2011: Τα καλύτερα και τα χειρότερα!

Λίγες ώρες πριν από το 2012, οι συντάκτες του GameWorld ψηφίζουν για τα καλύτερα και τα χειρότερα games της χρονιάς!

Απομένουν μόλις λίγες ώρες προτού υποδεχθούμε το 2012 και ταυτόχρονα την λήξη του διαγωνισμού Game of the Year . Πριν ανοίξουν οι κάλπες κι αρχίσει η καταμέτρηση των αποτελεσμάτων, οι συντάκτες του GameWorld ψηφίζουν για τα καλύτερα και τα χειρότερα games της χρονιάς που μας πέρασε.

Η κύρια αίσθηση που μας άφησε το 2011 είναι ότι επρόκειτο για ένα έτος όπου οι ΑΑΑ τίτλοι ήταν sequels. Αυτά ήταν τα games που τράβηξαν το μεγάλο βάρος και εντυπωσίασαν. Αντίθετα, ανάμεσα στα κορυφαία παιχνίδια που είδαμε, οι νέες σειρές ήταν ελάχιστες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από την μετριότητα. Άλλωστε, με τις κονσόλες της τρέχουσας γενιάς να πλησιάζουν στο peak των δυνατοτήτων τους (όπως άλλωστε υποστηρίζουν αρκετοί developers), εμπεριέχεται μεγάλο ρίσκο στη δημιουργία ενός εντελώς καινούριου setting πάνω στο οποίο θα βασιστεί ένα παιχνίδι. Αυτό ανάγκασε τις περισσότερες εταιρείες να στραφούν προς τον εύκολο δρόμο, προς ικανοποίηση των fans που διψούσαν για τα εκάστοτε sequels. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι στα χειρότερα games που επιλέξαμε δεν συγκαταλέγονται shareware ή indie τίτλοι, αλλά μόνο επιλογές γνωστών προγραμματιστικών εταιρειών. Πάμε λοιπόν να δούμε τι ξεχωρίσαμε και τι μας απογοήτευσε για φέτος.

Μάνος Γρυπάρης

Καλύτερο game της χρονιάς: Uncharted 3 (Naughty Dog) / The Elder Scrolls V: Skyrim (Bethesda)
Ένσταση! Για πρώτη φορά δεν μπορώ να αποφασίσω για το καλύτερο game της χρονιάς. Είναι σαν να συγκρίνεις λίμπερο με σέντερ-φορ. Το Uncharted 3 πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο Action-Adventure και το The Elder Scrolls V: Skyrim το καλύτερο RPG. Δεν χωράει αμφιβολία σε αυτό. Μία ματιά στα σχόλια όσων αγόρασαν τα παραπάνω games θα σας πείσουν απόλυτα ότι είναι τα must της χρονιάς, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.

Το Uncharted 3 μας παρουσίασε την πιο epic ιστορία της μέχρι τώρα τριλογίας, καθώς η Naughty Dog αποκάλυψε πολλά μυστικά για την προϊστορία του παιχνιδιού, ενώ συν τις άλλοις το σενάριο μεταφέρθηκε σε περισσότερες τοποθεσίες από ποτέ, ώστε το ενδιαφέρον μας να παραμένει αμείωτο. Στον τομέα του gameplay, οι εξελιγμένες melee επιθέσεις, οι στιγμές της έντασης μέσα στη δράση και βέβαια οι ακόμη πιο δύσκολοι γρίφοι, συνθέτουν το ιδανικό σκηνικό. Συν τις άλλοις, προς μεγάλη μας ευχαρίστηση είδαμε αυτή την έκδοση να μεταφράζεται στα ελληνικά, κάτι που ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει η Sony για να ανταμείψει τους fans της στην Ελλάδα. Όσο για το multiplayer mode, προσωπικά το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ, έστω κι αν το να ανέβεις από το Level 1 στο Level 35 είναι θέμα ωρών. Τα unlockables σε όπλα, τα modifications, οι εμφανίσεις των χαρακτήρων, όπως επίσης και τα boosters ήταν ατελείωτα. Αν σε όλα αυτά συνδυάσουμε τα διαθέσιμα modes, τότε έχουμε ένα δυνατό online στοιχείο που αυξάνει κατά πολύ την διάρκεια ζωής ενός τυπικού παιχνιδιού δράσης.

Όσο για το The Elder Scrolls V: Skyrim, ότι κι αν πούμε είναι λίγο. Είναι φανερό ότι η Bethesda δούλεψε πάρα πολύ το σενάριο και την παρουσίαση, όπως επίσης παρουσίασε κάτι το τελείως ξεχωριστό σε σύγκριση με τον κόσμο του Oblivion. Η αλληλεπίδραση πέρασε πλέον σε ένα ανώτερο επίπεδο, καθώς οι NPC μάχονται μαζί σας ενάντια στους δράκους, οι δράκοι ενάντια σε μαμούθ ή κλέφτες και γενικά το όλο σύστημα επιβίωσης είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό. Οι αχανείς κοιλάδες, οι χιονισμένες βουνοκορφές και τα ποικίλα dungeons θα σας εντυπωσιάσουν, ενώ ποτέ δεν θα βρείτε μπροστά σας μέρος που να έχετε ξαναδεί! Όσο για το σύστημα μάχης, με εντυπωσίασε πάρα πολύ η απόλυτη ελευθερία που μας δόθηκε. Μπορούσα να παίξω με τόξο, μαγείες στα δύο μου χέρια, σπαθί και ασπίδα ή μαγεία στο ένα χέρι και σπαθί στο άλλο. Όλοι οι συνδυασμοί είναι πιθανοί, ενώ τα Two Handed όπλα, τα οποία ήταν βαριά και ασήκωτα, πετσόκοβαν άσχημα και ταυτόχρονα κατέβαζαν γρήγορα το Stamina του χαρακτήρα. Το σύστημα των skills μπορεί να διαφοροποιήθηκε και να ξένισε σε κάποιους, όμως έγινε πιο απλοϊκό και προσιτό προς τον μέσο χρήστη, που δεν είχε έναν σκασμό από attributes για να κατανείμει πόντους. Όσο για τα quests, αν θέλετε μπορείτε να απολαύσετε τα προαιρετικά quests και να αφήσετε αυτά του βασικού story στην άκρη ή να ακολουθήσετε μόνο τα βασικά quests, ώστε να τερματίσετε το παιχνίδι και να ξεκινήσετε τα δευτερεύοντα στο τέλος (300 στον αριθμό, συν τα random που είναι άπειρα!) Άραγε, τι παραπάνω θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από ένα RPG;

Χειρότερο game της χρονιάς: Start the Party!: Save the World
Πραγματικά ποιος ο λόγος να βγαίνουν τέτοια games; Το Start the Party δεν έπαιξε πέρυσι σε κανένα...party. Δηλαδή αν έπαιξε να μου το πείτε κι εμένα να πάω να δω αν έβγαλε το δεκάλεπτο. Συνεπώς, το sequel του δεν έπρεπε καν να κυκλοφορήσει. Αν η Sony έχει developers και θέλει τόσο πολύ να βγάλει casual games, ας στραφεί σε κάτι πιο πιασιάρικο, όπως το Medieval Moves ή κανένα τένις, πινγκ-πονγκ, κάτι που να έχει νόημα τέλος πάντων. Το να φτιάχνεις μία συλλογή με minigames διάρκειας ενός λεπτού (!), είναι κάτι που βλέπει το Wii Sports (του 2006) και πέντε χρόνια μετά δεν του μένει άντερο από τα γέλια. Ψαρέψτε βατραχανθρώπους, πυροβολήστε εξωγήινους και κρατήστε στην παλάμη του χεριού σας έναν ασθενή (ενώ τρέχει το ασθενοφόρο) για να μην σας σκάσει σαν τσουβάλι στο δρόμο. Αν αυτό λέγεται gaming, τότε εγώ είμαι ο Chuck Norris.


Γιάννης Μπόκας (x_yannis)

Καλύτερο game της χρονιάς: Crysis 2 (Crytek)
Κρίση, με πιάνει κρίση. Και άμα με πιάσει δεν μπορεί ένας ολόκληρος στρατός να με κρατήσει. Το επιστημονικό θαύμα που ακούει στο όνομα Nanosuit v2.0 και το εντυπωσιακό gameplay που μπορεί να προκαλέσει αυτή η στολή, έχουν χαραχτεί στα βάθη του μυαλού μου και το μόνο που εύχομαι είναι κάποια στιγμή να βγει και στην πραγματικότητα. Τα γραφικά του πολυσυζητημένου sequel του δημοφιλούς FPS, κατάφεραν φέτος να μας σοκάρουν και η μουσική επένδυση ήταν άκρως ατμοσφαιρική. Επιπλέον, το multiplayer mode με τις ταχύτατες εναλλαγές σε stealth, αποτελεί ακριβώς αυτό που χρειάζεστε αν έχετε βαρεθεί τα κλασικά First-Person Shooters. Σε ευχαριστούμε Crytek!

Χειρότερο game της χρονιάς: Duke Nukem Forever (Gearbox Software)
«Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν». Έπρεπε να περάσουν 15 ολόκληρα χρόνια για να πάρουμε στα χέρια μας το Duke Nukem Forever κι όμως ο Δούκας αυτή τη φορά κατάφερε να μας απογοητεύσει. Γίναμε μάρτυρες αποκρουστικών γραφικών, κακοφτιαγμένων ηχητικών εφέ και ενός «άψυχου» voice acting. Όλα αυτά θα σας προσγειώσουν απότομα σε σχέση με όσα περιμένατε, ειδικότερα όσοι είχατε παίξει τις παλιές δοξασμένες εκδόσεις της σειράς. Ευτυχώς που υπάρχουν βραβεία και για τα χειρότερα games, ώστε να το θυμόμαστε κάπου-κάπου. Δεν υπάρχει λόγος να το αγοράσετε, ενώ σε περίπτωση που σας το κάνει κάποιος δώρο, μπορείτε να κρεμάσετε το δισκάκι στη βεράντα για να απωθεί τα περιστέρια. Κρίμα.


Αντώνης Παπαθανασίου (akpe)

Καλύτερο game της χρονιας: Battlefield 3 (EA Digital Illusions)
Kυκλοφόρησε σχεδόν δυο χρόνια μετά την ανακοίνωσή του, με διθυραμβικές κριτικές ακόμα και κατά την διάρκεια της beta. Μπορεί οι developers να έχασαν κάπου την μπάλα, ιδίως στον τομέα των γραφικών, αλλά η αλήθεια είναι πως κατάφεραν να μας προσφέρουν το feeling που έλειπε από τη σειρά Bad Company. Τόσο τα γραφικά του όσο και ο ήχος του, αποδίδουν άριστα την ένταση του πεδίου της μάχης με αρκετά δραματικό τόνο, ενω το παιχνίδι διαθέτει την μεγαλύτερη γκάμα όπλων και εξοπλισμού που συναντάμε σε FPS. Το multiplayer του πραγματικά σβήνει από το χάρτη αντίστοιχα παιχνίδια και παρά τα όσα προβλήματα παρουσίασε στην κυκλοφορία του, μπορεί άξια μπορεί να χαρακτηριστεί ως το παιχνίδι της χρονιάς.

Χειρότερο game της χρονιας: We Dare (Ubisoft)
Κακά τα ψέματα, πρόκειται για το πρώτο παιχνίδι που φτιάχτηκε με σκοπό το φλερτ και το να φέρει πιο κοντά μεταξύ τους τα νεαρά ζευγάρια. Οκ, ίσως ξεχνάω κάποια χαζοπαίχνιδα τύπου "Truth or Dare" που κυκλοφορούν αποκλειστικά σε κινητά τηλέφωνα. Το We Dare υποτίθεται όμως πως σχεδιάστηκε ώστε να προσφέρει το κάτι παραπάνω από αυτά, προωθήθηκε δε ως "sexy και ιδιότροπο παιχνίδι για ενήλικες". Ούτε κατά διάνοια! Τα ρηχά και παιδαριώδη minigames, η μικρή διάρκειά τους και οι ανούσιες trivia ερωτήσεις που παρεμβάλλονται, δείχνουν ότι ο μοναδικός τρόπος να έρθει ένα ζευγάρι πιο κοντά θα ήταν...από την βαρεμάρα του, όση ώρα ασχολείται με αυτό. Όχι μόνο δεν προσέφερε όσα υποσχόταν από άποψη flirt, αλλά δεν θα μπορούσε καν να χαρακτηριστεί ως party game. Εκτός βέβαια αν το theme του party σας είναι κάτι αντίστοιχο του "Forever Alone".

Γρηγόρης Βούλγαρης (rjhe)

Καλύτερο game της χρονιάς: Crysis 2 (Crytek)
Τo Crysis 2 είχε όλα αυτά τα οποία θέλουμε σε ένα καλό FPS, από τα προφανή μέχρι τις λεπτομέρειες που πάντα κάνουν τη διαφορά. Διαθέτει καταπληκτικά γραφικά, χωρίς να απαιτείται σύστημα της…NASA για να τα απολαύσετε, απίστευτη μουσική (το βασικό theme του παιχνιδιού σου καρφώνεται στο μυαλό), κινηματογραφικά εφέ, πορωτικές μάχες με τις ιδιότητες της nanosuit 2.0 να κλέβουν την παράσταση, βελτιωμένο και πολύ πιο εύχρηστο χειρισμό, φοβερή αίσθηση στιβαρότητας στα όπλα, ποικιλία εχθρών, αξιόλογο σενάριο και γενικά ότι άλλο βάλει ο νους σας. Αυτό όμως που πραγματικά έκανε τη διαφορά, είναι μία παράμετρος που κοντεύαμε να ξεχάσουμε στα σύγχρονα games του είδους. Αυτή η παράμετρος είναι η σχετική ελευθερία στις επιλογές σας, συνοδευόμενη από -επιτέλους- μικρές διακοπές στη δράση. Με άλλα λόγια: τέρμα οι «συνοδείες» από NPCs, τέρμα οι υποδείξεις τύπου «πάρε το κανόνι και χτύπα το τανκ μέχρι να έρθουν ενισχύσεις και να φτάσουμε στο checkpoint», τέρμα τα scripted events και τα άπειρα cutscenes. Στο Crysis 2 είμαστε εμείς, η nanosuit και οι αντίπαλοι, και το τι θα πράξουμε κάθε φορά για να τους αντιμετωπίσουμε είναι δική μας και μόνο υπόθεση. Κάθε προσέγγιση, είτε stealth, είτε τύπου «Rambo», είναι ευπρόσδεκτη! Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται προφανή, αλλά είχε πολύ καιρό να κυκλοφορήσει ένα FPS με αυτές τις στοιχειώδεις ελευθερίες.

Χειρότερο game της χρονιάς: Duke Nukem Forever (Gearbox Software)
Η αλήθεια είναι ότι εάν λάβουμε τον χαρακτηρισμό κυριολεκτικά, τότε θα βρούμε και παιχνίδια πολύ χειρότερα από το Duke Nukem Forever. Όμως, εδώ μιλάμε για την επιστροφή του Δούκα, μια επιστροφή που όσοι ξέρουν τι σημαίνει το όνομα, την περίμεναν για πολλά χρόνια. Πρόκειται για έναν ήρωα-ορόσημο της γενιάς των πρώτων FPS και έναν από τους πιο cool και αμφιλεγόμενους χαρακτήρες που γέννησε ποτέ η συγκεκριμένη βιομηχανία. Αυτός ο τύπος λοιπόν δεν άξιζε με τίποτα ένα παιχνίδι σαν αυτό, ειδικά μετά από τόση αναμονή που είχε γεννήσει μεγάλες προσδοκίες. Το gameplay μοιάζει να είναι δεκαετίας και βάλε, τα γραφικά τίποτα το ιδιαίτερο, η A.I. μετριότατη, τα minigames εκνευριστικά, το χιούμορ λίγο κρύο και το σύνολο πολύ μέτριο για να είναι αντάξιο του Δούκα. Φυσικά, ευελπιστούμε σε ένα μελλοντικό game που θα του αποκαταστήσει το όνομα.


Λήδα Κουτσούμη (Jaheira)

Καλύτερο game της χρονιας: Fable III (Lionhead Studios)
Σίγουρα η αδυναμία που έχω στα RPG έπαιξε τον ρόλο της στην απόφασή μου, όμως το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε πολλά καλά στοιχεία μαζεμένα. Είχα παίξει και τα δύο προηγούμενα, αλλά με το τρίτο (και τυχερό) οι προσδοκίες μου ξεπεράστηκαν κατά πολύ, γιατί ομολογώ πως είχα τις επιφυλάξεις μου. Καταρχάς πρώτο βασικό προτέρημα είναι ότι θα ακούσετε τις φωνές των Ben Kingsley, Stephen Fry, Bernard Hill και John Cleese. Δεύτερον, προτιμώ ελευθερία κινήσεων παρά άπειρη γη προς εξερεύνηση και η καινοτομία του Fable έγκειται ακριβώς σε αυτό: μπορείς να πάρεις ότι απόφαση θέλεις, πλάθοντας το χαρακτήρα σου όπως προτιμάς. Τρίτον, ως λάτρης των medieval/fantasy σκηνικών, το σενάριο και τα γραφικά ήταν αυτό που ζητούσα καιρό από ένα game. Τέταρτον, η μουσική ήταν εκπληκτική και τέλος, το κινηματογραφικό στυλ στο gameplay των μαχών, με έκανε να παρακαλάω να βγάλω το Two Handed.

Χειρότερο game της χρονιάς: The Sims Medieval και λοιπά expansions (Maxis)
Μέσα σε 12 μήνες βγήκαν τόσα expansions και ένα ανεξάρτητο παιχνίδι βασισμένο στην ίδια engine. Σε καμία περίπτωση δε θέλω να προσβάλλω τους fans των simulation games, η αλήθεια όμως είναι πως η EA για κάποιον (ανεξήγητο για μένα) λόγο χτύπησε φλέβα χρυσού με τους Sims και ακόμα δεν έχει στερέψει (για έναν ακόμα πιο ανεξήγητο λόγο). Ειδικά το Medieval είναι αφόρητα βαρετό και δεν μπορώ να διανοηθώ οποιονδήποτε έμπειρο gamer να παίζει Sims. Βρίσκω επίσης το gameplay του πολύ "ειρωνικό" προς τον παίκτη, αφού είναι ένα Single-Player game που όμως βασίζεται στην κοινωνικότητα. Τα δε γραφικά του είναι πανομοιότυπα εδώ και χρόνια και υπερβολικά λιτά. Ποτέ δε με δελέασε η σκέψη να το παίξω "μικρή θεά" και να βγάλω ότι άχτι έχω σε ψηφιακά ανθρωπάκια. Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω, όσα "δελεαστικά" expansions κι αν βγάλουν ακόμα.

Γιάννης Σφηνιάς (FuTuRe)

Καλύτερο game της χρονιάς: The Elder Scrolls V: Skyrim (Bethesda)
Την χρονιά αυτή είδαμε κυκλοφορίες πολύ καλών games, αλλά αυτό που μπορώ να ξεχωρίσω είναι το The Elder Scrolls V: Skyrim. Στάθηκε επάξια στο ύψος των περιστάσεων, ειδικά αν αναλογιστούμε το επίπεδο των προηγούμενων εκδόσεων, σηκώνοντας με τον καλύτερο τρόπο το βάρος του μεγάλου ονόματος που κουβαλάει. Στον κόσμο του Skyrim μπορείτε να κάνετε κυριολεκτικά ότι θέλετε. Από την δημιουργία του χαρακτήρα, μέχρι την εξέλιξή του ή τις πόλεις και τα quests που θα ακολουθήσει, δεν υπάρχει καμία δέσμευση. Είστε απόλυτα υπεύθυνοι για τις επιλογές σας, ενώ εξελίσσετε τον χαρακτήρα σας ανάλογα με το στυλ παιχνιδιού και τα όπλα ή skills που σας βολεύουν. Τα γραφικά του Skyrim ήταν εξίσου συναρπαστικά και εντυπωσιακά σε λεπτομέρεια. Ο απέραντος κόσμος του, τα αμέτρητα quests και οι δυνατότητές του, συνθέτουν έναν αξιόλογο τίτλο, με τον οποίο θα ασχολούμαστε για αρκετό καιρό ακόμη.

Χειρότερο game της χρονιάς: Stronghold 3 (Firefly Studios)
Από τη στιγμή που θα κάνετε διπλό κλικ και θα ανοίξετε το παιχνίδι, θα αντιληφθείτε ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα γραφικά του Stronghold 3 είναι υπερβολικά μουντά, οι περιοχές μικρές, ενώ η εμφάνιση του χάρτη μοιάζει λες και βγήκε από το Minecraft. Όσοι δεν είστε εξοικειωμένοι με την συγκεκριμένη σειρά θα δυσκολευτείτε να κατανοήσετε τις βασικές λειτουργίες του παιχνιδιού, αφού το tutorial που περιλαμβάνει δε σας βοηθάει σε καμία περίπτωση όσο θα έπρεπε. Το gameplay είναι αρκετά αργό, καθώς κατ' επανάληψη θα βρίσκεστε στη δυσάρεστη θέση να επαναλαμβάνετε τις ίδιες κινήσεις σε κάθε αποστολή, ενώ το multiplayer mode δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον, αφού ελάχιστοι είναι οι fans που θα έχουν το κουράγιο να παίξουν online. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, μην μπείτε καν στον κόπο.


Γιώργος Λόλας (geololj)

Καλύτερο game της χρονιάς: The Elder Scrolls V: Skyrim (Bethesda)
Πρώτα από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δεν πιστεύω πως το Skyrim είναι ένα τέλειο παιχνίδι. Τέλειο παιχνίδι κατ' εμέ δεν υπάρχει και ίσως να μην υπάρξει ποτέ. Το open world RPG της Bethesda είχε αρκετά bugs στο λανσάρισμά του, αλλά τα patches που κυκλοφόρησαν, διόρθωσαν πολλά από τα προβλήματα που προέκυψαν. Ο τεράστιος κόσμος του, η ελευθερία που σας παρέχει και οι ατελείωτες ώρες παιχνιδιού, είναι στοιχεία που το καθιστούν ως ένα από τα καλύτερα RPG των τελευταίων χρόνων. To value for money δύσκολα θα το βρει κανείς σε ανάλογο παιχνίδι που κυκλοφόρησε φέτος, ενώ ολόκληρη η κοινότητα του Internet ασχολείται με το «I got an arrow in the knee». Δε περίμενε κανείς ότι αυτή η φράση θα χρησιμοποιείται ακόμα και για τους πιο άκυρους λόγους, από φωτογραφίες, βίντεο στο YouTube, μέχρι και την καθημερινή μας ομιλία. Πέραν αυτού, ακόμα κι αν ξεζουμίσετε το Skyrim, το ενδιαφέρον σας μπορεί να συνεχίσει να διατηρείται αμείωτο. Οι modders έχουν πιάσει ήδη δουλειά, δημιουργώντας νέο περιεχόμενο ή αλλάζοντας τελείως το ήδη υπάρχον. Από το online mode που πρόσθεσαν, έως και τα HD textures, φαίνεται πως ο μαγευτικός κόσμος του νέου The Elder Scrolls θα μας συντροφεύει για αρκετό καιρό ακόμη.

Χειρότερο game της χρονιάς: Duke Nukem Forever (Gearbox Software)
Η ιστορία ενός παιχνιδιού που θα έπρεπε να παραμείνει στο χρονοντούλαπο των games που δε κυκλοφόρησαν ποτέ. Θα χρειαζόμασταν μια ολόκληρη παράγραφο για να αναφέρουμε απλά τις εταιρείες που είχαν αναλάβει να μας προσφέρουν αυτό το…διαμάντι. Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να φτάσει στα ράφια των καταστημάτων και πιστεύω ότι η Gearbox ίσως να μετάνιωσε εν τέλει που το κυκλοφόρησε, καθώς "τσαλάκωσε" σε μεγάλο βαθμό την φήμη της, χωρίς να φταίει η ίδια στο ακέραιο. Αυτά που υποσχόταν το παιχνίδι ήταν ενήλικο χιούμορ, brainless δράση και λίγη από την ατμόσφαιρα των παλιών Duke Nukem που όλοι αγαπήσαμε. Αυτό που τελικά πήραμε, ήταν ένα πρόχειρο παιχνίδι, χωρίς ταυτότητα και προοπτικές. Τα γραφικά του ήταν κάκιστα, θυμίζοντας games της προηγούμενης δεκαετίας, με τον ήχο να ακολουθεί τον ίδιο μονότονο δρόμο της μετριότητας. Ο αγαπητός Δούκας ήταν σκουριασμένος, τόσο νοητικά, όσο και σωματικά κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα First-Person Shooter που το μόνο που άξιζε ήταν να το… shootάρουμε έξω από το παράθυρο. Δυστυχώς, το Duke Nukem Forever δεν άξιζε την αναμονή, καθώς ήταν λιγότερο διασκεδαστικό ακόμα κι από το να καθαρίζεις κρεμμύδια στο μαγειρείο του στρατού. Shame on you Duke!

Φώτης Ασημακόπουλος (kapamaru)

Καλύτερο game της χρονιας: The Legend of Zelda: Skyward Sword (Nintendo)
Μπορεί τα γραφικά του να δείχνουν μετά από αρκετά χρόνια κάπως κουρασμένα σε σχέση με τις άλλες κονσόλες της τρέχουσας γενιάς, όμως το gameplay είναι αυτό που θα σας αποζημιώσει και με το παραπάνω. Η ιστορία του The Legend of Zelda: Skyward Sword παίρνει φέτος μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και επιτέλους ολοκληρώνει το timeline. Ο χειρισμός είναι άψογος, η χρήση του Wiimote plus αποκτάει νόημα και η ποικιλία σε όπλα και αντικείμενα δίνουν μια νότα φρεσκάδας και πάνε την σειρά ένα ακόμη βήμα παραπέρα. Η Nintendo αποδεικνύει ότι μπορεί να κάνει το αδύνατο: να παίρνει κάτι κλασικό, να το τυλίγει με έναν μανδύα νοσταλγίας και οικειότητας και να το παραδίδει στην επόμενη γενιά!

Χειρότερο game της χρονιας: Super Steet Fighter IV 3D (Capcom)
Το νέο Street Fighter για το 3DS δεν προσφέρει κάτι το καινούργιο. Τα γραφικά, η κίνηση και ο ήχος έχουν μεταφερθεί επιτυχώς για τα δεδομένα μιας φορητής κονσόλας, όμως το στοιχείο εκείνο που είναι βασικό για κάθε fighting game είναι ο χειρισμός. Κι εδώ πραγματικά χάθηκε το παιχνίδι. Ο σχεδιασμός του 3DS δεν ευνοεί ιδιαίτερα την ακρίβεια που χρειάζονται τα combos και οι super κινήσεις, ενώ το dynamic view δεν προσφέρει τίποτα ουσιώδες στο gameplay. Ίσα-ίσα που θα σας δυσκολέψει στον υπολογισμό των αποστάσεων για τα άλματα και τα χτυπήματα. Επιπρόσθετα, είναι πολύ εύκολο να χαθεί η εστίαση που χρειάζεται για να παίξετε σε 3D mode, καθώς συνεχώς θα κουνάτε ασυναίσθητα ολόκληρη την κονσόλα για να εκτελέσετε τις κινήσεις. Η προσπάθεια της Capcom είναι αξιόλογη όμως το 3DS δεν δείχνει να είναι πλατφόρμα για τα απαιτητικά fighting games.


Παύλος Ζήκας (Blacknight)

Καλύτερο game της χρονιάς: Total War: Shogun 2 (Creative Assembly)
Ήταν σίγουρα το καλύτερο strategy για το 2011. Στο νέο δημιούργημα της Creative Assembly, γίναμε αρχηγοί ενός μικρού κρατιδίου της Ιαπωνίας, έχοντας ως σκοπό να υποτάξουμε όλη τη χώρα, με διπλωματία, συμμαχίες και οποιοδήποτε άλλο διαθέσιμο τρόπο. Όσον αφορά στο κομμάτι της στρατηγικής, το παιχνίδι μας προσέφερε έναν εντυπωσιακό 3D χάρτη, όπου προσωπικά πέρασα ατελείωτες ώρες, διαχειρίζοντας τις διπλωματικές κινήσεις μου. Οι δε μάχες ήταν πραγματικά εντυπωσιακές και οι διαφορετικές δυνατότητες που έχει κάθε σώμα, έκαναν το gameplay ακόμα πιο απολαυστικό. Επίσης, η μεγάλη ποικιλία σε χάρτες μας έβαλε στο τριπάκι να πειραματιστούμε με διαφορετικές κάθε φορά τακτικές. Ακόμα και το A.I. ξέφυγε ακόμη περισσότερο, καθώς πλέον κάθε κάθε στρατιώτης μπορούσε να συμπεριφερθεί διαφορετικά. Σίγουρα το νέο Total War είναι ένας τίτλος που δεν θα βαρεθείτε να παίζετε, πόσο μάλλον αν έχετε ψύχωση με τα σπαθιά katana και τις ταινίες του Κουροσάβα.

Χειρότερο game της χρονιάς: Wipeout: In the zone (Activision)
H διαφορά του Wipeout στο Kinect με το τηλεπαιχνίδι του ANT1 είναι ότι το πρώτο παίζεται απ' το σπίτι σου χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σωματική κόπωση, ενώ το δεύτερο τουλάχιστον σου δίνει ένα χρηματικό έπαθλο. Επί του θέματος όμως, το Wipeout: In the zone έχει κάκιστο χειρισμό, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν ανταποκρίνεται καθόλου στις κινήσεις σας. Επίσης, μετά από λίγο καταντάει βαρετό, αφού οι δοκιμασίες είναι ελάχιστες. Τα γραφικά είναι υποτυπώδη, ακολουθώντας το γνωστό καρτουνίστικο μοτίβο που έχουν και τα παιχνίδια του Wii. Δεν λέω, έχει χαβαλέ, ειδικά όταν παίζετε με την παρέα σας, αλλά είναι πολύ εκνευριστικό να προσπαθείτε να κάνετε τα απίστευτα και στο τέλος να πέφτετε άδοξα στο νερό. Προτιμώ να το βλέπω στην τηλεόραση παρα να το παίζω στο Xbox 360.


Βασίλης Δρέττας (bond)

Καλύτερο game της χρονιάς: Gears of War 3 (Epic Games)
Όταν άκουσα ότι η Epic Games θα χρησιμοποιήσει ξανά την Unreal Engine 3 για το φετινό Gears, αναρωτήθηκα πόσο ακόμα μπορεί να εξελιχθεί η εν λόγω μηχανή γραφικών ώστε να μας καθηλώσει για μια ακόμα φορά με τα εντυπωσιακά περιβάλλοντα που προσφέρει. Βάζοντας το δισκάκι και παίζοντας το πρώτο chapter ένιωσα μεγάλη έκπληξη. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως μια engine που βρίσκεται στην αγορά εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια θα με άφηνε ακόμα και σήμερα με ανοικτό το στόμα. Με πανέμορφα τοπία και λεπτομερέστατο σχεδιασμό των χαρακτήρων, η Unreal Engine 3 δείχνει για μια ακόμη φορά τα δόντια της. Ξεφεύγοντας από το κομμάτι των γραφικών, ένα ακόμα πράγμα που μου προκάλεσε εντύπωση είναι ότι το τρίτο μέλος της σειράς είναι και το καλύτερο. Συνήθως παρατηρούμε ότι μετά το πρώτο παιχνίδι, το franchise παίρνει τον κατήφορο. Σε αυτή τη σειρά όμως όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το είδαμε στο sequel του 2008 με το εμφανώς πιο πλούσιο σενάριο, το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και φέτος. Υποστηρίζοντας Co-op τεσσάρων παικτών καθώς και ένα ακόμη πιο πλούσιο multiplayer, το Gears of War 3 είναι ένας από τους κορυφαίους τίτλους της χρονιάς και αναμφίβολα το καλύτερο Third-Person Shooter που έχουμε δει στο Xbox 360.

Χειρότερο game της χρονιάς: Duke Nukem Forever (Gearbox Software)
Η μεγαλύτερη απογοήτευση για αυτή την χρονιά ήταν το Duke Nukem Forever, το οποίο ως λάτρης της σειράς περίμενα με ανυπομονησία. Μετά από τις αμέτρητες δηλώσεις της 3D Realms, η οποία συνέχιζε να λέει εδώ και χρόνια ότι το παιχνίδι αναπτύσσεται κανονικά, είχα χάσει κάθε ελπίδα. Όταν πέρυσι τον Σεπτέμβριο ανακοινώθηκε ότι την ανάπτυξη ανέλαβε η Gearbox Software και βγήκε ένα αρκετά εντυπωσιακό και χιουμοριστικό τρέιλερ, άρχιζα να ελπίζω ότι αν το παιχνίδι βγει ποτέ, τουλάχιστον θα βρίσκεται σε καλά χέρια και η ποιότητα του θα είναι αντάξια των προηγουμένων Duke Nukem. Αντ' αυτού κυκλοφόρησε ένας μισοτελειωμένος τίτλος με τραγικά γραφικά που θυμίζουν εποχές PlayStation 2. Εκτός αυτού, το gameplay αντί να εξελιχθεί στο ελάχιστο, ακολούθησε τα βήματα των κακών games της προηγουμένης δεκαετίας. Το Duke Nukem Forever δυστυχώς δεν αξίζει ούτε ένα λεπτό από τoν ελεύθερο χρόνο σας, πόσο μάλλον ούτε ένα ευρώ από την τσέπη σας, καθώς η τιμή του έχει πέσει κατακόρυφα μέσα σε ένα εξάμηνο, μόλις στα 15€.

Παύλος Τουρνάς (blackgizmo)

Καλύτερο game της χρονιάς: Dark Souls (From Software)
Κατά την άποψή μου, το καλύτερο game της χρονιάς είναι το "Prepare to die" Dark Souls ή αλλιώς ο πνευματικός διάδοχος του Demon's Souls. Η επιτυχία του πρώτου μέρους, έκανε την Namco να σκεφτεί πολύ πιο σοβαρά το release του sequel, κυκλοφορώντας το πολύ σύντομα στην ευρωπαϊκή αγορά και μάλιστα όχι μόνο σε PS3 αλλά και σε Xbox 360. Το Dark Souls είναι σοβαρό, θεοσκότεινο, με ατμόσφαιρα που σας καθηλώνει και φυσικά με πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας! Το gameplay του είναι στιβαρό και ο χειρισμός προσφέρεται για σεμινάριο, αλλά ταυτόχρονα απευθύνεται σε λίγους. Κάθε φορά που θα εξοντώνετε έναν δαίμονα, θα νιώθετε τρομερή ένταση και ταυτόχρονα ανακούφιση από τα όσα περάσετε. Το φετινό δημιούργημα της Namco... ξεχωρίζει τους άντρες από τα αγόρια!

Χειρότερο game της χρονιάς: Playstation Move Ape Escape (Japan Studio)
Μία αποτυχημένη απόπειρα της Sony για αναβίωση ενός παλιού καλού franchise, η οποία όμως κατέληξε να είναι η χειρότερη έκδοση της σειράς. Το PS Move Ape Escape πέρασε και δεν ακούμπησε. Πρόκειται για ένα αδιάφορο rail-shooter, που αποτυγχάνει πλήρως να συγκινήσει. Η δράση του είναι επαναλαμβανόμενη και τα γραφικά -αν και συμπαθητικά- σίγουρα δεν θα σας θαμπώσουν .Το πάντρεμα του κλασικού Ape Escape με τους on-rail μηχανισμούς του PlayStation Move, απλά δεν υλοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Άλλωστε, το να πιάνεις πιθήκους με ένα virtual δίχτυ κουνώντας τα χέρια, καταντάει γρήγορα από διασκέδαση σε βαρετή επανάληψη.


Game της χρονιάς: The Elder Scrolls V: Skyrim
Ήταν ένας από τους πολυαναμενόμενους τίτλους του 2011 και κέρδισε τις υψηλότερες βαθμολογίες στα φετινά reviews. Μετά το Oblivion, το νέο επεισόδιο της σειράς The Elder Scrolls δικαίωσε απόλυτα το όνομά του. Η σχεδόν απόλυτα. Όσο άρτια κι αν ήταν η παρουσίαση, το σύστημα μάχης και οι κορυφαίες ερμηνείες των ηθοποιών, άλλο τόσο απογοήτευσε το inventory, η απόδοση του παιχνιδιού στο PS3 και τα bugs, τα οποία έδωσαν ξανά ένα δυναμικό παρόν. Αν τα τελευταία δεν υπήρχαν, τότε το επίτευγμα της Bethesda θα έπαιρνε 10 με τόνο, αλλά δυστυχώς, ειδικά στο gaming, κανείς δεν είναι τέλειος.

Το Skyrim κατάφερε επιτυχώς να μας βυθίσει σε ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο, αυτό του ήρωα γεννημένου με ψυχή δράκου. Οι μάχες με τους δράκους είναι οι καλύτερες που έχουμε δει σε οποιοδήποτε video game μέχρι σήμερα, ενώ τα ατελείωτα quests δικαιώνουν απόλυτα μέχρι και το τελευταίο ευρώ που θα ξοδέψετε για την αγορά του συγκεκριμένου παιχνιδιού, καθώς σας βάζουν στη διαδικασία να εξερευνήσετε ολόκληρο τον χάρτη, να αυξήσετε το επίπεδο δυσκολίας και να ζήσετε την απόλυτη πρόκληση.

[youtube:1xjy23jr][/youtube:1xjy23jr]

Απολογισμός
Αν ο χρονιές ήταν levels κάποιου παιχνιδιού, τότε το 2011 σίγουρα θα ήταν ένα από αυτά που για να το περάσουμε θα χρειαζόταν να συμβουλευτούμε ένα καλό walkthrough. Τα πράγματα έγιναν αρκετά δύσκολα για όλους μας φέτος, και ευτυχώς φτάνουμε επιτέλους στο checkpoint που σημαίνει το τέλος της περίεργης αυτής χρονιάς. Ως gamers όμως που σεβόμαστε τον εαυτό μας, δεν απογοητευόμαστε, κάνουμε ένα καλό save, και συνεχίζουμε με κουράγιο για να «βγάλουμε» και το 2012!

Ο καλύτερος λοιπόν τρόπος για να πορευτείς στο μέλλον είναι να κρατήσεις τα καλά και να ξεφορτωθείς τα κακά. Σε όλους τους τομείς της ζωής. Έτσι και στα games, υπήρξαν και φέτος τίτλοι που μας καθήλωσαν και μας έκαναν να «λιώσουμε» με τις ώρες, αλλά και games που καλό θα ήταν να σβήσουμε για να μη μας τρώνε χώρο στο σκληρό (ή στην θήκη του DVD εάν μιλάμε για κονσόλες!). Με βάση την γενικότερη αίσθηση που αποκομίσαμε, αυτές ήταν οι επιλογές μας για τα καλύτερα και τα χειρότερα. Αναμένουμε τις δικές σας απόψεις, με σχόλια στο τέλος του άρθρου.

Πολυ χαντακωμα εφαγε ο Δουκας.Δεν ειχα βεβαια την ευκαιρια να το παιξω αλλα με καποια κλεφτες ματιες σε gameplay vids καταλαβα γιατι τετοια απογοητευση.Το καλυτερο για μενα φετος που εχω την χαρα να το εχω στο ραφι και να λεω "κοιταξτε τι παιχνιδαρα εχω" ειναι το Deus Ex:Human Revolution.Φοβερη πλοκη,αψογη χρηση του stealth που το φτανει στα ακρα,ποικιλια επιλογων στους διαλογους που οδηγουν σε διαφορετικα αποτελεσματα,αγωνια,αρκετα μεγαλη διαρκεια κτλπ.Βεβαια σιγουρα αν ειχα το Skyrim πιστευω πως θα ελεγα εκεινο αλλα οκ...Ηταν μια πολυ ωραια gaming χρονια με δυνατους τιτλους,αν και φυγαν αρκετα λεφτα απο τις τσεπες μας,οποτε το '12 ελπιζω να ειναι λιγο πιο χαλαρο γιατι με βλεπω να πουλαω χαρτομαντηλα στην Ιερα Οδο για να παρω κανα παιχνιδι .Με το καλο ομως να μας μπει το 2012!