Video Games και Λογοκρισία

Από την αρχή των βιντεοπαιχνιδιών οι κυβερνήσεις επηρέασαν με πολλούς τρόπους την βιομηχανία. Η πιο κοινή τακτική τους είναι η λογοκρισία με την δικαιολογία της προστασίας του κοινού από σκηνές βίας και φρίκης ή την προστασία των ανηλίκω από ακατάλληλες σκηνές. Ας δούμε όμως μερικά παραδείγματα λογοκρισίας στην βιομηχανία παιχνιδιών.

Οι περισσότερες Δυτικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, λογοκρίνουν παιχνίδια που απεικονίζουν υπερβολική βία, φρίκη ή σεξ. Τα πιο αξιοσημείωτα παραδείγματα είναι το Manhunt, το Carmaggedon και το Postal. Και τα 3 παιχνίδια είχαν σκηνές ακατάλληλες, συμπεριλάμβαναν σκηνές αποκεφαλισμού, ακρωτηριασμού ανθρώπων και πολύ αίμα. Το Carmaggedon υπέστη τροποποιήσεις, αντικατέστησαν τους ανθρώπους με ζόμπι. Στην Γερμανία οποιαδήποτε αναφορά στους Ναζί, στον Χίτλερ και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο λογοκρίνεται, όπως τα παιχνίδια Wolfenstein και το Commandos: Behind Enemy Lines. Οι σβάστικες και τα πορτρέτα του Χίτλερ αφαιρούνται από πολλά παιχνίδια. Όμως, οι απαγορεύσεις αυτές ισχύουν για 10 χρόνια, και κάποια από αυτά τα παιχνίδια είναι νόμιμα τώρα στην Γερμανία, αλογόκριτα. Στην Δανία πολλά παιχνίδια που έχουν αναφορές σε energy drinks είναι απαγορευμένα, όπως το MMA.

Στις ΗΠΑ, ένα αστείο παιχνίδι με σεξουαλικές αναφορές, ονόματι "The Guy Game" λογοκρίθηκε γιατί ένα από τα μοντέλα που συμμετείχε στην παραγωγή του, κατέθεσε σε δικαστήριο ότι ήταν ανήλικη κατά την διάρκεια της παραγωγής. 

Στην Ασία τα πράγματα είναι αρκετά περίπλοκα.

Για αρχή, στην Ιαπωνία είναι δύσκολο να λογοκριθεί κάτι. Όμως, παιχνίδια που έχουν αναφορές σε πυρηνικές καταστροφές, όπως το Falloyt 3, έχουν τροποποιηθεί. Το όπλο "FatMan" άλλαξε την ονομασία του σε "NukaLauncher" επειδή το όνομα του είναι αναφορά στην βόμβα που έπεσε στο Ναγκασάκι.

Στην Νότια Κορέα, απαγορεύτηκαν παιχνίδια που έχουν να κάνουν με την διαμάχη Βόρειας - Νότιας Κορέας, όπως το Mercenaries, το Homefront και το Tom Clancy’s Splinter Cell: Chaos Theory.

Στον αραβικό κόσμο όλα τα παιχνίδια που απεικονίζουν βία, σεξ, γύμνια, το Κοράνι και τον Θεό έχουν λογοκριθεί. Οπότε ξεχάστε Battlefield, Call of Duty, Grand Theft Auto, Strategy, ακόμη και το FIFA. Σε μια έκδοση του FIFA, υπήρχε επιλογή να χρησιμοποιήσεις ως μπάλα, τις σημαίες των χωρών. Η Σαουδική Αραβία διαμαρτυρήθηκε για την χρήση της δικής σημαίας, γιατί η σημαία της περιέχει την λέξη "Θεός" και είναι βλασφημία να κλωτσάς το όνομα του Θεού. Ένα μήνα μετά αυτό άλλαξε και στις χώρες αυτές η επιλογή καταργήθηκε. Τέλος τα παιχνίδια "God of War" απαγορεύτηκαν γιατί... περιέχουν στον τίτλο την λέξη "God". 

Στο Ιράν το Battlefield 3 απαγορεύτηκε γιατί περιέχει έντονες σκηνές μάχης μια φανταστικής εισβολής των Αμερικανών στην Τεχεράνη.

Στην Κίνα απαγορεύτηκε το παιχνίδι Command and Conquer: Generals γιατί "απεικόνιζε σκηνές καταστροφής της χώρας" και "διαστρέβλωνε την εικόνα της χώρας και του στρατού της". Αν και η Κίνα εδώ που τα λέμε στο παιχνίδι είναι ο καλός της υπόθεσης (και προσωπικά αγαπημένη επιλογή για το παιχνίδι).

Οι χώρες της Ινδοκίνας, όπως η Σιγκαπούρη, η Ταιλάνδη και η Μαλαισία απαγορεύουν παιχνίδια με σκηνές σεξ, παιδοφιλίας και ομοφυλοφιλίας, όπως τα Hentai Games, ακόμη και το Mass Effect, λόγω μιας "λεσβιακής σκηνής" μεταξύ ενός ανθρώπου και ενός εξωγήινου. Η συγκεκριμένη απαγόρευση όμως άρθηκε αργότερα.

Στην Λατινική Αμερική παιχνίδια λογοκρίνονται ή απαγορεύονται επειδή έχουν αναφορές σε ναρκωτικά και βία. Το Counter Strike απαγορεύτηκε στην Βραζιλία γιατί περιέχει μια πίστα που απεικονίζει μια φαβέλα. Το Grand Theft Auto απαγορεύτηκε γιατί είχε μουσική ενός Βραζιλιάνου συνθέτη χωρίς την άδεια του (ή την άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού προφανώς).

Γενικά, οι κυβερνήσεις έχουν ασχοληθεί πολύ με τα βιντεοπαιχνίδια, ίσως περισσότερο από ότι πρέπει. Και το κακό είναι ότι ταινίες με ίδιο πόσο ή περισσότερη βία, φρίκη και σεξ έχουν κυκλοφορήσει. Αυτό βέβαια οφείλεται σε 2 πεποιθήσεις, η μια τουλάχιστον είναι λάθος 100%. Ότι τα βιντεοπαιχνίδια πρώτον απευθύνονται σε νεαρές ηλικίες, και ότι η αλληλεπίδραση του παίκτη με το παιχνίδι είναι σαφώς μεγαλύτερη από αυτήν του θεατή και της ταινίας. Όπως και να χει, πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αφήσουν την κρίση στους πολίτες, γιατί με αυτήν την τακτική χάνουμε (ευτυχώς στην Ελλάδα όχι και τόσο) ευκαιρίες να παίξουμε κάποια καλά παιχνίδια. 

Είναι η εκπαίδευση, η ανατροφή και ο αυτοέλεγχος αυτός που θα μας κάνει να αποφύγουμε κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις, και όχι η απαγόρευση κάποιων μέσων. Γιατί και το απαγορευμένο έχει κι αυτό την γλύκα του. Και επίσης πριν το 1970 υπήρχαν φόνοι, καταχρήσεις και εγκλήματα. Δεν είναι αποτέλεσμα και δεν υποκινούνται από τα βιντεοπαιχνίδια.