Ιδέες για ιστορίες

Σκοπός του θεάμτος είναι να γράφουμε ιδέες ή αρχές για περιπέτειες χαρακτήρων για το παιχνίδι D&D, για όλους εσάς τους DM εκεί έξω που έχετε κουράσετι τον εγκέφαλό σας και ξεμένετε από ιδέες. Κάθε τόσο, θα προστίθεται μια νέα, αλλά για την ώρα, το ΄πρώτο μέρος της πρώτης ιδέας:

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η σύνοψη μιας μικρής ιστορίας για D&D, για χαρακτήρες οποιουδήποτε επιπέδου. Σκοπός μας είναι να παραθέσουμε σε γενικές γραμμές την εξέλιξη και τα γεγονότα μιας ιστορίας που λαμβάνει χώρα στην κομητεία της Ζιλ, που μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί σε οποιονδήποτε κόσμο.
Το κείμενο που ακολουθεί χωρίζεται σε μέρη, που παραθέτουν τα βασικά στοιχεία της ιστορίας. Προτίθεται για αποκλειστική χρήση από τον DM.
Το πρώτο μέρος αναφέρει την προϊστορία της κομητείας, μια αναφορά σε προηγούμενα γεγονότα όπως και ιδέες για την ενσωμάτωση της ομάδας στην ιστορία.
Το δεύτερο μέρος (Dramatis personae) είναι μια σύνοψη των συμμετεχόντων στην ιστορία που θα ακολουθήσει, συγκεκριμένα των NPC και παικτών, σε περίπτωση που θα θέλατε να παίξετε μια σύντομη ιστορία με την ομάδα σας στο όρθιο.


ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:

Η Κομητεία του Ζιλ είναι ένα μικρό και ξεχασμένο ακριτικό φρούριο στα όρια των αγριότερων δασών, με σκοπό να προστατέψει το βασίλειό της από τις τυχόν επελάσεις των βαρβάρων.
Για μερικούς αιώνες η Κομητεία κράτησε τη θέση της, θυσιάζοντας τους άνδρες και τις γυναίκες της για να απομακρύνει τους επίδοξους βαρβάρους. Στην αρχή η ενίσχυση από μέρους του βασιλείου ήταν συχνή, αλλά με την πάροδο του χρόνου και των βασιλέων έγινε όλο και πιο ισχνή. Τώρα, πεντακόσια χρόνια μετά το χτίσιμό του, το Τείχος της Κομητείας είναι φθαρμένο και ετοιμόρροπο και οι άνθρωποί της κουρασμένοι από τον πόλεμο και την απώλεια.
Ώσπου, μια ημέρα, μια τρομερή λάμψη γεμίζει τον ουρανό και οι κάτοικοί του τρέχουν πανικόβλητοι να δουν την μάχη που λαμβάνει χώρα σε γη και ουρανό. Ένας πανέμορφος άγγελος, μ την ολόχρυση πανοπλία του φθαρμένη, χτυπιέται με έναν από τους κατώτερους θεούς των βαρβάρων, που τον ραίνει με βράχια και κεραυνούς.
Δίχως να γνωρίζει φόβο, ο δούκας ορμά στη μάχη με εκατό άνδρες του, αξιοπόλεμοι μαχητές και μάγοι όλοι τους, μα οι ιερείς της Κομητείας αρνούνται να συμμετάσχουν στη μάχη.
Οι θνητοί ορμούν στη μάχη και χτυπούν με δόρια και ξόρκια τον θεό, μα το κτήνος από νέφη και κεραυνό σκοτώνει τους μισούς με ένα του νεύμα. Ο δούκας είναι ετοιμοθάνατος και όσοι επέζησαν από το πρώτο χτύπημα νιώθουν ανήμποροι στη θέα του κτήνους.
Ο χρόνος όμως που έδωσαν στον άγγελο, όσο λίγος και αν ήταν, έφτασε για να του δώσει τη δύναμη να ανασηκωθεί και να χτυπήσει τον θεό με τη ρομφαία του. Τόσο ισχυρό ήταν το χτύπημά του, που το μαγικό σπαθί έσπασε σε χίλια κομμάτια και έβρεξε χαλάζι από πυρωμένο μέταλλο στο έδαφος, σκοτώνοντας σχεδόν όλους όσους είχαν απομείνει. Ο θεός τότε έτρεξε να ξεφύγει, αποδυναμωμένος από το χτύπημα.
Ο δούκας ήταν νεκρός και μαζί του εκατό από τους καλύτερους της Κομητείας. Ο διάδοχός του ήταν ο δεκάχρονος γιος του, άμαθος ακόμη στους τρόπους της διακυβέρνησης και η μόνη αρχή που είχε απομείνει στην πόλη ήταν οι ιερείς της. Όταν οι επιζώντες τους έφεραν τον πληγωμένο άγγελο για να θεραπεύσουν τις πληγές τους, εκείνοι αρνήθηκαν τη συμβολή τους για άλλο λόγο ο καθένας τόσο σε αυτό, όσο και στους τραυματίες. Πήραν λοιπόν οι χωρικοί τον άγγελο για να τον φροντίσουν, αλλά η κράση του ήταν τέτοια που ανάρρωσε από τις πληγές του, παρόλο που όλοι οι υπόλοιποι πέθαναν.
Βλέποντας την ανάρρωση του αγγέλου, οι ιερείς έστειλαν μαντάτο στις ηγεσίες τους, γιατί η εμφάνιση ενός τέτοιου όντος στο δικό τους επίπεδο ύπαρξης ήταν δίχως άλλο ανησυχητική. Όταν τελικά ήρθε η απάντησή τους, ένα πρόχειρο ιερό αφιερωμένο στο πλάσμα είχε υψωθεί.
Ο άγγελο τους έδινε καθοδήγηση, γνώση και απαλλαγή από τις ασθένειες που τους ταλάνιζαν. Απάλλαξε τον φιλάσθενο γιο του Κόμη από τις αρρώστιες του και μέσα σε μερικές εβδομάδες, είχε πια φτιάξει έναν στρατό αντάξιο των θρύλων για να αντιμετωπίσει τις στρατιές των εκκλησιών που είχαν έρθει να διώξουν τον σωτήρα τους.
Η μάχη παρέμεινε κρυφή στην ιστορία και λίγοι έμαθαν για αυτή, ενώ λιγότεροι μπόρεσαν ποτέ να πιστέψουν ότι στα αλήθεια έγινε, όταν είδαν μαζί τους στρατούς δυο αντίπαλων εκκλησιών να πολεμούν ενάντια σε έναν στρατό με απαράμιλλη δύναμη και ικανότητα, όταν μόλις δυο βδομάδες πριν δεν ήταν παρά πεινασμένοι χωριάτες.
Διακόσιοι ιππότες των εκκλησιών πέθαναν εκείνη την ημέρα και οι ιερείς τους κρεμάστηκαν. Κάθε άλλη απόπειρα δολοφονίας ή πολιορκίας έληξε εξίσου άδοξα, μέχρι που κάθε άλλη εκκλησία είχε διωχτεί από την Κομητεία. Δέκα χρόνια μετά, η Κομητεία του Ζιλ δεν ήταν παρά ένα ξεχασμένο τμήμα τους βασιλείου με ένα σκοτεινό παρελθόν. Λίγοι το επισκέπτονταν και λιγότεροι ενδιαφέρονταν να μάθουν για αυτό, αφού έδινε τακτικά την συνεισφορά του σε φόρους. Η μοίρα τους παρέμεινε άγνωστη για πολύ καιρό…
…έως τώρα.

*Σκοτεινό, μικρό δωμάτιο. Μοιάζει με κελί, μόνο που ρούνοι προστασίας λάμπουν στους τοίχους. Ένας άνδρας με πλουμιστό μανδύα, πιθανότατα Ξωτικό, κοιτάζει μια γυναίκα με ξυρισμένο κεφάλι, που μοιάζει να έχει υποστεί ξυλοδαρμό. Πίσω του, ένας Μισό-Ορκ σφίγγει ένα μαστίγιο στα χέρια του*
«Σε ακούω»
*Η γυναίκα φτύνει στα πόδια του*
«Δεν έχω τίποτε να πω σε σένα, σκουλίκι!»
*Ο άνδρας σηκώνει το χέρι του για να τη χαστουκίσει, αλλά σταματά. Η κοπέλα δεν αντιδρά καν στην κίνησή του*
«Ναι, υποθέτω ότι δεν σε τρομάζουν πλέον αυτά ε; Καλά λοιπόν. Ντάμπρα, βάλτη στην απομόνωση»
*Η γυναίκα τον κοιτά με ορθάνοιχτα μάτια*
«Όχι! Σας παρακαλώ όχι εκεί!»
«Τότε μίλα»
«Δεν…δε μπορώ!»
*Κάνει νόημα στον Ορκ, που της τραβάει το χέρι*
«Όχι! Όχι! Σας παρακαλώ, όχι!»
«Μίλα τότε! Τώρα!»
*Ανοίγει το στόμα της για να μιλήσει, αλλά μοιάζει να πνίγεται για λίγο. Ο βασανιστής και το Ξωτικό την κοιτάνε, καθώς μοιάζει να παθαίνει αποπληξία. Όταν τελικά μιλά, η φωνή της αντηχεί σαν καμπάνα, δυνατή και σίγουρη, μα το πρόσωπό της παραμένει μια μάσκα τρόμου*
«Ουαί σε αυτούς που τολμούν να αντιστέκονται στα έργα των δίκαιων! Αλίμονο σε εκείνους που εγκαταλείπουν τους αδελφούς τους! Μεριμνείτε, ω θνητοί, γιατί σιμώνει η μέρα της Κρίσης!»
*Η γυναίκα τυλίγεται σε λευκό φως και μετά εκρήγνυται. Η εικόνα σβήνει*

Αυτή η σκηνή πρέπει να αφηγηθεί στους ήρωές μας. Η αρχική ιδέα είναι να έχει σταλεί μέσω ξορκιού στο όνειρο κάποιου μέλους της ομάδας, μαζί με την πρόσκληση από την εκκλησία του για ενημέρωση σχετικά με την αποστολή, αν και ο μάγος της ομάδας μπορεί και να έχει λάβει το ίδιο όνειρο, σταλμένο σε αυτόν από τον αδερφό του (το Ξωτικό στην αίθουσα ανακρίσεων).

Τι έγινε πραγματικά: Ο άγγελος ονόματι Ζαλαρφιέλ κατέληξε στη γη, απεσταλμένος του Πέλορ σαν δώρο σε έναν από τους πιστότερους ιερείς του. Ο άγγελος υπήρξε πιστός ακόλουθος του ιερέα και μαζί μπόρεσαν να διορθώσουν κάθε κακό που αντίκριζαν, σώζοντας χιλιάδες από πόλεμο, πείνα και λοιμό.
Μα τα χρόνια που ο Ζαλαρφιέλ πέρασε στον κόσμο έκαμψαν ακόμη και την ίδια την σιδερένια θέλησή του. Έχοντας ριχτεί μέσα σε αυτό τον κόσμο των αισθήσεων και της ατέλειας από τα Ανώτερα Βασίλεια ήταν ένα απαράμιλλο σοκ για αυτόν. Σύντομα, η αμόλυντη ηθική του δέχτηκε το άγγιγμα της αδικίας και η εύθραυστη καρδιά του ράγισε κάτω από το βάρος της μαρτυρίας τόσου πόνου στον κόσμο.
Αργά αλλά σταθερά, ο Ζαλαρφιέλ αποκόπηκε όλο και περισσότερο από τα Ανώτερα Βασίλεια, μέχρι που πια του ήταν αδύνατο να επιστρέψει σε αυτά. Η γνώση αυτού του γεγονότος, ο αποκλεισμός του δηλαδή από την γενέτειρά του ήταν το τελικό χτύπημα στην ηθική του. Ήξερε πόσο πιο τέλειος ήταν από τους θνητούς, πόσο πιο άξιος και ικανός τους. Δεν είχε γεννηθεί μέσα από κάποια σάρκινη μήτρα, ουρλιάζοντας και κλωτσώντας, ούτε και θα πέθαινε με το σώμα του γερασμένο και αδύναμο.
Έτσι λοιπόν σχημάτισε ένα σχέδιο. Με απόλυτη διακριτικότητα, αυτός και ο σύντροφός του κατευθύνθηκαν στα πιο ξεχασμένα φρούρια του πολιτισμένου κόσμου και εκεί βρήκαν μια βαρβαρική φυλή που πλήττονταν από ελονοσία. Με τα ξόρκια και τις ευλογίες του κληρικού και μ την δική του καθοδήγηση, η φυλή ορθοπόδισε. Μα ο τοπικός θεός, οργισμένος για τον παραμερισμό του από την εξουσία, αποφάσισε να εκδικηθεί.
Έχοντας πια στη διάθεσή του την δύναμη της πίστης μιας φυλής, ο Ζαλαρφιέλ ξεκίνησε την κατάκτηση και προσηλυτισμό των κοντινών φυλών. Αντιλαμβανόμενος τα σχέδια του αγγέλου, ο ιερέας αποπειράθηκε να τον σταματήσει. Μα, ενισχυμένος πια από την πίστη εκατοντάδων, δεν είχε καμιά ελπίδα.
Η μάχη ήταν τρομερή και σε συνδυασμό με την επιστροφή του εξόριστου θεού, που έπιασε εξ’ απρόοπτου τον Ζαλαρφιέλ, ήταν αρκετή για να τον αποδυναμώσει. Μόνο χάρη στη συμβολή των θνητών μπόρεσε ο άγγελος να επιβιώσει.
Αναγνωρίζοντάς τον, οι τοπικοί ιερείς αρνήθηκαν αν τον βοηθήσουν, μα το δέος των χωρικών ήταν αρκετό για αν τον κάνει να ανακάμψει. Ο Ζαλαρφιέλ είχε χάσει την ρομφαία του, αλλά τώρα είχε πια στη διάθεσή του μερικές χιλιάδες φρέσκους πιστούς. Με την δύναμή του, έκανε την Κομητεία έναν αξιόμαχο στρατό και απέκρουσε κάθε επίθεση των εκκλησιών, αφήνοντάς τον μόνο αντικείμενο δοξασίας στην Κομητεία. Χάρη στο καταπληκτικό του χάρισμα, μπόρεσε να συνάψει συμφωνίες με τις βαρβαρικές φυλές και να ιδρύσει ένα δικό του τάγμα ιπποτών, μέλος των οποίων είναι και ο νεαρός Κόμης.
Ο Ζαλαρφιέλ έχει πλέον αποκτήσει σημαντική δύναμη, καθιστώντας τον ένανα κατώτερο θεό, χαίροντας την πίστη όχι μόνο όλη της Κομητείας μα και αρκετών βαρβαρικών φυλών. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να διαθέτει ιερείς με πρόσβαση στα Domains Healing, Protection, Trickery και Strength, αν και μόνο μέχρι μέγιστο το 4ο επίπεδο.
Μέχρι τώρα, η ήττα των εκκλησιών και η αδυναμία τους να εμποδίσουν τον Ζαλαρφιέλ έχει παραμείνει ένα μελανό σημείο στην ιστορία τους και διεξάγουν έναν κρυφό πόλεμο ενάντια στην εξάπλωσή τους, ώστε να αποτρέψουν την αύξηση τη δύναμής του.
Σκοπός του Ζαλάρφιελ βέβαια, εκτός του να γίνει θεός είναι και η ανακατασκευή της ρομφαίας του, που θα του δώσει πρόσβαση στα Ανώτερα Επίπεδα. Ήδη έχει φέρει στον κόσμο (με την συμβολή και θυσία αρκετών πιστών του) αρκετούς αγγέλους που με τη σειρά τους συμμερίζονται τον τρόπο σκέψης του και έχει δέσει στοιχειακά σαν εργάτες και χρήστες των σιδηρουργείων όπου πειραματίζεται με μαγικά όπλα που σκοπεύει να παραχωρήσει στους πιστούς του ώστε να υποτάξει όλο και περισσότερες περιοχές.

Και μερικές ακόμη, πιο σύντομες ιδέες:


-Μια περίεργη καταιγίδα μαστίζει για μέρες έναν εμπορικό σταθμό, αποκόβοντας τον από τον πολιτισμό. Όποιος κάτοικος βγει έξω τον χτυπά κεραυνός, αλλά οι περαστικοί είναι ασφαλείς. Πολλοί νομίζουν ότι οφείλεται σε κατάρα, άλλοι σε ξόρκια και άλλοι σε οργισμένα στοιχειακά.

-Όλοι οι έμποροι και φίλοι που οι χαρακτήρες έδωσαν τα αντικείμενά τους βρίσκονται νεκροί. Φέρουν σημάδια από πληγές που μοιάζει να έγιναν από τα όπλα πάνω τους.

-Όλοι οι καλεσμένοι σε έναν βασιλικό χορό βρίσκονται νεκροί από δηλητηρίαση εξαιτίας ενός σπάνιου δηλητηρίου. Ίχνος του δεν βρίσκεται στα φαγητά ή στα ποτά.

-Ένας τοπικός άρχοντας, γνωστός για την σκληρότητα και τη δύναμή του, ζητά να πάρει το χέρι μιας χωριατοπούλας με τη βία. Ο άτυχος αδερφός της ζητά την βοήθεια της ομάδας για να τη σώσει.

-Ένα ξόρκι ανάστασης ενός ήρωα πηγαίνει στραβά, σκοτώνοντας όλους τους ιερείς που συνέβαλαν στην ολοκλήρωσή του, μα το πτώμα είναι άφαντο. Ισχυρές μαγικές δονήσεις στην περιοχή οδηγούν στο συμπέρασμα δαιμονικής παρουσίας.

-Οι ήρωες καλούνται να αναχαιτίσουν την επιδρομή ενός στρατού Ορκ σε μια παραμεθόριο περιοχή, όταν ανακαλύπτουν ότι τα ίδια τα Ορκ φοβούνται να πλησιάσουν την πόλη.

-Μια τεράστια φλέβα μίθριλ ανακαλύπτεται κοντά σε ένα μακρινό ορυχείο. Η ξαφνική αύξηση της ποσότητας οδηγεί σε μείωση της τιμής, αλλά το υλικό δείχνει να προκαλεί αναταραχές στη μαγεία, προκαλώντας ατυχήματα.

-Ένα περίεργο ζώο, που είναι φαινομενικά άτρωτο στη μαγεία, επιτίθεται σε χρήστες ξορκιών χωρίς κανέναν προφανή λόγο.

-Ένας στρατός από νεκρούς επιστρέφει για να αποτρέψει τον πόλεμο ανάμεσα σε δύο μαγοβασιλείς. Όταν όμως ένας τοπικός νεκρομάντης τους υποτάσσει στη θέλησή του, οι ήρωές μας καλούνται να βρουν έναν τρόπο να αποτρέψουν την επέλασή τους.

-Ένας από τους χαρακτήρες επιλέγεται να πάρει τη θέση ενός εξαφανισμένου πρίγκιπα σε ένα κοινωνικό γεγονός. Όταν ο πραγματικός πρίγκιπας βρίσκεται νεκρός, ο ήρωάς μας κατηγορείται για δολοφονία και πλαστοπροσωπία.

-Ο κύκλος των συμβούλων του βασιλιά ανήκουν σε μια σέκτα δαιμονολατρών και σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τον ηγέτη τους με έναν δαίμονα που θα πάρει τη μορφή του.