Βρίσκω πάντα αναζωογονητική μια βουτιά στο ένδοξο παρελθόν των adventure games συνεπώς με ενθουσίασε η ιδέα να ξανασχοληθώ με το The Longest Journey, ένα από τα καλύτερα adventures που είχα παίξει στο παρελθόν. Η15ετία που πέρασε από την εποχή της κυκλοφορίας του το έχει φιλοδωρήσει με λίγες "ρυτίδες" που γίνονται εμφανείς στον οπτικό τομέα αλλά σε σεναριακό επίπεδο παραμένει φρεσκότατο .
Οι φανταστικές του τοποθεσίες εντυπώθηκαν ξανά στο μυαλό μου ανασύροντας από το υποσυνείδητο μου τις adventuring απολαύσεις που μου είχε χαρίσει την πρώτη φορά που ασχολήθηκα μαζί του. Παρότι ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας δεν με ενθουσιάζει εντούτοις αποτελεί απλά το όχημα για να γνωρίσει ο παίκτης τα μαγευτικά τοπία και τα φανταστικά πλάσματα που κρύβονται στα πολύχρωμα chapters του. Σε επίπεδο δυσκολίας, οι δημιουργοί του φρόντισαν να αποφύγουν τους απάνθρωπους γρίφους, απαλλάσσοντας τον παίκτη από την ανάγκη να σκαλίζει διαρκώς walkthroughs για να το ολοκληρώσει .
Διαβάστε το σχετικό review
Topic Author
