Σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι κλασικό πλέον για τα videogames,τα trophies/achievements καθώς και τα collectibles, ξέρετε, η κατά κόρον εύκολη και ταυτόχρονα παραδοσιακή λύση επιμήκυνσης της διάρκειας ενός τίτλου. Πολύ έξυπνο αυτό που έχουν σκαρφιστεί οι developers! Για μένα προσωπικά… όχι.
Πολλά games προσθέτουν πολλές secondary missions και διάφορα άλλα τεχνάσματα για να πείσουν τους gamers ότι ο τίτλος τους είναι τεράστιος και ότι μπορεί να τους κρατήσει παρέα για μήνες. Κι εδώ είναι η παγίδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η επίτευξη αυτών των αποστολών ή η συλλογή των όποιων αντικειμένων είναι κατά 99% τόσο βαρετή που καταντά κουραστική. Όταν σου επιβάλλουν ότι για να πετύχεις τον στόχο σου πρέπει να συγκεντρώσεις έναν τεράστιο όγκο αντικειμένων ή να ολοκληρώσεις βαρετές αποστολές πιστεύω πως χάνεται η ουσία. Σε αναγκάζει να σταματήσεις την περαιτέρω ενασχόληση και δε σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις τη προσπάθεια. Σε μερικούς αρέσει να καυχιόνται για το ότι συγκέντρωσαν όλα τα αντικείμενα στον αγαπημένο τους τίτλο και ότι πήραν όλα τα trophies/achievements και πραγματικά μπράβο τους. Εμένα πάντως με αφήνει, και το λέω ειλικρινά, εντελώς αδιάφορο.
Δεν πρόκειται να λιώσω ένα game με κίνδυνο μάλιστα να χαλάσω την όποια εμπειρία μου προσφέρει ο developer. Ok, τερμάτισα το Game of Thrones στο PS4 και στο Xbox One και πήρα το 100% όσον αφορά trophies και achievements. Δεν το έκανα όμως γι’αυτό. Στο walkthrough που έκανα στη κονσόλα της Microsoft επέλεξα τις εντελώς αντίθετες επιλογές από αυτές που έκανα στο PS4 και η ιστορία κατέληξε αρκετά διαφορετικά. Αντιλαμβάνομαι την πρόκληση σε άλλους τίτλους, αλλά δεν με “γεμίζει” και τόσο.
Τα collectibles και τα time filling πράγματα είναι πραγματικά μια εύκολη λύση για τους developers που τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την άνθιση των τίτλων open world, έχουν εμπλακεί σε μια άτυπη μάχη για το ποιος θα φτιάξει το World’s Greatest Video Game Map και ποιος θα καταφέρει να τον γεμίσει με ό,τι μπορεί να φανταστεί.
Ναι, θέλουμε μεγάλο χάρτη, αλλά κάπου χάνουμε το νόημα. Αρκετοί τίτλοι δυστυχώς μου θυμίζουν "what to do lists" παρά videogame καθώς αυτό με το οποίο ασχολείσαι αρχίζει να καταντά αγγαρεία, κουραστικό και στην πορεία να χάνει το βασικό του συστατικό, τη διασκέδαση.
Εσάς ποια είναι η γνώμη σας;
Comments 5
Έχω την ίδια άποψη, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η τακτική των collectables, ως μια όντως "φτηνή" μέθοδος επιμήκυνσης της αντοχής ενός παιχνιδιού, είναι βαρετή και πάνω απ' όλα μετριάζει την εμπειρία της ιστορίας και του τίτλου καθ' αυτού. Κάνω με ευχαρίστηση τα side-quests των RPGs όταν αυτά εμβαθύνουν στο lore και σου δίνουν την αφορμή να εξερευνήσεις τον κόσμο ενός παιχνιδιού κάνοντας κάτι ουσιαστικό, το οποίο μπορεί να σου αποφέρει και ανάλογα κέρδη, όπως ένα καλό όπλο ή in-game χρήματα.
Να αγιάσει το στόμα σου! Πολύ σωστά τα λες. Ούτε εγώ προσωπικά βρίσκω κάποιο ιδιαίτερο νόημα στο να τρέχουμε πίσω από collectibles και να προσπαθούμε να πετύχουμε όλα τα achievements του παιχνιδιού, λες και έχει κάποια ουσία αυτό. Εξάλλου έτσι χάνεται συχνά η ροή του παιχνιδιού και της ιστορίας του (βλέπε Assassin's Creed, που σαν τους τρελούς μας βάζουν να χοροπηδάμε από σκεπή σε σκεπή για να φτάνουμε παρτιτούρες για παράδειγμα). Κάπως αντίστοιχα συμβαίνει με ορισμένα side quests, τα οποία συχνά βλέπουμε να γίνονται επαναλαμβανόμενα και να μην έχουν να προσφέρουν κάτι στον παίκτη, παρά περισσότερες ώρες gameplay (όχι πάντα όμως ουσιαστικού) και την ευχαρίστηση/ικανοποίηση όταν το ποσοστό ολοκλήρωσης του παιχνιδιού αυξάνεται. Είναι υποκειμενικό βέβαια αυτό, για κάποιους έχει σημασία το να τερματίζουν στο 100% κάποιο παιχνίδι και να δοκιμάζουν τις ικανότητές τους και είναι απολύτως σεβαστό.
Ωραία είναι τα επιτεύγματα, σου δίνουν κίνητρο να ξαναπαίξεις τα παιχνίδια αλλά αν εμένα πάλι αν δεν με τραβήξει το παιχνίδι για να το ξαναπαίξω δεν υπάρχει περίπτωση να το το παίξω για να συγκεντρώσω όλα τα επιτεύγματα. Σε μερικά παιχνίδια έχει και δύσκολα επιτεύγματα π.χ. στο Resident Evil 1 και zero, υπάρχει επίτευγμα που λέει "Τερμάτισε όλο το παιχνίδι χωρίς να πεθάνεις ούτε μία φορά" ή "Τερμάτισα το παιχνίδι χωρίς να κάνεις save ούτε μία φορά" έχει και άλλα παραπλήσια που τα θεωρώ δύσκολα ακόμα και στο easy. Πρέπει να το έχεις κάψει το παιχνίδι πολλές φορές για να καταφέρεις μερικά επιτεύγματα που ζητάει. Για να ξαναπαίξουν οι gamers τα παιχνίδια τους θα πρέπει να σκεφτούν άλλα πράγματα και όχι μόνο τα collectables και τα achievements.
Συμφωνώ και με το blog και με αυτά που έγραψαν τα παιδιά. Προσωπικά θα κάτσω να ασχοληθώ με achievements μόνο αν μου αρέσει πολύ κάποιο παιχνίδι. πχ με τα Resident που έχει αναφέρει η Kalliniki εδώ και χρόνια με τους 2 κολλητούς μου έχουμε κάνει ή προσπαθούμε να κάνουμε πολλά κουφά.
Οπότε εγώ θα κάτσω να τα κάνω μόνο αν με συγκινεί ένα παιχνίδι. Το να κάτσω να τα κάνω απλά για να τα κάνω το βρίσκω κουραστικό και κάπως ψυχαναγκαστικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτοί που τα κάνουν δεν κάνουν καλά. Απλά εγώ έτσι νιώθω.
Συμφωνώ παιδιά και ως πρώην trophy hunter έχω να πω οτι είναι ένα τεράστιο χάσιμο χρόνου.Καταντάς να μη τρώς,να μη κοιμάσαι,να μη κάνεις τίποτα.Εντάξει δεν έφτασα ποτέ σε αυτό το σημείο αλλά έχασα πολύ χρόνο που θα μπορούσαν να τον χρησιμοποιήσω δημιουργικά.Η ικανοποίηση π.χ. του να σου βγαίνει σωστά μια τακτική που έχεις σκεφτεί σε ένα παιχνίδι δεν συγκρίνεται με κανένα achivement.Η αλήθεια είναι αυτή...όταν γίνεσαι δημιουγικός με κάποιο παιχνίδι που σου αρέσει,αυτό είναι το πραγματικό achievement.
Δε διαφωνώ βέβαια στο να κυνηγάς τα trophies ενός παιχνιδιού που σου αρέσει και σκοπεύεις να το παίξεις πολλές φορές.Εκεί παράλληλα μπορείς να κυνηγήσεις και τα achievements εφόσον ο βασικός σκοπός είναι η διασκέδαση.