EuroBasket 1993: Μία πρωτόγνωρη εμπειρία.
https://platform-cdn.sharethis.com/img/facebook.svg
https://platform-cdn.sharethis.com/img/twitter.svg
https://platform-cdn.sharethis.com/img/email.svg
Γράφει ο Θηριώδης Αργοκίνητος ΣέντερTις ημέρες των Χριστουγέννων του 1991, παιδί οχτώ ετών τότε, παρακολουθούσα στην τηλεόραση στο χωριό μου (από αυτές που το παιδί ήταν το τηλεκοντρόλ, γιατί πραγματικό τηλεκοντρόλ δεν υπήρχε) την οριστική διάλυση της Σοβιετικής 'Ενωσης.'Ενα συμβάν, που δεν αντιλαμβανόμουν το μέγεθός του τότε, αλλά έβλεπα ότι οι μεγάλοι ήταν ανήσυχοι και μιλούσαν συνοφρυωμένοι, άρα κάτι σοβαρό συνέβαινε.Λίγους μήνες πριν είχε γίνει το Ευρωμπάσκετ του 1991 στη Ρώμη, το τελευταίο τουρνουά για την Ευρώπη "
όπως τη γνωρίζαμε", με το θρίαμβο των Γιουγκοσλάβων να επισκιάζεται από την αποχώρηση του
Γιούρε Ζντόβτς από την αποστολή. Ο Σλοβένος είχε πέσει θύμα πολιτικών σκοπιμοτήτων μεταξύ Λιουμπλιάνα και Βελιγραδίου.Το επόμενο Ευρωμπάσκετ, λοιπόν, ήταν για όλους τους μπασκετόφιλους της Γηραιάς Ηπείρου μια πρωτόγνωρη εμπειρία, μιας και είχαν εξαφανιστεί τα μεγαθήρια του Κομμουνιστικού παρελθόντος και τη θέση τους είχαν πάρει νέες ομάδες , πολλές από τις οποίες εκπροσωπούσαν χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση!Το Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας, λοιπόν. Το πρώτο μπασκετικό τουρνουά, που είδα συνειδητά και όχι "
το βλέπω για να κάνω παρέα στο μπαμπά". Σε ηλικία 10 ετών.'Ολη η Ευρώπη προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ του θανάτου του
Ντράζεν, λίγες μέρες πριν και ενώ η (πρώην)
Γιουγκοσλαβία ήταν η κόλαση επί της Γης.Η δική μας ομάδα, το
1993, ήταν πολύ ανανεωμένη. Μοναδικοί 30+ ήταν οι
Γιαννάκης και
Φασούλας.
Γκάλης δεν υπήρχε φυσικά, άρα θεωρητικά ήμασταν σε μεταβατικό Ευρωμπάσκετ, χωρίς μεγάλες προσδοκίες.Οι δύο μεγάλοι του Λεκανοπεδίου είχαν από μόλις έναν παίχτη στην ομάδα (
Σιγάλας,
Οικονόμου), πολύ διαφορετικά από αυτό που μάθαμε αργότερα.Οι υπόλοιπες ομάδες είχαν ενδιαφέροντες παίχτες, που σαν νέος φίλος του αθλήματος με συνάρπαζαν και ήθελα να τους δω. Σχολείο φυσικά δεν υπήρχε, καλοκαιράκι γαρ. Παγωτό Carambola (από κάτω παιχνιδάκι) και μπάσκετ."
Να δούμε, τι θα κάνει η νέα Ρωσία, με πολλούς πιτσιρικάδες (αγαπημένοι Νοσόφ, Μιχαίλοφ) κι αυτόν τον μυστήριο με το μουστάκι, λες και είναι δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο (Μπαζάρεβιτς).Αυτη η Βοσνία, τι μέρους του λόγου είναι... Γίνεται και πόλεμος εκεί. Είχε και τον πρώτο σκόρερ του τουρνουά, παρακαλώ! Τον μακαρίτη Μπιλάλοβιτς.Οι Κροάτες πως θα εμφανιστούν άραγε μετά το θάνατο του ηγέτη τους...Στη Βαρκελώνη πέρσι ήταν πολύ δυνατή ομάδα. 'Εχουν και το Βράνκοβιτς.Σλοβένοι (Ζντοβτς, Αλιμπέγκοβιτς), Λετονοί (Μπαγκάρσκις), Εσθονοί (Κούουσμα, Κουλαμάε)...Πόσες νέες χώρες, πανηγύρι του μπάσκετ."Λάτρης της γεωγραφίας από μικρός, έψαχνα χάρτες που απεικονίζουν τις "δεσποινίδες" της Ανατολικής Ευρώπης και έψαχνα μπασκετικούς ήρωες στα χαλάσματα του πολέμου.Μόνο οι Γερμανοί μου φαίνονταν βαρετοί. "
Ποιοι Γερμανοί τώρα... Aν είναι δυνατόν, Γερμαικό μπάσκετ... Συμμετέχουν μόνο γιατί το διοργανώνουν. 'Ασε γιατί ακόμα θυμάμαι τα νεύρα που είχε ο πατέρας, όταν πήραν το Μουντιάλ με ψεύτικο πέναλτι από το Μαραντόνα και το γίγαντα Γκοικοετσέα".Mέχρι τον προημιτελικό δεν είχαμε ιδιαίτερες τρομάρες, εύκολα φτάσαμε στο σταύρωμα με τους Γάλλους. Πόσο μου άρεσαν ο
Μπιλμπά (πρωταθλητής Ευρώπης με Λιμόζ) και ο
Οστρόφκσι. Aυτοί δηλαδή που έχασαν τη μάχη του ριμπάουντ, που πήρε ο
Φασούλας και μας χάρισε τη νίκη και την παρουσία στην τετράδα.Από εκεί και πέρα, ο τελικός στο μυαλό μου ήταν δεδομένος. "'
Εφτασαν οι Γερμανοί στους 4, κοιμήθηκε ο Θεός, η τύχη τους τελείωσε". Δυστυχώς το παιδικό μου μυαλό τα είχε τακτοποιήσει όπως με βόλευαν, όχι όπως ήταν τα πράγματα. Η ήττα του ημιτελικού με θύμωσε, αλλά με Subbuteo και μπασκετ στην πυλωτή κάθε θυμός περνούσε.Στον τελικό η Ρωσία παρουσιάστηκε ευάλωτη, δεν είχε τα γνωστά της κατακόκκινα χρώματα, ούτε χαρμάνι από Λιθουανούς, Λετονούς, Εσθονούς. Οι Γερμανοί το εκμεταλλεύτηκαν και ο
Βελπ έγινε για λίγες μέρες πιο αγαπητός από τον
Κλίνσμαν, τον '
Ολαφ Τον και το
Φέλερ.Δεν ήταν όμως μόνο ο
Βελπ.Ο μακαρίτης
Βελπ με τεχνική εξαιρετική για το ύψος του, ίσως μας έμεινε στο μυαλό περισσότερο.Ο
Κοχ, ένας άσος, πραγματικό κομπιούτερ.Ο
Χάρνις, με την κορδέλα , ένας μοντέρνος φόργουορντΟ
Γκναντ, ντυμένο ξύλο, αλλά υπερβολικά φιλότιμος.Επίσης έκαναν εξαιρετική διαχείριση σε όλα τα νοκ άουτ, γεμίζοντας τα φαβορί με άγχος, υπήρξαν και τυχεροί (βολές
Αζόφρα κ.α.) και με τεράστιο
Πέσιτς στον πάγκο πήραν το απρόσμενο τρόπαιο στο Ευρωμπάσκετ. Μιας νέας Ευρώπης, μιας ηπείρου που άλλαζε πρόσωπο για πάντα.