Θα διαφωνήσω: αν τα πράγματα είχαν έτσι, τότε δεν ακολουθείται η λογική των αξόνων. Στο D&D, όμως, έχουμε 2 άξονες, ethical alignment (lawful versus chaotic) & moral alignment (good versus evil)· το 1ο πρακτικά δείχνει το πώς περιορίζονται οι πράξεις σου ως προς εσένα, το τι επιτρέπεις ή όχι, δηλαδή, στον εαυτό σου, ενώ το 2ο είναι το πώς περιορίζονται οι πράξεις σου ως προς τους άλλους, το τι επιτρέπεις να συμβεί από τις πράξεις σου, δηλαδή, σε άλλους.
Έτσι, ο chaotic έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να πει ψέματα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θ' αποκρύψει κατά περιστάσεις την αλήθεια, μπορεί να είναι πιο βίαιος ή δόλιος γενικά χωρίς ενδιασμούς, κι εν τέλει αφήνει περισσότερες ελευθερίες στον εαυτό του από το lawful που ακολουθεί ένα κάποιο σύστημα κανόνων, συνήθως δημιουργημένο ή επηρεασμένο από τον ίδιο.
Από την άλλη, ο good είναι αυτός που συμπεριλαμβάνει τον κόσμο γύρω του και το πώς αυτός επηρεάζεται από τις πράξεις του, ενώ ο evil νιάζεται λιγότερο ή ακόμα και χαίρεται με το κακό που παθαίνουν οι άλλοι. Γενικά, ο evil χαρακτηρίζεται από εγωισμό, ακόμα κι αν αυτός εκφράζεται με τη λογική: εμένα με απασχολούν οι δικοί μου. Ο good είναι, από την άλλη, αλτρουιστής.
Έτσι, ο Lawful Evil μπορεί να είναι ο τυρανικός και κτηνώδης με τους άλλους βασιλιάς που νιάζεται, όμως, για το λαό του και τους προσέχει, ακόμα κι αν γίνεται σκληρός (το Vlad Tepes Dracula θα τον έκανα LE, όχι CE), ενώ ο Chaotic Good μπορεί να είναι ο κλασικό Robin Hood.