Racing games: Με τιμονιέρα ή χωρίς;

Όταν τα gamepads δεν είναι αρκετά...

Είτε μιλάμε για arcade τίτλους, όπως το Sega Rally, είτε για simulation τύπου Gran Turismo και Forza, τα παιχνίδια racing έχουν στο πλευρό τους ένα μεγάλο κοινό από φανατικούς θαυμαστές. Σε μια εποχή όπου τα περισσότερα games απαιτούν ολοένα και περισσότερα πλήκτρα στο χειρισμό τους, τα ραλάκια μένουν πιστά στην συνταγή τους προκαλώντας την ίδια ακριβώς ηδονή όπως και στο παρελθόν.

Οι αλλαγές που έχει υποστεί το gameplay τους είναι ελάχιστες και έχουν να κάνουν κυρίως με την εξυπηρέτηση των παικτών που ασχολούνται μαζί τους. Ο κλασικός σταυρός έχει δώσει την θέση του στον αναλογικό μοχλό, προσφέροντας πολλές ακόμα κατευθύνσεις, ενώ τα πλήκτρα για γκάζι και φρένο έχουν αντικατασταθεί (στις περισσότερες περιπτώσεις) από τις πίσω σκανδάλες του gamepad.



Αυτό δεν σημαίνει ότι η οδήγηση είναι εύκολη υπόθεση. Καλά, δεν είπαμε ότι χρειάζεται να γνωρίζουμε τα σήματα του ΚΟΚ για να θριαμβεύσουμε σε ένα video game, αλλά όπως και να ‘χει, χρειάζονται κάποια skills για να πάρουμε την καρό σημαία. Όταν με το καλό φτάσουμε σε ένα σημείο που τα gamepads δεν είναι αρκετά, τότε είμαστε έτοιμοι να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, δηλαδή στην οδήγηση με τιμονιέρα.

Στους περισσότερους από εμάς, η πρώτη επαφή με το τιμόνι έγινε σε coin-op cabinets με arcade ραλάκια τύπου Daytona USA, όπου ζητούσαμε (ή κλέβαμε) κέρματα από την μαμά και τον μπαμπά για να πάμε να λιώσουμε και να κάνουμε πλούσιο τον καταστηματάρχη. Μερικοί που ήμασταν πιο τυχεροί, αποκτήσαμε τιμονιέρα για την κονσόλα μας στο σπίτι, με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά. Θυμάμαι είχα δώσει όλα τα λεφτά που είχα βγάλει από τα κάλαντα, συν ότι είχαν τσοντάρει θείοι, θείες και λοιποί συγγενείς για να αγοράσω την τιμονιέρα του Sega Saturn. Παλιές καλές εποχές...



Τώρα οι καιροί έχουν αλλάξει και τα πάντα μοιάζουν να είναι πιο προσιτά στο κοινό. Κάθε κονσόλα συνοδεύεται από τρεις-τέσσερις τιμονιέρες διαφόρων εταιριών, όπου η καθεμιά προσπαθεί να καλύψει τα ελαττώματα των υπολοίπων. Η Logitech φαίνεται να έχει πιάσει το νόημα, με τα τιμόνια G27 και G25 να βρίσκονται στην κορυφή των επιδόσεων. Μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι η συμβατότητα με PC και PS3, καθώς και η άνεση που προσφέρουν. Μεγάλο τους μειονέκτημα, η τσουχτερή τιμή τους που ξεπερνά τα 200 ευρώ.

Φυσικά υπάρχουν και οι πιο οικονομικές τιμονιέρες, όπως αυτές των Thrustmaster, Mad Catz, Logic 3, Trust, Conig, Saitek, SpeedLink, αλλά και της Microsoft. Η τελευταία έχει κυκλοφορήσει δύο ασύρματα τιμόνια, ένα επιτραπέζιο και ένα για πιο light καταστάσεις, σε αρκετά λογικές τιμές. Ορισμένα τιμόνια συνοδεύονται από πετάλια, ενώ κάποια άλλα περιέχουν και λεβιέ ταχυτήτων για ακόμη περισσότερη εξομοίωση.

Ναι μεν, αλλά
Όπως και τα περισσότερα όργανα γυμναστικής που έχουμε στο σπίτι, έτσι και οι τιμονιέρες, πολλές φορές καταντάνε να γίνονται...καλόγεροι για να κρεμάμε πάνω τους ρούχα. Αυτό συμβαίνει γιατί το στήσιμό τους είναι αρκετά χρονοβόρο και κουραστικό, ενώ δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα υπόλοιπα games που παίζουμε. Εκτός κι αν εσείς μπορείτε να παίξετε Fifa με το τιμόνι, οπότε πάω πάσο.



Για να πούμε όμως και την αλήθεια, αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα περιφερειακά των κονσολών, είτε αυτά λέγονται κιθάρες, είτε Kinect. Αργά ή γρήγορα, ο μέσος gamer βαριέται πολύ εύκολα και ξενερώνει, με αποτέλεσμα να αναζητάει νέους τρόπους ευχαρίστησης, ξεχνώντας ότι έδωσε μια περιουσία γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Είμαστε θύματα του υπερκαταναλωτισμού κι αυτό δεν αλλάζει.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σπάνια ένα περιφερειακό θα μας ανταμείψει για ολόκληρο το ποσό που καταβάλαμε και το πιο πιθανό είναι ότι λίγες μέρες μετά την αγορά θα κείτεται σκονισμένο κάτω από το κρεβάτι μας, περιμένοντας πότε θα το ξαναθυμηθούμε. Αυτό μου θύμισε λίγο από το Toy Story. Κλαψ...

οταν πηγαίνεις σε αγορά ενός περιφεριακού με >200ευρώ το κάνεις μόνο αν η κύρια κατηγορία gaming είναι αυτή.