GameWorld Blogs

Εχοντας περάσει αρκετές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου παίζοντας το single player campaign τόσο του πρώτου Fear όσο και του Fear 2:Project Origin αποφάσισα να γράψω αυτό το blog στο οποίο θα αναφερθώ αποκλειστικά στο πρώτο Fear και θα αναλύσω τα διάφορα χαρακτηριστικά του.

To F.E.A.R (First Encounter Assault Recon) είναι ένας survival horror FPS τίτλος ο οποίος προγραμματίστηκε από την Monolith Production και εκδόθηκε από την Sierra Entertainment.Κυκλοφόρησε στις 17 Οκτωβρίου του 2005 για την έκδοση των Microsoft Windows,και μεταφέρθηκε από την Day 1 Studios στις κονσόλες Xbox 360 και Playstation 3.H Timegate Studios κυκλοφόρησε δύο expansion packs,τα Fear:Extraction Point τον Οκτώβριο του 2006 και Fear:Perseus Mandate τον Νοέμβριο του 2007.Ενα Sequel με τον τίτλο Fear 2:Project Origin κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2009 και ένας τρίτος τίτλος με το όνομα F.3.A.R κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2011 ο οποίος προγραμματίστηκε επίσης από την Day 1 Studios (η οποία τώρα είναι γνωστή ως Wargaming Chicago-Baltimore ) και όχι από την Monolith Productions.

H Monolith Productions ή πιο απλά Monolith είναι μια προγραμματιστική εταιρία παραγωγής παιχνιδιών για PC η οποία βασίζεται στην περιοχή Kirkland της Washington και είναι γνωστή εκτός από το Fear το οποίο θα αναλύσω στην συνέχεια για τα παιχνίδια όπως το Blood, την σειρά No one lives forever και πιο πρόσφατα για το παιχνίδι Middle-earth: Shadow of Mordor.

Η ιστορία του παιχνιδιού Fear περιστρέφεται γύρω από ένα υπερφυσικό φαινόμενο στο οποίο η F.E.A.R –μια φανταστική ομάδα ειδικών δυνάμεων- καλείται να αναχαιτίσει.

O παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του επικεφαλή φρουράς ο οποίος κατέχει υπεράνθρωπα αντανακλαστικά και θα πρέπει να αποκαλύψει τα μυστικά της υπερφυσικής απειλής με την μορφή ενός μικρού κοριτσιού.

Παρακάτω παρουσιάζω διάφορα ενδιαφέροντα γεγονότα τα οποία αποτελούν prequel των γεγονότων του πρώτου παιχνιδιού F.E.A.R και είναι απαραίτητα για την κατανόηση του σεναρίου.

Ξεκινώντας θα πρέπει να αναφέρω πως σύμφωνα με το σενάριο η ATC (Armachan Technology Corporation) είναι μια πολυεθνική εταιρία οπλικών αεροναυτικών και δορυφορικών συστημάτων, η  οποία συνιστά σημαντικό εργολάβο του στρατού των ΗΠΑ ήδη από την ίδρυση της το 1964. Αυτή η εταιρία άρχισε να αναπτύσσει άκρως απόρρητη τεχνολογία χωρίς να κοινοποιεί την σχετική επιστημονική έρευνα στην διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Το 1973 ανέλαβε να υλοποιήσει ένα τρίτο πρόγραμμα σε συνεργασία με την NASA το λεγόμενο «Σχέδιο Ικαρος» με στόχο την αντιμετώπιση των αρνητικών επιδράσεων της παρατεταμένης έλλειψης βαρύτητας στους βιολογικούς οργανισμούς. Ωστόσο αρκετά σύντομα το σχέδιο ακυρώθηκε και αντικαταστάθηκε από το «Σχέδιο Origin» με βασικό πελάτη και χρηματοδότη τον στρατό των ΗΠΑ.

Το στέλεχος λοιπόν της ATC Harlan Wade τέθηκε επικεφαλής του σχεδίου Origin το 1982 καθώς ο συνεργάτης του Marshall Disler είχε παρατηρήσει πως η τυραννημένη από εφιάλτες, παραισθήσεις και κρίσεις υστερίας τρίχρονη κόρη του η γνωστή αντίπαλος στην σειρά F.E.A.R η Alma Wade διέθετε τηλεπαθητικές ικανότητες αποκρινόμενη άσχημα σε τυχόν αρνητικά συναισθήματα όσων την περιτριγύριζαν. Η Alma υποβλήθηκε σε εξετάσεις και δοκιμές  ώσπου με βάση το DNA της, σχεδιάστηκε  γενετικά ένα ανθρώπινο έμβρυο. Ο Harlan όμως δεν ήταν βέβαιος πως οι τηλεπαθητικές της ικανότητες θα κληρονομούνταν γονιδιακά και ο έλεγχος της ήταν δύσκολος διότι δεν συνεργαζόταν στην κακομεταχείριση της και ορισμένες φορές βασάνιζε ψυχικά με τον νου της όσους την περιτριγύριζαν. Ετσι το 1987 η αδίστακτη και ανήθικη ομάδα του «σχεδίου Origin» τοποθέτησε το σώμα της Alma σε κρυονική κατάψυξη τοποθετημένη στο εσωτερικό μιας γιγάντιας μεταλλικής σφαίρας, την λεγόμενη κρύπτη ώστε να μπλοκάρει τις βιονικές της δυνάμεις έχοντας πρώτα επιφέρει μέσω φαρμάκων μια μόνιμη κωματώδη κατάσταση τον οργανισμό της.

Οταν το σώμα της έφτασε στην εφηβεία μετά από κάποια χρόνια εμφύτευσαν το σχεδιασμένο έμβρυο στο σώμα της και περίμεναν την γέννηση του λεγόμενου πρωτοτύπου. Σε ηλικία 15 ετών αφυπνίστηκε από το τεχνητό κόμμα και την ξεγέννησε ο πατέρας της φέρνοντας στον κόσμο το πρωτότυπο το οποίο είναι και ο χαρακτήρας ο οποίος ελέγχει ο παίκτης κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και το απομάκρυνε από την αγκαλιά της παρά τις εκκλήσεις της.

Ωστόσο το πρωτότυπο θεωρήθηκε αποτυχία και ένα δεύτερο έμβρυο τοποθετήθηκε στο σώμα της, αμέσως πριν ναρκωθεί ξανά και εγκλειστεί εκ νέου στην κρύπτη. Μετά από ένα χρόνο γεννήθηκε το δεύτερο πετυχημένο πρωτότυπο ο οποίος είναι ο βασικός αντίπαλος στο παιχνίδι εκτός από την Alma το οποίο  διέθετε ισχυρές τηλεπαθητικές δυνάμεις, ανατράφηκε από την ATC ενώ η Alma κλείστηκε ξανά στην κρύπτη.

Όταν το δεύτερο πρωτότυπο με το όνομα Paxton Fettel ήταν 10 ετών η Alma συγχρονίστηκε τηλεπαθητικά με τον γιό της και τον ώθησε σε μια σειρά επτά φόνων με κίνητρο να εκδικηθεί για την κακομεταχείριση της από τον πατέρα της και τους συνεργάτες του. Ο Φέτελ τελικά αναισθητοποιήθηκε και τοποθετήθηκε σε μόνιμο τεχνητό κόμμα ενώ η κρύπτη απενεργοποιήθηκε με αποτέλεσμα η Alma να αποβιώσει 6 μέρες μετά και το ερευνητικό πρόγραμμα να ακυρωθεί.

Ωστόσο με αφορμή το «σχέδιο Origin» δημιουργήθηκε το «σχέδιο Περσέας» σύμφωνα με το οποίο κατασκευάστηκε μια στρατιά από γενετικά σχεδιασμένους και βιοτεχνολογικά ενισχυμένους κλωνοποιημένους στρατιώτες, τους οποίους υποτίθεται θα ήλεγχε τηλεπαθητικά ο Φέτελ αν ακυρωνόταν το «σχέδιο Origin»,τις λεγόμενες  «Ρέπλικες».

Όλα τα παραπάνω γεγονότα και το πτώμα της Alma είχαν ως αποτέλεσμα την περιοχή Ωμπουρν για τα επόμενα 20 χρόνια μια σειρά από γεγονότα τα οποία προκαλούσαν ναυτία,πονοκεφάλους και κακοδιαθεσία στους κατοίκους.Αυτά τα περιστατικά είχαν ως αποτέλεσμα να ερημώσει η περιοχή Ωμπουρν και κανείς από τους εργαζόμενους στην ATC να μην γνωρίζει την πραγματική αιτία.

Στην συνέχεια ο παίκτης εκπαιδεύεται και ανατρέφεται ως πράκτορας των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ χωρίς να γνωρίζει το παρελθόν του και το 2002 γίνεται στέλεχος της ομάδας F.E.A.R στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω και έχοντας υπερφυσικές ικανότητες ως αποτέλεσμα του γενετικού σχεδιασμού του.

Παράλληλα η Αριστείδη την οποία βλέπουμε και στο Fear 2 λαμβάνει την απόφαση να επανεργοποιήσει την κρύπτη στην οποία ήταν τοποθετημένη η Alma και να επανεκινήσει το σχέδιο Origin προκειμένου να αξιοποιηθούν οι «Ρέπλικες». Μια ομάδα φρουρών της ATC παρά την αρνητική στάση του Harlan Wade εισέρχεται στην κρύπτη με αποτέλεσμα την μυστηριώδη εξόντωση τους από το φάντασμα της Alma.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Αριστείδη να παγώσει την διαδικασία και να δημιουργήσει μια ενδοεταιρική ερευνητική ομάδα η οποία δεν γνώριζε το ιστορικό του σχεδίου Origin με στόχο την μελέτη της επιρροής της Κρύπτης στην περιοχή του Ωμπουρν έτσι ώστε να εξακριβωθεί η αιτία της καταστροφής, η οποία οφειλόταν στην μυστηριώδη ρύπανση των υδάτων από ορισμένες χημικές ουσίες. Κάποιοι από την ομάδα είχαν ειδοποιήσει την Αριστείδη να εγκαταλείψει κάθε εγχείρημα επανεκκίνησης του Origin ωστόσο το αίτημα τους δεν εισακούστηκε με αποτέλεσμα το φάντασμα της Alma να συνδεθεί τηλεπαθητικά με τον Φέτελ ενεργοποιώντας τον δεσμό του με τις «Ρέπλικες» του «Σχεδιού Περσέα».

Εχοντας ως στόχο την αποσφράγιση της κρύπτης για την απελευθέρωση της Alma και την θανάτωση των υπευθύνων του «Σχεδίου Origin» όπως βλέπουμε στην αρχή του παιχνιδιού ο Φέτελ και οι «Ρεπλικές» του κινητοποιούνται στρατιωτικά και εξεγείρονται εναντίον του προσωπικού ασφαλείας της ATC.

H Αριστείδη η οποία θορυβείτε από την εξελίξεις καλεί την ομάδα F.E.A.R ώστε να εκτελεστεί ο Φέτελ και να απενεργοποιηθούν οι Ρέπλικες οι οποίες εξαρτώνται από τον τηλεπαθητικό έλεγχο του.

Πολλά από τα παραπάνω γεγονότα τα μαθαίνει ο παίκτης κατά την διάρκεια του παιχνιδιού μέσα από τα ηχητικά μηνύματα στα οποία παρουσιάζεται η έκπληξη που νιώθουν οι απεσταλμένοι της ερευνητικής ομάδας από αυτά τα οποία παρατηρούν τόσο στο εργοστάσιο επεξεργασίας των υδάτων όσο και στο κτίριο της ATC σε ουρανοξύστη στο κέντρο της πόλης στην συνέχεια στο οποίο θα καταφύγει για να εντοπίσει τον Fettel αλλά και για να μάθει τι συνέβη στην ομάδα καταδρομέων της δύναμης Δέλτα που είχαν σταλεί νωρίτερα στο εσωτερικό του κτιρίου για αναγνωριστική αποστολή.

Ξεκινώντας το παιχνίδι αρχικά εισάγει τον παίκτη με κινηματογραφικό τρόπο στο story του παιχνιδιού, στο οποίο παρουσιάζεται η επικοινωνία της Alma με τον Fettel και η ενεργοποίηση των «Ρεπλικών» καθώς και η εισβολή του κανίβαλου Fettel στο κτίριο της ATC.Συνεχίζοντας βλέπουμε τους επικεφαλής της ομάδας F.E.A.R να ενημερώνονται για τα γεγονότα και μετά το cinematic video ξεκινάει η πρώτη αποστολή του παίκτη ψάχνοντας τον Fettel σε ένα κτίριο της πόλης.

Στο συγκεκριμένο κτίριο κάποια στιγμή o Fettel ξαφνιάζει τον παίκτη και του στήνει ενέδρα όμως δεν τον σκοτώνει, καθώς τον αναγνωρίζει αλλά τον χτυπά και τον αφήνει αναίσθητο.

Όταν συνέρχεται ο Fettel έχει εξαφανιστεί και καθώς οι Ρέπλικες εισβάλλουν στο εργοστάσιο επεξεργασίας ύδατος κατευθύνεται ο παίκτης σε αυτό το σημείο με ελικόπτερα της δύναμης Δέλτα προσπαθώντας να εντοπίσει τον Fettel.

Είναι χαρακτηριστικό πως η μετακίνηση στο παιχνίδι Fear από την μια περιοχή στην άλλη γίνεται με ελικόπτερο και όχι με όχημα όπως έχουμε δει στο Fear 2:Project Origin.

Στην συνέχεια τα μέλη της δύναμης Δέλτα καίγονται και τα σώματα τους υγροποιούνται, με μόνο τους σκελετούς να απομένουν εξαιτίας της επέμβασης του φαντάσματος της Alma η οποία αφήνει ανέγγιχτο τον παίκτη καθώς τον αναγνωρίζει πως είναι ο πρωτότοκος γιος της. Καθώς συνεχίζει μόνος του την έρευνα μαθαίνει πως ο Fettel αναζητά την Alma.

Επιπλέον ένα άλλο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι πως δεν έρχεται σε επαφή ο παίκτης με το φάντασμα της Alma σε πολλά σημεία στην διάρκεια του παιχνιδιού όπως συνέβη στο Fear 2:Project Origin αλλά μόνο στην αρχή και στο τέλος κάθε αποστολής, βλέποντας οράματα, μέσα από τα οποία επικοινωνεί μαζί του και ο Fettel.Σε κάποια απο τα οράματα μάλιστα έρχεται αντιμέτωπος με την Alma η οποία μπορεί να του προκαλέσει ζημιά.

Οι αποστολές δεν γίνονται σε πολλές περιοχές κατά την διάρκεια του Campaign καθώς διεξάγονται κυρίως στο εργοστάσιο επεξεργασίας ύδατος, σε ένα ουρανοξύστη στο κέντρο της πόλης-κτίριο της ATC,και στις απόρρητες υπόγειες εγκαταστάσεις της κρύπτης. Σε αντίθεση με το πρώτο Fear στο Fear 2:Project Origin οι αποστολές γινόντουσαν σε περισσότερες τοποθεσίες και έτσι υπήρχε μεγαλύτερη ποικιλία στο Campaign.

Παρόλα αυτά το πρώτο Fear θα το χαρακτήριζα πιο σκοτεινό και τρομακτικό από το Fear 2:Project Origin καθώς ο παίκτης δεν γνωρίζει τίποτα σχετικά με το φάντασμα της Alma.Επιπλέον έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον καθώς προχωράει η αποστολή επειδή μαθαίνει αρκετά στοιχεία για τον μυστήριο κόσμο του Ωμπουρν.

Το περιβάλλον του παιχνιδιού είναι κατάλληλο στο κλίμα ενός survival horror παιχνιδιού. Τόσο τα πτώματα, όσο και το εγκαταλειμμένο τοπίο σε συνδυασμό με την ηχητική επένδυση εντείνουν την αγωνία του παίκτη. Τα πτώματα τα οποία πέφτουν από τις οροφές, τα φώτα τα οποία αναβοσβήνουν, τα σκοτεινά αλλά και στενά δωμάτια στα οποία κινείται ο παίκτης, αποτελούν τον κατάλληλο συνδυασμό.

Τα οπλα τα οποία χρησιμοποιεί ο παίκτης είναι τα ίδια με αυτά στο Fear 2:Project Origin στα οποία περιλαμβάνονται διάφορα είδη ντουφεκιών αλλά και περίστροφα. Επίσης διαθέτει και χειροβομβίδες. Αξίζει να σημειωθεί πως έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί περίστροφο και στα δύο χέρια. Επιπλέον μπορεί να ανανεώνει τα πυρομαχικά του καθώς βρίσκει σφαίρες σε διάφορα σημεία αλλά και κλέβοντας τα όπλα των αντιπάλων αφού τους σκοτώσει. Μπορεί επίσης να θεραπευτεί μέσω θεραπευτικών εφοδίων σε διάφορα σημεία της περιοχής αλλά και εντοπίζοντας ασπίδες με αποτέλεσμα ορισμένες σφαίρες να του προκαλούν λιγότερη ζημιά.

Είναι σημαντική η τακτική ανανέωση του Health Status καθώς ακόμα και στην χαμηλή δυσκολία πολλές φορές λίγες σφαίρες μέσα σε δευτερόλεπτα είναι ικανές να σκοτώσουν τον παίκτη καθώς οι σφαίρες πέφτουν ασταμάτητα. Σε περίπτωση πάντως που δεν ανανεωθεί μέσω εφοδίων αυξάνεται σταδιακά μέχρι το 40 ένας μικρός αριθμός καθώς το Health Status είναι πλήρες στα 100 over.

Υπάρχει και η δυνατότητα για slow motion.Αυτή η ικανότητα δίνει την δυνατότητα στον παίκτη να αποφύγει ευκολότερα τις σφαίρες των αντιπάλων και να τους σκοτώσει με λιγότερες απώλειες.

Οσον αφορά τα Controllers ο παίκτης μπορεί να ρυθμίσει κάθε φορά μέσα από το menu τα πλήκτρα τα οποία θα πρέπει να επιλέξει μέσα από το πληκτρολόγιο έτσι ώστε να εκτελέσει τις βασικές κινήσεις τις οποίες θέλει αλλά και το ίδιο το παιχνίδι ενημερώνει τον παίκτη ορισμένες φορές όπως ας πούμε στο άνοιγμα της πόρτας ποιο πλήκτρο θα πρέπει να επιλέξει χρήσιμη επιλογή καθώς ορισμένα πλήκτρα δεν αλλάζουν μέσα από το menu όπως στην περίπτωση του slow motion.

Το πρώτο πράγμα το οποίο παρατήρησα στο μενού του παιχνιδιού ήταν οι διαθέσιμες αναλύσεις. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ήταν μόνο τρείς.640 *480,800*600 και 1024*768.Οπότε εγώ που παίζω από Laptop και ήθελα ανάλυση 1360*768 δεν την βρήκα διαθέσιμη.

Οσον αφορά το περιβάλλον στο οποίο κινείται ο παίκτης πιστεύω πως τα γραφικά ήταν αξιόλογα για το έτος 2005.Τα μοντέλα των χαρακτήρων ήταν καλά σχεδιασμένα, η σκουριά σε διάφορα σημεία αναπαρίσταται με λεπτομέρεια απλά ο ουρανός έδειχνε κάπως στατικός ακόμα και με την ρύθμιση στο High. Θα μπορούσε να ήταν πιο ρεαλιστικός με τα σύννεφα να κινούνται αλλά μην ξεχνάμε πως μιλάμε για παιχνίδι του 2005.

Υπήρχαν κάποια σκοτεινά σημεία τα οποία ήταν απαραίτητα για την αναγκαιότητα χρήσης του φακού. Βέβαια ο παίκτης σε περίπτωση που θεωρεί πως το περιβάλλον γενικότερα είναι σκοτεινό έχει την δυνατότητα να αυξήσει τον φωτισμό μέσα από το brightness στο menu.

Ο ήχος σε γενικές γραμμές ήταν πολύ καλός. Η συνομιλία μέσω μικροφώνου είχε ξεχωριστή χροιά από την απευθείας συνομιλία με άλλους χαρακτήρες. Ακόμα και στα ηχητικά μηνύματα ακουγόταν διαφορετικά και απεικονιζόταν από τον τρόπο ομιλίας η αγωνία αλλά και η ένταση την οποία είχαν οι χαρακτήρες. Στα διάφορα οράματα επίσης η χροιά της φωνής είναι τέτοια σχεδιασμένη ώστε να είναι ανάλογη με την περίσταση. Η μελωδία ήταν σχετική και στο κλίμα του παιχνιδιού. Απλά πιστεύω θα μπορούσαν να προσθέσουν μεγαλύτερη ποικιλία στους ήχους που ακούγονται και δεν αναφέρομαι στις ομιλίες αλλά στην μελωδία που ακούγεται κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως παρά τις όποιες αδυναμίες κυρίως στα γραφικά αλλά και στην ποικιλία του περιβάλλοντος θεωρώ πως ο τίτλος αυτός είναι πιο αξιόλογος από το Fear 2:Project Origin και όλα τα στοιχεία που ανέφερα όπως το σενάριο, ο τρόπος με τον οποίο καθοδηγεί τον παίκτη και γενικότερα η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι στοιχεία που δικαιολογούν και με το παραπάνω πως αυτός ο τίτλος είναι ένας από τους πιο αξιόλογους survival horror τίτλους και εξακολουθεί να παραμένει αρκετά αξιόλογος ακόμα και στις μέρες μας.

Σε συνέχεια του προηγούμενου blog θα επικεντρωθώ ειδικότερα στο Tomb Raider:Legend ένα παιχνίδι της Crystal Dynamics με βελτιωμένα γραφικά σε σχέση με τους προκατόχους του αλλά παράλληλα παρουσιάζοντας αρκετές ομοιότητες και θα αναλύσω με συνοπτικό τρόπο τα διάφορα χαρακτηριστικά του.

Η Crystal Dynamics είναι μια προγραμματιστική εταιρία σχεδιασμού παιχνιδιών η οποία ιδρύθηκε το 1992 από τους  Judy Lang, Madeline Canepa and Dave Morse.Βασίζεται στην περιοχή του San Fransisco και αποκτήθηκε από την Eidos Interactive το 1998.Το 2009 μετά την αγορά της Eidos Interactive από την Square Enix αποτέλεσε θυγατρική της Square Enix.H Crystal Dunamics ήταν η πρώτη εταιρία που έλαβε άδεια για προγραμματισμό παιχνιδιών συμβατά με την κονσόλα 3DO.

Σύμφωνα με το σενάριο όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο blog μου η Lara ψάχνοντας για μια πέτρινη εξέδρα που την συνδέει με το παρελθόν, ταξιδεύει στην Βολιβία. Εκεί συναντά τον James Rutland ο οποίος κατορθώνει να κλέψει ένα κομμάτι ενός σημαντικού τεχνουργήματος χωρίς να το καταλάβει. Αυτός επίσης ζητάει από την Amanda να τον βοηθήσει, κάτι το οποίο βρίσκει η Lara αρκετά περίεργο καθώς πίστευε πως έχει πεθάνει εδώ και καιρό κοντά στα ερείπια του Paraiso, στο Περού. Πρίν φύγει δείχνει στην Lara προς τα πού να κατευθυνθεί. Εδώ ξεκινάει το παιχνίδι για να ανιχνευτούν τα κομμάτια του θρυλικού Excalibur.

Για να τα καταφέρει θα κλιθεί να ταξιδέψει σε διάφορες περιοχές όπως η Βολιβία,το Περού,η Ιαπωνία,η Γκάνα,το Καζακστάν,η Αγγλία και το Νεπάλ δίνοντας μια ποικιλία σε ένα παιχνίδι με μικρής διάρκειας campaign.

Η Lara μπορεί να μην απεικονίζεται με την ίδια λεπτομέρεια όπως την βλέπουμε με την νέα μηχανή γραφικών της Square Enix στα παιχνίδια του 2013 αλλά και στο Rise of the Tomb Raider όμως εξακολουθεί να παρουσιάζεται αρκετά ελκυστική.

Καταρχήν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού θα κληθεί να αντιμετωπίσει διάφορους γρίφους από την πρώτη κιόλας αποστολή στην Βολιβία οι οποίοι γρίφοι δεν είναι το ίδιο δύσκολοι όσο σε προγενέστερες κυκλοφορίες αλλά ούτε βατοί όσο στις νέες κυκλοφορίες.

Είναι γρίφοι οι οποίοι εξακολουθούν να απαιτούν πολύ σκέψη αλλά και συνδυασμό αντικειμένων για να επιλυθούν. Υπήρξαν πολλές φορές στις οποίες χρειάστηκα να μείνω για πολύ ώρα σε ένα σημείο μην μπορώντας να προχωρήσω καθώς έπρεπε να επιλύσω κάποιους γρίφους οι οποίοι δεν παρουσιαζόντουσαν απλόχερα μπροστά μου όπως δηλαδή μου συνέβη στο παιχνίδι του 2013 στο οποίο η Lara ακόμα και αν δεν έβρισκα τους γρίφους με διάφορους μονόλογους μου αποκάλυπτε τις κινήσεις τις οποίες θα έπρεπε να ακολουθήσω. Επιπλέον υπήρξαν φορές στις οποίες έπρεπε να αντιδράσω άμεσα και να επιλύσω έναν δύσκολο γρίφο γρήγορα για να μην σκοτωθώ. 

Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες υπήρξαν πολλές φορές που χρειάστηκε να συνδυάσω τα διάφορα αντικείμενα που υπήρχαν στον χώρο είτε για να διασχίσω κινουμένους τείχους είτε μέσω τραμπάλας να μεταφέρω αντικείμενα όπως κλουβιά στο κατάλληλο σημείο είτε να ρίξω διάφορες μπάλες από ψηλά προκειμένου να τις τοποθετήσω σε σημεία-κουμπιά ώστε με το βάρος τους να ανοίξω διάφορες πόρτες.

Οσον αφορά την εξερεύνηση δεν υπάρχει στο σημείο που έχουμε δει στο παιχνίδι του 2013 με τις προαιρετικές αποστολές αλλά και με την αναγκαιότητα εύρεσης διαφόρων αντικειμένων αλλά και κυνηγιού για αναβάθμιση εξοπλισμού και  για επιβίωση αλλά υπάρχει καθώς μέσα από αυτή βρίσκοντας διάφορα μνημεία υπάρχει η δυνατότητα να ξεκλειδωθούν κάποια βίντεο, εικόνες ακόμα και βιογραφικά χαρακτήρων καθώς επίσης είναι απαραίτητη και για την επίλυση σημαντικών για την συνέχεια γρίφων, οι οποίοι αυξάνουν την διάρκεια του.

Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού εκτός από ανθρώπους έπρεπε να αντιμετωπίσω και διάφορα ζώα όπως Τζάγκουαρ, Λεοπάρδαλη του χιονιού και Πίτμπουλ αλλά και κάποια Bosses,ανάμεσα στα οποία και τέρατα, όπως το Sea Serpent,σε πολλές αποστολές, οπότε η δράση είναι υπαρκτή καθώς πέφτει πολύ πιστολίδι σε πολλά σημεία του παιχνιδιού.

H Lara μπορεί να μην χρησιμοποιεί τόξο για να εξολοθρεύει αντιπάλους αλλά χρησιμοποιεί τα παραδοσιακά Revolver και μπορεί να χρησιμοποιήσει και Ντουφέκια τα οποία κλέβει από τους αντίπαλους όταν τους εξοντώνει. Επιπλέον έχει μαζί της και ένα σκοινί στα μέσα που χρησιμοποιεί για επιβίωση το οποίο της χρησιμεύει αρκετές φορές για να μετακινεί τα αντικείμενα του περιβάλλοντος της ή και για να μετακινείται η ίδια κάνοντας ακροβατικά.Στην τελευταία αποστολή επιστρέφοντας στην Βολιβία αντιμετωπίζοντας το τελευταίο boss θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει και σπαθί όπως φαίνεται και στην φωτογραφία το οποίο θα αποκτήσει στο τελευταίο μέρος το οποίο θα ταξιδέψει στο Nepal μέσα απο τα κομμάτια τα οποία θα συνδυάσει απο τα διάφορα ταξίδια της.

Δεν υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργήσει καλύτερα όπλα με την βοήθεια Crafting ούτε τα λεγόμενα Fire Camps.Υπάρχουν όμως κατά διαστήματα διάφορα cinematic videos κατά την διάρκεια των οποίων μπορεί να ξεκουράζεται ο Gamer αλλά παράλληλα κάποια από αυτά τον βοηθάνε στο να επιλύσει κάποιους γρίφους δείχνοντας του την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει. Αξίζει να αναφερθεί πως δεν υπάρχει ούτε η δυνατότητα εξολόθρευσης αντιπάλου στα κρυφά το λεγόμενο Stealth Kill όπως έχουμε δει στο παιχνίδι του 2013 στο οποίο με την βοήθεια του τόξου της η Lara αφοπλίζει τον αντίπαλο πριν αντιληφθεί την παρουσία της. Παρόλα αυτά στο Easy είναι αρκετά εύκολη υπόθεση η εξολόθρευση των αντιπάλων.

H Lara θα κλιθεί να σκαρφαλώσει σε σκοινιά, να κάνει διάφορα ακροβατικά σχεδόν σε όλο το παιχνίδι, να περάσει από διάφορα εμπόδια όπως πατώματα τα οποία γκρεμίζονται, καθώς επίσης κάποιες φορές για να καταφέρει να περάσει διάφορα εμπόδια θα καθοδηγηθεί από διάφορα βελάκια τα οποία δείχνουν στον Gamer ποια βελάκια θα πρέπει να επιλέξει για να τα καταφέρει. Τα βελάκια αυτά θα πρέπει να επιλεγούν σωστά και στην στιγμή που εμφανίζονται αλλιώς το οποιοδήποτε λάθος είναι μοιραίο.

Ακόμα θα χρειαστεί πολλές φορές να κολυμπήσει, όπως και να διεισδύσει στον βυθό διαφόρων λιμνών.

Η ικανότητα της Laras να διεισδύει στο εσωτερικό των λιμνών για μεγάλα διαστήματα, διανύοντας αποστάσεις κολυμπώντας είναι αξιοσημείωτη κάτι που δεν έχουμε παρατηρήσει στο παιχνίδι του 2013.

Βέβαια η δυνατότητα να κολυμπάει στο εσωτερικό των λιμνών έχει κάποιο χρονικό όριο μέσα στο οποίο θα πρέπει να διανύσει την απόσταση την οποία θέλει και να αναδυθεί στην επιφάνεια αλλιώς μπορεί να πνιγεί.

Κατά την διάρκεια του campaign η Lara θα χρειαστεί να επιβιβαστεί σε μηχανή είτε για να διανύσει κάποια απόσταση είτε για να περάσει διάφορα εμπόδια όπως από την μια άκρη μιας ανοιχτής γέφυρας στην άλλη, και θα έρθει κάποιες φορές αντιμέτωπη με διάφορους αντιπάλους ενώ οδηγεί την μηχανή αλλά δεν θα της δημιουργήσουν πρόβλημα καθώς θα μπορεί να πυροβολήσει οδηγώντας.

Η ενδυμασία της Lara διαφέρει σε διάφορες περιοχές στο Campaign.Οπως φαίνεται και στις εικόνες διαφορετική ενδυμασία φοράει στην Γκάνα,Βολιβία και διαφορετική στην Ιαπωνία, Καζακστάν-Νεπάλ και Αγγλία.

Κάθε φορά που η Lara ανακαλύπτει διάφορα rewards ή ολοκληρώνει κάποιο Level ξεκλειδώνονται διάφορες πόρτες σε μια βίλα στην Αγγλία η οποία αποκαλείται Croft Manor στην οποία βρίσκονται αυτοί οι οποίοι την καθοδηγούν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και με τους οποίους επικοινωνεί και η οποία αποτελεί το σπίτι της Lara.Στην συγκεκριμένη βίλα εκτός από την εξερεύνηση η Lara θα μπορεί επίσης σε ένα από τα δωμάτια να ‘γυμναστεί’ καθώς και να εξασκήσει τα ακροβατικά της. 

Τα Γραφικά σίγουρα δεν συγκρίνονται με τις νέες κυκλοφορίες όπως αυτά στο παιχνίδι του 2013 αλλά και στο Rise of the Tomb Raider για τα δεδομένα όμως της εποχής που κυκλοφόρησε είναι πολύ καλά. Σε σημεία όπου είναι σκοτεινά, υπάρχει δυνατότητα για ορατότητα μέσω φακού οπότε ήταν κάτι που έγινε προφανώς ηθελημένα από τους Developers για να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τον φακό η Lara.Ακόμα και μέσα στις λίμνες στις οποίες θα χρειαστεί αρκετές φορές να βυθιστεί η ορατότητα είναι πολύ καλή. Δεν αντιμετώπισα πρόβλημα ζαλάδας ακόμα και σε πτώση από μεγάλα ύψη όπως έχει παρατηρηθεί σε παιχνίδια όπως το Mirror’s Edge καθώς το παιχνίδι είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να μην απεικονίζει όλη την πτώση ώστε να προκαλέσει ίλιγγο.

Οσον αφορά την ηχητική επένδυση οι ήχοι του περιβάλλοντος αποτυπώνονται με ρεαλισμό. Οπως για παράδειγμα ο ήχος της λίμνης όταν κολυμπάει ή βυθίζεται καθώς και ό ήχος της μηχανής που οδηγεί όπως και οι ήχοι των τεράτων-final bosses πριν καν εμφανιστούν. Η μελωδία είναι η κατάλληλη στο κλίμα του παιχνιδιού και κορυφώνεται σε σημεία στα οποία αναμένεται κάποιο boss ή σε σημεία έντασης. Ο διάλογος της Laras με τους συνεργάτες της μέσω μικροφώνου ακούγεται καθαρά τόσο όσον αφορά την ομιλία της όσο και των συνεργατών της. Δεν υπάρχει θέμα προφοράς και  η θηλυκότητα της Laras αποτυπώνεται στην ομιλία της. Απλά δεν υπάρχει  το φαινόμενο Lypsinc να μπορεί κάποιος να διαβάσει μέσα από τα χείλη της Lara το τι λέει, κάτι φυσικά που δεν υπάρχει ούτε στο παιχνίδι του 2013 και είναι φυσιολογικό για το Legend εξαιτίας του σχεδιασμού του μοντέλου της Laras στο 2006 μια εποχή στην οποία τα γραφικά δεν είχαν εξελιχθεί στο επίπεδο το οποίο βρίσκονται σήμερα.

Σε γενικές γραμμές το Tomb Raider:Legend αποτελεί έναν αξιόλογο τίτλο ο οποίος συνδυάζει  την εξερεύνηση και την δράση. Μπορεί να έχει μόλις 6 ώρες διάρκεια campaign αλλά οι αρκετά ζόρικοι σε πολλά σημεία ακόμα και στην αντιμετώπιση των bosses γρίφοι είναι ικανοί να αυξήσουν την διάρκεια του κατά πολύ. Επιπλέον μέσα σε αυτές τις 6 ώρες ο παίκτης θα χρειαστεί να ταξιδέψει σε πολλές περιοχές στον χάρτη προσδίδοντας μια ποικιλία στο campaign τέτοια ώστε να μην βαρεθεί σε κανένα σημείο. Γι’αυτούς και για όλους τους λόγους που ανέλυσα στο blog μου θεωρώ πως ο τίτλος του Legend μπορεί να πάσχει στον τομέα των γραφικών συγκριτικά με τις νέες κυκλοφορίες αλλά αν συγκρίνουμε το gameplay δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα και πιστεύω υπερέχει σε πολλά σημεία.

Με αφορμή το παιχνίδι Street Fighter 4 από την Capcom με το οποίο έχω περάσει αρκετές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή φέρνοντας αναμνήσεις από άλλα παιχνίδια της κατηγορίας street fighter με τα οποία έχω ασχοληθεί κατά τα παιδικά μου χρόνια αποφάσισα να γράψω αυτό το Blog ώστε να κάνουμε μια αναδρομή σχετικά με το που ξεκίνησε η σειρά, και πως εξελίχθηκε για να φτάσουμε στο σήμερα όπου παραμένει ακόμα μια ανταγωνιστική σειρά στον χώρο των Fighting Games.

Καταρχήν θα πρέπει να αναφέρω πως εκτός από την Capcom έχει συμβάλλει και η Dimps στον σχεδιασμό αυτής της δημοφιλής σειράς ξεκινώντας από το Street Fighter IV το οποίο κυκλοφόρησε  για όλες τις πλατφόρμες αλλά και βοηθώντας στον προγραμματισμό του Street Fighter X Tekken.

H Capcom από την άλλη είναι επίσης μια δημοφιλής προγραμματιστική εταιρία από την περιοχή Osaka της Ιαπωνίας η οποία εκτός από τον προγραμματισμό των δημοφιλή παιχνιδιών Street Fighter είναι επίσης γνωστή για παιχνίδια όπως Mega Man,Resident Evil,Devil May Cry και Monster Hunter.

Ας αναφερθούμε τώρα στην σειρά Street Fighter.Η σειρά Street Fighter είναι μια σειρά με μεγάλη ιστορία η οποία ξεκινάει από το 1987 ένα έτος στο οποίο έκανε την παρθενική της εμφάνιση και αποτέλεσε έναυσμα για μια επανάσταση στον χώρο των Fighting Games παραμένοντας δημοφιλή ακόμα και στις μέρες μας.

1.Street Fighter I (1987)

Το συγκεκριμένο παιχνίδι σχεδιάστηκε από τον Takashi Nishiyama και Hiroshi Matsumoto οι οποίοι έκαναν το ντεμπούτο τους στην σειρά Arcade το 1987. Ο παίκτης παίρνει τον έλεγχο του μαχητή Ruy ο οποίος συμμετέχει σε παγκόσμια τουρνουά μέσα από 5 χώρες και 10 αντιπάλους. Μπορεί επίσης να συμμετέχει  και δεύτερος παίκτης οποιαδήποτε στιγμή παίρνοντας τον έλεγχο του Αμερικανού συμμάχου του Ruy τον Ken.Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ο παίκτης μπορεί να πετύχει τρείς διαφορετικές μπουνιές και κλωτσιές οι οποίες ποικίλουν ανά ταχύτητα και αντοχή.Το συγκεκριμένο παιχνίδι έγινε αρκετά δημοφιλές στα PC το 1988.

2. Street Fighter II (1991)

To Street Fighter 2 το οποίο κυκλοφόρησε το 1991 αποτέλεσε το πρώτο αληθινό sequel του Original.

To συγκεκριμένο παιχνίδι το οποίο αποκαλείται ως The World Warrior είναι το πρώτο παιχνίδι στο οποίο ο παίκτης μπορεί να επιλέξει πολλούς χαρακτήρες με διαφορετικές κινήσεις ο καθένας.H επιλογή αυτών των πολλαπλών διαθέσιμων χαρακτήρων επιτρέπει μεγαλύτερη ποικιλία αγώνων.Σε αυτό το παιχνίδι ο κάθε χαρακτήρας είχε ένα μοναδικό στυλ μάχης στο οποίο περιλαμβάνονται 30 ή περισσότερες κινήσεις.καθώς επίσης και δυο με τρεις ειδικές επιθέσεις ανά χαρακτήρα.

Η αρχική ιαπωνική έκδοση του Street Fighter 2 περιελάμβανε έναν Αφροαμερικανό Boxer ο οποίος είχε τα φυσικά χαρακτηριστικά και έμοιαζε αρκετά με τον αληθινό Boxer τον Mike Tyson.Για να αποφύγει νομικά  προβλήματα με Τyson η Capcom ανακάτεψε  τα ονόματα τριών από τους bosses χαρακτήρες για τις διεθνείς εκδόσεις του παιχνιδιού. Συγκεκριμένα το τελικό boss με το όνομα Vega στην Ιαπωνική έκδοση μετονομάστηκε Μ.Bison,o Ισπανός πολεμιστής που ονομαζόταν Balrog στην ιαπωνική έκδοση μετονομάστηκε σε Vega και ο Boxer μετονομάστηκε σε Balrog.

To Street Fighter 2 έγινε αρκετά δημοφιλές και είχε ένα τεράστιο αντίκτυπο στην βιομηχανία των games.

Αργότερα σχεδιάστηκαν διάφορα updates όπως το Champions Edition και το Hyper Fighting.To Super Street Fighter 2 αποτέλεσε ένα τρίτο update παρέχοντας στο παιχνίδι πιο ολοκληρωμένα γραφικά και μουσική διαμόρφωση καθώς επίσης περιελάμβανε τέσσερις νέους διαθέσιμους χαρακτήρες.Το πέμπτο update με το όνομα Super Street Fighter 2 Turbo επανέφερε το γρηγορότερο gameplay του Hyper Fighting και έναν νέο τύπο τεχνικών όπως το Super Combos καθώς και έναν νέο κρυμμένο χαρακτήρα τον Akuma.

H αρχική έκδοση με το όνομα Street Fighter 2:The World Warrior κυκλοφόρησε για το Super Nes το 1992.Ακολούθησε μια ιαπωνική και μόνο έκδοση η οποία ήταν συμβατή για τις μηχανές των PC το 1993.

3.Street Fighter III (1997)

Το Steet Fighter III έκανε το ντεμπούτο του στα arcade το 1997.Το συγκεκριμένο παιχνίδι αφαίρεσε πολλούς από τους χαρακτήρες του προηγούμενου παιχνιδιού κρατώντας μόνο τον Ruy και τον Ken και εισήγαγε διάφορους νέους χαρακτήρες.Ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας αποκαλείτε Alex ο οποίος σχεδιάστηκε ώστε να είναι ο ηγετικός χαρακτήρας του παιχνιδιού,και ο Gill ο οποίος αντικατέστησε τον Bison ως ο κύριος ανταγωνιστής στο παιχνίδι.

Μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του Street Fighter 3:News Generation ακολούθησε η κυκλοφορία του Street Fighter 3:Second Impact η οποία έκανε διορθώσεις στο gameplay προσθέτοντας δύο νέους χαρακτήρες και επαναφέροντας τον Akuma στους διαθέσιμους χαρακτήρες.

Ακολούθησε στην συνέχεια μια τελευταία τρίτη αναβάθμιση με το όνομα 3rd strike η οποία κυκλοφόρησε το 1999 επαναφέροντας την Chun Lee και προσθέτοντας επιπλέον τέσσερις νέους χαρακτήρες.

Οι πρώτες δύο κυκλοφορίες για το Street Fighter 3 κυκλοφόρησαν για την Impact με το όνομα Double Impact.To Street Fighter 3^rd Strike κυκλοφόρησε για την Impact ως αυτόνομο παιχνίδι και στην συνέχεια συμπεριλήφθηκε στην συλλογή με το όνομα Street Fighter 3 collection το οποίο ήταν διαθέσιμο για PS2 και ΧΒΟΧ. Ο Gill έγινε επίσης διαθέσιμος μυστικός χαρακτήρας στις εκδόσεις των κονσολών.Το 2010 η Capcom ανακοίνωσε την κυκλοφορία της online έκδοσης του Street Fighter 3.

4.Street Fighter IV (2008)

Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στο blog μου σε μια άλλη σημαντική κυκλοφορία για την σειρά το Street Fighter 4 το οποίο προγραμματίστηκε από την Capcom σε συνεργασία με την Dimps.

H Dimps είναι μια προγραμματιστική εταιρία η οποία εδρεύει στην Οσάκα της Ιαπωνίας και είναι γνωστή για παιχνίδια όπως η τριλογία Dragonball Z:Bundokai για το Playstation 2.Εχει συνεργαστεί επίσης με την Sonic Team για τον προγραμματισμό των παιχνιδιών Sonic:The Hedgehog τα οποία είναι συμβατά με το Game Boy:Advance και το Nintendo Ds αλλά και με την Namco Tales Studio με την συνεργασία της οποίας προγραμμάτισε το Tales of the Tempest για το Nintendo DS.Όπως καταλαβαίνουμε πρόκειται για μια αρκετά δραστηριοποιημένη και επιτυχημένη εταιρία.

To Street Fighter 4 κυκλοφόρησε το 2008 αρχικά για το PS3 και το ΧΒΟΧ 360 και το 2009 στα PC αρχικά για τα δημοφιλή Microsoft Windows και στην συνέχεια το 2010 για την έκδοση των iOS.

Όσον αφορά τους χαρακτήρες συμπεριλήφθηκαν οι 12 χαρακτήρες από το Street Fighter 2 προσθέτοντας 4 νέους χαρακτήρες στους οποίους θα αναφερθώ παρακάτω.Ο Akuma από το Super Street Fighter 2 Turbo εμφανίζεται επίσης ως ένας κρυμμένος διαθέσιμος χαρακτήρας αλλά και ως ένας κρυμμένος αντίπαλος.Επιπροσθέτως περιλαμβάνει το παιχνίδι ακόμα δύο μυστικούς χαρακτήρες τον Seth ως ένα τελικό boss και τον Gouken ως ένα μυστικό αντίπαλο.

Οι 4 νέοι χαρακτήρες στους οποίους αναφέρθηκα πιο πάνω είναι ο Abel ένας Γάλλος Πολεμιστής,η Crimson Viper μια γυναίκα αμερικανίδα κατάσκοπος η οποία φοράει γυαλιά ηλίου και δερμάτινα γάντια,ο Rufus ένας πολεμιστής Kung Fu βασικός αντίπαλος του Ken καθώς θέλει να αποδείξει πως είναι ο καλύτερος πολεμιστής στις Ηνωμένες Πολιτείες,ο El fuerte ένας Μεξικανός Chef,o Seth γνωστός και ως “Pupper Monster” είναι ένας νέος boss χαρακτήρας ο οποίος χρησιμοποιεί προχωρημένη τεχνολογία στις επιθέσεις του και ο Gouken o μεγαλύτερος αδερφός του Akuma και δάσκαλος του Ruy και του Ken εμφανίζεται στην arcade έκδοση στα pc ως ένας μυστικός ελεγχόμενος χαρακτήρας στο τέλος του single player campaign κάνοντας το ντεμπούτο του στην σειρά Street Fighter.

Η ιστορία του Tomb Raider και η πορεία προς στο σήμερα

Το Tomb Raider ή αλλιώς Καταδρομέας Τάφου είναι ένα από τα ιστορικότερα παιχνίδια στο χώρο των PC Games.Εγινε γνωστό σε μια εποχή που τα γραφικά δεν είχαν την ποιότητα που έχουμε σήμερα και σε μια εποχή που το Adventure και Action στοιχείο και κυρίως ο συνδυασμός των δύο ήταν κάτι το άγνωστο. Εκείνη την εποχή μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση παιχνίδια όπως το Outlaws ένα western όπου ο χρήστης δεν καθόταν ακίνητος και πυροβολούσε απλά αλλά μπορούσε να περπατήσει να ερευνήσει και γενικά να κινηθεί σε ένα εικονικό περιβάλλον.

Το Tomb Raider έκανε τα πρώτα του βήματα το 1996 ένα παιχνίδι το οποίο επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την συνέχεια.H Lara εξερευνούσε περιοχές όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος και η Ατλαντίδα. Στην συνέχεια είχαμε το παιχνίδι του 1997 όπου η Lara εξερευνούσε περιοχές όπως η Κίνα, η Βενετία και το Θιβέτ και μια τρίτη συνέχεια το 1998 με περιοχές όπως η Ινδία, η Ερημος Νεβάδα και η Ανταρκτική.

Στα τρία πρώτα παιχνίδια οι διαφορές ήταν ελάχιστες όμως για την εποχή που κυκλοφόρησαν έκαναν πάταγο.

1.The Last Revelation (1999)

Το παιχνίδι όμως το οποίο έκανε την διαφορά και αποτέλεσε το πρώτο Tomb Raider με το οποίο ασχολήθηκα ήταν το the Last Revelation.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι διαδραματίζεται μόνο στην Αίγυπτο, όμως είχε μεγάλη διάρκεια όπως όλα τα Tomb Raider που κυκλοφόρησαν μέχρι το Legend και αρκετά δύσκολους γρίφους αλλά και αρκετά ελκυστικό σενάριο.

Εκτός από adventure θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως survival horror καθώς μέσα στις πυραμίδες το περιβάλλον ήταν τόσο κλειστοφοβικό σε συνδυασμό με αντιπάλους όπως Μούμιες,Νυχτερίδες,Σκορπιούς το καθιέρωσαν από τα καλύτερα της εποχής εκείνης.

Σύμφωνα με το σενάριο στον τάφο του Seth o οποίος ήταν αιγυπτιακός θεός του χάους και της σύγχυσης η Lara θα κλέψει ένα φυλαχτό από την Σαρκοφάγο, το οποίο αποκαλείται ως φυλακτό του Horus ο οποίος Horus ήταν ένας αιγυπτιακός θεός του ουρανού και των βασιλείων.Κάνοντας αυτό η Lara ελευθέρωσε τον Seth και προκάλεσε το Χάος σε όσους είναι παρόντες στην γη.

Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την Lara παρά να διορθώσει το χάος και να επιστρέψει τον Seth στην φυλακή του. Στην πορεία διαπιστώθηκε όμως πως το φυλαχτό ήταν κλεμμένο από τον Von Croy έναν αρχαιολόγο που είχε συνοδέψει την Lara στην Αίγυπτο και ήταν σύμβουλος της (τον συναντάμε και στο chronicles αλλά και στο the angel of darkness).. κάπου εδώ ξεκινάει η ιστορία της Lara στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

2.Chronicles  (2000)

Το δεύτερο Tomb Raider με το οποίο πέρασα πολλές ώρες παιχνιδιού ήταν το Chronicles.Είχε λίγο καλύτερα γραφικά από τον προκάτοχο του καθώς τα γραφικά κάθε χρόνο εξελίσονται.Ηταν επίσης ένα αξιόλογο παιχνίδι με ικανοποιητική διάρκεια αλλά και με δύσκολους γρίφους.

Οι γρίφοι ήταν ένα χαρακτηριστικό που υπήρχε σε μεγάλο βαθμό σε παλιότερα παιχνίδια στη σειρά.Απο το Legend και μετά οι γρίφοι δεν ήταν τόσο δύσκολοι…καθώς σχεδιάζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο ευχάριστοι σε πολλούς gamers.

Το παιχνίδι είχε πολλές περιοχές στις οποίες μπορούσε να παίξει ο gamer,από την Αρχαία Ρώμη, στο εσωτερικό υποβρυχίου, σε ένα μαύρο καταραμένο νησί στην ιρλανδία,και τελευταίο level ήταν ένας ουρανοξύστης στην Νέα Υόρκη.

Όπως καταλαβαίνουμε το περιβάλλον παρουσίαζε μεγάλη εναλλαγή και το αποτελούσαν περιοχές που σύμφωνα με το σενάριο είχε επισκεφτεί η Lara κατά το παρελθόν.

3.The Angel of Darkness 2003

Το 2003 ,τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το The Angel of Darkness.Ηταν ένα παιχνίδι με αξιόλογα γραφικά για την εποχή του και έκανε την διαφορά στον τομέα αυτό. Σύμφωνα με το σενάριο ήταν sequel του the chronicles και αφορούσε τις περιπέτειες που βίωνε η Lara κατά την διάρκεια της διαμάχης με μια αίρεση μαύρης μαγείας και διαδραματιζόταν στο Παρίσι.

4.The Legend (2006)

Τελευταίο παιχνίδι το οποίο ξεχώρισα κατά το παρελθόν ήταν το Legend.Κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα από το προηγούμενο και ήταν το πρώτο της Crystal Dynamics.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι στο οποίο το Tomb Raider πέρασε στην νέα εποχή.Είχε μεν αρκετά μικρή διάρκεια,λιγότερους γρίφους αλλά ευκολότερο χειρισμό,αρκετά καλά γραφικά και εναλλαγή στο περιβάλλον.Επίσης η Lara δεν ήταν μόνο πεζή αλλά και οδηγούσε.

Σύμφωνα με το σενάριο η Lara ψάχνοντας για μια πέτρινη εξέδρα που την συνδέει με το παρελθόν,ταξιδέυει στην Βολιβία.Εκεί συναντά τον James Rutland ο οποίος κατορθώνει να κλέψει ένα κομμάτι ενός σημαντικού τεχνουργήματος χωρίς να το καταλάβει.Αυτός επίσης ζητάει από την Amanda να τον βοηθήσει,κάτι το οποίο βρίσκει η Lara αρκετά περίεργο καθώς πίστευε πως έχει πεθάνει εδώ και καιρό κοντά στα ερείπια του Paraiso.στο Περού.Πρίν φύγει δείχνει στην Lara προς τα πού να κατευθυνθεί.Εδώ ξεκινάει το παιχνίδι για να ανιχνευτούν τα κομμάτια του θρυλικού Excalibur.

H Lara θα κλιθεί να ταξιδέψει σε περιοχές όπως Βολιβία,Περού,Ιαπωνία,Γκάνα,Καζακστάν,Αγγλία,Νεπάλ και Βολιβία.Οπως καταλαβαίνουμε το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε πολλά level σε μικρή διάρκεια.

Ενα αρνητικό το οποίο ξεχώρισα ήταν πως τελείωσε απότομα καθώς πιστεύω θα μπορούσε να εμπλουτιστεί το σενάριο περισσότερο.

 ΣΥΝΟΨΗ

Μετά κυκλοφόρησαν τίτλοι όπως το Anniversary 2007  και το Underworld 2008 για να φτάσουμε στο σήμερα, με την κυκλοφορία του παιχνιδιού του 2013 όπου είδαμε μια διαφορετική Lara με σύγχρονα γραφικά αποτέλεσμα της συνεργασίας με την Square Enix και φυσικά το Rise of the Tomb Raider sequel του προηγούμενου αλλά με μια παρόμοια Lara με λίγο καλύτερα γραφικά και με αρκετά μεγάλη διάρκεια ένα χαρακτηριστικό που το έχουμε ξαναδεί αρκετά παλιά πίσω στο 2003.

Το Dead Space 3 αποτελεί συνέχεια της πετυχημένης σειράς DEAD SPACE η οποία έγινε δημοφιλής για τα χαρακτηριστικά της ως Survival Horror.

Το τρίτο μέρος αποτελείται από 19 chapters και έχει μεγαλύτερη διάρκεια από τα προηγούμενα της σειράς τα οποία αποτελούνταν από 15 και 12 chapters αντίστοιχα.Ο παίκτης παίζει σε ένα ποικιλόμορφο περιβάλλον που στα πρώτα 8 chapters η εναλλαγή του είναι έντονη,δηλαδή ξεκινάει από την Σελήνη,μεταβαίνει σε διαστημόπλοιο το οποίο έχει σκοπό τον μεταφέρει στον πλανήτη Tau Volantis αλλά καταστρέφεται και καταλήγει στο διάστημα το οποίο είχαμε δει και στο πρώτο dead space για να καταλήξει σε διάφορα "στοιχειωμένα-εγκαταλειμμένα" διαστημόπλοια σαν το Ishimura στα οποία το πλήρωμα τους σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και μετατράπηκε σε necromorphs.

Στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού το περιβάλλον αρχίζει να γίνεται κάπως μονότονο..όμως κάνουν την εμφάνιση τους και τα πρώτα δύσκολα εμπόδια-Boss οπότε το ενδιαφέρον δεν χάνεται.

Οταν ο Παίκτης τερματίσει το παιχνίδι ξεκλειδώνονται και διάφορα Modes όπως για παράδειγμα ανεβαίνει το επίπεδο δυσκολίας και ο παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει τα όπλα μόνο του πρώτου Dead Space χαρακτηριστικά που ανεβάζουν την αντοχή στο χρόνο αλλά και δίνουν στο παιχνίδι τον πραγματικό του χαρακτήρα..αυτόν του Survival Horror.

Δεδομένου όμως πως το περιβάλλον ποικίλλει οι χώροι στον πλανήτη Tau Volantis δεν είναι τόσο κλειστοί όσο στο Ishimura για παράδειγμα θεωρείται πως το παιχνίδι έχει περισσότερο Action χαρακτήρα.
Παρόλα αυτά πιστεύω εξακολουθεί να έχει αρκετά από τα χαρακτηριστικά για τα οποία διακρίθηκε η σειρά και καθιερώθηκε ως Survival Horror.Σε αυτό βοηθάει και η εμφάνιση των αντιπάλων..αλλά και η ηχητική επένδυση...ακόμα και οι splatter σκηνές οι οποίες φαίνονται κάθε φορά που παίκτης σκοτώνεται.Φαίνεται με ακρίβεια ο αποκεφαλισμός και ο τεμαχισμός του σώματος και πολύ αίμα..χαρακτηριστικά που ένα τέτοιο παιχνίδι μόνο action δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις.

Οπότε το ποικιλόμορφο περιβάλλον σε συνδυασμό με την διάρκεια,και τα διάφορα modes τα οποία ξεκλειδώνονται μετά τον τερματισμό τα οποία αυξάνουν την αντοχή στον χρόνο και η διατήρηση αρκετών από τα χαρακτηριστικά που το είχαν καθιερώσει ως survival horror το καθιστά για μένα το πιο αγαπημένο παιχνίδι στην σειρά Dead Space.

Αλλωστε ένα παιχνίδι όταν είναι σκοτεινό και έχει μόνο splatter και horror στοιχεία δεν το καθιστούν πετυχημένο πάντα όσον αφορά τις πωλήσεις ακόμα και αν ο στόχος του είναι να περιέχει το Horror στοιχείο.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που προγραμματίστηκε από την Σουηδική εταιρία EA Digital Illusions το 2008,κατά την διάρκεια "break" που έκανε από την γνωστή πολεμική σειρά βιντεοπαιχνιδιών Battlefield.

Σκοπός του εν λόγω παιχνιδιού είναι να διαχειριστεί ο player έναν θηλυκό χαρακτήρα την Faith (η οποία βέβαια δεν είναι τόσο θηλυκός από την άποψη πως δεν έχει τα χαρακτηριστικά που έχουν άλλοι χαρακτήρες σε videogames όπως η Lara Croft) και να περάσει διάφορα εμπόδια για να ανακαλύψει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την σύλληψη της αδερφής της Kate η οποία κάνει δουλειά γραφείου με την αστυνομία της ουτοπικής πόλης. 

Το περιβάλλον στο οποίο κινείται η Faith δίνει την ψευδαίσθηση πως ο παίκτης έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων. Όμως η ελευθερία που έχει είναι αρκετά περιορισμένη και αρκετές φορές θα πρέπει και να βιαστεί για να αποφύγει την "αστυνομία" η οποία προσπαθεί να την εμποδίσει να εκτελέσει τον σκοπό της,καθώς είναι με το συγκεκριμένο καθεστώς της ουτοπικής πόλης όπου υπάρχει η εντύπωση της ηρεμίας και της ευδαιμονίας ενώ στην ουσία παρακολουθούνται τα πάντα.

Επιπλέον αυτό που μπορεί να πειράξει ορισμένους είναι πως δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία στα χρώματα,καθώς κυριαρχεί το λευκό,το μπλε και το κόκκινο το οποίο όμως καθοδηγεί τον παίκτη για την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει καθώς σκαρφαλώνει σε σωλήνες,πηδάει από οροφή ουρανοξύστη σε άλλη, και περνάει διάφορα ποικίλα εμπόδια σε διαφορετικά περιβάλλοντα καθώς ξετυλίγεται η ιστορία καθώς περιλαμβάνει εσωτερικούς χώρους και εξωτερικούς ουρανοξυστών,τούνελ,μετρό,πλοία κ.λ.π

Το στοιχείο του shooter όμως δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου καθώς ο παίκτης μπορεί κάλλιστα να ξεπεράσει την "police" και λίγες φορές θα αναγκαστεί να παλέψει εφόσον το επιθυμεί αλλά απλά είναι μια προαιρετική προσθήκη της εταιρίας που δημιούργησε τα Battlefield.

Το παιχνίδι δεν είναι αρκετά μεγάλο,αλλά με το τέλος της ιστορίας Story Mode ο παίκτης μπορεί να επαναλάβει τις ίδιες αποστολές απλά αντίπαλος αυτή την στιγμή θα είναι ο χρόνος το λεγόμενο Time Trial.

Πολύ καλή η ηχητική επένδυση και το soundtrack,κατά την διάρκεια του παιχνιδιού πέρα από τις συνομιλίες με τον Mercury,ο οποίος την καθοδηγεί,ακούγονται ρεαλιστικά οι κραυγές της Faith κάθε φορά που ξεπερνά κάποιο εμπόδιο αλλά και διάφοροι ήχοι απο το περιβάλλον αλλά και οι συνομιλίες των αντιπάλων. 

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια καλή προσθήκη στην λίστα των παιχνιδιών της εταιρίας που προγραμμάτισε τα δημοφιλή Battlefield.Μάλιστα αναμένουμε και sequel το 2016 από την ίδια εταιρία.

H σειρά παιχνιδιών Tomb Raider είναι μια ενδιαφέρουσα σειρά η οποία έχει προκαλέσει ενδιαφέρον εδώ και χρόνια,και έχουν κυκλοφορήσει διάφορες εκδόσεις.

Από το 1996 μέχρι το 2004 ανέλαβε τον προγραμματισμό της η core design και από το 2006 μέχρι σήμερα η Crystal Dynamics,

Βασικός χαρακτήρας της συγκεκριμένης σειράς είναι η Lara Croft,μια ηρωίδα η οποία κατά την διάρκεια του παιχνιδιού έχει ως σκοπό να λύσει διάφορους γρίφους,και να ερευνήσει διάφορα αρχαιολογικά μυστήρια.

Εγώ συγκεκριμένα έχω ασχοληθεί με το Tomb Raider:The Last Revelation (η αποστολή έχει να κάνει με την Αίγυπτο,αρκετά καλό παιχνίδι για τα δεδομένα γραφικών της εποχής που κυκλοφόρησε),το chronicles (που το σενάριο έχει να κάνει με διάφορες αναμνήσεις της Lara),το the angel of darkness και με το Legend.

Τώρα θα αναφερθώ στο Tomb Raider Legend που τερμάτισα πρόσφατα.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει μικρή διάρκεια συγκριτικά με τα προηγούμενα,αλλά και είναι συγκριτικά πιο εύκολο για να το τερματίσει κάποιος,αν και περιέχει διάφορους γρίφους αλλά δεν θα δυσκολέψουν ιδιαίτερα έναν gamer που έχει συνηθίσει τέτοιου είδους παιχνίδια.

Οι γρίφοι εκτός από την διάρκεια του παιχνιδιού σε μεγάλο βαθμό εμφανίζονται στην αντιμετώπιση των boss στο τέλος κάθε πίστας όπου τα boss ορισμένες φορές δεν εξολοθρεύονται με απλό πυροβολισμό. (Δεν αποκαλύπτω περισσότερα για αποφυγή spoiler,αν και οι περισσότεροι,το έχετε τερματίσει ήδη)

Οι διάφορες πίστες που περιέχει είναι,σε διαφορετικές χώρες με εξαίρεση την Βολιβία που περιλαμβάνεται στην αρχή και στο τέλος του παιχνιδιού.

Γενικότερα στο παιχνίδι ο gamer θα κλιθεί να παίξει στην Βολιβία,στο Περού,την Ιαπωνία,την Γκάνα,το Καζακστάν και το Νεπάλ.

Καλή φυσικά μουσική επένδυση,καλά γραφικά (για τα δεδομένα του 2006 που κυκλοφόρησε),επιπλέον η Lara φοράει διαφορετικές ενδυμασίες ανάλογα με την πίστα και υπάρχουν φορές που χρειάζεται να οδηγήσει και όχημα.

Γενικότερα,οι πίστες σε διαφορετικές χώρες,το σενάριο (που περιέχει μυστήριο όπως και σε προηγούμενα tomb raider) οι γρίφοι (που υπάρχουν αλλά από την άλλη δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολοι) αλλά και ο ευκολότερος χειρισμός συγκριτικά με τα προηγούμενα tomb raider,το καθιστούν ένα από τα καλύτερα tomb raider συγκριτικά με τους προκατόχους του αλλά και γενικότερα μια νέα αρχή για ευκολότερο χειρισμό καθώς σε αυτό τον τομέα πριν το legend έπασχαν αρκετά σε σημείο που λίγοι "ψαγμένοι" και φανατικοί της σειράς μπορούσαν να τα τερματίσουν.

Dead Space PC Edition

Αν και πρωτοκυκλοφόρησε το 2008  για μένα το καλύτερο παιχνίδι που έπαιξα το 2012 ήταν το Dead Space.

Ηταν ένα παιχνίδι ευχάριστο με καλά γραφικά,πολύ καλή μουσική επένδυση,γρίφους,και με ποικιλία αντιπάλων και εσωτερικών χώρων ανά Chapter.

Καθ'όλη την διάρκεια του παιχνιδιού η όρεξη να το τερματήσω δεν χανόταν καθώς σε κάθε chapter έβλεπα και κάτι καινούριο,

Σε κάποια chapter είχε και τα λεγόμενα big boss που δίνουν την δυνατότητα στον gamer να το απολαύσει καλύτερα,

Βέβαια στα τελευταία chapter ιδιαίτερα στο chapter όπου ουσιαστικά ο gamer αποχωρεί απο το εσωτερικό του διαστημοπλοίου και εισέρχεται στο σημείο που βρισκόταν στο chapter 1 δηλαδή στον χώρο υποδοχής το παιχνίδι έχει το κατάλληλο soundtrack για να σε κάνει να νιώσεις ρίγη και ταυτόχρονα ικανοποίηση για το παιχνίδι.

Σε γενικές γραμμές ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι που σε κάνει να  θέλεις να αγοράσεις την συνέχεια της σειράς.