Indomidable: Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα

Την Κυριακή στις 22 του μήνα, στις 22:30, στις Νύχτες Πρεμιέρας (στον Κινηματογράφο Αττικόν στην οδό Σταδίου στην Αθήνα), θα δούμε επιτέλους την πρώτη Ελληνική fantasy ταινία.



Πραγματικά πολύ αξιόλογη προσπάθεια! Καιρός ήταν, γιατί είχαμε...πήξει από τις κοινωνικές σαβούρες των τελευταίων δεκαετιών. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες πρωτότυπες ιδέες!

Να στο πω έτσι ο Ελληνικός κινηματογράφος έχει πεθάνει και τον αποτελείωσαν με "τον κυνόδοντα" και με ταινίες τύπου "ότι του φανεί του λωλοστεφανή" με μπόλικη δήθεν κουλτούρα. όποτε δεν είμαι ανοιχτός σε κάτι τέτοιο άμα τύχει να το πάρω στα χεριά μου θα το δω.

Είναι επαγγελματική δουλειά και ταυτόχρονα δεν έχει αργόσχολη σκηνοθεσία! Είναι νέοι ηθοποιοί που το χρηματοδοτούν από την τσεπούλα τους! Μιλάμε για ανεξάρτητη προσπάθεια. Δες εδώ:

[youtube:h9gqb08z][/youtube:h9gqb08z]

Ο Κυνόδοντας κατ εμέ ήταν εξαιρετική ταινία και ίσως το μοναδικό εξαγόμενο έργο τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά τον Αδάμαστο θα το δω αλλά δε περιμένω και πολλά (από όσα είδα στο τρέιλερ), θα το δω πιο πολύ γιατί ο Ρούμπους γουστάρει γενικά και μπας και γίνει κάποια μεγάλη παραγωγή κάποια στιγμή με έναυσμα αυτό.

Δυστυχώς είναι αργά η προβολή και δεν θα μπορέσω να πάω. Ελπίζω να την ξαναπαίξει και αλλού.

Ελπίζω για όποιους την χάσανε να υπάρξουν και άλλες μέρες,είναι κρίμα να χάνονται τέτοιες τίμιες δουλειές.

Εγώ δυστυχώς δεν μπόρεσα να πάω αλλά θα ήθελα σίγουρα να κυκλοφορήσει σε DVD να το δω. Επιτέλους και κάποιοι που σκέφτονται και τίποτα άλλο εκτός από ταινίες με δράμα, ναρκωτικά και ερωτικές σκηνές.

(Μία από τις περιλήψεις ταινιών που είχα δημοσιεύσει στο παλιό μου blog).

Ο Ντράγκαρ, ένας σκλάβος και μονομάχος για τη διασκέδαση της Αυτοκρατορίας, θα τραβήξει την προσοχή τής Βαλέριας, κόρης τού Ακιλόνιου, Στρατηγού τής Αυτοκρατορίας. Η Βαλέρια θα θελήσει να τον αγοράσει, αλλά ο Ντράγκαρ θα καταφέρει να το σκάσει, παίρνοντας για όμηρο την Βαλέρια. Αυτό θα προκαλέσει την οργή τού Ακιλόνιου, όπως και του γιου του, ονόματι Οκτάβιος, οι οποίοι θα οργανώσουν ένα ανθρωποκυνηγητό με τη βοήθεια του ιχνηλάτη Φάλκο και διαφόρων μισθοφόρων. Ο Ντράγκαρ όμως είναι αποφασισμένος να μην παραδοθεί γιατί θέλει να γυρίσει πίσω στο χωριό του και στη γυναίκα του, στο οποίο χωριό του όμως έχουν αλλάξει πολλά από την εποχή που πιάστηκε σκλάβος.

Η βαθμολογία που αξίζει να πάρει είναι 4/5. Μόλις έμαθα για τη δωρεάν προβολή τής ταινίας στο Comicdom, άδραξα αμέσως την ευκαιρία και πήγα να την παρακολουθήσω, κάτι που όπως αποδείχτηκε, ήταν πολύ έξυπνο από μέρους μου. Ο Αδάμαστος είναι η πρώτη ελληνική ταινία επικής φαντασίας. Οι δημιουργοί τής ταινίας απέδειξαν ότι ακόμα και αν το μπάτζετ είναι ελάχιστο, όλα μπορούν να γίνουν με μεράκι και μπόλικη φαντασία. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο κόμικ, το οποίο έχει γράψει ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Γιάννης Ρουμπούλιας. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συγκρίνουμε την ταινία με τα αμερικάνικα μπλοκμπάστερ που βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι στο Hollywood, λόγω της τεράστιας διαφοράς μπάτζετ και εμπειρίας πάνω στο συγκεκριμένο είδος ταινιών. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, προτιμώ τη συγκεκριμένη ταινία από πολλές άλλες που βγαίνουν κάθε τρεις και λίγο στο Hollywood, που έχουν μόνο σκοπό το χρήμα και είναι γεμάτες με ειδικά εφέ για να καλύψουν την απουσία σεναρίου. Χωρίς υπερβολική σοβαροφάνεια, με πολλές διασκεδαστικές ατάκες, ψαγμένους διαλόγους, επικές μάχες, με μαγεία, και ένα παράξενο μαραφέτι, η ταινία είναι ό,τι ακριβώς ψάχνουμε στην Ελλάδα - ίσως όχι ό,τι θα ψάχνανε στο Hollywood, αλλά σίγουρα ό,τι θα ζητούσαμε εδώ πέρα από μία ταινία επικής φαντασίας. Σίγουρα πρέπει να στηρίζουμε τέτοιες ελληνικές προσπάθειες και να ελπίζουμε ότι αυτή η ταινία ήταν η αρχή της αναγέννησης του ελληνικού κινηματογράφου.

Την έχω σε DVD και τη βαθμολόγησα με 7/10 (7μιση κανονικά) στο IMDB. Πολύ καλή δουλειά για το μηδαμινό budget της.

Ακριβώς. Και δεδομένου τού ότι ο Γιάννης Ρουμπούλιας εξερεύνησε αχαρτογράφητα νερά (εννοώ ότι είναι η πρώτη ελληνική ταινία επικής φαντασίας), είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να φτιαχτεί. Αν και, για να πω την αλήθεια, το περίεργο μαραφέτι μού φάνηκε λίγο αχρείαστο, αλλά τέλος πάντων.