Γη: Ο πλανήτης μας: Γενική συζήτηση

Τα πιο θορυβώδη ζώα στον κόσμο !!

10. Αλιγάτορας



Οι αλιγάτορες δεν έχουν φωνητικές χορδές αλλά μπορούν να σφυρίζουν, να γρυλίζουν και να…. μουγκρίζουν. Ο ήχος ταξιδεύει μέσω του νερού πολύ μακριά και φτάνει στα αυτιά πιθανών συντρόφων. Έχει αποτέλεσμα!

9. Παπαγάλος Κακάπο



Είναι πολύ θορυβώδες πτηνό κατά την περίοδο της αναπαραγωγής. Το αρσενικό δημιουργεί ένα “αμφιθέατρο” και τραγουδάει δυνατά το δικό του ερωτικό τραγούδι. Το ίδιο τελετουργικό συνεχίζεται κάθε βράδυ και για διάστημα τεσσάρων μηνών, στη διάρκεια των οποίων παράγονται 10.000 κλήσεις. Μια μεγάλη προσπάθεια για να βρει σύντροφο!

8. Γκρίζος λύκος



Η κραυγή του λύκου ακούγεται κι από απόσταση μεγαλύτερη των 15 χλμ. Είναι ζωτικής σημασίας να ακούγεται η φωνή του δυνατά και καθαρά και σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση, αφού η περιοχή του, την οποία πρέπει να προστατέψει, είναι μεγάλη.

7. Πίθηκος Howler



Η δυνατή κραυγή του μπορεί να ακουστεί σε απόσταση μεγαλύτερη των τεσσάρων χλμ. Σκοπός του είναι να τρομάξει τους υπόλοιπους πιθήκους και να απομακρυνθούν από την περιοχή του και από τα πολύτιμα οπωροφόρα δέντρα.

6. Ελέφαντας



Ο ελέφαντας χρησιμοποιεί περισσότερους από 25 διαφορετικούς ήχους, ενώ η προβοσκίδα του είναι αυτή που ενισχύει τον ήχο που βγαίνει από τους τεράστιους πνεύμονές του.

5. Τζίτζικας



Ο τζίτζικας μπορεί να είναι ένα μικρό έντομο 2-5 εκατοστών, όμως το τραγούδι του φτάνει εύκολα τα 120 ντεσιμπέλ. Αυτό το χαρακτηριστικό κάνει τον τζίτζικα το πιο θορυβώδες έντομο του πλανήτη.

4. Νυχτερίδα



Οι νυχτερίδες για να προσανατολιστούν χρησιμοποιούν τον ηχοεντοπισμό. Εκπέμπουν, δηλαδή, ήχους σε υψηλή συχνότητα και στη συνέχεια χρησιμοποιούν την ηχώ που παράγεται από την αντανάκλαση των ηχητικών κυμάτων πάνω σε επιφάνειες προκειμένου να αποφύγουν εμπόδια και να εντοπίσουν τη λεία τους.

3. Ρέγγα



Οι ρέγγες συνήθως όταν ταξιδεύουν μαζεύονται περισσότερες από τέσσερα εκατομμύρια, δημιουργώντας ένα από τα μεγαλύτερα κοπάδια ψαριών στον κόσμο. Ο ήχος τους παράγεται από την εκπομπή αεριων από τα κατώτερα σημεία τους, τόσο για να μιλήσουν μεταξύ τους όσο και για να τρομάξουν τα αρπακτικά.

2. Φάλαινα



Οι φάλαινες μπορούν να φωνάξουν και να ακουστούν από τη μια άκρη του ωκεανού έως την άλλη.

1. Γαρίδα-πιστόλι



Οι γαρίδες αυτές βρίσκονται σε τροπικούς ύφαλους σε όλο τον κόσμο και είναι εξοπλισμένες με ένα ηχητικό πιστόλι. Η γαρίδα οπλίζει τη δαγκάνα της και εκτοξεύει νερό με τέτοια ταχύτητα ώστε να δημιουργεί μια φυσαλίδα αέρα. Όταν αυτή η μικρή χειροβομβίδα εκραγεί δημιουργεί τέτοιο ωστικό κύμα πιο δυνατό και από το κάλεσμα μιας φάλαινας, που μπορεί να σκοτώσει ψάρια και γαρίδες σε απόσταση μεγαλύτερη του 1,5 μέτρου.

Εκπληκτικές φωτογραφίες του πλανήτη από το διάστημα !!

1. Καταιγίδες κοντά στη Βραζιλία



2. Έκλειψη ηλίου



3. Δυτική ακτή, ΗΠΑ



4. Παγετώνας Perito Moreno, Αργεντινή



5. Δύση του ηλίου, Αυστραλία



6. Το ιαπωνικό διαστημόπλοιο HTV-4 μπαίνει στη γήινη ατμόσφαιρα



7. Εκουαδόρ



8. Τέξας



9. Nevados de Chillan, Χιλή



10. Αμμοθύελλα στην Αίγυπτο



11. Ηλιοβασίλεμα πάνω από της Νήσους Aleutian



12. Βόρεια Ιταλία τη νύχτα



13. Κεντροδυτικές πολιτείες ΗΠΑ



14. Ηλιοβασίλεμα πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό



15. Ηφαίστειο Pavlof στις Νήσους Aleutian



16. Το Παρίσι τη νύχτα



17. Reno, Νεβάδα

Τι απίστευτες φωτογραφίες αυτές; Λατρεύω τα φώτα των πόλεων το βράδυ είτε να φαίνονται από το διάστημα είτε από κάποιο ψηλό κτίριο! Τέτοιες εικόνες προτιμώ να βάζω στο Desktop στο PC.

Στην άκρη του κόσμου

Στις νότιες ακτές της Αυστραλίας, σε ένα από τα νοτιότερα σημεία του πλανήτη η στεριά τελειώνει απότομα στη θάλασσα που ανοίγεται απέραντη στον ορίζοντα. Το σκηνικό είναι μοναδικό, σαν να είναι η άκρη του κόσμου. Οι γκρεμοί καλύπτουν μια έκταση μήκους 100 χιλιόμετρα και έχουν ύψος από 60 έως 120 μέτρα.

Οι Αβορίγινες τους ονομάζουν γκρεμούς Bunda αν και παγκόσμια είναι γνωστοί με το όνομα Nullarbor.

Επτά παράξενα και σχεδόν ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα του κόσμου μας


Επιβλητικές οροσειρές, ειδυλλιακές παραλίες, θάλασσες- καθρέφτες είναι μερικές από τις ομορφιές του πλανήτη που προσελκύουν τους επισκέπτες και τους ταξιδιώτες, μερικές φορές ωστόσο η Φύση έχει κι άλλους, κρυμμένους, άσους στο μανίκι της.

Για μερικά από τα σπανιότερα και πιο θεαματικά «μυστήρια» της Γης το ταξίδι θα φτάσει από την Αυστραλία ως το Μεξικό κι από την Ανταρκτική ως την Καλιφόρνια, με «σταθμούς», μεταξύ άλλων, μια λίμνη ροζ, έναν καταρράκτη «ματωμένο», πέτρες που «περπατούν» και μια μυστική παραλία.

Η αγωνία του ανθρώπου να καταλάβει και να εξηγήσει τα φαινόμενα που βλέπει γύρω του πυροδοτούν πολλές θεωρίες και σενάρια σχετικά με την προέλευση και την ύπαρξη των παρακάτω παράξενων θεαμάτων.

Καναδάς - Παγωμένη λίμνη με φυσαλίδες



Η εικόνα της λίμνης Abraham στον Καναδά είναι εντελώς απόκοσμη: το νερό είναι γεμάτο φυσαλίδες που μοιάζουν με μικρούς ιπτάμενους δίσκους που έπεσαν στο νερό και πάγωσαν ακαριαία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για παγωμένες φυσαλίδες μεθανίου, «κάψουλες» με το αέριο που παγιδεύτηκαν στο νερό, πάγωσαν και συνέθεσαν ένα υπέροχο θέαμα.

Η λίμνη βρίσκεται στην Αλμπέρτα του Καναδά και το αλλόκοτο περιεχόμενό της δημιουργείται εξαιτίας φύλλων, ζώων και άλλων οργανισμών που πέφτουν στο νερό, βυθίζονται και «καταναλώνονται» από βακτήρια που εκλύουν μεθάνιο. Το αέριο απελευθερώνεται με τη μορφή φυσαλίδων και στην επαφή του με το παγωμένο νερό παίρνει τη μορφή παγωμένων λευκών δίσκων.



Το θέαμα, σύμφωνα με το BBC, είναι εντυπωσιακό αλλά πιθανώς και επικίνδυνο. Το μεθάνιο, εκτός του ότι τροφοδοτεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου και θερμαίνει τον πλανήτη, είναι και πολύ εύφλεκτο. Την άνοιξη που ο πάγος λιώνει. Οι μπουρμπουλήθρες του μεθανίου «εκρήγνυνται» και σκάνε απελευθερώνοντας με θεαματικό τρόπο το περιεχόμενό τους- αλλά αν κάποιος έχει την κακή ιδέα να ανάψει πχ ένα σπίρτο εκεί κοντά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια μεγάλη έκρηξη.



Οι ταξιδιώτες μπορούν να δουν αυτούς τους εντυπωσιακούς σχηματισμούς τόσο στις λίμνες στο Εθνικό Πάρκο Banff του Καναδά αλλά και στον Αρκτικό Ωκεανό στα ανοιχτά της Σιβηρίας, όπου οι ερευνητές έχουν εντοπίσει τέτοιες γιγάντιες «φούσκες».

Ανταρκτική - Ματωμένοι καταρράκτες



Το όνομά τους τα λέει όλα. Στους Ματωμένους Καταρράκτες στην ανατολική Ανταρκτική, μοιάζει να ρέει… αίμα, βάφοντας κόκκινο τον Παγετώνα Taylor και τη λίμνη Bonney, από κάτω. Είναι ένα θέματα που προκαλεί έκπληξη- και μια μικρή ανατριχίλα.

Ασφαλώς δεν πρόκειται για αίμα, ούτε νερό που «βάφεται» κόκκινο από άλγη όπως είχαν εικάσει οι πρώτοι εξερευνητές της Ανταρκτικής. Στην πραγματικότητα, ο χρωματισμός αυτός προκύπτει από μια πολύ αλμυρή υπο-παγετώδη λίμνη.



Όπως εξηγεί το βρετανικό δίκτυο, πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια, το πολύ αλμυρό νερό της εγκλωβίστηκε κάτω από τον παγετώνα Taylor, μακριά από φως, οξυγόνο και ζέστη. Καθώς το αλμυρό νερό περνά από μια ρωγμή στον παγετώνα, αντιδρά με το οξυγόνο στον αέρα και παίρνει αυτή την απόχρωση.

Είναι ένα οπτικό κι επιστημονικό θαύμα και ο Παγετώνας Taylor είναι το μόνο μέρος όπου μπορεί κανείς να το δει.

ΗΠΑ - Πέτρες που «περπατούν»



Όταν οι επισκέπτες άρχισαν να παρατηρούν μεγάλες πέτρες που έμοιαζαν να έχουν μετακινηθεί στην επιφάνεια της αποξηραμένης λεκάνης στη Racetrack Playa της Κοιλάδας του Θανάτου, στην Καλιφόρνια, αφήνοντας κι ένα αποτύπωμα, σαν από φίδι, στο πέρασμά τους, οι επιστήμονες προβληματίστηκαν. Πώς ήταν δυνατό τόσοι βράχοι, κάποιοι με βάρος ακόμα και 300 κιλά, να διανύουν δεκάδες μέτρα σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος της κοιλάδας;

Το μυστήριο ενέτειναν τα «ίχνη» που άφηναν πίσω τους οι πέτρες: άλλα ήταν σαν σμιλεμένα αρμονικά αποτυπώνοντας ομαλή κίνηση, άλλα ήταν ευθεία με απότομες καμπές, δεξιά ή αριστερά. Τι ή ποιος μπορούσε να μετακινεί αυτές τις πέτρες; Οι θεωρίες και τα σενάρια περιλάμβαναν ένα σωρό εξηγήσεις, από μαγνητικά πεδία μέχρι… εξωγήινους κι από ζώα της ερήμου μέχρι φαρσέρ.



Η απάντηση δόθηκε τελικά από έναν επιστήμονα της NASA. Το 2006 ο Ralph Lorenz δημιούργησε μια μικρογραφία του φαινομένου στην κουζίνα του, χρησιμοποιώντας ένα… τάπερ, απομυθοποιώντας πλήρως τους βράχους- ταξιδιώτες.

Το χειμώνα η Racetrack Playa γεμίζει νερό και οι πέτρες στην επιφάνειά της παγιδεύονται εκεί όταν το νερό παγώνει σε ορισμένα σημεία του. Μέσα στο νερό εύκολα οι πέτρες κινούνται μέσα στη λάσπη του πυθμένα, εκείνες με άγριες πλευρές αφήνουν ίσια σημάδια πίσω τους, εκείνες που έχουν λείες επιφάνειες πιθανώς να παρεκκλίνουν της πορείας τους. Τους θερμούς μήνες ο πάγος λιώνει και το νερό εξατμίζεται. Αυτό που μένει πίσω ωστόσο είναι οι πέτρες και τα μυστηριώδη «ίχνη» τους, που όμως δεν είναι πια τόσο μυστηριώδη.

Ινδονησία - Λίμνη Kawah Ijen



Στο νησί Ιάβα της Ινδονησίας οι ταξιδιώτες γοητεύονται από το επιβλητικό ηφαίστειο Kawah Ijen αλλά αυτό που προκαλεί έκπληξη εκτός απλό θαυμασμό είναι μια εκπληκτική τιρκουάζ λίμνη στην καλδέρα του.



Υπεύθυνο γι ’αυτό το απροσδόκητο θέαμα είναι το θείο. Το μάγμα, κάτω από το ηφαίστειο, στέλνει θειϊκά αέρια μέσα στη λίμνη. Όταν συνδυαστεί με υψηλές συγκεντρώσεις διαλυμένων μετάλλων, τα αέρια δίνουν στο νερό αυτή την εκπληκτική απόχρωση του γαλάζιου. Η λίμνη κατατάσσεται στις πιο όξινες στον κόσμο με pH 0,5.



Από την ίδια πηγή προέρχονται και τα θειϊκά αέρια γύρω από τη λίμνη. Όταν, συμπυκνωμένα πέφτουν στο έδαφος, «βάφουν» το χώρο γύρω από τη λίμνη σε ένα εντυπωσιακό λαμπερό κίτρινο. Οι τυχεροί που το επιθυμούν μπορούν να απολαύσουν αυτό το θέαμα από κοντά καθώς διοργανώνονται πεζοπορίες ως τον κρατήρα του ηφαιστείου.

Μεξικό - Κρυμμένη παραλία



Οι μυστικές παραλίες αποτελούν το όνειρο σχεδόν κάθε ταξιδιώτη που «κυνηγά» τον ήλιο και τη θάλασσα. Κρυστάλλινα νερά, σκιερά σημεία, άφθονος ήλιος και το κυριότερο, όχι ορδές άλλων τουριστών, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά τους και μπορεί κανείς όντως να τα βρει στην Playa Del Amor, την κρυμμένη παραλία σε μία από τις νήσους Marieta, στα ανοιχτά του Μεξικού.

Η ύπαρξη αυτού του μικρού «μαγικού» μυστικού αποδίδεται σε έκρηξη βόμβας! Το Μεξικό είχε αρχίσει να κάνει δοκιμές στις ακατοίκητες Νήσους Marieta στις αρχές του 20ου αιώνα , με αποτέλεσμα να προκληθεί μια μεγάλη τρύπα στην επιφάνεια ενός από τα νησιά. Με το πέρασμα του χρόνου, η θάλασσα γέμισε την τρύπα με νερό και άμμο, δημιουργώντας μια υπέροχη κρυμμένη «Εδέμ» όπου οι λουόμενοι μπορούν να κολυμπήσουν, να κάνουν ηλιοθεραπεία, ακόμα και καγιάκ, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.



Η Playa Del Amor είναι αθέατη και προσβάσιμη μόνο από ένα τούνελ μήκους 24 μέτρων που τη συνδέει με τον ωκεανό.

Αυστραλία - Η ροζ λίμνη



Μέσα στα πυκνά καταπράσινα δάση της δυτικής Αυστραλίας και με φόντο το βαθύ μπλε του ωκεανού, μπορεί ο ταξιδιώτης να βρει κάτι που αναμφίβολα δεν περιμένει: ροζ λίμνες, τόσο ροζ που θυμίζουν… τσιχλόφουσκα.



Μια από τις πιο γνωστές είναι η λίμνη Hillier, στην άκρη νησιού στα ανοιχτά της ακτής της Δυτικής Αυστραλίας. Η χρωματική της αντίθεση με το περιβάλλον της δημιουργεί ένα έργο τέχνης, το οποίο ωστόσο κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να εξηγήσει. Ως πιθανές αιτίες αναφέρεται η παρουσία άλγης, που συσσωρεύει υψηλά επίπεδα Β-καροτίνης με χρώμα ροζ- πορτοκαλί, μικροοργανισμών που έχουν κόκκινο χρώμα σε μεγάλες συγκεντρώσεις ή και ροζ γαρίδων!

Πολλοί τουρίστες απολαμβάνουν το παράδοξο χρώμα της λίμνης από ψηλά, σε βόλτα με ελικόπτερο ή αεροπλάνο. Εκείνοι που δεν επιθυμούν να απομακρυνθούν από το έδαφος μπορούν να απολαύσουν μια σπάνια εμπειρία: το νερό της λίμνης είναι πολύ αλμυρό αλλά όχι τοξικό οπότε επιτρέπεται το κολύμπι.

Ναμίμπια - Οι ανεξήγητοι κύκλοι



Στην έρημο της Ναμίμπια εντοπίζεται ένα ανεξήγητο φαινόμενο: εκατομμύρια κυκλικά «σημάδια», σαν μπαλώματα στο έδαφος, που καλύπτουν έκταση 2.500 χιλιομέτρων. Οι «δίσκοι» αυτοί «στιγματίζουν» το τοπίο της Ναμίμπια, σαν γιγάντιοι… σκώροι να έχουν γευματίσει στα αχανή «χαλιά» της φύσης.



Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τι προκαλεί αυτούς τους παράξενους σχηματισμούς αλλά, όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, οι εικασίες και οι θεωρίες αφθονούν: άλλοι λένε πως ευθύνεται το έδαφος που είναι ραδιενεργό, άλλοι πως τοξίνες «σκοτώνουν» τη βλάστηση σε κυκλικά μοτίβα. Κάποιοι πιστεύουν πως οι ανεξήγητοι κύκλοι είναι έργο τερμιτών, που για να αποθηκεύσουν νερό, τρυπώνουν στο έδαφος σε κυκλικούς σχηματισμούς και καταναλώνουν τις ρίζες της χλωρίδας για να μπορέσουν οι κόκκοι της άμμου να απορροφήσει το νερό της βροχής.



Μια άλλη θεωρία αποδίδει τους κύκλους στον ανταγωνισμό με στόχο τους φυσικούς πόρους, υποστηρίζοντας πως σε σκληρές συνθήκες, όπως αυτές, τα φυτά «διαγκωνίζονται» για το νερό και τα θρεπτικά συστατικά. Καθώς τα πιο αδύναμα φυτά πεθαίνουν και τα πιο δυνατά αναπτύσσονται, η βλάστηση «αυτό-οργανώνεται» σε ασυνήθιστα μοτίβα.



Οι ντόπιοι έχουν πάντως μια δική τους εξήγηση για την απόκοσμη ομορφιά αυτού του φαινομένου, που λένε πως οι κύκλοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα σημάδια που αφήνουν τα βήματα των θεών…

10 εξαιρετικές φυσικές πισίνες για κολύμπι !

1. Hamilton Pool (Τέξας, ΗΠΑ)



2. To Sua (Σαμόα)



3. Blue Hole (Μπαχάμες)



4. Νησί Marieta (Μεξικό)



5. Jellyfish Lake (Παλάου)



6. Zacatón (Μεξικό)



7. Big Hole (Kimberly, Νότια Αφρική)



8. Γκιόλα (Θάσος, Ελλάδα)



9. Toquerville Falls (Γιούτα, ΗΠΑ)



10. Laguna Cejar (Ατακάμα, Χιλή)

Άνοιξε για το κοινό η μεγαλύτερη και ψηλότερη γυάλινη γέφυρα του κόσμου




Οι τουρίστες που υποφέρουν από ιλίγγους καλύτερα να μην πλησιάσουν. Η μεγαλύτερη και ψηλότερη γέφυρα στον κόσμο άνοιξε σήμερα για το κοινό στα εντυπωσιακά όρη του Ζανγκτζιατζιέ (κεντρική Κίνα), που φημίζονται ότι ενέπνευσαν την αμερικανική ταινία Άβαταρ.

Με μήκος 430 μέτρα και κρεμασμένη σε ύψος 300 μέτρων από το έδαφος, η γέφυρα είναι κατασκευασμένη ανάμεσα σε δύο κορυφές αυτού του φυσικού πάρκου της επαρχίας Χουνάν.

Η γέφυρα, η οποία έχει πλάτος έξι μέτρα και αποτελείται από 99 πλάκες διαφανούς γυαλιού, μπορεί να υποδεχθεί 800 ανθρώπους ταυτοχρόνως, σύμφωνα με έναν υπεύθυνο της τουριστικής ζώνης του Ζανγκτζιατζιέ, τον οποίο επικαλείται το πρακτορείο Νέα Κίνα.

Εκτός από το να περπατήσουν πάνω στη γέφυρα και να θαυμάσουν τη θέα, οι τουρίστες θα μπορούν επίσης να κάνουν εκεί μπάντζι-τζάμπινγκ.

«Ήθελα να έρθω για να αισθανθώ την επιβλητική πλευρά αυτού του έργου. Όμως δεν φοβήθηκα, φαίνεται ασφαλές!», εξήγησε σήμερα στο Γαλλικό Πρακτορείο η Ουάνγκ Μιν, μητέρα οικογένειας που συνοδευόταν από τον σύζυγο και τα παιδιά της.

Για να καταδειχθεί η σταθερότητα της γέφυρας, οργανώθηκαν τους τελευταίους μήνες πολλά επικοινωνιακά χάπενινγκ: μεταξύ άλλων, ένας δημοσιογράφος χτύπησε το γυαλί με ένα μεγάλο σφυρί και ένα αυτοκίνητο γεμάτο επιβάτες την πέρασε, χωρίς να υπάρξει κανένα πρόβλημα στη δομή της.

«Έχει έρθει πλήθος σήμερα και γίνεται χαμός. Όμως το να βρίσκεσαι κρεμασμένος σε ύψος 300 μέτρων είναι μια μοναδική εμπειρία», λέει ενθουσιασμένος ο Λιν Σενγκλού, ο οποίος έφτασε με τους συναδέλφους του από τη δουλειά.

Μόνο 8.000 επισκέπτες είναι δεκτοί την ημέρα πάνω στη γέφυρα, σύμφωνα με το Νέα Κίνα. Έτσι οι τουρίστες πρέπει να κλείνουν μια ημέρα νωρίτερα το εισιτήριό τους, που κοστίζει 138 γιουάν (18 ευρώ).

Για να αποφευχθούν πτώσεις αντικειμένων που μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στη δομή, «οι φωτογραφικές μηχανές και τα μπαστούνια για σέλφι δεν επιτρέπονται», διευκρίνισε η υπηρεσία, καθώς και όποιοι «φορούν τακούνια στιλέτο».

Την ιδέα για τη γέφυρα είχε ο ισραηλινός αρχιτέκτονας Χαΐμ Ντοτάν, ο οποίος είχε ήδη δημιουργήσει πολλά οικοδομήματα στην Κίνα.

Μία από τις κορυφές του πάρκου Ζανγκτζιατζιέ είχε προσφέρει την έμπνευση για το βουνό που επιπλέει στον αέρα στην αμερικανική ταινία Avatar, η οποία προβλήθηκε στην Κίνα το 2010, είχε εξηγήσει την ίδια χρονιά η τοπική κυβέρνηση.

Σύμφωνα με μια τοπική εφημερίδα, ένας φωτογράφος είχε έρθει το 2008 από το Χόλιγουντ για να τραβήξει φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια στην ταινία.

Υπέροχες εικόνες μέσα από πιλοτήριο !

Ο Ολλανδός πιλότος Christiaan van Heijst και ο φίλος του Daan Krans απαθανάτισαν στο φακό τους μοναδικές εικόνες που δύσκολα μπορούμε να δούμε εμείς. Για ποιο λόγο; Όλες οι λήψεις έγιναν μέσα από το πιλοτήριο του αεροσκάφους κατά τη διάρκεια διάφορων ταξιδιών τους από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο. Νυχτερινές λήψεις που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο με τα χρώματα και τιος λάμψεις να κυριαρχούν στις περισσότερες. Πόλεις που φαίνονται από ψηλά αλλά και μετεωρολογικά φαινόμενα που δημιουργούν εντυπωσιακά σκηνικά στον ορίζοντα…

Χιόνι στη Σαχάρα μετά από 37 χρόνια




Στην πόλη Άιν Σέφρα της Αλγερίας, με τοποθεσία βαθιά μέσα στην ξηρή και θερμή έρημο Σαχάρα σημειώθηκε χιονόπτωση στις 19 Δεκεμβρίου. Πρόκειται για την πρώτη φορά που χιόνι πέφτει στην περιοχή εδώ και 37 χρόνια.

Η τελευταία φορά που εμφανίστηκαν νιφάδες χιονιού στην περιοχή φέρεται να ήταν στη διάρκεια μίας σύντομης χιονοθύελλας που έπληξε την πόλη το Φεβρουάριο του 1979 και διήρκεσε λιγότερο από μία ώρα.

Μία από τις πολλές πόλεις που διεκδικούν το προσωνύμιο «το κατώφλι της ερήμου», η Άιν Σέφρα βρίσκεται 1.078 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και περιβάλλεται από την οροσειρά του Άτλαντα.

Η Σαχάρα είναι η μεγαλύτερη θερμή έρημος του κόσμου και πάνω από 9 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρά της καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Αφρικής. Η Σαχάρα είναι μία από τις ξηρότερες και θερμότερες περιοχές στον πλανήτη, με θερμοκρασίες που μπορούν να αγγίξουν τους 50 βαθμούς Κελσίου.

Ο μέσος όρος θερμοκρασίας στην Άιν Σέφρα είναι 37 βαθμοί Κελσίου, αλλά το χειμώνα η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει μονοψήφια επίπεδα. Ωστόσο, παραμένει ιδιαίτερα ξηρή περιοχή, καθώς ολόκληρο το χρόνο σημειώνονται ελάχιστα εκατοστά βροχόπτωσης.

Ο ερασιτέχνης φωτογράφος Καρίμ Μπουσετάτα απαθανάτισε το σπάνιο γεγονός και μοιράστηκε τις φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα. Σύμφωνα με τον φωτογράφο, η κάλυψη του χιονιού διήρκεσε περίπου μία ημέρα προτού λιώσει.

Το Νοέμβριο χιόνι κάλυψε μέρη του Ισραήλ, της Συρίας και άλλες περιοχές στη Μέση Ανατολή.

Το πιο θερμό έτος από το 1880!
Σύμφωνα με την NASA

Θυμάστε που το 2015 είχαμε άνοδο θερμοκρασίας στον πλανήτη κατά 0,8 βαθμούς κελσίου; Τα ίδια και χειρότερα το 2016!

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η ΝΑΣΑ καθώς το 2016 ήταν η πιο θερμή χρονιά στην ιστορία του πλανήτη από το 1880! Κατά μέσο όρο είχαμε 0,99 βαθμούς κελσίου. Η θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει καθώς λιώνουν οι πάγοι κι έτσι για 3η συνεχόμενη χρονιά έχουμε ρεκόρ υψηλότερης θερμοκρασίας. Αν συνεχίσει το πράμα τότε μπορεί το 2017 να είναι η πιο θερμή χρονιά που υπήρξε ποτέ...τις τελευταίες χιλιετίες.



Η θερμοκρασία στη Γη ανεβαίνει διαρκώς τα τελευταία 35 χρόνια όπου ειδικά από το 2001 μέχρι σήμερα 16 από τα 17 έτη έχουν τις πιο μεγάλες κατά μέσο όρο θερμοκρασίες σε αυτές τις τρισήμιση δεκαετίες.

Κοινώς μην πάτε μακριά, σε κανέναν αιώνα από τώρα η κατάσταση παίζει να είναι αφόρητη.