Από την αρχή του συγκεκριμένου ολιγόλεπτου τίτλου, καθίσταται σαφές πως περισσότερο θα έχετε να κάνετε με ένα demo και με μια μικρής κλίμακας διερεύνηση των εκφραστικών δυνατοτήτων του μέσου των video games - με αρκετά αισθητικά δάνεια μάλιστα κι από το κινηματογραφικό μέσο - παρά με μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Ειδικότερα θα ακολουθήσετε μια γραμμική πορεία, σε οπτική πρώτου προσώπου, σε μια σειρά εσωτερικών ως επί το πλείστων και κλειστών περιβαλλόντων για να φέρετε σε πέρας μια αρκετά αδιευκρίνιστου χαρακτήρα αποστολή. Η ιστορία, πράγματι, διατηρείται αρκετά αφαιρετική, ενώ φαίνεται να ενσωματώνει στοιχεία νουάρ, ψυχροπολεμικής περιπέτειας, αλλά κι αρκετές δόσεις absurd/παραλόγου. Το gameplay, τώρα, έγκειται αποκλειστικά στην κίνηση του χαρακτήρα και σε μια υποτυπώδη αλληλεπίδραση με τον κόσμο, αλλά δεν λείπουν κι ορισμένες μίνι-αλληλεπιδράσεις, όπως το ξεφλούδισμα ενός πορτοκαλιού, διαλείμματα στην ένταση, μικρές ανάπαυλες. Η μουσική, συχνά αργόσυρτη, κατορθώνει να σας μεταφέρει σε μια ιδιότυπη εκδοχή της Αμερικής της ποτοαπαγόρευσης και του κλασικού νουάρ, ενώ στην υπόλοιπη ηχητική επένδυση διακρίνεται και μια διάθεση υπερβολής και σάτιρας. Τέλος, κυριαρχεί μια καρτούν αισθητική τετραγωνισμένων αντικειμένων και φιγούρων, που έχει καταλήξει συνώνυμη της δουλειάς των Blendo Games.