ESRB: Το σύστημα αξιολόγησης παιχνιδιών

Το ESRB (Entertainment Software Rating Board) είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που αναθέτει βαθμολογήσεις σε παιχνίδια, ταινίες και άλλου είδους εφερμογές, έτσι ώστε να μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να κάνει μαι ενσυνείδητη και πλήρη πληροφοριών επιλογή στις αγορές μας. Παρέχει καθοδήγηση για τους ηλικιακούς περιορισμούς, το περιεχόμενο και τα στοιχεία αλληλεπίδρασης αυτού. Επίσης παρέχει οδηγίες για την υπεύθυνη διαφήμηση των προϊόντων σύμφωνα με το πρόγραμμα πιστοποιημένου απορρήτου που παρέχει.

Το ESRB δημιουργήθηκε το 1994, με σκοπό να παρέχει αυτή την πλήρη πληροφόρηση στον καταναλωτή και να αποτρέπει τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Με τον τρόπο αυτό, εταιρείες που δε συμορφώνονται με τα πρότυπα ESRB είναι υπόλογες των πράξεών τους - είτε πρόκειται για διαφημιστικές ενέργειες είτε κάτι άλλο - και αναγκάζονται να υποστούν τις ανάλογες κυρώσεις.

Για τη δημιουργία του συστήματος αυτού, λήφθηκε υπόψιν η γνώμη μιας μεγάλης μερίδας ακαδημαϊκών ειδικών σχετικά με την παιδική ανάπτυξη και παιδοψυχολογία. Έγινε ανάλυση άλλων συστημάτων αξιολόγησης, και το βασικότερο: εισακούστηκαν οι ανησυχίες των γονέων.

Γιατί είναι σημαντικά όλα αυτά; Διότι σε έναν κόσμο όπου δεχόμαστε σε τακτικά διαστήματα μηνύματα κάθε είδους από μια ευρεία γκάμα πομπών, οι γονείς λογικό κι επόμενο είναι να ανησυχούν σχετικά με το ποια απ' όλα τα μηνύματα θα φτάσουν στη συνείδηση των παιδιών τους και πως πιθανόν θα επηρεάσουν την κοσμοθεωρία τους. Διότι κάτι που εσείς κι εγώ θα το δούμε και θα μας κινήσει την περιέργεια σχετικά με το πως κατέληξε ο εκάστοστε developer σε αυτό το συμπέρασμα, ένα άτομο χαμηλότερης ή πιο ευαίσθητης νοητικής ικανότητας μπορεί να το δεχθεί ως απόλυτη αλήθεια και να το λάβει ως δεδομένο. Διότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο "ανθεκτικοί".

Ένα πολύ καλό παράδειγμα που υποδεικνύει με σχετική ακρίβεια όλη την ιδεολογία πίσω από το ESRB, θεωρώ πως είναι η ακόλουθη εικόνα:

Γίνεται φανερό, κατά την άποψή μου, το πως περίπου γίνεται ο διαλογισμός των κατηγοριών σχετικά με το ποιες ηλικίες προτείνεται να ασχοληθούν με την εκάστοτε κατηγορία. Είναι μια χοντρική αναπαράσταση και όχι ακριβής, αλλά αρκεί. Σαφώς και υπάρχουν παιχνίδια με περιεχόμενο βαθιά σκεπτικό. Συνήθως είναι στο ίδιο πακέτο με βία, κατάχρηση ουσιών ή ο,τιδήποτε άλλο παρεμφερές. Το γεγονός αυτό και μόνο έχει καταστεί ως safety net στον τομέα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, καθώς στην εποχή μας έχει σταματήσει ο κόσμος να σκέφτεται παραπάνω από το λίγο. Μας αρκούν οι αισθήσεις μας και κυρίως η όρασή μας. Αυτό που βλέπουμε ισχύει κι αυτό που φαίνεται δεν έχει σκιά από πίσω του.

Το αν είναι καλό ή κακό αυτό, δε θα το σχολιάσω επί μακρόν. Απλά να αναφέρω μόνο ότι υπάρχουν φόρουμ στο ίντερνετ (weird side), τα οποία αναλύουν μέχρι αηδίας μερικές φορές πράγματα που όντως είναι απλά όπως φαίνονται. Εδώ προσπαθούμε να κατανοήσουμε γιατί τελικά υπάρχει το ESRB. Και ο λόγος είναι πραγματικά πολύ απλός και έχει αναφερθεί ήδη δύο φορές: για να παρέχει πληροφόρηση στον καταναλωτή. Τίποτε άλλο.

Όταν έρχεται η ρημάδα η ώρα των Χριστουγέννων και του Πάσχα, που ξαφνικά όλοι θυμούνται ότι είναι γονείς, θείοι, νονοί, ξαδέρφια, παπουδογιαγιάδες κλπ, έχω παρατηρήσει ότι όλοι αυτοί γεμίζουν τα καταστήματα ηλεκτρονικών και βγαίνουν με τα CoD, GTA και τα κάθε είδους GTA. Μια φορά έτυχε να ακούσω κάποιον να μιλάει στο τηλέφωνο όταν ήμουν στο Πλαίσιο Μεταμόρφωσης και ως κλασική περίπτωση διακριτικού ανθρώπου... ανακατεύτηκα. Έμαθα την ηλικία του παιδιού και όταν είδα τι κρατούσε ο κύριος στο χέρι, αρχικά πρότεινα να αναθεωρήσει. Αφού μου είπε ευγενικότατα "Μη σε νοιάζει, δικό μου παιδί είναι!", μου γύρισαν τα μάτια και άρχισα να τον αποκαλώ με καθημερινές ελληνικές εκφράσεις, διότι απλά διέπραττε έγκλημα. Ε, ύστερα ήρθαν οι υπάλληλοι της ασφάλειας και μας χώρισαν, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να περάσω το μήνυμα που ήθελα. Υπάρχουν και μάρτυρες.

Ενώ έδωσα επομένως την εικόνα ότι θα έγραφα για το σύστημα αξιολόγησης παιχνιδιών, αυτό που πραγματικά ήθελα να γράψω ήταν μια νουθεσία, ένα ηθικό δίδαγμα προς όλους εκείνους που πιθανόν διαβάσετε το blog αυτό. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν άνρθωποι που πασχίζουν και χύνουν ιδρώτα, για να μπορεί ένα άβουλο παιδί να μεγαλώσει σωστά έχοντας την δυνατότητα και όχι πολυτέλεια της ηλεκτρονικής διασκέδασης, να βλέπουν τους κόπους τους να περνάνε απαρατήρητοι. Είναι έγκλημα κατά της παιδικής αθωότητας και της βιομηχανίας videogames, καθώς μετά όταν αρχίζουν τα παιδιά και παρουσιάζουν συμπτώματα απροσαρμοστικότητας, για όλα φταίνε τα μπλιμπλίκια που κάθονται και ασχολούνται τόσες ώρες.

Ουσιαστικά όμως, δεν είναι πρόβλημα της βιομηχανίας ή των παιδιών. Εϊναι πρόβλημα των γονιών. Διότι ενώ θα έπρεπε να "φιλτράρουν" τον τρόπο με τον οποίο φτάνουν πολλές από τις πληροφορίες που δέχονται τα παιδιά καθημερινά, κάνουν το ακριβώς αντίθετο και καταλήγουν να βάλλονται από τα χιλιάδες αυτά μηνύματα. Διαστρεβλώνεται έτσι η αντίληψή τους, ο τρόπος που σκέφτονται και η νοοτροπία που αναπτύσσουν καθώς μεγαλώνουν. Κι ενώ τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν μερίδιο ευθύνης, καταλήγουν να είναι βασικοί ύποπτοι και θύματα "πολέμου".

Επομένως, το μόνο που ζητάω από εσάς τους επί οθόνης συναδέλφους μου: μην αγνοείτε τις οδηγίες που σας δίνονται. Και σε κάθε ευκαιρία, να προσπαθείτε να βελτιώσετε την αντίληψη των άλλων όσων αφορά την τόσο αμαυρωμένη εικόνα του αγαπημένου μας χόμπυ. Είναι απαράδεκτο τη σήμερον ημέρα να βλέπουμε πιτσιρίκια που ξέρουν να λύνουν και να δένουν όπλα, ενώ άλλοι έπρεπε να πάνε στρατό για να μάθουν το βάρος του M16. Ή να παρουσιάζουν διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, επειδή αυτό είδαν κάπου. Οι γονείς της γενιάς αυτής έχουν "περίεργες" πεποιθήσεις, λόγω της ζωής που έκαναν, η οποία είναι ένα συνονθύλευμα εμπειριών από τους δικούς τους γονείς που ζήσαν σε φτώχεια, ταπείνωση και εξαθλίωση. Μην αφήσετε τις αμαρτίες των γονέων να παιδεύουν ΚΑΙ αυτά τα τέκνα...

H επίσημη ιστοσελίδα του ESRB, στην οποία μπορείτε να βρείτε όλες τις πληροφορίες που πιθανόν θα χρειαστεί κανείς.

TR