Θάνατοι μουσικών: Γενική συζήτηση

Ρε διάολε, έχεις την πολιτική και την οικονομική κατάσταση, έχεις τον βαρύ χειμώνα, σου έρχονται και τέτοιες ειδήσεις. Η κατάθλιψη δεν απέχει πολύ.

Κριμα ειλικρινα για αυτη την ειδηση, πιστευω πως ειχε παρα πολλα να δωσει ακομα. Φωναρα απο τις λιγες...

Το πιο πιθανο ειναι οι εξαρτησεις να επαιξαν ρολο για την καταληξη της, αλλα ας περιμενουμε τα τελικα αποτελεσματα πριν πουμε κατι αλλο.

Άν και λίγο καθυστερημένα, ας μου επιτραπεί να κάνω αυτό το θέμα, αφιερωμένο για τον Έναν και Μοναδικό Lemmy.
Γι'αυτόν που μας δίδαξε απο μικρή ηλικία σωστή μουσική και τι θα πεί βρωμικό, ωμό και αυθεντικό R&R. Νιώθω πολύ τυχερός που τον/τους είχα δεί -έστω και μία φορά- ζωντανά πριν 10 χρόνια στον λυκαβηττό. Rest in Power Lemmy.
Motorhead - The Game


Βάζω και ένα αφισάκι που έκανα.

Πες με εριστικό, αλλά ο θάνατος ινδαλμάτων και γενικότερα στυλοβατών βοηθάει το μέταλ να ωριμάσει, με την έννοια πως δεν έχει κάποια σταθερά πλέον, πρέπει να δημιουργήσει τη (τις) δική (δικές) του - κάτι σαν τις βοηθητικές στο ποδήλατο.

Fun fact, οι Motorhead ήταν το πρώτο πράγμα που είχα ακούσει από «σκληρό» (αν και πραγματικά σκληρός είναι ο Mahler) ήχο, κάπου στα 11 μου. Από τις σπάνιες περιπτώσεις συγκροτήματος που κάνει καλά αυτό που κάνει γιατί το γουστάρει, ακόμα και αν αυτό το κάτι δεν είναι και το πιο επαναστατικό πράγμα στον κόσμο (sic).

Το πολιτικοποιείς(περί ινδαλμάτων, επαναστατικό, κλπ) το θέμα -άμα κάνω λάθος με συγχωρείς- ενώ είναι καθαρά μουσικό και μόνο (τουλάχιστον κατ'εμέ). Πόσο μάλλον ο (λογικός κι επόμενος) θάνατος ενός μεγάλου μουσικού για το είδος του, στο οποίο προχθές έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος -που μεγάλωσε, γαλούχησε, δίδαξε γενιές και μπάντες του ακραίου ήχου, μουσικά και όχι μόνο- ώστε να αρχίσει ένας νέος.
Σχετικά με το "αν και πραγματικά σκληρός είναι ο Mahler" που λες καταλαβαίνω πως και τι εννοείς και εν μέρη συμφωνώ. Αλλά ας μη το πάμε στο φιλοσοφικό/ρομαντικό κομμάτι, ας μείνουμε εδώ στον σκληρό ήχο του Lemmy.

Που κολλάει η πολιτικοποίηση? Μουσικό ίνδαλμα εννοώ

Δε σκοπεύω να φύγω από αυτό, γι' αυτό και τα περί τού Mahler τα έχω σε παρένθεση. Γενικά ο Lemmy ήταν κάτι σαν πατέρας για τον ήχο, νομίζω αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει.

Domine Non Es Dignus wrote: Που κολλάει η πολιτικοποίηση? Μουσικό ίνδαλμα εννοώ

Είχες μια πολιτική(με την ευρυτερη έννοια του όρου εννοείται) χροιά εδώ: "ακόμα και αν αυτό το κάτι δεν είναι και το πιο επαναστατικό πράγμα στον κόσμο", κυρίως γι'αυτό το είπα.

Domine Non Es Dignus wrote: Δε σκοπεύω να φύγω από αυτό, γι' αυτό και τα περί τού Mahler τα έχω σε παρένθεση. Γενικά ο Lemmy ήταν κάτι σαν πατέρας για τον ήχο, νομίζω αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει.

Συμφωνώ απόλυτα!

Ah, κατάλαβα τι εννοείς. Αναφερόμουν αποκλειστικά στη μουσική που έπαιζαν, η οποία δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Σίγουρα ήταν κάτι, αλλά όχι Ξενάκης, για να το θέσω έτσι. Τουλάχιστον παικτικά/συνθετικά και όσον αφορά τη νοοτροπία του κάθε κομματιού. Όχι πως αυτό είναι απαραίτητα κακό, just a fact (ίσα ίσα που ακούγεται και πιο εύκολα έτσι. Και αφού δεν είναι και επιτηδευμένο, ακούγετα ακόμα πιο ευχάριστα).

R.I.P. Γίγαντα!
Τους Motorhead τους έμαθα πολύ αργότερα απο τους Metallica οι οποίοι επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό απο τον Lemmy και νομίζω ο Lars είπε χθές οτι ο Lemmy ήταν ο λόγος που δημιούργησαν το band.
Ένα μεγάλο respect για όσα πρόσφερε στη μουσική γενικότερα.

Κριμα, εφυγε ενας μεγαλος καλλιτεχνης που αφησε το στιγμα του στην μουσικη σκηνη και εδωσε εμπνευση στις νεοτερες μπαντες να συνεχισουν στον θαυμαστο κοσμο της metal.