Παίζοντας την πρώτη σεζόν του The Walking Dead βρέθηκα μπροστά σε μια πολύ δυνατή ιστορία, η οποία αποκτούσε ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον όσο εξελισσόταν. Νομίζω ότι ήταν το παιχνίδι που καθιέρωσε την κατηγορία των graphic adventures αυτού του είδους στη συνείδηση των gamers (παρότι είχε προηγηθεί το Jurassic Park), και στη συνέχεια ακολούθησαν όλοι οι υπόλοιποι τίτλοι της Telltale. Η αγωνία την οποία κατάφερε να μου μεταδώσει σε κάποια σημεία ήταν πρωτόγνωρη, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι της εταιρίας. Επιπλέον, η κρισιμότητα ορισμένων αποφάσεων ήταν καταλυτικής σημασίας για το σχετικό αίσθημα διαδραστικότητας, παρότι ο κανόνας του τίτλου άφηνε -μάλλον ατυχώς- αναλλοίωτους κάποιους πολύ σημαντιοκούς, βασικούς άξονες της πλοκής.
Θεωρώ τις βαθμολογίες που απέσπασε γενικότερα το The Walking Dead λίγο "τσιμπημένες". Αυτό που με ξένισε ήταν ότι ο κόσμος του παιχνιδιού έμοιαζε πιο "άδειος" απ' όσο θα περίμενα, ιδίως εντός πόλεων όπου οι Walkers θα έπρεπε θεωρητικά να είναι πολύ περισσότεροι. Επίσης, η αιφνίδια εμφάνισή τους στους δρόμους μου έδινε την αίσθηση σχεδόν ότι τηλεμεταφέρθηκαν σ' εκείνο το σημείο. Μου άρεσε περισσότερο το The Wolf Among Us, αν και το The Walking Dead είχε σαφώς πιο αξιοπρεπή διάρκεια (εγώ χρειάστηκα 11,5 ώρες), ενώ το πρώτο το τερμάτισα μέσα σε μόλις 7,5 ώρες. Το 400 days DLC του παιχνιδιού έχει διάρκεια μόλις μιάμισης ώρας και στο διάστημα αυτό προσπαθεί να χωρέσει μάταια πέντε διαφορετικές ιστορίες, επί της ουσίας πέντε μεμονωμένες σκηνές σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, μέσα στο πρώτο έτος από το ξέσπασμα του θανατηφόρου ιού. Δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό, ωστόσο, και συνεπώς δεν το προτείνω για αγορά.