To χαμένο game boy

Σήμερα θα σας πω μια ιστορία, πριν πολλά πολλά χρόνια όπως όλοι οι μεγάλοι κακοί άνθρωποι ήμουν και εγώ ένα αγαθό και καλό παιδάκι. Όπως όλα τα παιδάκια εκείνη την εποχη μου άρεσαν τα ηλεκτρονικά έπαιζα με ένα σωρό ηλεκτρονικά που συνήθως τα βαριόμουνα γιατί ήταν μονότονα.

Ξαφνικά η μαμά μου για τα γενέθλια μου αγόρασε ως δώρο ένα ωραίο άσπρo πραγματάκι, με δύο μωβ πλήκτρα και μια μεγάλη οθόνη που το λέγανε game boy. Κλαιγόμουνα μήνες για να μου το αγοράσει και επιτέλους μου το πήρε. Θυμάμαι ακόμα το κουτί και τo βίαιο unboxing που του έκανα. Δυστυχώς είχε μέσα το tetris μια χαζομάρα παιχνίδι που το έπαιζα ήδη στο ηλεκτρονικό που πήρα από το πανηγύρι (μπορεί να ήταν και το dr mario δε θυμάμαι). Τον επόμενο μήνα πήρα super mario bros 2, το wario land 3, το kibry, ένα ποδοσφαιράκι, το tiny toons, ένα παιχνίδι formula. Είχα πάρει και την κάμερα game boy μια κόκκινη που έμπαινε στην θέση της κασέτας. Το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν το donkey kong country 3 το οποίο ήταν κίτρινη η κασέτα του και όχι γκρι όπως ολες οι άλλες.

Με το gameboy πέρασα πολλά χρόνια δε με νοιαζε που δεν είχε φωτιζόμενη οθόνη που είχαν τα νέα game boy των άλλων παιδιών ούτε χρώματα στην οθόνη που έιχαν τα νέα game boy color των άλλων το δικό μου ήταν το καλύτερο γιατί ήταν απλά δικό μου. Δυστυχώς πέρασε ο καιρός και ήρθε ο καιρός να διαβάσουμε για πανελλήνιες τότε δίναμε και στην Β Λυκείου και ως φυτό έπρεπε να διαβάζω και να μη παίζω με τα αγαπημένα μου παιχνίδια.

Μετά από δύο χρόνια που ξέχασα τι θα πει gaming έπρεπε να φύγω από το πατρικό μου για να πάω να σπουδάσω. Έπρεπε να διαλέξω μαζί μου τι θα πάρω στο μικρό σακουαγιάζ. Πηρα ρούχα, ένα αρκουδάκι (Πήκο το λέω) και δυστυχώς δε πήρα το game boy διότι το θεώρησα ξεπερασμένο (είχα σκοπό να πάρω το advance τι να το κάνω το παλιό). Δυστυχώς ή μάνα μου ως καλή νοικοκυρα πήρε όλους τους μπουλούκους μου όλα επιτραπέζια (μεταξύ αυτών η σταφυλοπαγίδα, ποντικοπαγίδα, splash...) και τα έδωσε στα φτωχά παιδιά όπως μου είπε....

Δυστυχώς μαζί με αυτά έδωσε και το game boy μαζί με όλες τις κασέτες. Ο κόσμος μου είχε καταστραφεί όλη η παιδική μου ηλικία έφυγε η ζωή μου δεν είχε νόημα αφού την πήρε τα φτωχά παιδάκια. Αυτό το blog ίσως να μη το γραφα αν δεν έβλεπα τις παρουσιάσεις των συντάκτων να παρουσιάζουν τις κονσόλες τις παιδικής τους ηλικίας και να αναρρωτιέμαι πως εγώ δεν έχω τίποτα να παρουσιάσω το game boy μου και οι κασέτες του είναι πλεον μόνο στο μυαλό μου. Δεν είχα άλλη κοσνόλα μόνο ένα pc.

Θέλω το game boy μου!!!!