Ο Νίκος Αλέφαντος στο FIFA
Αυτό το βίντεο είχα σκεφτεί να το κάνω εδώ και ένα εξάμηνο αλλά δεν ήξερα τι ατάκες να βάλω. Τώρα ήρθε η ώρα όμως, γιατί έπρεπε να τον θυμόμαστε. Ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός στο FIFA με Αλέφαντο coach.
Λίγα λογια για τον Νίκο Αλέφαντο. Έναν προπονητή που ήταν ο πιο αμφιλεγόμενος. Κάποιοι τον παραδέχτηκαν, κάποιοι τον αμφισβήτησαν και κάποιοι ήταν κάπου στη μέση. Ο Αλέφαντος γεννήθηκε το 1939, μας άφησε στα 81 του. Ήταν τόσο δραστήριος που είχαμε ξεχάσει την ηλικία του. Πέρασε όλο τον Β' Παγκόσμιο όπως οι παππούδες μας κι έζησε το ποδόσφαιρο σχεδόν από το μηδέν μέχρι την άνθησή του. Φόρεσε την φανέλα και του Παναθηναϊκού στα 17 του για μία σεζόν και του Ολυμπιακου.
Για όσους αμφισβητούν την μπάλα που ήξερε, ο κυρ. Νίκος ως προπονητής είχε ανεβάσει στην Α' Εθνική ΠΑΣ Γιάννενα, Ιωνικό και Πιερικό (ανύπαρκτη ομάδα).
Πήρε τον Ολυμπιακό δύο φορές στα πέτρινα χρόνια (δεκαετίες '80 και '90) και μία το 2004 που ήταν κι ο τελευταίος του σταθμός μετά τον Φωστήρα, όταν και έχασε το πρωτάθλημα στο ντέρμπι με Παναθηναϊκό λόγω κόκκινης που έβγαλε ο Δούρος στον Τζιοβάνι αλλά δεν έβγαλε στον Κυργιάκο.
Το 1985 ανέλαβε την Εθνική Ελπίδων. Στον Ηρακλή την σεζόν 1985-1986, είχε πάρει την ομάδα σε κακό χάλι, με λίγους καλούς παίκτες, όπως ο Χατζηπαναγής, Σάββα Κωφίδη αμυντικό χαφ στα 24 του, Λάκη Παπαιωάννου επισης μέσος και τερμάτισε 3ος στο πρωτάθλημα, στην καλύτερη θέση στην ιστορία του συλλόγου.
Την επόμενη σεζόν τον έφεραν τον Ιανουάριο για να αναλάβει την ΑΕΚ. Κέρδισε τον Ηρακλή με 1-3. Μόνο κυρίως ο Στέλιος Μανωλάς και ο Τζίμης Παττίκας ξεχώρισαν όμως από εκείνη τη σεζόν, καθώς ο Θωμάς Μαύρος στα 32 του είχε σακατευτεί από τραυματισμούς. Η κόντρα μαζί του ανάγκασε τον Μαύρο να φύγει από την ομάδα.
Μετά επέστρεψε πάλι στον Ηρακλή και την επόμενη σεζόν στον ΠΑΟΚ. Εκεί δυστυχώς σε 11 παιχνίδια (3 νίκες - 5 ισοπαλίες - 3 ήττες) τα έβαλε με παίκτες της ομάδας και με συνδυασμό τραυματισμών δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε το εισιτήριο για την Ευρώπη.
Ήταν ο μόνος που είχε πάει στο εξωτερικό για να δει σεμινάρια από τους Χάπελ, Παρρέιρα, Μπεαρζότ, Πέισλι, Αρίγκο Σάκι, Λίπι και Κάρλο Αντσελότι. Ήταν οπαδός του 5-3-2 με λίμπερο το οποίο πρωτοέπαιξε ο Ερέρα την δεκαετία του '60 στην Inter και συνέχιζε να το υποστηρίζει μέχρι τέλους. Με 5-3-2 θυμίζω ότι ο Ρεχάγκελ πήρε Euro με την Εθνική μας και ο Παναθηναϊκός εκείνα τα χρόνια έφτασε στους 8 του Champions League και του UEFA και παραλίγο στους 4.
Το ότι πήρε μόνο ένα κύπελλο με τον ΑΠΟΕΛ το οφείλει στο εκρηκτικό χαρακτήρα του. Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Τα έβαζε με προέδρους ή παίκτες, ακόμα και τις βεντέτες όπως τον Θωμά Μαύρο, ενώ είχε πλακώσει μέχρι και δημοσιογράφο. Τι να κάνουμε, ήταν πυγμάχος στον Εθνικό, από τους καλύτερους της γενιάς του. Δεν είναι όλοι οι χαρακτήρες ήρεμοι. Ο προπονητής πρέπει να είναι και ψυχολόγος κι αυτό το έχω μάθει από την μικρή μου θητεία 3 χρόνια στις ακαδημίες. Το θέμα είναι ότι τον κυρ. Νίκο οι δημοσιογράφοι τον χλεύαζαν και τον είχαν διαρκώς στο στόχαστρο. Και ο Μαραντόνα έδερνε, έβριζε και σνίφαρε αλλά η διαφορά του παίκτη με τον προπονητή είναι ότι ο παίκτης θα του δώσεις την μπάλα θα μοιράσει σακούλες και θα το παστελώσει ή αν παίζει άμυνα θα μασάει σίδερα. Ο προπονητής όμως είναι ο εύκολος στόχος. "Κακή ψυχολογία στην ομάδα; Έλα μωρέ διώχτον, θα βρούμε άλλον".
Μερικοί θα αναρωτιέστε: "Μα γιατί έκραζε τους περισσότερους παίκτες την τελευταία δεκαετία που έκανε εκπομπή?" Γιατί πολύ απλά όταν ο Αλέφαντος έχει δει με τα μάτια του Χατζηπαναγή, Δομάζο, Σιδέρη, Αντωνιάδη, Πελέ, Κρόιφ, Μαραντόνα, Μπεκενμπάουερ και εκατοντάδες άλλους, τι να του πουνε οι σημερινοι; Όταν έχει μεγαλώσει χωρίς να βλέπει παίκτες με τατουάζ ή κοτσίδα όπως σήμερα, θα τους αντιμετωπίσει όπως ένας παππούς θα την πει στον εγγονό του. Όταν τον δει να ξενυχτάει και να παρτάρει και μετά να σέρνεται πάλι θα του την πει. Είχε πει το "Καλώς τα παιδιά 3-0" που δεν βγήκε, του το κόλλησαν στάμπα. Από την άλλη υπάρχουν πάρα πολλά που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι. Ο Γιωργος Γεωργιου καθόταν παρέα μαζί του σε Μουντιάλ και Euro, έβλεπε ο Αλέφαντος 10 λεπτά ένα ματσάκι και μετά από λίγο του έλεγε ποια ομάδα θα κερδίζει. Και κέρδιζε. Μια μερα τον εφερε Πετραλωνα και απο 0-0 που ηταν το ματς στο ημιχρονο λεει στον Γεωργιου "Πες του προπονητη σου για να κερδισει να αλλαξει το 7 με το 9 και να παει το 7 κορυφη. Και το 7 εβαλε 2 γκολ και κερδισε 2-0. Όλοι κάνουν λάθη και οι καλοί προπονητές δεν κρίνονται από πράγματα που είπαν και δεν βγήκαν, αλλά κρίνονται από όλη τους την πορεία. Και καλούς Έλληνες προπονητές που να έχουν κάνει καριέρα δυστυχώς δεν είχαμε ποτέ. Αν έχετε αμφιβολία το 71 ο ΠΑΟ πήγε τελικό με Πούσκας, το 85 ημιτελικά με Γκμοχ, το 96 με Ρότσα και πήραμε ένα Euro με Ρεχάγκελ. Σήμερα και μετά το άδικο διώξιμο του Δώνη, που ο Αλέφαντος ήταν δάσκαλός του -λίγοι επίσης τα ξέρουν αυτά- πάλι οι μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος θα έχουν ξένους προπονητές.
Η αλήθεια είναι ότι όλες οι ελληνικές ομάδες δεν παίζουν πλέον την μπάλα που έπαιζαν κάποτε στην Ευρώπη κι αυτοί που φοράνε τις φανέλες τους δεν έχουν καμία σχέση με τους τότε, με απειροελάχιστες πρόσφατες εξαιρέσεις. Αυτά ο Αλέφαντος τα έκραζε και δεχόταν χλευασμό. Δικαιωνόταν στις τριάρες και τις τεσσάρες που πέφτουν κάθε χρόνο στην Ευρώπη στις ελληνικές ομάδες. Αλλά η αλήθεια πονάει και θέλουμε να μας χαϊδεύουν τα αυτάκια. Την αλήθεια την ξεχνάμε όταν παίρνει η ομάδα μας το πρωτάθλημα και χαιρόμαστε ως πρώτοι στο χωριό. Τουλάχιστον όμως όταν συνδυάζεται με το χιούμορ του κυρ Νίκου την αλήθεια αυτή θα έπρεπε να την παίρνουμε πιο ευχάριστα. Δυστυχώς δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά ένας αντίστοιχος Αλέφαντος που να του μοιάζει ούτε κατά το ήμισυ με όλη αυτή την περσόνα που έχτισε. Ήταν ειλικρινής, τα έλεγε χύμα, ήξερε μπάλα, έλεγε ακριβώς αυτό που σκεφτόταν εκείνη την ώρα χωρίς καν να το επεξεργαστεί και σε όποιον αρέσει. Κάπως έτσι πρέπει να τον θυμόμαστε. Ως μια προσωπικότητα ασυμβίβαστη και αδικημένη, που όντως ήξερε πολύ μπάλα και που ήταν τόσο ειλικρινής που δεν έκρυβε τίποτα. Γι' αυτό και ήταν ο μόνος Έλληνας προπονητής που συμπάθησαν όλοι οι φίλαθλοι, ανεξαρτήτως ομάδας. Καλό ταξίδι κυρ. Νίκο. Θα σε θυμόμαστε για πάντα.