Η σειρά Castlevania ανέκαθεν υπήρξε μια από τις αγαπημένες μου. Ακόμη και σήμερα όταν κάποιος με ρωτάει ποιο είναι το αγαπημένο σου game απαντάω χωρίς δισταγμό, το Castlevania: Symphony of the Night. Το τελευταίο κατ' εμέ αποτελεί ένα κομβικό σημείο για την μετέπειτα εξέλιξη της σειράς, καθώς η εισαγωγή των RPG στοιχειών γιγαντώθηκε στα επόμενα Castlevania των φορητών κονσόλων. Σε πρώτη φάση είδαμε την τριλογία του Game Boy Advance, η οποία μας χάρισε τα Circle of the Moon, Harmony of Dissonance και Aria of Sorrow, για να ακολουθήσει στην πορεία η DS τριλογία με τα Dawn of Sorrow, Portrait of Ruin και Order of Ecclesia.
Εν έτη 2008 και έχοντας ήδη στην κατοχή μου ένα PSP και ένα Xbox 360 αποφάσισα να αποκτήσω το Nintendo DS για έναν και μόνο λόγο, τα έξι παραπάνω Castlevania έπρεπε να μπουν οπωσδήποτε στην συλλογή μου. Το Dawn of Sorrow είναι το πρώτο που απέκτησα και το αγαπημένο μου από αυτά. Πολύ απλά το θεωρώ ως ένα από τα πιο εθιστικά Castlevania, καθώς θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθεται με τις ώρες να κυνηγά τις σπάνιες ψυχές κάνοντας farming. Πολύ σύντομα στο GameWorld θα ανεβάσουμε ορισμένα reviews τα οποία νομίζουμε ότι τα χρωστάμε τόσο στους παλιούς όσο και στους νεότερους σε ηλικία gamers. Άλλωστε η σειρά Castlevania είναι μία διαχρονική αξία στο gaming. Μείνετε συντονισμένοι λοιπόν καθώς σύντομα θα ανέβει review του Dawn of Sorrow, ενώ στην πορεία θα ακολουθήσουν τα Symphony of the Night και Circle of The Moon.