Κύπελλο Ελλάδας

rayden678 wrote: Μετά και τα χτεσινά έχω την εντύπωση ότι το ζευγάρι του τελικού θα είναι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός Βόλου... :cup:

Μακάρι!

Και εγώ αυτόν τον τελικό θέλω να δω και αν γίνει στο ΟΑΚΑ θα πάω σίγουρα.

[center:23l8py6k]Η μεγαλύτερη πτήση της ιστορίας του![/center:23l8py6k]

[center:23l8py6k] [/center:23l8py6k]

Οι… «πρίγκιπες της δυτικής όχθης» το έβαλαν σκοπό να γίνουν Κυπελλούχοι! Ο Ατρόμητος του Γιώργου Δώνη πήρε γλυκιά ισοπαλία 0-0 στο Βόλο από τον Ολυμπιακό Βόλου, υπερασπίστηκε με τον καλύτερο τρόπο το υπέρ του 2-1 του πρώτου αγώνα και στέλνουν το Περιστέρι στον τελικό της 30ης Απριλίου! Ένταση μετά το τέλος του αγώνα και διαπληκτισμοί του προέδρου των γηπεδούχων, Αχιλλέα Μπέου και ορισμένων οπαδών της ομάδας που του επιθέτηκαν φραστικά, διαμαρτυρόμενοι για την απομάκρυνση του Σάκη Τσιώλη.

Μάλιστα, ο μεγαλομέτοχος της θεσσαλικού συλλόγου στη συνέντευξη Τύπου ξεκαθάρισε ότι αποχωρεί στο τέλος της σεζόν.

Πιο εύκολα από ότι ίσως θα περίμεναν οι παίκτες του Ατρομήτου ήρθε η πρόκριση, αφού οι Βολιώτες -παρά τις υποσχέσεις για «τεσσάρα»- ήταν ακίνδυνοι και δεν μπόρεσαν να φτάσουν σε φάσεις για γκολ. Εξαιρετικά στημένοι στον αγωνιστικό χώρο οι Περιστεριώτες, κέρδισαν το κέντρο με τους πολύ καλούς Νεμπεγλέρα και Σφακιανάκη, ενώ έχασαν και την ευκαιρία του αγώνα, όταν ο Αναστασάκος έστειλε την μπάλα στο δοκάρι.

Ένα όνειρο ζωής για τους ανθρώπους της ομάδας που στις 30 Απριλίου θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν τη σημερινή μέρα τη δεύτερη σπουδαιότερη στην ιστορία του συλλόγου, με προϋποθέση βέβαια ότι θα κάμψουν την αντίσταση της ΑΕΚ που θα βρουν τότε μπροστά τους…



Θυμάστε το πρώτο ματς με τους παίκτες των δύο ομάδων κατά διαστήματα να… ροπιάζουν και να δίνουν σούπερ ρυθμό (κατά διαστήματα) στο ματς; Ε, λοιπόν καμία σχέση. Ο Γιώργος Δώνης εμπιστεύτηκε το κλασικό 4-3-3 σε μια ακόμη πιο σφιχτή εκδοχή του. Η τριπλέτα των Νεμπεγλέρα, Σαρμιέντο και Σφακιανάκη είχε τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής δίχως ιδιαίτερα προβλήματα, ενώ παράλληλα κάθε φορά ένας εξ αυτών έμενε ελεύθερος και είχε τη δυνατότητα να δίνει βοήθεια στα άκρα, όταν είτε ο Μπρέσκα, είτε ο Μόνχε προσπαθούσαν να δημιουργήσουν κάτι καλό.

Ο Ολυμπιακός Βόλου κλήθηκε να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και στα πρώτα 45 λεπτά έμεινε μετεξεταστέος, καθώς ο μόνος που φάνηκε να μπορεί να απειλήσει ήταν ο Σανκαρέ στα στημένα, αλλά ακόμη κι έτσι, για κλασική ευκαιρία ούτε λόγος. Φυσικά, ούτε ο Ατρόμητος έκανε τίποτα σπουδαίο (με εξαίρεση ένα σουτ του Καμαρά), αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι οι Περιστεριώτες δεν έκαναν και… σκοπό της ζωής τους την επίθεση, αφού τους αρκούσε να υπερασπιστούν το υπέρ τους 2-1 του πρώτου αγώνα.

Στο δεύτερο μέρος η εικόνα δεν άλλαξε, απλά… επιδεινώθηκε. Στην αρχή παραλίγο να μας ξεγελάσει η ευκαιρία του Σανκαρέ (ναι, από στημένη φάση ήρθε κι αυτή…), σύντομα όμως επανήλθαμε στη βαρετή, αλλά και ευχάριστη για τον Ατρόμητο, νωχελικότητα του αγώνα.

Καθώς το ματς πλησίαζε στο τέλος, οι γηπεδούχοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να πετύχουν το ένα γκολ που θα τους έστελνε στον τελικό, όμως οι Περιστεριώτες ήταν εκείνοι που έχασαν την ευκαιρία του αγώνα. Ο Αναστασάκος, ο οποίος μόλις είχε περάσει στο γήπεδο, έγινε αποδέκτης της μπάλας μετά από εξαιρετική ενέργεια του Σφακιανάκη, όμως αντί για δίχτυα, βρήκε δοκάρι.

Το γκολ δεν ήρθε για τον Ατρόμητο, αλλά ήρθε κάτι ακόμη σπουδαιότερο: η πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ και μια μέρα σαν αυτή, θα ήταν άδικο να ξεχωρίσει κανείς κάποιους παίκτες και να κάνει λόγο για διακριθέντες, αν και εδώ που τα λέμε, πολλοί θα μιλήσουν για προσωπική δικαίωση του Γιώργου Δώνη ως προπονητή αλλά και του αρχηγού της ομάδας, Κώστα Νεμπεγλέρα.

Μετά το τέλος του αγώνα δημιουργήθηκε ένταση μεταξύ του προέδρου του Ολυμπιακού Βόλου, Αχιλλέα Μπέου και ορισμένων οπαδών, οι οποίοι του επιτέθηκαν φραστικά για την απομάκρυνση του Σάκη Τσιώλη. Ο κ. Μπέος ανέβηκε στην κερκίδα και τους αποκάλεσε "αχάριστους", ενώ άλλοι φίλοι του συλλόγου πήραν το μέρος του, τονίζοντας ότι με την ομάδα που αυτός δημιούργησε, διαφημίζεται η πόλη του Βόλου. Στη συνέχεια χρειάστηκε η παρέμβαση αστυνομικών δυνάμεων μέχρι να αποχωρήσουν τα περίπου 500 άτομα με τα οποία δημιουργήθηκε η ένταση.

Οι συνθέσεις των ομάδων:

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΒΟΛΟΥ (Κατσαβάκης): Γιακούποβιτς, Ζέλεσι, Ζαραδούκας, Σανκαρέ, Ντολεζάι, Άλβαρες, Ρόκας (63' Ακόστα), Ούμπιντες, Μόνχε, Μπρέσκα (56' Μαρτίν), Σολάκης (78’ Νέμεθ).

Στον πάγκο: Ρόκα, Τομάς, Μητρόπουλος, Ροντρίγκες.

ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ (Δώνης): Ιτάνζ, Σκόνδρας, Νάστος, Ολιβέιρα, Σαρμιέντο (83’ Σαμπού), Νεμπεγλέρας, Σφακιανάκης, Σαγκανόφσκι, Μπρίτο (58' Τάτος), Καμαρά (70' Αναστασάκος).

Στον πάγκο: Καραγκιολίδης, Δάρλας, Καραγκούνης, Καραλής.

Διαιτητής: Κακκός. Βοηθοί: Τάτσης, Καρσιώτης.

Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλου

Νικόλας Ακτύπης

[center:23l8py6k]Ντου και… έφυγε για τελικό![/center:23l8py6k]

[center:23l8py6k] [/center:23l8py6k]

Ούτε ο ΠΑΟΚ.

Ούτε η καυτή Τούμπα.

Ούτε οι ανεγκέφαλοι που συνεχίζουν (άδικα) να την ντροπιάζουν.

Κανένας τους δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο ΑΥΤΗΣ της ΑΕΚ!

Το γκολ του Δέλλα (0-1) έδωσε στην ατσάλινη «Ένωση» αυτό που δικαιούταν και το ντου των κάφρων επέσπευσε τη δίκαιη παρουσία της στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας!

Πώς έπαιξαν

Μια μόνο έκπληξη (από την πλευρά του Μανόλο Χιμένεθ) περιείχαν οι ενδεκάδες των δύο ομάδων. Εκείνη του ΠΑΟΚ, λοιπόν, ήταν η αναμενόμενη (βάσει των συμπερασμάτων από τις τελευταίες προπονήσεις), ενώ εκείνη της ΑΕΚ -παρόλο που θεωρούνταν πως θα είναι αμιγώς ίδια με εκείνη του 4-0 στο πρωτάθλημα- συμπεριλάμβανε τελικά τον Λυμπερόπουλο, αντί του Γκερέιρο.

Στο 4-2-3-1 του Χάβου, λοιπόν, κάτω από τα δοκάρια ήταν ο Κρέσιτς και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Λίνο, Τσιρίλο, Κοντρέρας και Σνάουτσνερ. Στα χαφ βρέθηκαν οι Γκαρσία-Βιτόλο, στην τριάδα μπροστά τους οι Βιεϊρίνια (αριστερά), Ίβιτς (κέντρο), Σαλπιγγίδης (δεξιά) και προωθημένος ο Μουσλίμοβιτς.

Στο 4-4-2 του Χιμένεθ, από την άλλη (στο οποίο η παρουσία του Λυμπερόπουλου επέτρεπε να μετατραπεί σε 4-3-3) τερματοφύλακας ήταν ο Σάχα και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Καράμπελας, Ματέος, Δέλλας και Γεωργέας. Στο ρόμβο του κέντρου βρέθηκαν οι Ντιόπ (σε ρόλο «σκούπας»), Μάκος-Μίτσελ (στο κέντρο), Λυμπερόπουλος (επιτελικός) και δίδυμο στην επίθεση οι Σκόκο-Μπλάνκο.



Το γνωστό συναίσθημα που συνδέει το… Γιάννη με το «θεριό» (χωρίς κανένας να δικαιούται αυτόν τον τίτλο) «στοίχειωσε» το πρώτο ημίχρονο. Η επιφυλακτικότητα των «δικεφάλων» -όχι μόνο δεν τους επέτρεψε να… πετάξουν, αλλά ούτε καν να σουτάρουν μέχρι και λίγο πριν την ανάπαυλα. Είναι χαρακτηριστικό, δε, πως το μοναδικό… «αχ» που ακούστηκε μέχρι το ημίωρο ήταν αυτό του Καράμπελα (στον τραυματισμό που τον έκανε τελικά αλλαγή με τον Λαγό).

Κάπως έτσι, λοιπόν, πήγαιναν χαμένες -τόσο η καλή (αλλά ανούσια) κυκλοφορία της μπάλας από τον ΠΑΟΚ, όσο και η «τσαμπουκαλεμένη» (για συνθήκες Τούμπας) παρουσία της ΑΕΚ. Θα πήγαινε εντελώς χαμένος, δε, και ο χρόνος όποιου παρακολούθησε το πρώτο 45λεπτο, αν (μέσα στο τρίλεπτο 38’-40’) οι Ίβιτς και Σκόκο δεν «ξόδευαν» το τετ α τετ και την αμαρκάριστη κεφαλιά, που τους «κέρασαν» αντίστοιχα οι Γκαρσία και Μπλάνκο.

Αν υπάρχει ορισμός της δυναμικής επιστροφής, η ΑΕΚ τον δίδαξε -μόλις βγήκε από τα αποδυτήρια. Η εκτέλεση φάουλ του Σκόκο πήρε όσο φάλτσο χρειαζόταν για να φτάσει «στην πλάτη» της άμυνας, ο Δέλλας πήρε τροχιά τέτοια που να τον μετατρέψει από «κολοσσό» σε… ψαράκι και η «Ένωση» πήρε το ρόλο του αφεντικού για την πρόκριση.

Όσο, λοιπόν, οι αγχωμένες προσπάθειες του ΠΑΟΚ να… της τον πάρουν πίσω προσέκρουαν στους ανίκητους Ντιόπ και Μίτσελ, τόσο οι ανεγκέφαλοι σκέπτονταν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους (και τον «δικέφαλο του Βορρά» στο λαιμό τους). Δεν το κατάφεραν την πρώτη φορά -όταν το καπνογόνο προσγειώθηκε στην πλάτη του Σάχα, το κατάφεραν τη δεύτερη (στο 89’) όταν και εισέβαλαν πίσω από την εστία του.

Η 25λεπτή διακοπή και οι αποδείξεις που παρείχαν κατά τη διάρκειά της (κυνηγητό παικτών, ζημιές σε κάμερες, συμπλοκές με αστυνομία) πως «οι ηλίθιοι είναι αήττητοι» απλά καθυστέρησε την πανηγυρική… εισβολή της ΑΕΚ στον τελικό!

ΠΑΟΚ (Μάκης Χάβος): Κρέσιτς, Λίνο, Κοντρέρας, Τσιρίλο, Σνάουτσνερ (72' Τσουκαλάς), Γκαρσία, Βιτόλο (80' Φωτάκης), Ίβιτς (68' Κουτσιανικούλης), Βιεϊρίνια, Σαλπιγγίδης, Μουσλίμοβιτς

Στον πάγκο: Χαλκιάς, Πετρίτσεβιτς, Σαβίνι, Μωυσιάδης

ΑΕΚ (Μανόλο Χιμένεθ): Σάχα, Καράμπελας (32' λ.τ. Λαγός), Ματέος, Δέλλας, Γεωργέας, Ντιόπ, Μάκος (82' Καφές), Μίτσελ, Λυμπερόπουλος (67' Γκερέιρο), Σκόκο, Μπλάνκο

Στον πάγκο: Μοσχονάς, Μανωλάς, Γκερέιρο, Λεονάρντο, Μπαχά

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Μάνταλος (Αθηνών)
ΒΟΗΘΟΙ: Μπαλτάς (Αχαΐας), Γούκος (Ηπείρου)

ΓΗΠΕΔΟ: Τούμπα

sport-fm.gr

Μιλησα με παρα πολλα ατομα για το ποιοι θα πανε στο τελικο...ΟΛΟΙ(εκτος απο εναν) ειπαν Ολ.Βολου-παοκ και ο αλλος ειπε παοκ-ατρομητος. Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΣΑΣ ΜΑΡΑΝΕ. 0.ο

για μένα το φαβορί είναι ο ατρόμητος η αεκ με τις μικρές ομάδες τα πάει

Ο χειρότερος τελικός που μπορούσε να γίνει

Τουλάχιστον,θα πάρει κύπελλο ο Λυμπερόπουλος 8O

[center:2j81u0p4]Η ωραία του Δώνη ιστορία…[/center:2j81u0p4]

[center:2j81u0p4] [/center:2j81u0p4]

Είναι πολλοί που υποστηρίζουν πως πρόκειται για ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η χώρα σε προπονητικό επίπεδο. Άλλοι, τον θεωρούν υπερεκτιμημένο και, παρά τις επιτυχίες του, ανέτοιμο ή «λίγο» για μεγάλα… βήματα.

Όπως και να χει, ο Γιώργος Δώνης είναι επιτυχημένος και το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα είναι πως γύρω από το όνομά του δημιουργούνται όμορφες… ποδοσφαιρικές ιστορίες.

Μία τέτοια θα κορυφωθεί το Σάββατο το βράδυ. Από την πλευρά του Δώνη, ο μεγάλος τελικός του Κυπέλλου ανάμεσα στον Ατρόμητο και στην παλιά του ομάδα την ΑΕΚ, μοιάζει με επιβλητικό φινάλε μίας αρχαίας τραγωδίας. Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει αν θα έχει happy end για τον πρωταγωνιστή.

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το 2001 σε ηλικία 32 ετών κρεμάει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια έπειτα από μία άκρως επιτυχημένη καριέρα σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Αγγλία (Μπλάκμπερν, Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, Χάντερσφιλντ Τάουν).

Στο πέρασμά του από τα αγγλικά γήπεδα λειτούργησε σαν «σφουγγάρι». Όσο διάστημα αγωνίστηκε στο Νησί είχε τα μάτια και τα αυτιά του ορθάνοιχτα. Η οργάνωση, η φιλοσοφία του αγγλικού ποδοσφαίρου και γενικότερα οι εμπειρίες που αποκόμισε αποτέλεσαν την πιο σημαντική προίκα στην μετέπειτα προπονητική του καριέρα. Κι αυτό είναι κάτι που το παραδέχεται κι ο ίδιος, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί.

Το 2003-04 αναλαμβάνει το τιμόνι του Ηλυσιακού και μετά από δύο επιτυχημένες σεζόν κάνει το… άλμα και ανεβαίνει στο αλογάκι. Στην τετραετή θητεία του στον πάγκο της Λάρισας, έκανε πολλούς να παραμιλούν. Όχι ότι δεν υπήρξαν άσχημες στιγμές, αλλά οι καλές ήταν πολύ περισσότερες. Η άνοδος στην Α’ Εθνική, η συμμετοχή στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και η κορυφαία στιγμή που ήρθε με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2007, επικρατώντας 2-1 του Παναθηναϊκού στον τελικό, ήταν γεγονότα που οι Λαρισαίοι δύσκολα θα τα ξεχάσουν.

[youtube:2j81u0p4][/youtube:2j81u0p4]

Τον Απρίλιο του 2008 ανακοινώνει πως αποχωρεί από την ΑΕΛ και αναλαμβάνει την ΑΕΚ, ως επιλογή του Ντέμη Νικολαΐδη. Το έργο του στη Λάρισα μόνο ως επιτυχημένο μπορεί να χαρακτηριστεί… Το ερώτημα όμως αν ήταν έτοιμος να αντέξει στην πίεση και τις απαιτήσεις μίας μεγάλης ομάδας ταλάνιζε το μυαλό των οπαδών της Ένωσης, που στην πλειοψηφία τους στάθηκαν απέναντί του από την πρώτη στιγμή. Ο αποκλεισμός από την Ομόνοια στα προκριματικά του Europa League ήταν ο χειρότερος οιωνός για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Η νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό στην έναρξη του πρωταθλήματος εκείνης της σεζόν, αποτέλεσε απλά μια καλή παρένθεση.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα όσα συνέβησαν λίγο αργότερα στο εντός έδρας ματς με τον Αστέρα Τρίπολης… Αλαλούμ. Η ατμόσφαιρα δεν ήταν απλά έτοιμη να εκραγεί, αλλά… εξερράγη. Η εικόνα του να ξεσπάει σε κλάματα κατά την αποχώρηση του στη φυσούνα, έπειτα από μία αγχωτική νίκη που ήρθε με γκολ του Τζεμπούρ στις καθυστερήσεις, δεν ξεχνιέται εύκολα. Λίγο αργότερα την ίδια ημέρα έρχεται η παραίτηση του Ντέμη Νικολαΐδη από την προεδρία της ΑΕΚ, του ανθρώπου που τον στήριζε, που τον πίστεψε και του έδωσε την ευκαιρία. Ο χρόνος πλέον κυλούσε αντίστροφα και όλα έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα θα αποτελούσε παρελθόν από τον πάγκο της Ένωσης.

[youtube:2j81u0p4][/youtube:2j81u0p4]

Τα αποτελέσματα δεν βελτιώθηκαν και έπειτα από μία εντός έδρας ισοπαλία με τον Πανσερραϊκό είπε «αντίο». Ακολούθησε η γνωστή δικαστική διαμάχη με την Ένωση, από την οποία τελικά δικαιώθηκε.

Το 2009, τον Απρίλιο, αναλαμβάνει τον Ατρόμητο. Στην ομάδα του Περιστερίου… ξαναβρήκε την υγειά του. Τη σεζόν 2009-10 ο Ατρόμητος καταλαμβάνει την έβδομη θέση, παίζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο και τα όνειρα, κατά τον σχεδιασμό για την επόμενη περίοδο, είχαν πάρει φωτιά.

Ο σύλλογος αποπνέει υγεία, η ομάδα έχει ενστερνιστεί τη φιλοσοφία του, κι όλα έδειχναν ότι οι Περιστεριώτες ήταν έτοιμοι για μεγάλα πράγματα, ακόμα και για… πεντάδα. Τελικά, από αλλού το περίμεναν κι από αλλού τους ήρθε. Η ομάδα δεν είχε την αναμενόμενη πορεία στο πρωτάθλημα, μέχρι το τέλος πάλευε για την παραμονή της, αλλά οδηγήθηκε από τον Δώνη στη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας της: Στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ, εκεί όπου αντιμετωπίζει την ΑΕΚ, με όλα τα σχετικά κλισέ για τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας και την ιστορία που επαναλαμβάνεται, να χωράνε για να περιγράψουν την κατάσταση.

«Θέλω αυτό που παρουσιάζουν οι παίκτες μου στον αγωνιστικό χώρο να αρέσει πρώτα σε εμένα», δηλώνει για το ελκυστικό ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του και όλοι θα πρέπει να συμφωνήσουν πως ο Δώνης έχει γούστο. Τώρα, αν κατά τη διάρκεια του 90λεπτου στον τελικό του Κυπέλλου θα στριφογυρίζουν στο μυαλό του «δαίμονες» ή «άγγελοι», αυτό μόνο ο ίδιος θα το ξέρει…

sport-fm.gr

[center:2wzkuf7b]Κούπα στη ζούγκλα![/center:2wzkuf7b]

[center:2wzkuf7b] [/center:2wzkuf7b]

Εικόνες ντροπής και βιαιότητας στο ΟΑΚΑ αμέσως μετά τη λήξη του τελικού, που βρήκε την ΑΕΚ κυπελλούχο Ελλάδας με τη νίκη της 3-0 επί του Ατρομήτου.

Απίστευτο ξύλο με οπαδούς της Ένωσης και τα ΜΑΤ.

Πρώτος τίτλος στην τεράστια καριέρα του Νίκου Λυμπερόπουλου που πέτυχε το πρώτο γκολ.

Μπαχά και Καφές πέτυχαν τα άλλα δύο τέρματα.

Το τελευταίο σφύριγμα( του Τάσου Κάκου σήμανε και την είσοδο εκατοντάδων ανεγκέφαλων στον αγωνιστικό χώρο. Η ένταση γρήγορα μεταφέρθηκε στις κερκίδες, όπου οι δυνάμεις των ΜΑΤ και οι οπαδοί της ομάδας του Περιστερίου… επιδόθηκαν σε ανελέητο ξύλο και μάχες σώμα με σώμα.

Οι αντεγκλήσεις μεταξύ οπαδών ήταν μόνο η αρχή στο θέατρο του παραλόγου που εκτυλίχθηκε στο ΟΑΚΑ. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ προσπαθούσαν να περιορίσουν τους οπαδούς και να τους βγάλουν εκτός αγωνιστικού χώρου με τις προσπάθειες αυτές πολύ γρήγορα να μετατρέπονται σε βίαιες ενέργειες εκατέρωθεν (αστυνομία-οπαδοί) για να ακολουθήσουν σκηνές… πολέμου και ατελείωτες συρράξεις, που γενικεύτηκαν στις κερκίδες του γηπέδου.


Πως έπαιξαν:

Χωρίς εκπλήξεις παρέταξε την ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ ο Μανόλο Χιμένεθ. Ο τεχνικός της Ένωσης χρησιμοποίησε, όπως αναμενόταν, σύστημα 4-4-2 σε ρόμβο. Κάτω από τα γκολπόστ κάθισε ο Σάχα, ενώ στην τετράδα της άμυνας ήταν -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Καράμπελας, Δέλλας, Μανωλάς και Γεωργέας. «Σκούπα», μπροστά τους, ήταν ο Ντιόπ, έχοντας, αριστερά του, λίγο πιο ψηλά, τον Λαγό και δεξιά του τον Μάκο. Στην κορυφή του ρόμβου ήταν ο Λυμπερόπουλος, πίσω από το «κιτρινόμαυρο» επιθετικό δίδυμο, τους Μπλάνκο και Σκόκο.

Σε αντίθεση με τον συνάδελφό του, ο Γιώργος Δώνης επεφύλασσε αρκετές εκπλήξεις στην αρχική ενδεκάδα του Ατρομήτου… Ο τεχνικός της ομάδας του Περιστερίου επέλεξε ένα επιθετικό 4-3-3. Κάτω από τα γκολπόστ κάθισε ο Ιτάνζ, ενώ η τετράδα στην άμυνα ήταν οι Σκόνδρας, Μπαζίνσκι, Ολιβέιρα και Νάστος. Οι τρεις στα χαφ ήταν οι Νεμπεγλέρας, Σφακιανάκης και Τάτος (λίγο πιο προωθημένος), μπροστά τους και αριστερά αγωνίστηκε ο Σαγκανόφσκι, δεξιά ο Καμαρά και στην «κορυφή» ο Αναστασάκος.

Ψάξε, ψάξε… ευκαιρία δεν θα βρεις

Με τον ενθουσιασμό του πρωτάρη σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, ο Ατρόμητος μπήκε πιο δυνατά από την ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ. Στο πρώτο δεκάλεπτο, οι τυπικά γηπεδούχοι ήλεγχαν το κέντρο -και το παιχνίδι-, κυκλοφορούσαν μπάλα, με την Ένωση να περιμένει στο μισό γήπεδο τους παίκτες του Γιώργου Δώνη, δείχνοντας να δυσκολεύεται να αποβάλλει το άγχος, ώστε να ισορροπήσει το παιχνίδι. Σιγά σιγά, όμως, οι ποδοσφαιριστές του Μανόλο Χιμένεθ ανέβασαν την απόδοσή τους και άρχισαν να πιέζουν τον Ατρόμητο, χωρίς, ωστόσο, να καταφέρουν, τουλάχιστον, μέχρι τη συμπλήρωση του πρώτου 20λεπτου, να δημιουργήσουν φάσεις, ενώ συνέχιζαν να αναλώνονται σε αβίαστα λάθη. Με λίγα λόγια, φάση (ούτε υποψία…) δεν είδαμε στο ξεκίνημα της αναμέτρησης.

Λύμπεεεεε… Λύμπεεεεε…

Το σκηνικό άλλαξε άρδην από το 25' και μετά. Η ΑΕΚ βρήκε, σταδιακά, τα πατήματά της, ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων και έβαλε κάτω την μπάλα, κυκλοφορώντας την σωστά. Στον αντίποδα, το άγχος φάνηκε να μεταφέρεται στους παίκτες του Γιώργου Δώνη, οι οποίοι, αν και στημένοι εξαιρετικά στον αγωνιστικό χώρο από τον τεχνικό τους, άρχισαν να διώχνουν μπάλες… «όπου φύγει, φύγει». Στη φάση του 28', όμως, ήταν απλοί θεατές… Ο Σκόκο σέντραρε από δεξιά, ο Νίκος Λυμπερόπουλος βρέθηκε στην «καρδιά» της περιοχής του Ιτάνζ και ανενόχλητος, με κεφαλιά, άνοιξε το σκορ στον τελικό, «γράφοντας» το 1-0 για την ΑΕΚ! Πάντως, δικαίως -όταν έπεσε… σύρμα- οι άνθρωποι του Ατρομήτου διαμαρτυρήθηκαν έντονα, αφού ο επιθετικός της ΑΕΚ ήταν σε θέση οφσάιντ. Το τέρμα του «Λύμπε» απελευθέρωσε… για τα καλά την ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ, που είδε, όμως, τον Νάτσο Σκόκο να αποχωρεί τραυματίας στο μισάωρο (στη θέση του πέρασε ο Μπάχα).

Αχχχ!

Αν στο πρώτο ημίχρονο, όμως, καταγράψαμε μόνο το γκολ του Λυμπερόπουλου ως φάση (και μερικές… μυρωδιές της), στα πρώτο τέταρτο του δευτέρου 45λέπτου τα… αχχχ από την εξέδρα, ακούγονταν σωρηδόν, κυρίως από τους οπαδούς του Ατρομήτου! Η Ένωση δυσκολευόταν να αναπτυχθεί, οι «κυανόλευκοι» μπήκαν… σκυλιασμένοι να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση και μέσα σε έξι λεπτά, στο 47' -κεφαλιά του Νεμπεγλέρα- και στο 53' -σκαστή κεφαλιά του Μπαζίνσκι από το μισό μέτρο- «άγγιξαν» δύο φορές την ισοφάριση! Η ΑΕΚ… διέκοψε τους αντιπάλους της στο 57', χάνοντας μοναδική, τριπλή(!) ευκαιρία να διπλασιάσει τα τέρματά της, για να συνεχίσει «το βιολί του» ο Ατρόμητος, με νέα, σπουδαία ευκαιρία, του Τάτου στο 59'!

Μπαχα(λο)… με Καφέ!

Τα πράγματα… ηρέμησαν από το 60' μέχρι το 75'. Ο Ατρόμητος προσπαθούσε, ενώ η ΑΕΚ παρακολουθούσε… διακριτικά, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για να «χτυπήσει». Και τα κατάφερε, με τον πλέον -βάσει της μέχρι τώρα απόδοσής του- παίκτη της, τον Μπάχα! Ο Μαροκινός, έπειτα από στραβοκλωτσιά-ριμπάουντ του Καφέ, πλάσαρε τον Ιτάνζ στη δεξιά του γωνία, έκανε το 2-0, πετυχαίνοντας το πρώτο του γκολ με την κιτρινόμαυρη φανέλα και έβαλε… φωτιά στο ΟΑΚΑ, στο 78'! Οι «κυανόλευκοι» τα είχαν χαμένα, ενώ ο «δικέφαλος» έψαχνε και τρίτο τέρμα… βρίσκοντάς το, τελικά! Ο Καφές, στο 85', πλάσαρε εξαιρετικά τον Ιτάνζ και «έγραψε» το 3-0, προκαλώντας… μπάχαλο στο ΟΑΚΑ, με αρκετούς οπαδούς της ΑΕΚ να μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, τον Χιμένεθ και όλους τους ανθρώπους στον πάγκο της ομάδας να πανηγυρίζουν έξαλλα και την κούπα να… γέρνει οριστικά και αμετάκλητα στην πλευρά της Ένωσης!



ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ (Γιώργος Δώνης): Ιτάνζ, Σκόνδρας, Νάστος, Ολιβέιρα (82' Σαρμιέντο), Μπαζίνσκι, Τάτος, Σφακιανάκης, Νεμπεγλέρας, Σαγκανόφσκι (65' Μπρίτο), Καμαρά (90' Σαμπού), Αναστασάκος

Στον πάγκο: Μιχαηλίδης, Καραγκούνης, Δάρλας, Καραλής

ΑΕΚ (Μανόλο Χιμένεθ): Σάχα, Καράμπελας, Δέλλας, Μανωλάς, Γεωργέας, Ντιόπ, Λαγός, Μάκος, Λυμπερόπουλος, Σκόκο (32' Μπαχά), Μπλάνκο (70' Καφές)

Στον πάγκο: Αραμπατζής, Ματέος, Λεονάρντο, Μίτσελ, Γκέντσογλου

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Τάσος Κάκος (Κέρκυρας)
ΒΟΗΘΟΙ: Μπαλτάς (Αχαΐας), Τρύφων (Δράμας)
ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Σιδηρόπουλος (Δωδ/νήσου)

sport-fm.gr

ΚΥΠΕΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ,ΚΥΠΕΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΑΕΚΑΡΑ ΚΥΠΕΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

Τι να πει κανείς;Και ποιος να τα πει;Πόσο αηδιασμένοι νιώθουν κάποιοι σήμερα;Θα έχουμε τα λαικά δικαστήρια που είχαμε πριν ένα δίμηνο ή πάλι θα το κάνουμε κουκουρούκου το θέμα;

Αρκεί κανείς να δει αυτό:

[youtube:2wzkuf7b][/youtube:2wzkuf7b]

Και αυτό: www.sport-fm.gr/videos/1022493

...και θα βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα.

Και κάτι τελευταίο για να ευθυμήσουμε:

Πήρε ο Λυμπερόπουλος κύπελλο και έχασε η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ...

τι ωραιο υπερθεαμα που παρακολουθησαμε στο τελικο μεσα αλλα και εκτος γηπεδου.πιστευω οτι πρεπει να δωθει ενας τιμητικος τιτλος στους ελληνες φιλαθλους που το παρακολουθουν αλλα και σε αυτους που το διατηρουν

Αηδία. Ήμουνα μέσα. Δυστυχώς τα ζώα δεν μας αφήσανε να χαρούμε την κατάκτηση του τιτλου.

ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί ασχολούμαστε ακόμα με το ελληνικό ποδόσφαιρο,τόσο μαζοχισμός πια