Η ένοχη απόλαυση του «The Room» του Tommy Wiseau.

 Όλοι έχουμε βρεθεί σε παρέες που συζητάνε για ταινίες, τις καλύτερες και τις χειρότερες της χρονιάς ή γενικότερα τις αγαπημένες τους συνολικά. Και άμα πάει η κουβέντα στις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών, σίγουρα κάποιος/α θα πετάξει το «The Room» του Tommy Wiseau. Κι ενώ είναι γενικά αποδεκτό ότι είναι μια απαράδεκτη ταινία, όλοι γνωρίζουμε για αυτήν, οι περισσότεροι την έχουμε δει και μάλιστα τη ξαναβλέπουμε. Γιατί όμως το «The Room» είναι μια τόσο ένοχη απόλαυση, μια γλυκιά αμαρτία που δε μπορούμε να του αντισταθούμε;

Ας ξεκινήσουμε αρχικά με την υπόθεση. Ο Johnny, ένας επιτυχημένος υπάλληλος σε τράπεζα (δε μαθαίνουμε ποτέ τι κάνει στην τράπεζα) είναι αρραβωνιασμένος με την Lisa, με την οποία μάλιστα πρόκειται να παντρευτούν. Αλλά η Lisa, αποφασίζει ότι δεν αγαπάει πλέον τον Johnny (όλο αυτό βέβαια μετά από μια νύχτα έντονου πάθους, τριανταφύλλων και οπισθίων Tommy Wiseau στη μάπα) και ότι είναι ερωτευμένη με τον Mark, τον καλύτερο φίλο του Johnny, με τον οποίο τελικά συνάπτει παράνομο δεσμό. Και στην ουσία, αυτό είναι το στόρι όλης της ταινίας. Κι εδώ είναι που ρωτάτε, «Μα γιατί γίνεται τόσος ντόρος για αυτό;». Wait for it.

Η ταινία βρίθει από ατάκες επιπέδου πρώτης δημοτικού, σεναριακά λάθη που τα εντοπίζεις ακόμα κι αν δεν έχεις δει ούτε μία ταινία στη ζωή σου, άκυρα σκηνοθετικά πλάνα που δεν κολλάνε ΠΟΥΘΕΝΆ στην υπόθεση και φυσικά υπέροχους χαρακτήρες που δεν έχουν τίποτα να δώσουν.

Ας ξεκινήσουμε με τις ατάκες. Οι ίδιες ατάκες επαναλαμβάνονται ΆΠΕΙΡΕΣ φορές κατά τη διάρκεια της ταινίας, σε σημείο που να της μαθαίνεις απ'έξω ακόμα κι αν βλέπεις για πρώτη φορά την ταινία. Kαι βασικά σας έχουμε ένα παιχνίδι για αυτό. Όταν βλέπετε την ταινία με την παρέα σας (γιατί μόνο έτσι πρέπει να βλέπεις το «The Room»), να παίζετε το κλασσικό παιχνίδι που κάθε φορά που επαναλαμβάνεται μία ατάκα, εσείς και οι φίλοι σας πρέπει να πίνετε ένα σφηνάκι. Για παράδειγμα, το «Hi Mark», θα το ακούσετε τουλάχιστον 10 φορές κατά τη διάρκεια της ταινίας. Όπως κι αντίστοιχα και το «Hi Johnny».

Το παραπάνω βίντεο δείχνει γιατί αγαπάμε την ταινία. Ο Johnny ανεβαίνει έξαλλος στην ταράτσα φωνάζοντας ότι δε χτυπάει την Lisa (το οποίο η ταινία δε μας δείχνει πώς μπορεί να το ξέρει ο Johnny, αφού δε του το λέει η ίδια ποτέ αλλά ούτε και την ακούει να το λέει σε κάποιον άλλον) και στα καπάκια πετάει την ατάκα «Oh, hi Mark» (δες και πιο πάνω) λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Και αυτό γίνεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Οι χαρακτήρες ξεκινάνε μια συζήτηση που οδεύει προς μια κατεύθυνση και ξαφνικά σταματάνε και λένε κάτι τελείως άσχετο.

Πάμε τώρα στα ακραία σεναριακά λάθη της ταινίας. Μαθαίνουμε στην αρχή της ταινίας πως η μητέρα της Lisa έχει καρκίνο στο στήθος. Μετά από 5 δευτερόλεπτα συζήτησης επί του θέματος, η κουβέντα πάει σε άλλο θέμα και δεν επανέρχεται σε κανένα σημείο της ταινίας, ενώ η ηθοποιός εμφανίζεται ουκ ολίγες φορές στην ταινία. ΚΑΡΚΙΝΟ ΕΧΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΑΝΑΑΝΑΦΕΡΕΤΕ? Επίσης, υπάρχει ένας νεαρός, ο Denny, τον οποίον ο Johnny έχει υπό την επίβλεψή του και του πληρώνει μάλιστα το σπίτι. Κι ενώ φαίνεται ένας ήρεμος τύπος που δεν έχει δώσει δικαιώματα, ξαφνικά τον βλέπουμε στην ταράτσα (ναι, αυτή τη ταράτσα που είδες στο παραπάνω βίντεο) να απειλείται από έναν έμπορο ναρκωτικών που ζητάει τα λεφτά που του χρωστάει ο Denny, τον Johnny και τον Mark να τον σαπίζουν στο ξύλο, να χτίζεται ένα δράμα πάνω στην ιστορία του Denny (για 1 λεπτό περίπου) και έπειτα να μη ξανά αναφέρεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, αλλά ο Denny να εμφανίζεται χαλαρός, έτοιμος πάντα να πετάξει τη μπάλα του football (του αμερικάνικου φυσικά) στον Johnny, που λειτουργεί σαν πατρική φιγούρα για τον μικρό. ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕ ΤΟ ΞΑΝΑΣΥΖΗΤΑΤΕ? ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ? Αλλά το κορυφαίο σφάλμα της ταινίας είναι το σημείο που μαζεύονται οι 4 φίλοι (ο Johnny, o Mark, o Denny και ο Peter o ψυχολόγος), όλοι ντυμένοι με σμόκιν και παπιγιόν κι ενώ νομίζεις ότι η ταινία έχει κάνει ένα flash forward και νομίζεις ότι φτάσαμε στη μέρα του γάμου, οι τύποι απλά πετάνε τη μπάλα ο ένας στον άλλον. ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ.

Όσον αφορά τα άκυρα σκηνοθετικά πλάνα που κυριολεκτικά δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σκηνή του πάρτι. Ενώ όλοι είναι μαζεμένοι στο σπίτι του Johnny για το πάρτι-έκπληξη που του ετοίμασε η Lisa (γιατί άμα δεν αγαπάς κάποιον και θες να τον χωρίσεις, πάρτυ-έκπληξη θα του ετοιμάσεις) ξαφνικά βλέπουμε άκυρα γενικά πλάνα της πόλης. Θα έρθει κάποιος; Θα συμβεί κάποια θεομηνία στην πόλη; ΟΧΙ! Απλά τα είχαν γυρίσει και δε ξέρανε που θα τα πετάξουνε, οπότε σου λέει, χώστα εκεί. Και ξανα μεταφερόμαστε στο σπίτι του Johnny λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Άλλο επίσης παράδειγμα, είναι η σκηνή στο καφέ, που επί 1 λεπτό βλέπουμε άκυρους τύπους να παραγγέλνουν καφέ, χωρίς όμως αυτό να έχει κάποια σχέση με την υπόθεση της ταινίας. Deal with it.

Και πάμε τώρα στους χαρακτήρες. O Peter, είναι ένας άκυρος τύπος που εμφανίζεται σε 3 σκηνές μόνο της ταινίας, ενώ υποτίθεται ότι είναι καλός φίλος του Johnny. Σε αυτές τις 3 σκηνές, είναι ο μόνος που κάνει λογικές ερωτήσεις που ξετυλίξουν την υπόθεση της ταινίας, αν και ο Mark πάει να τον ρίξει από την ταράτσα επειδή είναι μαστουρωμένος και στο επόμενο δευτερόλεπτο πάλι τα λένε κανονικά. Και φυσικά, ΔΕΝ είναι καλεσμένος στο πάρτι-έκπληξη. Μάλλον δε θα είχαν λεφτά να τον πληρώσουν.

Ο άκυρος τύπος στο πάρτι που κάνει κήρυγμα στην Lisa είναι επίσης μια τίμια φιγούρα. Δεν τον έχουμε δει σε κανένα σημείο της ταινίας, αλλά ξέρει τι πρέπει να γίνει γιατί ο Johnny είναι πολύ καλός φίλος του και δεν του αξίζουν τέτοιες συμπεριφορές. Αναφερθήκαμε ήδη στη μάνα της Lisa, την Claudette, η οποία καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας αναφέρει πόσο τέλειος είναι ο Johnny, ενώ μιλάνε μόνο μια φορά λέγοντας ένα hi, αλλά φυσικά λειτουργεί όπως κάθε μητέρα (ΝΟΤ!!!), προτρέποντας την κόρη της να μείνει με τον Johnny, ασχέτως αν δεν τον αγαπάει, γιατί ο Johnny της προσφέρει ένα σπίτι, της αγόρασε αμάξι και η ίδια δεν έχει δουλειά, οπότε γιατί να μην είναι με κάποιον και να του τρώει τα φράγκα; Γιατί έτσι σκέφτονται οι μανάδες.

Άλλη μορφή της ταινίας είναι φυσικά ο Denny. Αναφέραμε πιο πάνω το πρόβλημά του με τα ναρκωτικά, αλλά καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας απλά αναφέρει πόσο αγαπάει τον Johnny, περνάει συνέχεια από το σπίτι του για να του μιλήσει αλλά δεν τον βρίσκει και φεύγει και αγαπάει να πετάει την μπάλα. Όντως, αυτό κάνει σε όλη την ταινία, με εξαίρεση τη σκηνή που αποκαλύπτει στον Johnny ότι αγαπάει την Lisa αλλά εκείνη όχι. Και τα λέει όλα αυτά στον Johnny, ο οποίος είναι ο μέλλοντας σύζυγός της!!! Αλλά φυσικά, ο Johnny, όντας μεγαλόκαρδος, δε χαλιέται και προσπαθεί να του φτιάξει τη διάθεση. Άμα είσαι πολιτισμένος άνθρωπος. Μάλλον έτσι το έχουν στο Σαν Φρανσίσκο.

Και πάμε τώρα στον Μark. Ο τύπος είναι ο κολλητός του Johnny αλλά παρ'όλα αυτά πηγαίνει στο σπίτι της Lisa και ενώ είναι τόσο στόκος που δεν παίρνει γρήγορα μπρος ότι η Lisa του την πέφτει, πηγαίνει μαζί της. Πάντα είναι απασχολημένος αλλά δε μαθαίνουμε ποτέ τι δουλειά κάνει, ενώ μπορεί παρόλα αυτά στη μέση της ημέρας να πηγαίνει για τρέξιμο, για καφέ, να αράζει στην ταράτσα, να ερωτοτροπεί με τη μέλλουσα γυναίκα του κολλητού του. Αυτά συμβαίνουν σε όλες τις παρέες εξάλλου. Κορυφαία είναι βέβαια η σκηνή του με τον Johnny, που μαλώνουν στο πάρτι. Τόσος ρεαλισμός δεν αντέχεται.

Και πάμε τώρα στην Lisa, το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου. Η Lisa είναι μια αργόσχολη αριβίστρια, που όλη την ώρα είναι κλεισμένη στο σπίτι και αφού αποφάσισε ότι βαρέθηκε τον Johnny, την πέφτει στον Mark, που εξάλλου μένει και στην ίδια οικοδομή. Σε όλη την ταινία είτε κάνει σεξ με τον Johnny ή τον Mark, μιλάει με τη μάνα της ή με μια άλλη φίλη της (η οποία έχει το σπίτι σαν γαμιστρώνα με έναν άλλον σάπιο τύπο που είναι υπέρτατο τρολ) και δεν κάνει τίποτα για να κρύψει τη σχέση της (χαρακτηριστικές οι σκηνές στο πάρτι που βρίσκεται απροκάλυπτα με τον Mark) ενώ πετάει και ένα ψεματάκι ότι είναι έγκυος (κάτι που το ανακοινώνει βέβαια ο Johnny, χωρίς να έχει αναφερθεί προηγουμένως στην ταινία, άλλο ένα ακραίο σεναριακό λάθος σαν αυτά που αναφέραμε πιο πάνω). Τα 6 δευτερόλεπτα του κάτωθι βίντεο αποκαλύπτουν όλο τον χαρακτήρα της Lisa (αλλά και του υποκριτικού ταλέντου του Tommy Wiseau).

Και αφήσαμε τελευταίο και καλύτερο τον Johnny. Ο Johnny είναι ένας τύπος που όλοι τον αγαπάνε και τον ξέρουν (π.χ οι σκηνές στο λουλουδάδικο και στην καφετέρια), με όλους είναι ο καλύτερος φίλος και όλοι τον προδίδουν, από τη δουλειά του που δεν του δίνουν την προαγωγή που αξίζει γιατί φέρνει λεφτά στην τράπεζα, μέχρι την μέλλουσα γυναίκα του και τον κολλητό του. Ο Johnny τους αγαπά όλους και προσπαθεί όλους να τους βοηθά, αλλά όλοι του συμπεριφέρονται άσχημα, για αυτό βλέπουμε και το άλλο του πρόσωπο στο τελευταίο κομμάτι της ταινίας, όταν έχει καταστραφεί όλος ο κόσμος γύρω του και δε μπορεί να βρει πουθενά παρηγοριά. Και έτσι μας δίνει μία από τις χειρότερες σκηνές θυμού στην ιστορία του κινηματογράφου.

Πάμε τώρα και σε μερικά trivia για την ταινία αλλά και τον ίδιο τον Tommy Wiseau. Η ταινία κόστισε περισσότερα από 6 εκατομμύρια δολλάρια και οι συνολικές εισπράξεις που έκανε όταν βγήκε στις αίθουσες ήταν 1800 δολλάρια. Στα έξοδα για την ταινία οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ο θεούλης ο Wiseau είχε νοικιάσει μια τεράστια διαφημιστική πινακίδα στην Highland Avenue του Los Angeles για να διαφημίσει την ταινία του. Ο ίδιος ο Wiseau ήταν παραγωγός της ταινίας (όπως φυσικά και σκηνοθέτης, σεναριογράφος και φυσικά ηθοποιός, σαν τον Παπακαλιάτη ένα πράγμα) και δεν αποκάλυψε ποτέ πώς βρήκε τα λεφτά, ενώ ο ίδιος ήταν μετανάστης και έκανε πολλές χαμαλοδουλειές για να επιβιώσει. Ο αστικός θρύλος, βέβαια, λέει ότι εισήγαγε στην Αμερική παράνομα Κορεάτικα τζιν και έτσι έβγαζε τα προς το ζην. Τα λεφτά που έβαλε όμως στην ταινία πλέον τα έχει βγάλει και με το παραπάνω. Και μάλιστα νόμιμα. Πώς; Η ταινία άρχισε να προβάλλεται σε μεταμεσονύχτιες προβολές και να κερδίζει την προσοχή του κοινού αφού διαδίδονταν από στόμα σε στόμα ότι πρόκειται για ένα καλτ διαμάντι που αξίζει της προσοχής του κόσμου. Και όλα αυτά σε μια εποχή που δεν υπήρχε twitter, facebook και youtube. Τόσο μπροστά. Από ένα σημείο και μετά, διάφοροι δημοσιογράφοι και ηθοποιοί ανέφεραν την ταινία, κάνοντας την ακόμα πιο διάσημη, ενώ η φήμη της απογειώθηκε μετά το βιβλίο του Greg Sestero (ο Mark στην ταινία), «The Disaster Artist», όπου περιγράφει την εμπειρία του από τα γυρίσματα της ταινίας. Τα δικαιώματα του βιβλίου τα πήρε η εταιρία παραγωγής του Seth Rogen και πλέον έχουμε την ταινία «The Disaster Artist» που πρωταγωνιστεί ο James Franco.

Κλείνοντας το άρθρο μας για το «The Room», αν το δούμε καθαρά σαν έργο τέχνης, πρόκειται για μια συντηρητική, σεξιστική ταινία, όπου η γυναίκα παρουσιάζεται σαν κάτι σατανικό, που ο ρόλος της είναι να βρίσκεται στο σπίτι και να κάνει ότι της λέει ο άντρας της, ασχέτως αν δεν τον αγαπάει, γιατί αυτός της προσφέρει τα απαραίτητα για να ζήσει. Επίσης, οι άντρες είναι αυτοί που βρίσκονται συνέχεια εκτός σπιτιού κι έχουν ενδιαφέροντα, κάτι που δεν βλέπουμε στους γυναικείους χαρακτήρες. Τέλος, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι και λίγο ρατσιστική, γιατί ολόκληρο Σαν Φρανσίσκο και δε βλέπουμε ούτε έναν Αφρο-Αμερικάνο, έναν Λατίνο ή έστω έναν Ασιάτη ρε παιδί μου. Και γενικά είναι μια κακή ταινία για όλους τους λόγους που αναφέραμε σε όλη την έκταση του άρθρου αλλά συνάμα και μια ένοχη απόλαυση καθώς τη βλέπεις με την παρέα σου και σχολιάζετε κάθε υπέροχη ατάκα αυτού του τερατουργήματος όσες φορές κι αν το έχεις ήδη δει.