Τις προάλλες έπεσε στα χέρια μου το "Transformers: The Game". Έπρεπε να το φανταστούμε ότι εφόσον την ανάπτυξη του παιχνιδιού είχε αναλάβει η Traveller's Tales (της οποίας το καλύτερο παιχνίδι θεωρείται το...Lego Star Wars!) το αποτέλεσμα θα ήταν αδιαμφισβήτητα μία σούπα! Πράγματι, το Transformers μπορεί να έχει φαινομενικά ωραία γραφικά αλλά μέχρι εκεί. Αν ασχοληθείτε μαζί του για λίγα μόλις λεπτά, θα αντιληφθείτε ότι η κίνηση των χαρακτήρων είναι πραγματικά απαράδεκτη, όχι μόνο για παιχνίδι της τρέχουσας γενιάς αλλά ακόμα κι αν το Transformers είχε κυκλοφορήσει την προηγούμενη δεκαετία. Μέσα σ' όλα αυτά εύλογα απορούσα όταν είχα δει το παιχνίδι το καλοκαίρι για λογαριασμό του περιοδικού Games, πότε θα προλάβαιναν οι προγραμματιστές να φτιάξουν τα ηχητικά εφέ του. Πράγματι, δεν πρόλαβαν! Όσοι ταλαίπωροι ασχοληθήκατε με το Transformers θα παρατηρήσατε ότι ο μόνος ήχος που κυριαρχεί είναι η μουσική κι από εκεί και πέρα κάποιοι διάσπαρτοι βοηθητικοί ήχοι.
Το Transformers: The Game είναι μία από τις περιπτώσεις όπου οι περισσότεροι δημοσιογράφοι των media ψαρώσαμε μόνο και μόνο από την παρουσίαση, το δυνατό εισαγωγικό βίντεο και τα γραφικά της πρώτης ματιάς. Άλλη μία απόδειξη που αποδεικνύει ότι "αν δεν το πιάσεις στα χέρια σου τότε μην είσαι ποτέ σίγουρος". Ο τίτλος αυτός κερδίζει επάξια την Νο.1 θέση στις πολυαναμενόμενες πατάτες της χρονιάς.
"Δεν με νοιάζει τι λες, αρκεί να λες σωστά το όνομά μου".
(George M. Cohan)