Xenoblade Chronicles X (Wii U)

Ανακοινώθηκε και η Collector's Edition!

100 σελίδες γεμάτες με concept art και ένα συλλεκτικό USB με ψηφιακό soundtrack θα εμπεριέχει η Collector's Edition του Xenoblade Chronicles X, μαζί με κάποια άλλα καλούδια. Όπως μπορείτε να δείτε και από την παρακάτω εικόνα, το περιεχόμενο της C.E. είναι φανταστικό!

Το λιώνω από την προηγούμενη Τρίτη και είμαι αισίως στις 25 ώρες gameplay. Πάρα πολύ ωραίο παιχνίδι. Έχει κάποια μειονεκτήματα που στα μάτια μου δεν το κάνουν Game of the Year material, αλλά είναι αδιαμφισβήτητα ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι και, κατ'επέκταση, ένα πάρα πολύ δυνατό exclusive. Το προτείνω σε όλους όσους είναι j-rpg fans, mecha/sci-fi anime fans. Έχει πολύ βάθος και σαν lore και σαν σενάριο, μέχρι και πολύ ενδιαφέροντα side quests έχει. Αξίζει και με το παραπάνω.

Μέχρι στιγμής στα πέντε σχεδόν χρόνια που δουλεύω στο GameWorld, δύο reviews μόνο κατάφεραν να με ταλαιπωρήσουν το πρώτο ήταν το Persona 4: Golden και το δεύτερο είναι το Xenoblade Chronicles X. Για να μην παρεξηγηθώ μιλώ για εργατοώρες, καθώς στο πρώτο έριξα 90ώρο στο PS Vita και τώρα 70ωρο στο Wii U.

Όταν ανακοινώθηκε το Project X (μετέπειτα Xenoblade Chronicles X) πριν από τρία χρόνια περίπου ήξερα ότι θα είναι ένα από τα games που θα με κάνουν να κολλήσω. Το Xenoblade Chronicles άλλωστε μου είχε αφήσει πολύ γλυκιές αναμνήσεις, όπως και οι προηγούμενες δουλειές του Tetsuya Takahashi (Xenogears, Xenosaga). Ξεκινώντας το playthrough μου ένιωσα ένα δέος να με κυριεύει για πολλούς και διάφορους λόγους, ο πρώτος ήταν το μέγεθος του κόσμου, πραγματικά δεν πίστευα στα μάτια μου ότι αυτό που βλέπω τρέχει στο Wii U. Η έκταση που καταλαμβάνει ο πλανήτης Mira είναι τουλάχιστον ίση με αυτή των κόσμων του The Witcher 3 και Fallout 4, τα οποία βέβαια τρέχουν σε ένα σαφώς πιο δυνατό hardware. To δεύτερο στοιχείο που με έκανε να αισθανθώ δέος είναι οι μηχανισμοί του gameplay, το σύστημα μάχης δεν είχε μεγάλες αλλαγές σε σχέση με το Xenoblade Chronicles, αλλά οι υπόλοιποι μηχανισμοί φανέρωναν ένα εξαιρετικά βαθύ και πολύπλοκο RPG. Αμέσως μου γεννήθηκε η ανάγκη να κατακτήσω το παιχνίδι, να εντρυφήσω στους μηχανισμούς του και στο lore του, παρά το γεγονός ότι το σενάριο του δεν κατάφερε να με αγγίζει όσο θα ήθελα.

Σταδιακά λοιπόν άρχισα να εξερευνώ τον πλανήτη και να εξοικοιώνομαι με τους μηχανισμούς, όταν προς έκπληξη μου διαπίστωσα ότι συνεχώς προστίθεντο νέα πράγματα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα Skells. To στοιχείο αυτό εν τέλει κατάφερε να διατηρήσει ζωντανό το ενδιαφέρον μου και να με κάνει να αγνοήσω τα όποια ψεγάδια. Το μόνο που ενόχλησε προσωπικά είναι τα spikes στον βαθμό δυσκολίας. Υπήρχαν φορές που ένιωσα ότι το παιχνίδι απλά με trollάρει. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το αναφέρω στο review που θα ανέβει αύριο.

Δεν το έχω αγοράσει ακόμα αλλά με τόσα καλά λόγια που διάβασα εδώ θέλω να το προσθέσω στην συλλογή μου σήμερα κιόλας. Αν θυμάμαι καλά το xenosaga ήταν μια πολύ καλή σειρά παιχνιδιών στο ps2 που είχα παίξει αρκετά άρα αφού είναι από τον ίδιο άνθρωπο το xenoblade θα μου αρέσει.