Ιστορίες στο Football Manager

Για τις κάρτες, θα πρέπει να κοιτάτε το ποιον του εκάστοτε διαιτητή. Παίζοντας Ιταλία για παράδειγμα, πέφτω επάνω στον Τρενταλάντζε αν δεν κάνω λάθος που σε 4 ματς (μου έχει μείνει χαραγμένο το επόμενο νούμερο), έχει δώσει 42 κίτρινες και 7 κόκκινες!!! Το παλλικάρι με λίγα λόγια δεν παίζεται. Αν δεν κάνω λάθος -δεν έχω τη δυνατότητα να το τσεκάρω αφού την προκειμένη στιγμή απέχω μερικά... χιλιόμετρα από το PC που έχω το manager- πρέπει να έπαιζα με Roma εκείνο το παιχνίδια (Lazio εγώ), και ενώ σε κάτι τέτοια ντέρμπι δυναμιτίζουμε την ατμόσφαιρα, παίζουμε δυνατά κλπ, τότε έκανα την κότα. Έβαλα easy tackling και έκανα το σταυρό μου. Αποτέλεσμα ημιχρόνου: ναι μεν 0-0 σε σκορ (εκείνοι γηπεδούχοι), αλλά εγώ με έναν τραυματία (Στολτίδης) και εκείνοι με μία κόκκινη! Το παιχνίδι το πήρα 1-2 και η Roma τελείωσε το παιχνίδι με 9!!!

Αν δεν κοιτούσα ότι διαιτητής θα ήταν ο συγκεκριμένος... "καρτάκιας" και έβαζα hard tackling, τι θα γινόταν...;

«Και τώρα.. ο Θοδωρής Ζαγοράκης, σηκώνει το κύπελλο ψηλά στον ουρανό της Λισσαβώνας!!! Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέρφια!!!»

Αυτά τα λόγια του Βερνίκου εκείνο το βράδυ της 4ης Ιουλίου στο ΝταΛούζ, έχουνε στιγματίσει, όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους τους Έλληνες ανά το κόσμο που είχαν τη τύχη να ζήσουν εκείνο το όνειρο. Ένας μήνας χαραγμένος βαθιά και για πάντα μέσα στη καρδιά μας, ένας μήνας γεμάτο ένταση, περηφάνια, χαρά και συρτάκι. Οι ανατριχιαστικές περιγραφές του Χελάκη, ο εθνικός ύμνος, το σύνθημα-σταθμός που τραγουδήθηκε και έγινε σλόγκαν απ’άκρη σ’άκρη, η ‘νύχτα των αγγέλων’, ο Βασιλιάς Όθωνας και χιλιάδες άλλες αναμνήσεις τριβελίζουν το μυαλό υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά, ότι δεν είναι κάτι απλό η αναγραφή: ‘Πρωταθλητές Ευρώπης 2004’ δίπλα απ’το «Ελλάδα»...

Είναι δύσκολο να μένεις στη κορυφή, πόσο μάλλον όταν πάσχεις από ιλίγγους. Και εμείς οι Έλληνες πάσχουμε από ποδοσφαιρικό ίλιγγο. Ποτέ δεν καταφέραμε να κοιτάξουμε τους ευρωπαίους από τόσο ψηλά. Μια φορά ανεβήκαμε κάτι σκαλοπάτια (ο Μαχλάς μας ανέβασε για να είμαι ακριβής) και γκρεμοτσακιστήκαμε σε ρυθμούς 4-4-2.. Για να μη μιλήσω για το συλλογικό επίπεδο, όπου εκεί οι όποιες καλές πορείες τείνουν να χαρακτηριστούν αρχαία ιστορία. Σίγουρα λοιπόν, το έργο του Ρεχάγκελ ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ήξερε ότι παρά τις προτροπές και τη σιγουριά των ΜΜΕ για άνετη πρόκριση στο επερχόμενο Μουντιάλ και την αρχή μιας μεγάλης δυναστείας που θα απλωνόταν παγκόσμια, ο Γερμανός είχε να αντιμετωπίσει και τη μεγαλομανία των Ελλήνων παιχτών που πλέον είχαν γίνει όλοι αστέρια. Ο Ζαγοράκης γύρισε βασιλιάς στον ΠΑΟΚ από την Ιταλία, ο Γιούρκας έγινε βασιλιάς στη Πόρτο, ο Χαριστέας πήγε στον Άγιαξ και ο Καραγκούνης στη Μπενφίκα. Κανείς όμως δεν φαινόταν να είχε πλέον όρεξη για μπάλα.

Στα Προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, και σε έναν πολύ αμφίρροπο όμιλο, παρά τις μέτριες εμφανίσεις, πήρε αποτελέσματα εκεί που έπρεπε, αλλά στο κρίσιμο σημείο, ο Γερμανός δεν τόλμησε. Στη Κωνσταντινούπολη, μείναμε στο 0-0 με τους Τούρκους, ενώ 4 μέρες μετά, με τη πλάτη στο τοίχο, σταθήκαμε άτυχοι και χάσαμε με 1-0 απ’τους Ουκρανούς μέσα στο Καραϊσκάκη. Στα τελευταία 3 παιχνίδια θέλαμε 3 νίκες και παράλληλα στραβοπάτημα των Τούρκων. Και ενώ το στραβοπάτημα ήρθε, η Ελλάδα προδόθηκε για άλλη μια φορά από το τρόπο παιχνιδιού της και έχασε 2-1 απ’τη Δανία.

Η ανανέωση που επιχειρούσε ο Όττο δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και οι παλιές καραβάνες δεν άφευγαν εύκολα από την ενδεκάδα. Ο Βενετίδης, ο Καφές, ο Ζαγοράκης, ο Μπασινάς, όλοι είχαν, λίγο-πολύ βασικό ρόλο στην ομάδα. Και επειδή, είμαστε και μεσογειακός λαός που τα ‘παίρνει’ και εύκολα, μετά τις πρώτες δύο ήττες στα Προκριματικά του Euro 2008 εκτός έδρας από Λευκορωσία και Γερμανία (αμφότερες με 2-0), άρχισε η γκρίνια. Ο Παπαδόπουλος και ο Χαριστέας έδωσαν τη θέση τους στον Σαμαρά και τον Αμανατίδη για 1η φορά και η Ελλάδα, αν και αγκομάχησε, νίκησε 3-2 τους Σλοβένους και πήρε μια βαθιά ανάσα. Η επόμενη γκέλα όμως εντός έδρας με τους πεισματάρηδες Δανούς (1-1) φούντωσε τη φλόγα. Ο Νικοπολίδης πήρε την ‘άγουσα’ και επιστρατεύτηκε ο Ελευθερόπουλος. Στην Εθνική κλήθηκε και ο Πουρσαϊτίδης, ρίχνοντας περισσότερο λάδι στη φωτιά των ΜΜΕ που θέριευε, αγώνα με τον αγώνα... Ο Στολτίδης κλήθηκε ως αντιΜπασινάς, αλλά οι ψίθυροι είχαν ήδη αρχίσει να γίνονται κραυγές, παρά το 3-0 στη μακρυνή Γεωργία και τη πολύ καλή εμφάνιση κόντρα στους Βραζιλιάνους στο φιλικό που έκλεισε ποδοσφαιρικά το 2006 για την εθνική μας (0-2).

Το 2007 άρχισε ακόμα πιο εφιαλτικά με την Ελλάδα να χάνει εντός έδρας με 2-1 απ’τη Γερμανία σκορπώντας 3 πολύτιμους βαθμούς και βλέποντας τους Δανούς να παίρνουν σαφές προβάδισμα για τη δεύτερη προνομιούχο θέση. Στον αγώνα που έπρεπε πάση θυσία να κερδίσουμε, η Ελλάδα ήταν και πάλι απογοητευτική προσθέτοντας άλλη μία ήττα με 2-1 απ’τη Σλοβενία. Οι ελπίδες μαθηματικά δεν είχαν χαθεί, αλλά δεν υπήρχαν πια στις καρδιές των περισσοτέρων οπαδών της αρμάδας του Ρεχακλή. Εκείνο το καλοκαίρι, η ΕΠΟ αποφάσισε να πάρει τα πράγματα στα χέρια της και ουσιαστικά ανάγκασε τον Όττο να βρει διάδοχο στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας μετά το κύπελλο Συνομοσπονδιών, το οποίο θα γινόταν στην Ουρουγουάη. Ο Τοπαλίδης, δεν δέχτηκε, παρά την επιμονή του Ρεχάγκελ και μερίδας του τύπου. Τα κοράκια εν τω μεταξύ, περίμεναν υπομονετικά την ώρα που ο «Θώκος» θα έμενε κενός. Καρούλιηδες, Τεννέδες, Λιβαθηνοί, Σούληδες, Δανιήλιδες... όλοι περίμεναν την ώρα που θα έπαιρναν το σύνθημα να τρέξουν. Όλοι ήθελαν την Εθνική ομάδα και βομβάρδιζαν τα κανάλια με απόψεις για παίχτες, συστήματα και φιλοσοφία πάνω στην οποία πρέπει να βασιστεί η Εθνική για τη σίγουρη επιτυχία.

Η Εθνική μπήκε στο Confederations πολύ δυναμικά και με τον αέρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης, έναν αέρα που ίσως για πρώτη φορά βλέπαμε να αποπνέει αυτή η ομάδα τα τελευταία 3 χρόνια, κέρδισε την Ιαπωνία του Ζίκο με 2-1, ενώ παρά τις υπερφύαλες δηλώσεις των Πορτογάλων και των Μεξικανών, η ομάδα του Ρεχάγκελ τσίμπησε δύο πόντους, ικανούς για τη πρόκρισή της. Τα πανηγύρια ήταν πολλά, για άλλη μια φορά και η χολή μπήκε για λίγο πίσω στη θέση της. Στα ημιτελικά, χάσαμε με 2-0 και υποκλιθήκαμε όλοι στα μαύρα διαμάντια της Ακτής Ελεφαντοστού, ενώ στον μικρό τελικό, η ομάδα ξεφούσκωσε και έχασε δίκαια 3-1 και απ’τους διοργανωτές. Η Ελλάδα πάντως δεν γύρναγε χαμένη. Οι επιδόσεις της ήταν παραπάνω από ενθαρρυντικές και γέμισαν με αισιοδοξία, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, τους απαιτητικούς Έλληνες φιλάθλους. Η Ελλάδα ήταν 4 πόντους πίσω απ’τη Δανία και ήθελε κάτι παραπάνω από ένα μίνι θαύμα για να προκριθεί. Μία νίκη με μισό μηδέν έναντι στη πάντα επικίνδυνη Λευκορωσσία και μετά, όλα για όλα για το διπλό στη Κοπενχάγη, ευελπιστώντας ότι οι Δανοί θα γκελάρουν στο Μόναχο...

Οι μέρες για την ‘αλλαγή φρουράς’ έφτασαν και ο Ρεχάγκελ πρότεινε στην ΕΠΟ έναν παντελώς άγνωστο προπονητή με καμμία πείρα από την «ελληνική πραγματικότητα» Ο μεσήλικας Γιάννος Σφυρίχτρας, είχε διατελέσει προπονητής στην Somewhere United, ομάδα 10ης κατηγορίας στα τοπικά πρωταθλήματα της Ουαλλίας, ενώ τα τελευταία 3 χρόνια, είχε part time απασχόληση και στα Wendy’s στο Κάρντιφ. Μπορείτε άφοβα να αφήσετε το μυαλό σας να σκεφτεί την αντίδραση που είχε ο Τύπος, τα κοράκια, οι πάσης φύσεως γνώστες και ξερόλες...

‘Η πιο λαμπρή σελίδα κλείνει, η πιο μαύρη ανοίγει’
‘Γιατί Ρε Χάγκελ;’
‘Ανατριχίλα με τον Πουθενά από τους ξυλοκόπους της Somewhere’
‘Γελάει όλος ο κόσμος’
‘Ελλάς το μεγαλείο σου’

Ο Σφυρίχτρας εμφανίστηκε στο γραφείο τύπου τη 1η Αυγούστου του 2007, κάτω από δρακόντεια μέτρα και αποδοκιμασίες και με περίσσειο θράσσος δήλωσε «έτοιμος να αναλάβει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του» Δήλωσε θαυμασμό για το Ρεχάγκελ, πίστη στην ελληνική καρδιά, ενώ δημόσια έκανε έκκληση στο κόσμο να στηρίξει αυτή τη νέα προσπάθεια.

«Η ανανέωση, θα πάρει σάρκα και οστά, διότι αυτό που χάθηκε είναι η σπιρτάδα που είχε η ομάδα και όχι το ταλέντο. Δεν πρόκειται να βάλω πλαφόν στην ηλικία, αλλά μερικά παιδιά που έχουν δώσει σ’αυτή την εθνική τόσα πολλά, καλό είναι να ξεκουραστούν πλέον» Οι τελευτάιες του δηλώσεις σίγουραν ίδρωσαν τα αυτιά αρκετών ελλήνων παιχτών, που έβλεπαν ότι τα ζόρια είχαν παρασφίξει το ζωνάρι. Ο Σεπτέμβρης ήταν πολύ κοντά, και τα παιχνίδια ήταν πολύ σημαντικά για ριζοσπαστικές λύσεις, αλλά το τελεσίγραφο του Γιάννου φαινόταν κυριολεκτικό... Ή ταν, ή επί τας...

Αύγουστος 2007

O νέος προπονητής της Εθνικής, Γιάννος Σφυρίχτρας, ήδη έχει μιλήσει εκτενέστατα με τον Γκαγκάτση, τη Ντόρα και τους λοιπούς αρμόδιους φορείς για να αλλάξουν οι τιμές των διαρκείας. Ναι, Φθινόπωρο του 2007 και ακόμα ο Γκαγκάτσης, η Ντόρα, ο Σουφλιάς και οι λοιποί βρίσκονται καρφωμένοι στις θέσεις τους!!!

Πλησιάζουν οι μέρες για το κρίσιμο αγώνα με τη Λευκορωσία, και ο τεχνικός δήλωσε στο Sportime.gr ότι αναμένονται κάποιες αλλαγές στο ρόστερ της ομάδας. Σε ερώτηση για το αν θα στηριχτεί η εθνική πάνω στον Ζαγοράκη ή το Μπασινά, ο Γιάννος απέφυγε διπλωματικά να απαντήσει, αλλά εμμέσως φωτογράφισε το φρεσκάρισμα της μεσαίας γραμμής αναφερόμενως στη πολύ καλή σαιζόν που έκαναν παίχτες όπως Βαγγελής, Ταραλίδης και Πατσατζόγλου... Οι ομάδες του ΠΟΚ έχουν γεμίσει με κοινοτικούς και ούτε αυτό πέρασε απαρατήρητο απ'τον ομοσπονδιακό τεχνικό, ρίχνοντας ευθύνες σε Σόλιντ, Μαλεζάνι και Σάντος και συμπλήρωσε καυστικότατα ότι παίχτες όπως ο 'Παπ', ο Μάντζιος και ο Γκέκας θα έχουν τις ευκαιρίες να διεκδικήσουν θέση στην ενδεκάδα της εθνικής από τη στιγμή που τόλμησαν και έκαναν το μεγάλο βήμα για το εξωτερικό (και οι 3 στο γαλλικό πρωτάθλημα)

31 Αυγούστου 2007

Τα ψέμματα τελeιώσαν. Τα μπάνια του λαού επίσης. Ξινά μας βγήκαν εξάλλου, μετά τις 20 Αυγούστου, η θερμοκρασία έπεσε αισθητά, με βροχές και μπόρες σχεδόν κάθε μέρα και πολλά μελτέμια. Πάλι καλά που δεν είχαμε πολλές πυρκαγιές δηλαδή. Δεν ξέρω πόσοι από σας έχετε ευχηθεί κάποια φορά να σβήσει η φωτιά με βροχή, έτσι απλά για το ξενέρωμα των εμπρηστών ρε παιδί μου.. Σκέφτονται, 8 μποφώρ έχει, τι διάολο, εκείνα τα στρέμματα στη Χαλκιδική να μην τα εκμεταλλευτούμε;; Όχι, όχι άμεσα, μετά από καμμιά δεκαριά χρόνια, όταν θα ξεχαστεί εντελώς το γεγονός.. Και νά’σου στο αξάφνου 10 εστίες φωτιάς στο δεύτερο πόδι. Έκτακτα δελτία ειδήσεων, έκκληση βοήθειας απ’το Άλτερ, Ρουβάς και Βίσση στο Σταρ, τα κλασσικά. Και τσουπ, αρχίζει μια μπόρα σ’όλη τη Βόρεια Ελλάδα, τι να σας λέω. Για πολύ βρόχα! Ήμουνα έτοιμος να βγω στους δρόμους να πανηγυρίσω... όπως τότε...

Ο Σφυρίχτρας δήλωσε 23 παίχτες και οι πρώτες βόμβες έσκασαν. Έξω ο Ζαγοράκης, έξω ο Μπασινάς, ο Στολτίδης και ο Καφές. Έξω και το μοντέλο ο Ελευθερόπουλος που είχε χαρεί προσωρινά με την επάνοδό του. Ούτε ο Γιάννου, ούτε ο Νικοπολίδης στο ρόστερ. Και όχι, ούτε καν να σας περάσει απ’το μυαλό ο Χαλκιάς. Στο τέρμα, κατά πάσα πιθανότητα θα αγωνίζεται ο Σηφάκης, πλαισιωμένος από τους Κοτσώλη και Κυριακίδη. Στην άμυνα οι νέοι που κλήθηκαν ήταν οι Μώρας, Αβραάμ Παπδόπουλος, Καρυπίδης, Πατσατζόγλου και η έκπληξη.. ο Λουμπούτης! Στο κέντρο ο Ταραλίδης ο Βαγγελής και ο φέρελπυς Χριστοδουλόπουλος, ενώ μπροστά τη τριάδα Αμανατίδη - Χαριστέα και Σαμαρά πλαισιώνει ο Κρητικός που είχε πάρει μεταγραφή στον ΠΑΟΚ και ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, παίχτης πλέον της PSG. Τα μίντια και οι πάσης φύσεως Κασσάνδρες είχαν ξεγράψει τη νέα αυτή προσπάθεια εξ αρχής, αλλά ο Κατσουράνης, φυσικός ηγέτης πλέον της ομάδας, βγήκε και με δηλώσεις του μία μέρα πριν τον αγώνα τα ‘έχωσε’ στους δημοσιογράφους, στηρίζοντας το Γιάννο. Ο ίδιος προτίμησε να κρατήσει κλειστά τα χαρτιά του για το σχήμα και τα πρόσωπα της ενδεκάδας.

«Μην αγχώνεστε, θα κατεβάσω 11 παίχτες αύριο. Ούτε 10, ούτε 12.»

1 Σεπτεμβρίου 2007

Στον πιο σημαντικό αγώνα (μέχρι τον επόμενο), η Ελλάδα του Σφυρίχτρα κατεβαίνει με ένα αμυντικογενές 3-5-2. Ο Σηφάκης είναι ο εκλεκτός που θα κάτσει κάτω απ’τα δοκάρια ενώ οι 3 κεντρικοί αμυντικοί θα είναι ο Ταβλαρίδης, ο Μώρας και ο Καρυπίδης με τους δύο τελευταίους να κάνουν τη παρθενική τους εμφάνιση. Δεξιά ο Γιούρκας και αριστερά ο Λουμπούτης ενώ η Ελλάδα παρουσιάζεται με δύο αμυντικά χαφ, τον Κατσουράνη και τον Ταραλίδη, επίσης στη παρθενική του εμφάνιση. Ο Καραγκούνης θα έχει πιο δημιουργικό ρόλο, ενώ το δίδυμο της επίθεσης θα είναι, όπως αναμενόταν, ο Σαμαράς με τον Αμανατίδη. Η Λευκορωσία κατεβαίνει με Χομουτόφσκι στο τέρμα, 4 παίχτες σε ευθεία που γίνεσαι δυσλεκτικός αν τους προφέρεις, οι δύο Χλεμπ δεσπόζουν στη μεσαία γραμμή και πλαισιώνονται από τους Bokhno, Bozhatkin, ενώ μπροστά παίζει ο γνωστός Κισλύ, παρτενέρ του Kovel…

Το παιχνίδι ξεκινάει δυνατά, σ’ένα κατάμεστο Καραΐσκάκη, παρά τις τσουχτερές τιμές και τη δυσφορία των θεατών για τη μη χρησιμοποίηση του Στολτίδη και του Ελευθερόπουλου. Απ’την αρχή οι Λευκορώσσοι έδειξαν διάθεση να πιέσουν ψηλά, και μετά από ένα λάθος του Ταραλίδη, πήρε τη μπάλα ο Κισλύ και προωθήθηκε προς τη μεγάλη περιοχή. Ο Κατσουράνης τον μάρκαρε δυνατά αλλά ο μικρός επιθετικός κράτησε τη μπάλα και τη τσίμπησε στον επερχόμενο Χλεμπ (τον καλό Χλεμπ, τον Αλεξάντερ) ο οποίος σούταρε δυνατά. Ο Σηφάκης μπλόκαρε με διπλή προσπάθεια βάζοντας τις καρδιές όλων μας στη θέση τους. Οι θεατές αφυπνίστηκαν και άρχισαν να φωνάζουν.

Ο Λουμπούτης πάσαρε αριστερά στον Αμανατίδη που αναγκάζεται να βγει πολύ έξω απ’το χώρο δράσης του λόγω των σκληρων μαρκαρισμάτων. Γυρίζει στον Κατσουράνη και αυτός πάλι στο Λουμπούτη. Το γνωστό τσούκου-τσούκου... Ο Λουμπούτης όμως σηκώνει το κεφάλι και σεντράρει στον Αμανατίδη που έκανε κίνηση χωρίς τη μπάλα και ξεπετάχτηκε πίσω απ’το κεντρικό δίδυμο των αμυντικών. Το γήπεδο σηκώνεται όρθιο, ο Αμανατίδης τρέχει αλλά ο τερματοφύλακας προλαβαίνει και η φάση τελειώνει. Το ματς ζεσταίνεται και το γήπεδο δονείται απ’το ‘Ελλάς-Ελλάς’. Ο Μώρας έχει τη μπάλα τώρα και είναι τελευταίος παίχτης, πασάρει στον Καρυπίδη ο οποίος κάνει ακριβώς το ίδιο κόλπο που έκανε ο Λουμπούτης πριν ένα λεπτό. Κάθετη μπαλιά στη πλάτη της άμυνας, ξανά μόνος του ο Αμανατίδης ο οποίος έκανε και πάλι εξαιρετική κίνηση χωρίς τη μπάλα. Αυτή τη φορά το τετ-α-τετ δεν χάνεται!!!! 1-0 η Εθνική μας στο 14’!!! Ονειρικό ξεκίνημα! Πανηγυρισμοί και βεγγαλικά στις εξέδρες. Κροτίδες απ’τις διπλανές πολυκατοικίες!! Η Εθνική απάντησε με το καλύτερο τρόπο στη πίεση που άσκησαν οι Λευκορώσσοι. Οι χοροί στην εξέδρα και οι καπνοί έχουν χρωματίσει άγρια τον αγωνιστικό χώρο, όπου ο Χλεμπ αλλάζει παιχνίδι στα δεξιά στον αδερφό του. Ο Λουμπούτης κάνει καλή δουλειά αλλά η μπάλα πηγαίνει ξανά στον Αλεξάντερ που σουτάρει έξω απ’τη περιοχή και το Καραϊσκάκη παγώνει... Η απάντηση ήταν δυστυχώς άμεση.

Το ντέρμπυ έχει ανάψει για τα καλά. Οι Λευκορώσσοι έχουν μόνο μαθηματικές ελπίδες για πρόκριση αλλά μόνο για τουρισμό δεν έχουν έρθει στην Αθήνα. Ο Σεϊταρίδης προωθείται και μετά από ένα άδειασμα επιχειρεί μια σέντρα που κόβεται εύκολα. Ο Κατσουράνης στοπάρει και αλλάζει με τον Καραγκούνη. Ο τυπάρας ελευθερώνεται και γυρίζει στον Κατσουράνη και πάλι ο οποίος σεντράρει στο δεύτερο δοκάρι και εκεί είναι ο Αμανατίδης που τρυπώνει παλικαρίσια και με προβολή απ’τη μικρή περιοχή κάνει το 2-1!!! Δεύτερο γκολ για την εθνική μας, δεύτερο για τον Αμανατίδη και ξανά στη θέση του οδηγού!!! Ο Σφυρίχτρας παραμένει ήρεμος στο πάγκο και δίνει οδηγίες στο τυπάρα να ηρεμήσει το ρυθμό. Οι Έλληνες παίχτες ξεχειλίζουν από ορμή και πάθος, με μοναδική εξαίρεση το γνωστό απλανές βλέμμα του Γιούρκα. Ο Ταραλίδης αρκετά τρακαρισμένος στο χώρο της μεσαίας γραμμής, καλύπτει χώρους ενώ ο αρχηγός της ΑΕΚ είναι ηγέτης στο γήπεδο.

25ο λεπτό και ο Μώρας υποπέφτει σε φάουλ που είναι σε καλή θέση. Ο Μπόκχο, το αριστερό χαφ, εκτελεί και για μια στιγμή ο χρόνος σαν να σταμάτησε. Η πορεία της μπάλας ‘έδειχνε’ το αριστερό Γάμμα αλλά ο Σηφάκης σαν ελατήριο πετάχτηκε και έδοιωξε σε κόρνερ!!! Η εξέδρα κοχλάζει, τη μία στιγμή ξεσπάει σε αποδοκιμασίες, την άλλη σε πανηγυρισμούς. Η αγωνία είναι μεγάλη, καθώς η πίεση των ξανθομπάμπουρων εντείνεται και η εθνική μας αμύνεται μαζικά. Ευτυχώς, η άμυνα παραμένει μπετό, όπως την θαυμάσαμε στις μέρες του Euro 2004 ενώ τα αμυντικά χαφ καταπίνουν πολλά χιλιόμετρα. Οι μονομαχίες είναι σκληρές και σε μία απ’αυτές ο Ταυλαρίδης τραυματίζεται και αποχωρεί. Ο Αβραάμ Παπαδόπουλος είναι ο εκλεκτός και πλέον και οι τρεις αμυντικοί πίσω είναι πρωτάρηδες. Οι ‘νέοι’ όμως είναι πολύ ωραίοι σήμερα!!! Ο Καρυπίδης αλλάζει τη μπάλα με τον Μώρα και προωθείται προς τη μεσαία γραμμή. Το κόλπο είναι γνωστό πλέον και εμφανές σε όλους!!! Ο Αμανατίδης τη γνωστή του κίνηση καθώς όλοι τραβιούνται δεξιά και αριστερά!! Ο Καρυπίδης τη βαθιά μπαλιά στη πλάτη της άμυνας!!! Ο Αμανατίδης είναι και πάλι τετ-α-τετ!!! Τα πανηγύρια δεν έχουν προηγούμενο!!! Το 3-1 είναι γεγονός!!! Η Ελλάδα ‘κεντάει’!! Έχει υπνωτίσει τους αντιπάλους και τους έχει καρφώσει με τα φαρμακερά βέλη του ‘Γερμανού’!!! Οι Λευκορώσσοι προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να μπουν ξανά στο παιχνίδι και ο Χλεμπ που παίρνει όλο και περισσότερες πρωτοβουλίες στο χώρο της μεσαίας γραμμής, δίνει τη μπάλα στον Κισλύ ο οποίος γυρίζει σαν σε πίβοτ και σουτάρει δυνατά!! Το σουτ φεύγει ψηλά άουτ και οι αποδοκιμασίες και το ειρωνικό ‘γκολ’ έρχονται ως απάντηση απ’τη κερκίδα!!! Το ημίχρονο τελειώνει και κανείς δεν περίμενε καλύτερη εμφάνιση απ’την εθνική μας!

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκινά με μια επέλαση του Γιούρκα από δεξιά, και μια κεφαλιά του Αμανατίδη που έφυγε άουτ. Ο Καρυπίδης, που κάνει κι αυτός εντυπωσιακό ντεμπούτο δίνει τη μπάλα στα αριστερά στον Αμανατίδη. Οι Λευκορώσοι έκοψαν τη μπάλα και βγήκαν στη κόντρα. Ο Βιάτσεσλαβ Χλεμπ κάνει τη κούρσα από δεξιά ξεπερνώντας και τον Λουμπούτη και σεντράρει στον Κισλύ που έρχεται face to face με τον Σηφάκη!! Κοντρολάρει με το στήθος και κατεβάζει τη μπάλα αποφεύγοντας και τον Μώρα.. Ο Παπαδόπουλος με τάκλιν αυτοθυσίας κόβει σε κόρνερ.. Αυτή η Ελλάδα δεν χάνει απόψε!!! Αυτή η αυταπάρνηση που δείχνουν και οι έντεκα, θυμίζουν περασμένα μεγαλεία!!! Η Ελλάδα έχει δώσει πολύ χώρο, αμύνεται μαζικά, ο Σαμαράς με τον Αμανατίδη έχουν πολύ δουλειά μαρκάροντας και αυτοί στο χώρο του κέντρου. Χλεμπ, Μπόκχο και Κισλύ αλλάζουν τη μπάλα με τη μία. Ο Κισλύ είναι ο αποδέκτης και έξω απ’τη περιοχή εξαπολύει κεραυνό!! Ο Σηφάκης όμως έχει κατεβάσει ρολά!!! Πετάγεται στη δεξιά του γωνία και δοιώχνει σε κόρνερ!!! Οι Έλληνες αντέχουν τη πίεση και ο Λάμπρος Βαγγελής μπαίνει στη θέση του κουρασμένου Ταραλίδη, ενώ Χριστοδουλόπουλος και Σάλπι προθερμαίνονται...

71’ Η αγωνία μεγαλώνει αλλά μεγαλώνει και η προσμονή της νίκης που γίνεται όλο και πιο ορατή. Ο Χλεμπ εκτελεί φάουλ από δεξιά. Συναγερμός στα καρέ του Σηφάκη.. Σηκώνεται ο Κόβελ πιο ψηλά απ’όλους και πιάνει κεφαλιά... Ούτε τώρα όμως!!! Το κοπέλι δέχεται τα συγχαρητήρια απ’τους συμπαίχτες του καθώς δοιώχνει και πάλι σε κόρνερ, ενώ απ’τη κερκίδα ακούγεται ρυθμικά το όνομά του. Η εθνική φαίνεται κουρασμένη. Προσπαθεί να ηρεμήσει το ρυθμό. Ο Σαμαράς αποχωρεί και μπαίνει ο Σάλπι-γκολ, με σκοπό να ενοχλεί τους αμυντικούς και να μην τους αφήνει να προωθούνται. Τα λεπτά κυλάνε αργά αλλά σταθερά. Η νίκη είναι πλέον πολύ κοντά! Ο Μποζάτκιν, στο 86’, σουτάρει από τα 30 μέτρα αλλά ο Σηφάκης δοιώχνει και πάλι σε κόρνερ. Τα πανηγύρια έχουν ξεκινήσει. Με τους Κισλύ και Αβραάμ Παπαδόπουλο σε πολύ δυνατές κόντρες, το match-up Κατσουράνη και Α.Χλεμπ και την εκπληκτική ηρεμία στο παιχνίδι του τυπάρα, ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του αγώνα. Η Ελλάδα νίκησε με 3-1, παίζοντας εξαιρετικά στο 1ο ημίχρονο!!!

«Είχαμε πίστη, είχαμε τη θέληση, πετύχαμε τα γκολ και παίξαμε έξυπνα τον αντίπαλό μας. Πάμε στη Δανία με στόχο τη νίκη που θα μας κρατήσει ζωντανούς στο κυνήγι της πρόκρισης. Δεν αεροβατώ, αλλά όντας στο τιμόνι της πρωταθλήτριας Ευρώπης, δεν μπορώ να διανοηθώ άλλο αποτέλεσμα. Αν όμως παίξουμε καλά και ψυχωμένα όπως απόψε, δεν θα με πειράξει, ό,τι αποτέλεσμα και να φέρουμε στη Κοπενχάγη»

Με αυτά τα λόγια, ο Σφυρίχτρας αποχώρησε από τη συνέντευξη τύπου με το χαμόγελο της επιτυχίας στα χείλη. Αυτό το χαμόγελο επέστρεψε σε όλους μας, την επόμενη μέρα, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στους δρόμους, στις παραλίες και στις καφετέριες. Τη Τετάρτη παίζαμε τον αγώνα δίχως αύριο με τους Δανούς και ο Γιάννος, εκτός απ’τη κακή παράδοση, είχε να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα με τους τραυματισμούς. Ο Κυριάκος λογικά επιστρέφει μετά τη τιμωρία του, στη θέση του Ταυλαρίδη. Αλλά Βαγγελής και Ταραλίδης έχουν προβλήματα τραυματισμού, και ίσως ο τεχνικός να πρέπει να ζητήσει λύσεις σε μια απ’τις πιο παλιές καραβάνες...

Football Manager 2005 - Patch 5.0.3
Υποσημείωση: Δεν πάτε να κουρευτείτε στην SI?

Όταν έγραφα το Review για το Computer Games One, πέρυσι τον Ιανουάριο, αν προλάβαινα και καθόμουνα για αρκετό διάστημα κι έπαιζα 6 σεζόν στο FM2005 τότε σίγουρα δεν υπήρχε περίπτωση να του βάλω 97%!

6 σεζόν έφαγα στη μάπα με τον Παναθηναϊκό. Η διοίκηση έλεγε ότι είναι "delighted to have such a legendary manager".

Ένας τελικός με Bayern (βαριά ήττα 3-1) και 2 ημιτελικοί με Juventus και Milan τους οποίους έχασα για 1 γκολ διαφορά. Το θέμα είναι ένα: ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΛΑΣΗΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ! Ακούνε "greek club" και αλλάζουν πεζοδρόμιο. Γι'αυτό και δεν κατάφερα να σηκώσω Champions League. Ευτυχώς πήρα Mascherano, D'Alessandro, Tevez, Mokoena και με λήξη συμβολαίου Salomon Kalou και Hatem Ben Arfa. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ!

Στην Ευρώπη βρίσκομαι στη 12η θέση:

Έφτασα 150K Under wage budget (δηλαδή τρελό περιθώριο) και παρ' όλα αυτά με 80.000 Euros την εβδομάδα συνεχίζω να τρώω χυλόπιτα κι από τον....Andres Felipe Gonzalez της Betis (ρε ΗΜΑΡΤΟΝ!)

Οι μόνοι σοβαροί που έφερα ήταν ο Madlung (προέκυψε καλός) και ο Alex της PSV, ο οποίος με Pace 13 ήταν για να μαρκάρει τους αργόσχολους Strikers.

Νομίζω ότι όταν σε αδικεί τόσο ένα παιχνίδι απλά δεν αξίζει να ασχολείσαι (μέχρι κι από τους ουραγούς του Γερμανικού πρωταθλήματος έχω φάει χυλόπιτα). Όπως αντίστοιχα αδικούνταν ο χρήστης στο CM1 λόγω αδύνατων αγγλικών ομάδων και στο CM2 λόγω engine (θυμάστε το screenshot με τα 2 γκολ στο 1ο λεπτό του Scowcroft).

Κατά τα άλλα το παρατάω το game και προχωράω προς εκτενέστερη εξερεύνηση του FM2006. Το κουβαδάκι μας και σ' άλλη παραλία λοιπόν!

Εξορκισμός της γκαντεμιάς
Στο Football Manager 2005, ενός παιχνιδιού που με αρκετά bugs, είχα έναν δαίμονα που έπρεπε να ξορκίσω σύμφωνα με τον οποίο κάθε χρονιά, με τον Παναθηναϊκό, έμενα εκτός Champions League στην ημιτελική φάση. Κούπα χωρίς restart ήθελα? Καλά να πάθω. Μετά τις πρώτες χρονιές στα ημιτελικά διαπίστωσα προς μεγάλη μου λύπη ότι όποιος παίκτης αγωνιζότανε σε μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, είτε έπαιζε στην United είτε στην Portsmouth, είτε έκανε πρωταθλητισμό με την Juventus είτε βολόδερνε στην Messina, δεν γούσταρε να έρθει στην ομάδα μου!

2η χρονιά (2005/2006): Αποκλείομαι στα ημιτελικά από την Milan (4-0 εκτός, 0-0 εντός)
3η χρονιά (2006/2007): Αποκλείομαι στους 16 από την Chelsea (0-1 εντός, 4-3 εκτός)
4η χρονιά (2007/2008): Αποκλείομαι στα ημιτελικά πάλι από την Milan (έλεος! 2-0 εκτός, 1-0 εντός)
5η χρονιά (2008/2009): Αποκλείομαι στα ημιτελικά από την Arsenal (1-1 εντός, 4-1 εκτός)
6η χρονιά (2009/2010): Αποκλείομαι στα ημιτελικά από την Juventus (0-0 εντός, 2-1 εκτός)
7η χρονιά (2010/2011): Επιτέλους το σηκώνω κόντρα στη Juventus.

Κοιτάξτε λοιπόν σε ποια ομάδα δεν ήθελαν να έρθουν ένα σωρό σαπάκια τα οποία αγωνίζονταν σε κάτι...Γερμανικά πρωταθλήματα και σε κάτι Malaga και Deportivo B:

Παναθηναϊκός 2010/2011:
img504.imageshack.us/img504/8970 ... sclkk7.jpg
Akinfeev, Mascherano, Kalou, Downing, Van der Vaart, Tevez, Mokoena, Ben Arfa και άλλοι πολλοί.

όπως καταλαβαίνετε...τους αμυντικούς της ομάδας (με εξαίρεση τον Van Den Boogaart) δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους! Αναγκαστικά λοιπόν, έπαιζα χωρίς άμυνα και την έβγαζα με ταλεντάκια.

Πάμε παρακάτω. Ο Carlos Tevez στο 1ο ματς της φάσης των 8 τρώει κόκκινη και χάνει το επόμενο. Εξετάζουν λέει το βίντεο και του δίνουν άλλες 2 αγωνιστικές ποινή, άρα χάνει και τα ημιτελικά όπου έπαιζα με την Chelsea! Το καταπίνω (μέχρι τώρα δεν έχω κάνει ούτε μισό restart). Κερδίζω 2-1 στην έδρα μου.
img238.imageshack.us/img238/6184/paochelseasemi1fi2.jpg

Εκτός έδρας προηγούμαι 0-1 και στη συνέχεια το γήπεδο κατηφορίζει! Το σκορ φτάνει το 4-1. Αντίο ζωή? Οχι. Μπαίνει μέσα ο Van Der Vaart (τύφλα να'χει ο Van Basten) και γυρνάει το ματς στο 4-4! Πανηγυρική πρόκριση στον τελικό.
img238.imageshack.us/img238/2687/paochelseasemi1overviewki9.jpg
img257.imageshack.us/img257/8899/paochelseasemi2un8.jpg

Κι εδώ είναι η πλάκα. Το κύπελλο θα το σήκωνα ούτως ή άλλως κάποια στιγμή αφού ενεργό πρωτάθλημα ήταν μόνο το ελληνικό και οι ξένες ομάδες είχαν αποδεκατιστεί πλήρως με τα μεγάλα ονόματα να έχουν γεράσει. Σκεφτείτε ότι η ομάδα μου ήταν η πιο ακριβή στην Ευρώπη κι είχανε πέσει όλοι πάνω της σαν τα αρπαχτικά.

Τελικός με Juventus. Παίζω το ματς την πρώτη φορά. Προηγούμαι 2 φορές. Οι Ιταλοί 3 επιθέσεις-2 γκολ. Το σκορ 2-2 κι από το 70 μέχρι το 120 οι Ιταλοί δεν περάσανε ούτε την σέντρα. Στα πέναλτι δε, αφού είχα ορίσει Penalty Takers, μετά το 5ο πέναλτι το PC βάζει να το εκτελέσει ο Akinfeev!!! Ποιος? Ο Akinfeev που δεν έχει καν Penalty Taking! (έχει δηλαδή, αν δείτ τα Hidden και μάλιστα βαθμολογείται με "2"). Δηλαδή ήμαρτον! (κι όλα αυτά με το patchάκι πάνω) Εδώ λοιπόν το θέλει ο πάτος του το restart. Εννοείται ότι θα δεχόμουνα οποιοδήποτε αποτέλεσμα αλλά όχι τέτοιες τσατσιές. Όπως και να'χει τον τελικό τον πήρα περίπατο. 2-0 χωρίς η Juventus να πατήσει καν την περιοχή μου, μέχρι το '90 όταν είχα κάνει αλλαγές, χαλαρώσαμε και ο Ibrahimovic έβαλε ένα παστέλι και χάρηκε. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αν τον έχανα καθαρά και ξάστερα θα πήγαινα και για...8η σεζόν (έλεος).

img458.imageshack.us/img458/8798/paojuvefinalnr2.jpg
Άντε...και εις άλλα με υγεία. Μετά από 6 σεζόν στο FM 2005 εύκολα διαπιστώνει κανείς αρκετά bugs. Τα οποία...διορθώθηκαν τελείως μέχρι σήμερα? Τα σχόλια δικά σας, κυρίως περί της πρώτης έκδοσης του Football Manager (η οποία αν και εντυπωσιακή, είχε αφήσει ορισμένα υπολείμματα από το τραγικό CM4).

Μόλις χθες κατέκτησα επιτέλους το Champions League στο Football Manager 2006 με τον Παναθηναϊκό την σεζόν 2009/2010. Η παρακάτω είναι η καλύτερη ομάδα που έχω χτίσει ποτέ στην σειρά CM/FM.

Καταρχήν στο προπονητικό τιμ έφτασα να πάρω μέχρι και τον Queiroz για Assistant!


GKs: Sebastien Frey, Libis Andres Arenas, Benoit Costoil (την ίδια χρονιά πουλήθηκε ο Morgan De Sanctis)

DF: Carlos Magno,, Riise, Coloccini, Gonzalo [Villareal], Sinkiewicz, Srna

MF: Sven Schmidt ML & Johan Iversen MR (regenerated), Mascherano, D' Alessandro, Defour, Marcelo Bravo (οι 2 τελευταίοι γίνονται ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ταλέντα. Ειδικά ο Bravo έχει αδιανόητη τεχνική!)

FW: Tevez, Pazzini, H0iland (regenerated).

Σκεφτείτε ότι στο All-Star Game, όλη η ομάδα των ξένων (μαζί με τον πάγκο!) με εξαίρεση δύο παίκτες, ήταν δικιά μου!


Ο Schmidt ήταν ένας 21χρονος Γερμανός D/AML με 190 potential, τον οποίο χρησιμοποιούσα την πρώτη χρονιά ως DL. Έπρεπε να δω τον FM Scout (για τέτοια χρειάζεται) ώστε να διαπιστώσω την τελευταία χρονιά ότι στα positions είχε DL 5 και ML 20! Οπότε άδικα είχε πάρει και το "DL" στην θέση του. Ο Iversen ήταν ένα τρελό πουλέν με 18 έως 20 stats εκτός από τα physical και τα set pieces. Τάπας, αργός, αλλά "το μίλαγε το τόπι".

Ο ημιτελικός



Ο τελικός



Το σηκώσαμε το τιμημένο

Κανένας Έλληνας????????

Football Manager 2007: Κούπα 5η χρονιά με το ζόρι!

Τελικά εκτός από καλούς παίκτες, στο Football Manager πρέπει να έχεις και καλή τύχη!
Την 3η και την 4η χρονιά μου με τον Παναθηναϊκό αποκλείστηκα από την Arsenal, την πρώτη φορά στους 16 και την δεύτερη στον τελικό. Με την ίδια ομάδα και τις προσθήκες των Cabral (D C), Lupoli (ST) και κυρίως Ustari (GK, αντί για 16εκ ευρώ έσκασα 27,5 εκ ευρώ εκβιαστικά αλλά κατέβασε ρολά ο Θεός!) κατάφερα να αποκλείσω την Arsenal στους 8, την Barcelona στους 4 και την Valencia στον τελικό όπου και το σήκωσα και την "έσπασα" για 3ο τελικό στις "νυχτερίδες"!

130.000.000 ευρώ ξοδεύτηκαν σε μία χρονιά!


Ο τελικός




Δείτε εδώ τραυματισμούς:


Διαβάστε το σχετικό άρθρο με όλες τις φωτογραφίες και τους αποκλεισμούς Arsenal και Barca

Έλληνες? Έχουμε κι από αυτούς! Έναν στον πάγκο (regenerated) και κάνα δυο στην εξέδρα, έτσι λόγω σεβασμού (Καραγκούνης, Νίνης). Τι να κάνουμε, FM είναι αυτό!