Mundobasket 2019

Αυτή ήταν η Ισπανία που δεν είχε βάθος και έπαιξε με 9 παίκτες ουσιαστικά. Αλλωστε Κολόμ,Ρ αμπασεντά, Μπειράν στα δύο ματς της τετράδας έπαιξαν μόλις ένα λεπτό! Συνεπως αυτή την φορά η Ισπανία δεν πήγε με τρομερό της ταλέντο αφού είχε απουσίες και αποχωρήσεις, αλλά με το τσαμπουκά, την φανέλα, την άμυνα και το έξυπνο μπάσκετ.

Στον τελικό η Αργεντινή είχε αδειάσει από την υπερπροσπάθεια με Σερβία και Γαλλία και έχοντας κάνει ήδη υπέρβαση κλάταρε...Αλλωστε στα 40 ο Σκόλα τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Η Ισπανία τον στόχευσε, τον εξαφάνισε (1/10σ) όπως και τον Καμπάτσα (2/11σ) με τον Ρούμπιο, πρόσεξε τα τρίποντα Βιλντόζα-Γκαρίνο που δεν τους άφηνε καν να σουτάρουν και τέλος.

Με τα μεγάλα της κορμιά σάρωσε τα ριμπάουντς(47-27) και έτσι παρά το παιχνίδι της ζωής του του Ντεκ και τον καλό σχετικά Λαπροβίτολα,το ματς ήταν περίπατος εξ αρχής. Μάλιστα άνοιξε πάλι το σκορ με τους "γκαούτσος" να έχουν σκάσει..Και να έχουν 50π στο 30' μέχρι που χαλάρωσε η ισπανική άμυνα.

Ασφαλώς πάντως και η Ισπανία μπαίνει σε μια νέα εποχη. Καθώς σε λίγο φεύγουν και Μαρκ και Ρούντι λογικά. Δεν έχει σούπερ αστέρια πίσω της αλλά θα είναι πάντα σε υψηλό επίπεδο αν είναι πλήρης.

Η Εθνική μας ομάδα πήγε στην Κίνα με φιλοδοξίες αλλά απέτυχε παταγωδώς. Παραμένει μετά το 2009 μακρυά από το βάθρο και αυτή την φορά έχοντας τον καλύτερο παίκτη του κόσμου βάση βέβαια απλά του σχετικού βραβείου από το ΝΒΑ για φέτος,ο πήχης είχε μπει ψηλά. Η αλήθεια είναι ότι έχοντας τον Γιάννη Αντετοκούμπο και ακόμα δύο εξαιρετικά γκαρντ στην Ευρώπη και αρκετούς καλούς ρολίστες και ουσιαστικά με πλήρη σύνθεση,η Εθνική μας σε συνάρτηση και με τις απουσίες των άλλων ομάδων έδειχνε έτοιμη για τετράδα.

Ήξερε ότι πρέπει να κερδίσει την αποδυναμωμένη Βραζιλία, τη μαχητική Ν.Ζηλανδία και το πονηρό Μαυροβούνιο και μετά να παίξει ελεύθερα με τις ΗΠΑ και να παίξει την πρόκριση στην οκτάδα και τα χιαστί με την Τουρκία ή έστω την Τσεχία. Φαβορί για οκτάδα και ένα ματς μετά όχι μάλιστα με Σερβία ή Ισπανία ή ΗΠΑ και τετράδα.

Ανοιχτός ο δρόμος,μεγάλη η αποτυχία να μην πάμε στην οκτάδα. Η Ελλάδα φάνηκε ανέτοιμη αν και με καλό ρόστερ και χωρίς να έχει καλύτερους αντιπάλους.Τα έχουμε αναλύσει σε γενικό επίπεδο,μια πολύ καλή εμφάνιση με το Μαυροβούνιο και περίπατος και σοκ από +17 δίκαια έστω σε θρίλερ στο τέλος με την Βραζιλία που παραλίγο να κάνουμε την ανατροπή.

Μια Βραζιλία με γερόλυκους και χωρίς σούπερ σταρ που έφαγε 20π μετά από τη Τσεχία . Άρα κάζο.Γλιτώσαμε τον Αρμαγεδώνα με άνετη σχετικά νίκη με μέτρια εμφάνιση με την αδύνατη Ν.Ζηλανδία και μετά ενώ η Αμερική είχε δείξει ότι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο φέτος,μας καθάρισε σαν αυγό σκοραροντας εμείς μόλις 53π! Και έτσι αν και μείναμε ζωντανοί με την 20αρα της Τσεχίας στην Βραζιλίας,το εύρος της διαφοράς μας ανάγκασε να ψάχνουμε το μαγικό +12 με τους Τσέχους.

Αν ψάχναμε ένα +6 (με μια νίκη 10π της Τσεχίας με την Βραζιλία)μάλλον θα μιλγαμε αλλιώς σήμερα. Αλλά με τα αν δεν γράφεται η ιστορία. Η Ελλάδα έπιασε το +12 με την Τσεχία με την καλύτερή της εμφάνιση αλλά δεν το κράτησε καθώς δεν έπαιξε στο πικ της που έτσι θα κέρδιζε με 20αρα τους Τσέχους. Και αποχαιρέτησε. Οταν έχεις σταθερά μια καλή ομάδα και έχεις και το υπερόπλο Γιάννη και με αδυναμίες των άλλων δεν πας πουθενά,απέτυχες. Και όχι από ατυχία τόσο καθώς η ομάδα έπαιξε λίγο καλά και δεν είχε ισορροπία άμυνας επίθεσης.

Σε άλλα ματς έπαιξε άμυνα,σε άλλα περπάταγε σε αυτή. Δεν είχε διάρκεια,έχανε διαφορές και προβλημάτισε στο σετ μπάσκετ που φάνηκε αδούλευτη καθώς κλασικά δεν έχει μακρινό σουτ αλλά δεν εμφάνισε συστήματα για τον Γιάννη που δεν μπορεί στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και εκτός αυτού είναι και υπερτιμημένος σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με ότι περιμένουμε ή με παλιούς πραγματικά παικταράδες.