμα απροειδοποίητα (χαρακτηριστικό γνώριμο από τις πρώτες εκδόσεις). Η επιτομή της Gauntlet εμπειρίας που έχει παραμείνει αναλλοίωτη από τον πρώτο τίτλο του franchise, είναι η εκτόνωση που νιώθετε κάθε φορά που ένα τέρας πέφτει θύμα των τρομερών ικανοτήτων σας.

Μούμιες, σκελετοί, δαίμονες και πιστοί αιρέσεων συγκεντρώνονται γύρω από το avatar σας, σαν να τους τραβάει ένας τεράστιος μαγνήτης. Η υπέροχη ψηφιακή "μηχανή του κιμά" που χειρίζεστε έχει την δυνατότητα να κόβει σαν βούτυρο τα διαβολικά κορμιά στην σειρά, γεμίζοντας την ψυχή σας με ένα αίσθημα θριάμβου επειδή αποδεικνύετε την ανωτερότητά σας ασταμάτητα.

Το ξεπάστρεμα πλήθους εχθρών θέλει και τα κατάλληλα όπλα και το Gauntlet δεν με άφησε παραπονεμένο. Αρχικά επέλεξα τον μαχητή Thor που αποτελεί τον πιο εύκολα διαχειρίσιμο χαρακτήρα. Ο Thor έχει τρία είδη επίθεσης. Το πρώτο είναι μια απλή ταλάντευση του τσεκουριού του που αφαιρεί κεφάλια σαν να είναι… πώματα μπουκαλιών. Στο δεύτερο χρησιμοποιεί μια περιστροφική κίνηση του κορμιού του (μου θύμισε έντονα την κίνηση αποκεφαλισμού στο αξέχαστο Barbarian II: The Dungeon of Drax) και στο τρίτο περιστρέφεται σαν ανεμιστήρας, πετσοκόβοντας οτιδήποτε τον περιβάλλει κυκλικά.

Η Βαλκυρία από την άλλη είναι η καταλληλότερη για έλεγχο του πλήθους των πλασμάτων που σας την πέφτουν. Με την thrust κίνησή της λογχίζει τους φουκαράδες που βρίσκονται μπροστά της, ανοίγοντας εύκολα δρόμο ανάμεσα στις ορδές χωρίς περιττές μανούβρες. Ο γηραλέος Merlin έχει μια σοβαρή γκάμα από spells που μπορούν να διαλύσουν μάζες αντιπάλων ή να εξολοθρεύσουν άνετα μεμονωμένους εχθρούς. Ο Questor δεν μου άρεσε καθόλου ως χαρακτήρας και τον βρήκα τρομερά αδύναμο με τις ριπές βελών που εξαπολύει.

Δυναμώνοντας τους μακελάρηδες
Για να μας δελεάσει το Gauntlet στο να επιστρέψουμε στις λιγοστές του πίστες χρησιμοποιεί δύο στοιχεία gameplay που ανήκουν στο RPG είδος. Το πρώτο είναι ο εξοπλισμός των ηρώων. Οι πολεμιστές κουβαλούν κάποια στάνταρ armor και όπλα. Αμφότερα μπορούν να αντικατασταθούν με βελτιωμένο gear, αρκεί να περάσετε συγκεκριμένα επίπεδα σε normal και hard δυσκολία. Παράλληλα, μια σειρά από 10 μαγικά αντικείμενα εν ονόματι Relics, σας τροφοδοτούν με χρήσιμα bonuses που αυξάνουν την ταχύτητα των χτυπημάτων σας, εξαπολύουν ανεμοστρόβιλους στα φρικιά, εμφανίζουν δαιμονικά πλάσματα που πολεμούν στο πλευρό σας κ.ο.κ. Θεωρώ μειονέκτημα του Gauntlet το ότι τα Relics είναι τα ίδια και για τους 4 μαχητές.

Όποιος νομίζει ότι το Gauntlet είναι μια ανεγκέφαλη σπλατεριά προφανώς δεν εκτίμησε καθόλου τους χιλιάδες πετσοκομμένους εγκεφάλους των εχθρών, μιλάμε για εντελώς… εγκεφαλικό video game!

Η δεύτερη RPG προσθήκη στο παιχνίδι είναι τα Masteries, in-game κατορθώματα που έχουν άμεσο αντίκτυπο στις «εκκαθαριστικές» ικανότητες των χαρακτήρων. Σφαγιάζετε Χ αριθμό τεράτων με την περιστροφική επίθεση του Warrior και το cooldown της πέφτει δραματικά, τσακίζετε κεφάλια μουμιών και το damage που κάνετε σε αυτές αυξάνεται κατακόρυφα. Μπορείτε να αγνοήσετε τα Masteries αφού ούτως ή άλλως αρκετά θα τα πετύχετε θέλοντας και μη, αλλά η απόκτηση τους ενδυναμώνει τους ήρωες αρκετά για να ξεπεράσουν κάθε δοκιμασία με άνεση.

Ο χειρισμός των πολεμιστών είναι πολύ καλύτερος με το gamepad παρά με συνδυασμό πληκτρολογίου και mouse. Οι βασικές επιθέσεις έχουν τοποθετηθεί στην γνώριμη τετράδα κουμπιών στα δεξιά και η ενεργοποίηση των relics στα πάνω κουμπιά, επιτρέποντάς σας να αντιδράτε ακαριαία στην εκάστοτε περίσταση και να συνδυάζετε combo κινήσεις. Σε περίπτωση που δεν έχετε gamepad του Xbox κατεβάστε κάποιον εξομοιωτή του για να παίξετε με το δικό σας χειριστήριο.

Βρήκα το σύστημα των έξτρα ζωών πανέξυπνο. Αρχίζετε τις πίστες με προκαθορισμένο αριθμό από lifes που δεν σας αρκεί φυσικά οπότε μπορείτε να τον αυξήσετε σε άπειρο βαθμό σκοτώνοντας όσο περισσότερα τέρατα μπορείτε. Το σύστημα αυτό μου επέτρεψε να επιβιώσω στις σαρωτικές επιθέσεις των bosses: καθαρίζοντας τους παρατρεχάμενους τους, είχα άφθονες ζωές για ξόδεμα μέχρι να πάρω πρέφα το σύστημα του boss και να το διαλύσω.

Σκοτωμοί και χαβαλές!
Στον βίαιο κόσμο του Gauntlet η ευφυΐα είναι απούσα. Κανένας γρίφος δεν πρόκειται να προκαλέσει τις διανοητικές σας ικανότητες, τουναντίον οι πόρτες ανοίγουν με κλειδιά που βρίσκετε σκόρπια σε δωμάτια ή στριφογυρνώντας μανιβέλες, η μετακίνηση ογκόλιθων στην κατάλληλη θέση θα σας κάνει να μοιάζετε με τον… Σίσυφο και τις λιγοστές παγίδες μπορεί να τις ξεπεράσει ακόμα και πεντάχρονος! Το μόνο skill που θα ενεργοποιήσετε στο παιχνίδι είναι η παρατηρητικότητα σας, απαραίτητη για να δείτε τα αδύναμα σημεία σε αρκετούς τοίχους του dungeon, να τα τινάξετε με εκρηκτικά βαρέλια και να αρπάξετε το πλιάτσικο που κρύβουν τα μυστικά δωμάτια.

Αφού μίλησα για πλιάτσικο, να σας πω ότι Relics και εξοπλισμός αποκτάται ξοδεύοντας το χρυσάφι που μαζεύετε με τις χούφτες (αλήθεια που το κρύβει το χρυσάφι ο ημίγυμνος Thor και ο Merlin που είναι σκέτη… ρόμπα;) από τα πατώματα των μπουντρουμιών. Η ξεκαρδιστικότερη στιγμή του Gauntlet είναι όταν εμφανίζονται τέρατα που φορούν ένα χρυσό στέμμα. Κόβοντάς τα φέτες ο ήρωας σας φοράει το στέμμα και συνεχίζει να μάχεται, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη του αλλά και το γέλιο σας λόγω του γελοίου της υποθέσεως.

Στην αρχή της περιπέτειας οι περιοχές είναι κλειστές και ανοίγουν όταν τερματίζετε την προηγούμενη περιοχή. Οι περιοχές μένουν ανοικτές για όλους τους ήρωες ανεξάρτητα από το ποιος τις άνοιξε αρχικά και αυτό είναι θετικό. Αν είστε λίγο σχολαστικοί σαν εμένα και θελήσετε να «ξεκλειδώσετε» ορισμένα Masteries ξαναπαίζοντας τις ίδιες πίστες αντί να προχωράτε διαρκώς, θα περάσετε τουλάχιστον ένα δεκάωρο παίζοντας το Gauntlet. Σε αντίθετη περίπτωση θα το τερματίσετε ταχύτατα και θα το βαρεθείτε.

Παγκοσμιοποίηση του μακελειού
Ο μέγιστος παράγοντας replayability του Gauntlet είναι το multiplayer mode. Δεν είναι απαραίτητο να κερδίσετε όλα τα Masteries, ούτε να αποκτήσετε τα Relics και τον εξοπλισμό για να το τερματίσετε με οποιονδήποτε χαρακτήρα. Επιβάλλεται όμως αν θέλετε να μπείτε στην γραμμή του πυρός στο διαδίκτυο, παίζοντας με χιλιάδες οπαδούς ανά την Υφήλιο. Ανά πάσα στιγμή μπορείτε να καλέσετε φίλους ή αγνώστους στην επόμενη είσοδο σας στο παιχνίδι, αλλάζοντας τον δείκτη από Private σε Public. Αν δεν έχετε κανονίσει με κανένα φίλο, ένα quick join θα ανιχνεύσει για εσάς τους online κατόχους που «ψήνονται» για Co–op συγκινήσεις.

Η αίσθηση που θα αποκομίσετε από το multiplayer είναι φανταστική. Βλέπετε τέσσερεις πανίσχυρους χαρακτήρες να εξαπολύουν ταυτόχρονα τις επιθέσεις τους στην οθόνη την ώρα που μυριάδες εχθροί συγκλίνουν προς το μέρος τους. Ευτυχώς δεν επιτρέπεται friendly fire αλλιώς θα ήταν απάνθρωπη η δυσκολία του. Ο χαβαλές είναι ατελείωτος στην προσπάθεια των παικτών να συνδυαστούν μεταξύ τους (εγώ βαράω την φωλιά, εσύ χτύπα τα zombies και εσύ τρέξε να πάρεις την ενέργεια) και το αποκορύφωμα έρχεται σε μεγάλα δωμάτια με πολλές φωλιές και ακόμα περισσότερους εχθρούς όπου η πανδαισία χρωμάτων, ήχου και ειδικών εφέ είναι υπέροχη.

Χρυσή μετριότητα
Η «γύμνια» σε cinematics και αντίστοιχο οπτικοακουστικό υλικό που θα εξηγούσε την ιστορία του παιχνιδιού ήταν αναμενόμενη. Η δε κάμερα που απεικονίζει την δράση μοιάζει να βρίσκεται πάνω σε… ελικόπτερο με αποτέλεσμα τα μοντέλα χαρακτήρων και τεράτων να φαίνονται μικροσκοπικά, ακολουθώντας την συνταγή του original Gauntlet. Τα παραπάνω δεν θα σας εμποδίσουν στο να απολαύσετε την φοβερή λεπτομέρεια των χαρακτήρων, τους ποταμούς αίματος που ξεχύνονται από τα κορμιά των αντιπάλων και τις ανατριχιαστικές fatalities που μοιράζετε σαν στραγάλια δεξιά και αριστερά. Κεφάλια κόβονται, κορμιά σκίζονται στα δύο, απέθαντοι γίνονται κομμάτια από εκρήξεις, φωλιές καταρρέουν σταδιακά με κάθε πλήγμα που δέχονται και τα ξόρκια πέφτουν βροχή μεταδίδοντας σας την μεγαλοπρέπεια της μαγείας.

Η επικολυρική μουσική που «ντύνει» ηχητικά το Gauntlet είναι τόσο επιβλητική και πομπώδης όσο θα περιμένατε από ένα video game με fantasy setting. Λάτρεψα κυριολεκτικά το voice acting: οι κομπασμοί του Thor είναι σκέτη απόλαυση και αντικατοπτρίζουν επακριβώς τα συναισθήματα που θα νοιώσετε τσακίζοντας κόκκαλα με το τσεκούρι σας. Από κει και πέρα, τα ηχητικά εφέ είναι ρεαλιστικά όσο δεν πάει και ολοκληρώνουν την εμπειρία.

Παραδοθείτε στην γοητεία της βίας
Η αποτίμηση του Gauntlet αποκαλύπτει ένα video game που δεν ανοίγει νέους δρόμους στο είδος, αντίθετα μας χαρίζει αφειδώς την οικεία και μοναδική απόλαυση της κατανίκησης χιλιάδων ψηφιακών αντιπάλων. Ερωτηματικό αποτελεί η τιμή των 20 ευρώ στο Steam αν αναλογιστούμε την διάρκειά του, αλλά τα λεφτά σας θα πιάσουν σίγουρα τόπο εφόσον σκοπεύετε να αποκτήσετε όλα τα bonuses και να ασχοληθείτε εκτενώς με το multiplayer κομμάτι του.

Θετικά:
- Αχαλίνωτη βία
- Προσφέρει μεγάλη εκτόνωση από το καθημερινό στρες
- Ακολουθεί πιστά την συνταγή του επικού προκατόχου του
- Το multiplayer mode ενδείκνυται για άπειρες ώρες διασκέδασης με φίλους
- Σωστά ρυθμισμένα επίπεδα δυσκολίας

Αρνητικά:
- Πανομοιότυπα levels
- Μικρή διάρκεια του single-player
- Οπτική γωνία...από τον ουρανό
- Ομοιόμορφα Relics και εξοπλισμός για όλους τους ήρωες
- Λιγότεροι χαρακτήρες από τα σύγχρονα sequels του Gauntlet

Βαθμολογία
Γραφικά: 6
Ήχος: 7
Gameplay: 7
Αντοχή: 6
Γενικά: 7

Μια «ένοχη απόλαυση» που θα σας ταξιδέψει στο ένδοξο παρελθόν των video games.

Γιάννης Μοσχονάς