Black: η λογική του παραλόγου...

Το Black είναι το παιχνίδι που μου έχει προκαλέσει τα πιο διφορούμενα συναισθήματα. Μέχρι τώρα στα FPS είχα λατρέψει το πρώτο medal of honor που βγήκε στο PS2 και το Return to castle Wolfestein, που μετά τα δύο πρώτα επίπεδα, το θεωρούσα από τα καλύτερα του είδους του. Ως τη στιγμή που πήρα το Black. Και όταν το τελείωσα... σήκωσα τα χέρια ψηλά! Από τη μια το έβριζα για τη δυσκολία του και για το παράλογο της έλειψης αρκετών checkpoints, που με υποχρέωσε αρκετές φορές να επαναλάβω ολόκληρο επίπεδο από την αρχή και από την άλλη κάθε φορά που...άφηνα το "όπλο" κάτω, ένιωθα την έλειψή του και περίμενα τη στιγμή να το ξαναπιάσω. Αποθέωση; Δύο το πρωί δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί μ' έτρωγε να βγάλω το τελευταίο επίπεδο, στο οποίο είχα χάσει ουκ ολίγες φορές. Στις επτά το πρωί το είχα ολοκληρώσει και ένιωθα τέτοια κούραση λες και όντως ήμουν σε μάχη. Αν το έχετε παίξει η δική σας εμπειρία θα είναι χρήσιμη για να μπορέσω και γω να βγάλβω το τελικό συμπέρασμα: τελικά το Black είναι καλό παιχνίδι ή όχι; Το review θα το βρείτε στο www.gamesradio.gr/modules.php?na ... ent&id=288