Grey Goo: Part 4 Gameplay Experience

Τελικά το καθιέρωσα να το βγάζω Τετάρτη - Σάββατο, οπότε θα το κρατήσω έτσι! Επειδή

δεν θέλω να κουράζω με πολλά μονότονα στατιστικά, είπα να διακόψω λίγο την παρουσίαση των Factions, και να μιλήσω λίγο πάλι για το Gameplay. Στην τελική, αυτό είναι που μετράει σε ένα παιχνίδι.

Οι περισσότερες φορές που ξεκίνησα να παίξω ένα νέου τύπου παιχνίδι στρατηγικής, κατέληγε στο να το παρατήσω. Κι αυτό διότι οι πολλές παράμετροι που είχες να αντιμετωπίσεις ήταν υπεραρκετές για μένα. Δεν είχα και δεν ήθελα να διαθέσω χρόνο στο να μάθω να παίζω ένα παιχνίδι. Ήθελα απλά να ΠΑΙΞΩ. 

Όταν είδα τα δοκιμαστικά παιχνίδια στην Ε3 σκέφτηκα ότι αυτό το παιχνίδι είναι κατασκευασμένο για μένα. Κι αυτό γιατί οι σχεδιαστές του στην Petroglyph έχουν την ίδια φιλοσοφία με μένα. Δεν είναι τυχαίο καθώς ουσιαστικά μεγάλωσα παίζοντας τα παιχνίδια τους. Είναι μια αμφίδρομη σχέση, το να σχεδιάζουν κάτι το οποίο μου αρέσει, και να καταλήγει το θέμα στο να σχεδιάζουν κάτι για να μου αρέσει. Και δεν είμαι ο μόνος, έχω την εντύπωση.

Ουσιαστικά, απέβαλαν όλα αυτά τα υπερβολικά στοιχεία που κατακλύζουν τα μοντέρνα RTS, κρατώντας τα βασικά. Σήμερα, τα περισσότερα παιχνίδια απαιτούν να κρατάς στατιστικά (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) παρά να σου προσφέρουν κάτι άμεσο και διασκεδαστικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το παιχνίδι είναι μια απλή αντιγραφή 90s αισθητικής. Όλοι οι gamers, ακόμη κι εγώ, έχουμε εξελιχθεί και θέλουμε κάτι παραπάνω σίγουρα.

Η λύση σε αυτό το παζλ ήταν πολύ απλή. Σαν να κοιτάς την δομή ενός κρεμμυδιού. Το παιχνίδι εξελίσσεται σε στρώματα, και πάντα πρέπει να σκέφτεσαι το παρακάτω.

Η αρχή κλασσική, στήνεις την αρχική βάση και αναζητάς μια πηγή εισοδήματος (Catalyst). Αργότερα, όταν έχεις τα απαραίτητα υλικά, αρχίζεις και ψάχνεις τρόπους άμυνας. Το ανάγλυφο της περιοχής σε ωθεί να εξαπλωθείς, ώστε να δώσεις ενέργεια προς κατευθύνσεις πιθανές για τον εχθρό να επιτεθεί. Μόλις θεωρήσεις ότι η άμυνα σου είναι σωστή, πρέπει να αναπτύξεις στρατό. 

Μετά τις πρώτες μονάδες όμως, η πηγή Catalyst αρχίζει να στερεύει. Τι κάνεις; Πρέπει να ψάξεις αλλού. Κοιτώντας λίγο πιο μακριά από την βάση σου βρίσκεις νέα πηγή. Αναπόφευκτα, πρέπει να επεκταθείς. Αρχίζοντας να χτίζεις τα κτίρια που θα βοηθήσουν να αποκτήσεις περισσότερο Catalyst, δέχεσαι την πρώτη επίθεση από μια μικρή ομάδα του εχθρού. Και εδώ είναι το μυστικό.

Το πρότυπο AI προσαρμόζεται. Δεν είναι στάσιμο. Βλέποντας ότι αντιμετωπίζεις και εξουδετερώνεις την ελάχιστη απειλή, αρχίζει να ψάχνει την βάση σου. Είσαι σίγουρος ότι θα μπορέσεις να αμυνθείς;

Σε λίγα λεπτά λαμβάνεις μηνύματα ότι η βάση δέχεται επίθεση. Η αναγνώριση έχει ξεκινήσει. Μια ελαφρώς μεγαλύτερη δύναμη του εχθρού επιτίθεται στις άμυνες σου. Έχεις τους πόρους να αναπτύξεις μεγαλύτερες μονάδες; Να επισκευάσεις τα κτίρια σου;

Η επίθεση ήταν δαπανηρή και το Catalyst που σου απομένει είναι αρκετό για να χτίσεις κάποια τείχη. Πίσω από τα τείχη οι μονάδες σου μπορούν να επιτεθούν, ο εχθρός όμως δεν μπορεί, πρέπει να τα καταστρέψει πρώτα. Όμως το Catalyst δεν είναι αρκετό για πλήρη περίμετρο και αφήνεις κάποια κενά. Μέσα στην ένταση της μάχης έχεις αφήσει την εξέλιξη των μονάδων και προσπαθείς να αμυνθείς με ποσότητα και όχι ποιότητα.

Όλο αυτό το διάστημα ο εχθρός σε κρατάει απασχολημένο και έχει επεκταθεί. Το εισόδημα του αποφέρει μια μεγάλη δύναμη η οποία βρίσκεται μπροστά στην πύλη της βάσης σου.  Το τέλος είναι κοντά. Δυστυχώς σε μερικά λεπτά δεν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο. Έχασες.

Τι έκανες λάθος; Ποιο ήταν αυτό που σε έκανε να φτάσεις στο σημείο να τα χάσεις όλα; Την επόμενη φορά τι θα ήταν αυτό που θα άλλαζες στην στρατηγική σου ώστε να νικήσεις; και είσαι τόσο σίγουρος ότι θα πετύχει; ή μήπως το ΑΙ θα σε προλάβει και πάλι;