GameWorld Blogs

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν το Dwarf Fortress σε μια sci-fi έκδοση σε στυλ Firefly; Ο Tynan Sylvester και η ομάδα του, Ludeon Studios, όχι μόνο το σκέφτηκαν, αλλά το υλοποίησαν κιόλας.

Στο παρόν παιχνίδι έχουμε την κλασική λογική του χτισίματος βάσης με NPC χαρακτήρες, οι οποίοι, ενώ μπορούν να πάρουν οδηγίες σε τι να δώσουν βάση, γενικά κάνουν του κεφαλιού τους. Οι δημιουργοί έχουν εισάγει μέσα και μηχανισμούς εξατομίκευσης των χαρακτήρων, με δικά τους θέλω και απεχθάνομαι, καθώς και σχέσεις μεταξύ τους, τα οποία δημιουργούν πολλές ξεχωριστές ιστορίες. Και επειδή σε αυτά τα θέματα πιστεύω ότι ένα παράδειγμα είναι πιο αντιπροσωπευτικό, ορίστε η ιστορία της πρώτης μου βάσης στο παιχνίδι:

Τρεις άτυχοι τύποι έπεσαν με το pod στον πλανήτη, προσπαθώντας να φτιάξουν μια καινούργια ζωή. Ο Szilard (Astrominer), η Huang (Rancher) και ο Archer (Paramedic). Έφτιαξαν αυτή την αρχική βάση και ήλπιζαν για το καλύτερο γεμάτοι όνειρα.

Ο Szilard για ένα μεγάλο διάστημα ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ευτυχώς, ο Archer τον περιποιούνταν για όλο το διάστημα και έγινε πάλι ακμαίος. Παράλληλα έφτιαξαν φυτείες για τροφή και βρήκαν και ήρθε στην ομάδα τους η Yuuka (taster) η οποία βοήθησε αρκετά στο να φτιάξουν φυτείες. Στο εντωμεταξύ, εν μέσω ενός καύσωνα, ο Szilard έπαθε καρδιακή προσβολή και τον είχαν πάλι κρεβατωμένο. Αλλά άντεξε. Παράλληλα με αυτό, ήρθε κλήση βοήθειας από τον Cherry, έναν Janitor που το έσκασε από ένα pirate gang. Σκότωσαν τους κυνηγούς του και έγινε μέλος της ομάδας. Η Huang και ο Cherry ερωτεύτηκαν και μετά από καιρό αρραβωνιάστηκαν και ήταν έτοιμοι να παντρευτούν. Τελευταίο μέλος της ομάδας ήταν η Latch (smuggler). Έπεσε η άκατός της και την έσωσαν. Σε ένα raid που έγινε πιο μετά, έπιασαν μια αιχμάλωτο, την Erisen, αλλά δεν κατάφεραν να την πείσουν να μείνει με την ομάδα.

Όμως τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα. Σε ένα raid, τραυματίστηκαν ο Archer, η Latch και η Yuuka, αλλά υπήρχαν λίγα διαθέσιμα φάρμακα. Ο Cherry έκανε ότι μπορούσε, αλλά η Yuuka υπέκυψε από ακατάσχετη αιμορραγία. Σαν να μην έφτανε αυτό, η Huang και ο Szilard έπαθαν πανώλη, η οποία πιθανώς προκλήθηκε από συνδυασμό των ακαθάριστων αιμάτων που δεν πρόλαβαν να καθαριστούν και των άταφων πτωμάτων raiders που υπήρχαν σε κοντινή απόσταση.

Η Huang δεν άντεξε και υπέκυψε, πριν προλάβει να παντρευτεί τον Cherry. Όλα φαίνονταν σκούρα πια στη βάση. Όλοι ήταν στενοχωρημένοι και στα πρόθυρα κατάρρευσης και χωρίς φάρμακα. Πρώτη υπέκυψε η Latch, η οποία μια μέρα άρχισε απλά να κυκλοφορεί τρελαμένη σε μικρή απόσταση από τη βάση. Ο Archer το πήρε πάνω του και αποφάσισε να τη συλλάβει για το δικό της καλό. Επόμενος ήταν ο Cherry, ο οποίος δεν μπόρεσε να αντέξει το χαμό της αγαπημένης του και άρχισε να επιτίθεται αδιακρίτως. Ο Archer πάλι κατάφερε να τον αφήσει τραυματισμένο στο πάτωμα να αιμορραγεί. Όμως κάτι έσπασε στον Archer πλέον (RP δικό μου) και προσπάθησε να φυλακίσει τον γιατρεμένο πλέον Szilard. Αυτός αντιστάθηκε και έπεσε αιμόφυρτος στο πάτωμα. Όταν είδε ότι ήταν ακόμα ζωντανός, ο Archer τον συνέλαβε και τον φυλάκισε μαζί με την Latch, όπου τους γύμνωσε και τους δυο και τους εκτέλεσε εν ψυχρώ.

Ο Cherry δεν είχε πεθάνει ακόμα και ο Archer πήγε και τον είδε να ξεψυχεί από ακατάσχετη αιμορραγία. Τότε αποτρελάθηκε τελείως και εισέβαλε σε ένα γειτονικό χωριό όπου τον γάζωσαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Ενώ ήταν σε αυτή την αποστολή αυτοκτονίας, δυο raiders εισέβαλαν στην άδεια πλέον βάση και έβαλαν φωτιά στα πάντα. Ήταν τόσο απρόσεχτοι όμως, που ο ένας από τους δυο κάηκε ζωντανός μέσα στο σπίτι και ο δεύτερος γλύτωσε τσίμα τσίμα.

Και έτσι τελείωσε η πρώτη βάση. Από όλα αυτά που περιέγραψα, καθαρά δικές μου κινήσεις role-play ήταν το "σπάσιμο" του Archer. Ήταν πασιφανές πως η βάση δεν θα μπορούσε να επιβιώσει άλλο, και μιας και αποτρελάθηκαν τα μισά υπάρχοντα μέλη, το πήρα πάνω μου για να τελειώσει το save μια ώρα αρχύτερα. Πάντως μου φάνηκε αρκετά σωστό θεματικά.

Και αν δεν σας έπεισε αυτό, οφείλω να πω πως στο δεύτερο playthrough, αν και το τέλος ήταν αντίστοιχο, έχασα από τελείως διαφορετικό λόγο. Τα μισά μου μέλη ήταν... κατά της βίας και δεν χρησιμοποιούσαν όπλα ή αμύνονταν, με αποτέλεσμα να με κόψουν κομματάκια raiders.

Εσείς έχετε ασχοληθεί με αυτόν τον τίτλο; Γράψτε στα σχόλια δικές σας ιστορίες από το παιχνίδι.

Είχατε αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν ένα παιχνίδι racing με εμπόδια, παλαιάς κοπής, δημιουργημένο από τη μουσική που προτιμά ο καθένας μας; Ένας άνθρωπος το σκέφτηκε και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ο Dylan Fitterer ίδρυσε την εταιρεία Invisible Handlebar με σκοπό να βγάλει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Κατά κόρον δούλεψε μόνος τους, αλλά στα τελευταία στάδια χρειάστηκε να φέρει εξωτερική βοήθεια.

Το παιχνίδι κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2008, μερικές μέρες αργότερα από την βράβευσή του για τη μουσική του στο Independent Games Festival.

Το παιχνίδι είναι αρκετά απλό. Η βασική του ιδέα είναι η φόρτωση ενός τραγουδιού που θέλει ο χρήστης και η δημιουργία μιας πίστας με βάση το τραγούδι αυτό (ρυθμό, μπάσα κλπ). Κάθε πίστα είναι μοναδική και αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο τραγούδι.

Υπάρχουν και διάφορα modes για παιχνίδι σε τρία επίπεδα δυσκολίας το καθένα. Το πιο συνηθισμένο mode είναι να μαζέψει ο παίκτης τα χρωματιστά κουτάκια, κάνοντας combo χρωμάτων, ενώ παράλληλα αποφεύγει τα γκρίζα κουτιά. Στο προσωπικά αγαπημένο μου mode, το Mono, μαζεύεις όλα τα κουτιά (ίδιου χρώματος) και απλώς αποφεύγεις τα γκρίζα. Ακόμα, υπάρχει και ένα mode που είναι για hotseat co-op.

Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε χαρακτήρες/διαστημόπλοια, ανάλογα το mode και τη δυσκολία που έχει επιλέξει. Κάθε χαρακτήρας έχει δικές του μοναδικές ικανότητες, όπως να πηδά πάνω από τα κουτιά ή να παίρνει κουτιά που δεν βρίσκονται στη λωρίδα του.

Τέλος, αφού ολοκληρωθεί μια πίστα και καταμετρηθούν οι πόντοι και τα bonus, ανεβαίνουν online σε λίστα με τις μεγαλύτερες βαθμολογίες για το συγκεκριμένο τραγούδι. Δίπλα στις βαθμολογίες φαίνεται και σε ποια mode και δυσκολία έγιναν οι βαθμοί.

Κάποια τραγούδια που θεωρώ ότι δημιουργούν πολύ καλές πίστες:

Mad Max: Fury Road – Brothers in Arms

Infected Mushroom – Heavyweight

Dragonforce - Through Fire and Flames

Εσείς έχετε ασχοληθεί με αυτόν τον τίτλο; Γράψτε στα σχόλια ποια τραγούδια θεωρείτε έκαναν τις καλύτερες πίστες.

Είχατε ποτέ κάποιο γείτονα που να έκανε συχνά πάρτυ ή έστω έβαζε στη διαπασών μουσική; Είχατε σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν αν μπουκάρατε σπίτι του και του το «κόβατε» μια και καλή; Τότε το Party Hard είναι ο τίτλος για εσάς.

Η ιδέα και το βασικό build του παιχνιδιού δημιουργήθηκαν από την ουκρανικής προέλευσης εταιρεία, Pinokl Games, κατά τη διάρκεια ενός game jam. Η ιδέα τους άρεσε και προχώρησαν με τη δημιουργία του ολοκληρωμένου τίτλου.

Η ιστορία είναι αρκετά απλοϊκή και η κεντρική ιδέα της είναι λίγο (μακάβρια) αστεία. Ένας καθημερινός άνθρωπος στις ΗΠΑ δεν μπορεί να κοιμηθεί από τη φασαρία που κάνουν σε ένα γειτονικό πάρτυ και μπουκάρει να τους σφάξει όλους. Μετέπειτα κάνει το ίδιο και σε άλλα πάρτυ σε όλη τη χώρα.

Σαν παιχνίδι είναι εξίσου απλοϊκό. Είναι χωρισμένο σε πίστες, ώστε με το που τερματίζεις τη μια προχωράς στην άλλη. Κάθε πίστα είναι ένα διαφορετικό πάρτυ, με ξεχωριστούς παρευρισκόμενους, χώρους και αντικείμενα.

Σκοπός κάθε πίστας είναι να δολοφονηθούν όλοι οι παρευρισκόμενοι, χωρίς να πιάσει τον πρωταγωνιστή η αστυνομία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Ο πρωταγωνιστής έχει στην κατοχή του ένα μαχαίρι, που σκοτώνει γρήγορα και αθόρυβα, αλλά δεν είναι καλό να γίνει μπροστά σε άλλο κόσμο. Επίσης, μπορεί να αλληλεπιδράσει με αντικείμενα στο χώρο. Να πατήσει άτομα με αμάξι, να τα πετάξει σε φωτιά, να κόψει δέντρα, να δηλητηριάσει φαγητό, να βάλει βόμβες.

Κάθε φορά που κάποιος βλέπει ένα πτώμα, τρέχει προς το τηλέφωνο να καλέσει την αστυνομία. Ένας έμπειρος παίκτης μπορεί να στήσει παγίδα ώστε να αποφευχθεί αυτό. Επίσης, αν είναι κοντά στο πτώμα μπορεί να κατηγορηθεί για το φόνο και να τον κυνηγήσουν οι αστυνομικοί. Αντίστοιχα, μπορεί να κυνηγήσουν κάποιον αθώο που ήταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.

Υπάρχει μέσα και μια πληθώρα easter eggs. Καλεσμένοι σε πάρτυ μασκέ ντυμένοι με στολές από γνωστούς χαρακτήρες, όπως Darth Vader, Mario κλπ. Μια φορά σε μια πίστα μου έσκασε και διαστημόπλοιο και αποβιβάστηκαν εξωγήινοι και απήγαγαν τους μισούς καλεσμένους και τα πτώματα!

Αφού τερματιστεί το παιχνίδι, σαν story mode δεν έχει μεγάλο replayability. Υπάρχει δυνατότητα να ξεκλειδωθούν 3 επιπλέον χαρακτήρες, με λίγο διαφορετικό gameplay. Το μεγάλο replayability έγκειται στα mods καινούργιων πάρτυ, το καθένα με τα δικά του χαρακτηριστικά. Επίσης, έχει ενσωματωμένη δυνατότητα σε περίπτωση live streaming στο Twitch, το κοινό να επηρεάζει το παιχνίδι, όπως με τυχαία ντου αστυνομίας.

Σε γενικές γραμμές είναι ένα αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι με το οποίο θα περάσετε αρκετές ευχάριστες ώρες. Θα πρότεινα την αγορά του σε ένα Steam Sale, καθώς, αν δεν λιώσετε με mods κλπ, είναι γύρω στις 10 ώρες, ή και λιγότερο.

Ποια η γνώμη σας για το παιχνίδι; Γράψτε στα σχόλια την άποψή σας.

Φτάσαμε αισίως στα πέντε πρώτα άρθρα. Όλα τους είναι πολύ καλά παιχνίδια, τα οποία πιστεύω αξίζουν την προσοχή σας. Και, μέχρι στιγμής, κατάφερα να κερδίσω ένα προσωπικό στοίχημα και να γράψω ένα άρθρο την εβδομάδα, παρά τη γενικότερη έλλειψη χρόνου λόγω υποχρεώσεων.

Αλλά δεν είστε εδώ γι'αυτό. Είστε για το "διαγωνισμό". Σκεφτόμουν γενικά να έκανα κανένα διαγωνισμό για κάποιο από τα παιχνίδια που έχω γράψει. Σαν αρχικό milestone είχα διαλέξει τα 10 πρώτα άρθρα. Όμως, μια ευγενική "χορηγία" του Humble Monthly που άνοιξε χτες με ώθησε να το κάνω μια ώρα αρχύτερα.

Κληρώνεται λοιπόν σε έναν/μία τυχερό/ή ένα κλειδί Steam για το παιχνίδι Dungeon of the Endless, στην Crystal Edition. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι ένα σχόλιο σε αυτό το blog με το ποιο indie παιχνίδι (μόνο ένα) θα θεωρούσατε πως αξίζει να δοκιμάσω για να ασχοληθώ μελλοντικά μαζί του στη στήλη (αν θεωρήσω πως ήταν αρκετά καλό προφανώς, καθώς είναι καθαρά υποκειμενικής επιλογής τα picks).

Η συμμετοχή θα λήξει το ερχόμενο Σάββατο, 11/6, όπου και θα ανακοινώσω το νικητή και θα επικοινωνήσω μαζί του για το κλειδί. Κάθε χρήστης θα έχει μόνο μια συμμετοχή, ανεξαρτήτως αριθμού σχολίων. Αν κάποιος θέλει να σχολιάσει χωρίς να λάβει μέρος στο διαγωνισμό (δεν το θέλει, το έχει ήδη κλπ) ας αναφέρει στο σχόλιό του πως είναι εκτός συναγωνισμού.

Σημείωση: Επειδή ο διαγωνισμός είναι προσωπικός και όχι του site, επιτρέπω και συντάκτες να λάβουν μέρος, αν το θελήσουν.

Μέχρι τότε, ρίξτε μια ματιά και στα picks μέχρι σήμερα και, αν θέλετε, αφήστε κανένα σχόλιο.

Η Failbetter Games είναι μια αγγλική εταιρεία, η οποία ήταν γνωστή κυρίως για το browser choose-your-own-adventure παιχνίδι της, Fallen London. Το σύμπαν του παιχνιδιού αυτού είναι αρκετά σκοτεινό και είχε αποκτήσει μια δυνατή ομάδα φανς, αν και όχι πολύ διαδεδομένο.

Αυτό ώθησε την εταιρεία να βγάλει ένα φουλ παιχνίδι αυτή τη φορά στο ίδιο σύμπαν, το Sunless Sea. Αλλά με μια μικρή, αλλά σημαντική, διαφορά. Ενώ στο browser τίτλο ότι έκανε ο παίκτης ήταν εντός της πόλης Fallen London, στο Sunless Sea ο παίκτης είναι καπετάνιος ενός πλοίου που ξεκινά από το Fallen London και εξερευνεί τον υπόλοιπο κόσμο της Unterzee.

Το gameplay είναι αρκετά απλοϊκό. Ο χρήστης χειρίζεται απευθείας το πλοίο, το οποίο κατευθύνει όπου θέλει στον κόσμο. Πρέπει πάντα να είναι προσεκτικός να έχει αρκετά καύσιμα και τρόφιμα, γιατί μια έλλειψη έστω ενός εκ των δύο έχει πολλούς κινδύνους.

Στα διάφορα λιμάνια που υπάρχουν στο παιχνίδι, ο παίκτης θα βρεθεί μπροστά σε διάφορες επιλογές. Από αρκετά απλές όπως αν θα αγοράσει/πουλήσει κάτι, μέχρι και σε περίπλοκα events που μπορεί να έχουν και κινδύνους. Για να καταφέρει να τα βγάλει σε πέρας πρέπει να χρησιμοποιήσει τόσο τα διάφορα skills που έχει, όσο και να φερθεί έξυπνα.

Χαρακτηριστικά σε ένα save μου είχα πάει σε ένα νησί στο οποίο η κοινωνία είχε ως έθιμο να φοράει χαρακτηριστικές μάσκες ανάλογα με τη θέση. Είχα πάει στα πλαίσια ενός φεστιβάλ και συζητούσα με έναν υψηλόβαθμο ιερέα για τα ήθη και έθιμα. Σε κάποια φάση μου πρότεινε να αλλάξουμε μάσκες (εγώ φορούσα επισκέπτη, αυτός ιερέα). Δέχτηκα και ο τύπος απλά εξαφανίστηκε εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι οι επισκέπτες μπορούν να φύγουν, ενώ οι ιερείς όχι. Πρακτικά μου την έφερε για να φύγει από το νησί, ενώ εγώ «παγιδεύτηκα» εκεί.

Αρχικά πανικοβλήθηκα, καθώς το παιχνίδι έχει permadeath και τα πήγαινα καλά μέχρι στιγμής. Μετά είπα να το πάω όσο καλύτερα μπορώ και να περάσω καλά όσο μου έμεινε. Για να μην τα πολυλογώ, χρησιμοποιώντας υπέρ μου ότι θυμόμουν από το lore που μου είχε πει ο ιερέας, πριν το σκάσει, καθώς και κανά δυο τυχερές επιλογές σε διαλόγους, κατάφερα και μπήκα σε μια απόκρυφη τελετή μόνο των ιερέων και, αφού έλαβα μέρος σε όλο το τελετουργικό, βρήκα προς το τέλος την ευκαιρία να το σκάσω χάρη σε ένα ανεβασμένο skill μου. Τελικό αποτέλεσμα, και σώθηκα και κέρδισα και ένα buff της θεότητας για την οποία ήταν η τελετή.

Όπως προσπάθησα να παρουσιάσω με το από πάνω απόσπασμα, η ποιότητα γραφής είναι εξαιρετική. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά events, ξεχωριστά για κάθε νησί, τα οποία έχουν το καθένα διαφορετικούς κατοίκους, ήθη και έθιμα. Αυτό καθιστά την εξερεύνηση πολύ ενδιαφέρουσα καθώς κάθε φορά βρίσκεις κάτι καινούργιο.

Το παιχνίδι περιλαμβάνει και σύστημα μάχης. Είναι real time, παράλληλα με το ταξίδι του πλοίου στην Unterzee. Χρησιμοποιείται επίσης μια λάμπα, που καθορίζει πόσο μακριά υπάρχει ορατότητα και, αν σβηστεί, επιτρέπει να κρυφτεί ο παίκτης από αντιπάλους πιο εύκολα.

Μπορεί κάποιος να διαβάσει μια πιο αναλυτική παρουσίασή μου για το παιχνίδι στο preview που είχα γράψει όταν ακόμα ήταν σε early access. Έχει προστεθεί πολύ υλικό από τότε και η μάχη έχει φάει rework (τότε ήταν turn based), αλλά το ζουμί παραμένει ίδιο.

Ποια η γνώμη σας για το παιχνίδι; Γράψτε στα σχόλια την άποψή σας.

Η εταιρεία Amplitude Studios δημιουργήθηκε από πρώην υπαλλήλους της Ubisoft και είναι γνωστή στο χώρο κυρίως για τα 4X strategy παιχνίδια που έχει βγάλει στο σύμπαν Endless, τα Endless Space και Endless Legends.

Σύμφωνα με τον συνιδρυτή της Amplitude, η ιδέα για το συγκεκριμένο παιχνίδι ήρθε μια νύχτα που τα πίνανε με τα υπόλοιπα μέλη της εταιρείας. Τους άρεσε μάλιστα τόσο πολύ που αποφάσισαν να το κυνηγήσουν με μια ομάδα 4-5 ατόμων, ενώ οι υπόλοιποι δούλευαν παράλληλα στο Endless Legend.

Η ιστορία Dungeon of the Endless είναι πολύ απλή. Ένα διαστημόπλοιο - φυλακή καταστράφηκε και δυο άτομα (αυτά που επέλεξε ο παίκτης στην αρχή του παιχνιδιού), κατάφεραν να διασωθούν σε ένα escape pod. Έπειτα, καλούνται να περάσουν διάφορα random generated επίπεδα ώστε να καταφέρουν να ξεφύγουν.

Το παιχνίδι είναι ένα tower defence παιχνίδι με στοιχεία roguelike. Ο παίκτης χειρίζεται μέχρι τέσσερις χαρακτήρες και καλείται να φτάσει στο τέλος κάθε πίστας χρησιμοποιώντας στο έπακρο τα resources που έχει και χτίζοντας σε κάθε δωμάτιο τα upgrades που θεωρεί πως θα του χρησιμεύσουν περισσότερο. Αυτά μπορεί να δημιουργούν resources, να παρέχουν κάποιο πλεονέκτημα στους χαρακτήρες που είναι στο δωμάτιο ή να του επιτρέπουν να ερευνήσει νέα upgrades.

Υπάρχει μια πληθώρα playable χαρακτήρων, η πλειοψηφία των οποίων μπορούν να ξεκλειδωθούν κατά τη διάρκεια ενός playthrough, ώστε να γίνουν διαθέσιμοι από την αρχή σε καινούργια παιχνίδια. Κάθε χαρακτήρας έχει δικά του στατιστικά και ειδικές ικανότητες, δημιουργώντας ομάδες με πολλούς δυνατούς συνδυασμούς. Ο παίκτης μπορεί να τους εξοπλίσει με αντικείμενα που θα βρει ή αγοράσει στις πίστες, καθώς και να τους κάνει level up με χρήση resources. Η πλειοψηφία των παικτών είναι από το Endless σύμπαν, αλλά δεν λείπουν και ωραία cameo.

Το παιχνίδι έχει υψηλό replayability, τόσο λόγω των καινούργιων πιστών που καλείται να αντιμετωπίσει κάθε φορά ο παίκτης, όσο και οι πολλοί συνδυασμοί χαρακτήρων που μπορεί να φτιάξει. Είναι μια πολύ όμορφη περίπτωση μιας καλής ιδέας, στην οποία είχαν πίστη οι δημιουργοί και την έφεραν εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ποια η γνώμη σας για το παιχνίδι; Γράψτε στα σχόλια την άποψή σας.

Η εταιρεία παραγωγής, η Alientrap, έχει στο ενεργητικό της μόλις τρεις τίτλους, εκ των οποίων ο πρώτος είναι Freeware. Ο πρώτος επίσημος τίτλος της, το Capsized, είναι και αυτό platform το οποίο έχει πάρει πολύ καλές κριτικές. Έχοντας εμπειρία στο είδος, καταπιάνονται με ένα ακόμα platform, το Apotheon.

Το πιο συνηθισμένο είδος παιχνιδιών που βγάζουν indie developers είναι platform. Αυτό συμβαίνει καθώς είναι μια απλή φόρμουλα η οποία είναι διαδεδομένη στο κοινό. Στόχος των developers είναι να βρούνε τουλάχιστον μια ιδέα που θα το κάνει να ξεχωρίζει. Ο συγκεκριμένος τίτλος το καταφέρνει αυτό πολύ καλά.

Φανταστείτε ένα action platform παιχνίδι, με μεγάλη ποικιλία όπλων, καλοδουλεμένα και μοναδικά boss fights, μπάρα stamina σε στυλ Dark Souls. Σας ακούγεται ενδιαφέρον; Προσθέστε σε αυτά έναν ψευτο open world κόσμο, σενάριο βασισμένο στην ελληνική μυθολογία και γραφικά που είναι σαν να παρακολουθείς διαδραστικές αγγειογραφίες και έχετε το Apotheon.

Σημαντικότερο κομμάτι του gameplay αποτελεί ο κόσμος. Είναι στα πρότυπα των παλιών Castlevania και Metroid, με μια σειρά από 2D χάρτες και μπορείς να πας όπου θέλεις. Δεν είναι όμως τελείως ανοιχτός, καθώς η αλλαγή περιοχών απαιτεί loading. Οι ίδιοι οι δημιουργοί του ανέφεραν πως έχει επηρεαστεί στον τομέα του design από το Castlevania: Symphony of the Night.

Το παιχνίδι δεν ανακαλύπτει τον τροχό.  Κάνει όμως τόσο έξυπνο συνδυασμό σεναρίου, θεματικών γραφικών και ταιριαστών  μηχανισμών gameplay. Παρά τις όποιες αδυναμίες του, αξίζει μια θέση σε αυτή τη στήλη και στη συλλογή σας. Επίσης, κέρδισε μια θέση και στη λίστα μου με τα καλύτερα παιχνίδια του 2015.

Ποια η γνώμη σας για το παιχνίδι; Γράψτε στα σχόλια την άποψή σας.

Σκέφτηκα να αρχίσω μια σειρά από blogs στα οποία θα μιλάω για μια από τις λατρείες μου, τα Indie Games. Θα κάνω σε κάθε blogpost αναφορά και μικρή παρουσίαση ενός Indie που θεωρώ ότι ξεχωρίζει μέσα στη θάλασσα Indie που κυκλοφορούν. Σε αυτό το πρώτο post, ξεκινάω με το Don't Starve.

Το 2012, μια εταιρεία από τον Καναδά, έβγαλε ένα παιχνίδι το οποίο έμελλε να αποτελεί σημείο αναφοράς στο είδος, ακόμα και τέσσερα χρόνια αργότερα. Το όνομα αυτού, Don't Starve.

Σε αυτό το παιχνίδι ο παίκτης χειρίζεται ένα χαρακτήρα και σκοπός του είναι να καταφέρει να επιβιώσει όσο περισσότερο μπορεί αλληλεπιδρώντας με τον κόσμο. Αν πεθάνει, οι μέρες που επιβίωσε λειτουργούν ως πόντοι για να ξεκλειδωθούν ακόμα περισσότεροι χαρακτήρες, ο καθένας με τις δικές του ειδικές ικανότητες.

Σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει πολλά updates και 2 expansions, διατηρώντας το ενδιαφέρον του κοινού σε υψηλά επίπεδα. Αυτά προσθέτουν, μεταξύ άλλων, σπηλιές, έναν ολόκληρο υπόγειο κόσμο και επιπλέον νησιά προς εξερεύνηση (και επιβίωση). Επιπλέον, έχει ανακοινωθεί ότι 21 Απριλίου, η multiplayer έκδοση του παιχνιδιού, Don't Starve Together, θα βγει από Early Access.

Από τα γραφικά του (που θυμίζουν ταινίες Tim Burton) μέχρι το βαθύ gameplay του, θα σας μείνει αλησμόνητο αν ασχοληθείτε μαζί του. Αν σας αρέσουν τα παιχνίδια survival και roguelike με crafting, single player ή με co – op multiplayer, αποτελεί έναν τίτλο που δεν πρέπει να χάσετε.

Ποια η γνώμη σας για το παιχνίδι; Γράψτε στα σχόλια την άποψή σας.