Perfect Dark

Η μεγάλη επιστροφή μου στα λημέρια του Perfect Dark για τις ανάγκες του σχετικού άρθρου της στήλης Retro, έπρεπε να συνοδεύεται από τυμπανοκρουσίες. Ένα από τα καλύτερα FPS όλων των εποχών που άφησε εποχή στο Nintendo 64 δεν μπορεί παρά να καταλαμβάνει περίοπτη θέση στα αγαπημένα μου κομμάτια του είδους.

Σέξι πρωταγωνίστρια, άφθονα όπλα και πυρομαχικά, χιλιάδες εχθροί για να τα σφηνώσω, τι άραγε δεν θα λάτρευα σε αυτόν τον κορυφαίο τίτλο; Μάλλον το φαιδρό συνομωσιολογικό υπόβαθρο του σεναρίου και έναν εξωγήινο που τον λένε Elvis λες και μεγάλωσε στον αμερικάνικο νότο βλέποντας καθημερινά μπόλικη τηλεόραση. Ας είναι, το gore που ρέει άφθονο από level σε level μου επέτρεψε να συγχωρήσω τις αφηγηματικές ασυναρτησίες και να χαρώ το φανταστικό gameplay.

Ο σιδερένιος κανόνας των FPS “φάτους πριν σε φάνε” θα σας καθοδηγήσει για τουλάχιστον δέκα ώρες, σε περίπτωση που ξεκινήσετε την πορεία σας στο Perfect Dark από τα χαμηλά (επίπεδα δυσκολίας). Στην συνέχεια θα πολλαπλασιάσετε τις ώρες της δράσης και της διασκέδασης ανεβάζοντας τον δείκτη δυσκολίας και συμμετέχοντας με τους φίλους σας σε ένα σωρό multiplayer αγώνες.

Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα από το Perfect Dark είναι ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα FPS όλων των εποχών σε επίπεδο mechanics και αισθητικής, θυσιάζοντας ελάχιστη από την αίγλη του σε ένα φλύαρο συνομωσιολογικό σενάριο με χαρακτήρες-καρικατούρες.

Διαβάστε εδώ το Review του Perfect Dark