Ο πρώτος δημοσιογράφος για video games ήταν ένα εντεκάχρονο αγόρι
Ο Rawson Stovall ήταν γνωστός ως Vid Kid.
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, ο εννιάχρονος Rawson Stovall ζήτησε για τα Χριστούγεννα ένα Atari 2600.
Ο Άγιος Βασίλης δεν του το έφερε. Ο ίδιος θα δηλώσει: “Εγώ δεν πήρα μα πήραν οι γείτονες. Σκέφτηκα πως δεν μπορούσα να εμπιστευτώ και φέτος τον Άγιο Βασίλη, πρέπει να το πάρω μόνος μου.” O Stovall μάζευε καρύδια πεκάν από την αυλή του, τα καθάριζε και τα πουλούσε μέχρι που κατάφερε να μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να αγοράσει την κονσόλα των ονείρων του. “Οι γονείς μου ήταν υποστηρικτηκοί σε αυτό, μα ο πατέρας μου θεωρούσε πως τα video games είναι χάσιμο χρόνου και χρήματος.”
Σύντομα, ο Stovall έγινε ο πρώτος δημοσιογράφος για video games, με μόνιμη εβδομαδιαία στήλη σε εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας σε ολόκληρες τις ΗΠΑ. Ο Vid Kid "γεννήθηκε" στο Abilene Reporter News, τοπική εφημερίδα στο Τέξας έναν χρόνο αφού αγόρασε την κονσόλα του και συνειδητοποίησε πως είναι ακριβή ενασχόληση. Ο Stovall, δήλωσε σχετικά: "Τα games εκείνη την περίοδο, συνήθως δεν είχαν φωτογραφίες στο πίσω μέρος τους. Μπορούσες να κρίνεις μόνο με το εξώφυλλο και τον τίτλο και ίσως από την φήμη της εταιρείας ανάπτυξης." Η έλλειψη κάλυψης ώθησε τον Stovall να πιέσει ώστε οι κριτικές για video games να γίνουν απαραίτητες για την νέα γενιά παικτών.
"Αυτό που με παρακίνησε ήταν οι κριτικές της τηλεόρασης. Σκέφτηκα πως είναι δωρέαν, μπορείς απλώς να τις παρακολουθήσεις. Μπορείς να αποφασίσεις αν σου αρέσει ή όχι, μα δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο για τα Video games." Καθώς είχε ήδη εμπειρία στην επικοινωνία καθώς είχε συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο με ενήλικες στους εράνους του σχολείου του, πήγε να δει τον Dick Tarpley, τότε συντάκτη του Abilene Reporter News με έξι δείγματα γραφής.
Τότε στην εφημερίδα αποφάσισαν να τον δοκιμάσουν για να βεβαιωθούν πως δεν γράφουν τα κείμενα οι γονείς του. "Ο συντάκτης της στήλης της ψυχαγωγίας με πήρε και είδαμε την ταινία Tron. Στην συνέχεια επιστρέψαμε και πήγαμε μαζί στο newsroom και γράψαμε μαζί τις πρώτες μου κριτικές με την χρήση υπολογιστή.", θα θυμηθεί ο Stovall. Οι δύο του κριτικές δημοσιεύτηκαν την επόμενη ημέρα και τα υπόλοιπα ήταν πια ιστορία.
Αρχικά ξεκίνησε ένα δοκιμαστικό των έξι εβδομάδων. Εισήγαγε ένα
σύστημα αξιολόγησης
όμοιο με τους βαθμούς του στο σχολείο, κάτι που οι αναγνώστες αναγνώρισαν εύκολα. "Ήταν έξυπνο, να έχεις ένα μικρό παιδί που χρησιμοποιεί τον τρόπο βαθμολόγησης του σχολείου του." θα αναφέρει. Ο πατέρας του, τοπικός διευθυντής του Texas State Health Department, τον έπαιρνε μαζί του στα ταξίδια του για την δουλειά και εκείνος πήγαινε στις τοπικές εφημερίδες με κοστούμι και χαρτοφύλακα. "Ξεκίνησα να πουλάω τα άρθρα μου σε περίπου δέκα τοπικές εφημερίδες στο Τέξας." θα αναφέρει. Επεκτάθηκε στην συνέχεια στο San Jose Mercury News, και σε "πάνω-κάτω 25 εφημερίδες" προτού η στήλη γνωρίσει ακόμα μεγαλύτερη κυκλοφορία από το Universal Press Syndicate. Η ρουτίνα με το κοστούμι και τον χαρτοφύλακα ήταν κομμάτι της στρατηγικής του καθώς πίστευε πως οι ενήλικες θα άκουγαν πιο εύκολα ένα καλοντυμένο παιδί από ότι κάποιον ενήλικα κι έτσι η εικόνα του έγινε γνωστή.
Η εμπειρία του με τους σχολικούς εράνους τον οδήγησε να έχει μεγάλες βλέψεις. Αντί να πηγαίνει συνέχεια στα ίδια σπίτια, προτιμούσε γραφεία, τράπεζες και εταιρείες πετρελαίου. Το ίδιο επιχείρησε να κάνει και για τα άρθρα του καθώς ήλπιζε να πληρώνεται 50 δολάρια για κάθε άρθρο. "Το μόνο που είχα να κάνω είναι να το πουλήσω σε 100 εφημερίδες κι έτσι με ένα μόνο άρθρο θα μπορούσα να κάνω μηνιαία ταξίδια στην Χαβάη." θυμάται. Αντίθετα, έβγαζε μόλις πέντε δολάρια κάτι που το καθιστούσε απαγορευτικό για ένα παιδί που αφιερωνόταν αποκλειστικά σε αυτό κάθε εβδομάδα. "Μα αν μπορούσα να το πουλήσω σε 10 εφημερίδες, θα έβγαζα 50 δολάρια και αυτό είναι καλύτερο από το να πουλάω πεκάν.", θα προσθέσει
Το 1983 χρειάστηκε ειδική άδεια λόγω ηλικίας για να παρευρεθεί στο Consumer Electronics Show στο Σικάγο, όπου και εργάστηκε με επαγγαλματικές κάρτες και πήρε συνέντευξη από τον Nolan Bushnell και τον David Crane της Activision. Ένας ρεπόρερ της New York Times τον εντόπισε και
έγραψε
για αυτόν, γεγονός που άλλαξε την ζωή του Vid Kid. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 εμφανίστηκε στο The Tonight Show με τον Johnny Carson και στις πρωινές ειδήσεις του CBS. Το 1984 έδωσε
συνέντευξη
στο Bits & Bytes το πρώτο show για υπολογιστές που απευθυνόταν σε παιδιά, όπου η Sierra παρουσίασε το Mickey’s Space Adventure and Mindscape και ένα demo του Indiana Jones and the Temple of Doom.
To 1985 παρουσίασε το NES στην
παρουσίαση
της Nintendo στην Νέα Υόρκη. Θα θυμηθεί σχετικά με την εμπειρία του: "Ήμουν εκεί μα δεν κατάλαβα πόσο σημαντική στιγμή ήταν πραγματικά. Σε κάποια στιγμή ήμουν με τον Miyamoto για καμιά ώρα και μου έδειξε το Super Mario Brothers και το λάτρεψα με την πρώτη." Αν και ήταν πρωτοπόρος στον τρόπο με τον οποίο γράφονται κείμενα για video games στις ΗΠΑ, εκείνος παραμένει μετριόφρων. Τότε, προσέγγιζε τις κριτικές του με πρωτόγνωρο ενθουσιασμός κάτι που προέκυπτε από τις δυνατότητες που προσέφερε η νέα αυτή τεχνολογία καθώς και από την ηλικία του.
Σχετικά με τα κείμενα του θα αναφέρει: “Με την ιδέα πως κάθε είδηση είναι καλή είδηση, σκόπευα να φέρω θετική προσοχή προς τα καλά games.” αναγνωρίζοντας ωστόσο δύο εξαιρέσεις, το Pac-Man για το Atari 2600 και το Rambo για το NES. “Από ότι θυμάμαι κάθε κριτική μου ήταν θετική γιατί υπήρχαν τόσο καλά games.”
Όταν έφυγε για το κολέγιο στα τέλη των ‘80s, ήρθε το τέλος του Vid Kid. Δεν υπήρχαν πτυχία σχετικά με τον χώρο των video games τότε κι έτσι ο Stovall σπούδασε κινηματογράφο. Στην συνέχεια εργάστηκε στην EA, στην Sony, στην Activision και στην MGM Interactive σε διάφορους ρόλους όπως tester και παραγωγός. Σήμερα είναι senior designer για την Concrete Software και δουλεύει πάνω σε mobile games. Θα δηλώσει σχετικά με τον χώρο: “Θεωρώ πως η ανάπτυξη των video games είναι πιο δύσκολη από την παραγωγή ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών. Υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που μπορούν να πάνε λάθος.”
Σκέφτεται να γράψει ακόμα ένα βιβλίο για εκείνο το κεφάλαιο της ζωής του, μετά από την συλλογή από 80 κριτικές με τον τίτλο: "
The Vid Kid’s Book of Home Video Games
". Αναπολώντας αυτή την περίοδο της ζωής του θα αναφέρει "Παρακολουθούσα το Stranger Things με τον γιο μου και σκέφτομαι τι ηλικία θα είχαν αυτά τα παιδιά τώρα και μετά σκέφτομαι πως εγώ εκείνη την εποχή έγραφα για video games."