Σε διάφορα tests που γίνονται παγκοσμίως κατά περιόδους, οι άνθρωποι απαντούν ποικιλοτρόπως σχετικά με την υπερφυσική δύναμη που θα ήθελαν να κατέχουν. Είναι ένα θέμα που πάντα εξιτάρει καθώς ο καθένας ομολογεί μια κρυφή του επιθυμία. Οι αναμενόμενες απαντήσεις είναι και οι συνηθέστερες. Οι περισσότεροι επιλέγουν την αθανασία, άλλοι την ικανότητα να πετούν, να γίνονται αόρατοι, να ελέγχουν το χρόνο, και κάποιοι, πάλι, να μπορούν -τουλάχιστον- να διαβάζουν τη σκέψη του άλλου. Οι τελευταίοι είναι σίγουρο ότι θα το ξανασκεφτούν και θα προσέχουν πολύ τι εύχονται στο εξής, εφόσον δοκιμάσουν την ανατριχιαστική εμπειρία που προσφέρει το Alan Wake, το οποίο καθηλώνει από την πρώτη στιγμή έως την τελευταία.
Γιατί, αλήθεια, ποιος ξέρει τι κρύβει βαθιά μέσα του ο ανθρώπινος νους; Ποιοι μύχιοι φόβοι μπορεί να υποβόσκουν και να στοιχειώνουν το μυαλό βυθίζοντας το ον σε μια απύθμενη άβυσσο και μετατρέποντας το ανύπαρκτο σε υπαρκτό; Τι μπορεί να συμβεί όταν ο μεγαλύτερος τρόμος κάποιου δύναται να τροφοδοτηθεί με τη δύναμη της σκέψης του και να αποκτήσει υπόσταση, απειλώντας όχι μόνο το συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά και τους πέριξ αυτού; Ποιοι προσωπικοί εφιάλτες μπορούν να δώσουν ζωή στο σκοτάδι και να το μετατρέψουν στη μεγαλύτερη απειλή; Και ποια μπορεί να είναι η άμυνα του ανδρός απέναντι σ’ αυτό; Παραφράζοντας το ρητό που είπε κάποιος, θα μπορούσε να απαντήσει λέγοντας ότι «η λύτρωση μπορεί να βρεθεί ακόμη και μέσα στο πιο πηχτό σκοτάδι, αρκεί κάποιος να θυμηθεί να ανάψει το φως»!
Κι έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Το βασικότερο όπλο του Alan δεν είναι παρά ένας φακός, χωρίς τον οποίο δεν κάνει σχεδόν ούτε βήμα! Ο ήρωας είναι ένας συγγραφέας με πολλά best seller στο παλμαρέ του, η έμπνευση του οποίου, όμως, μοιάζει να έχει στερέψει τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι σαν έναν ακρωτηριασμένο καλλιτέχνη, ανήμπορος να καθίσει και πάλι στη γραφομηχανή του και να γεμίσει τις εκτυφλωτικά λευκές σελίδες μπροστά του. Μαζί με τη σύζυγό του, Alice, αποφασίζουν να πάνε ολιγοήμερες διακοπές στην ορεινή κωμόπολη Bright Falls της πολιτείας της Ουάσιγκτον, προκειμένου να ξεκουραστούν και να μπορέσει ο ίδιος να ηρεμήσει. Πώς, όμως, μπορείς να αφήσεις πίσω τους εφιάλτες σου; Αυτοί θα έρθουν μαζί και σταδιακά θα αρχίσουν να αποκτούν σάρκα και οστά, ενώ ο Alan προσπαθεί να σώσει την εξαφανισμένη Alice –με τη βοήθεια του φίλου και manager του, Barry- και να αποκαταστήσει τη μνήμη του έχοντας ένα τεράστιο κενό μίας εβδομάδας. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να ξετυλίξει το παζλ και να θέσει ένα τέλος στα πάντα.
Οτιδήποτε περισσότερο ειπωθεί γύρω από την υπόθεση, κινδυνεύει να χαλάσει τη μαγεία. Μόνο σε τίτλους μπορεί να πει κάποιος ότι πρόκειται για μια πληρέστατη ιστορία, με ένα εξαιρετικό, πολύ ενδιαφέρον σενάριο το οποίο ξετυλίγεται υποδειγματικά στα έξι μεγάλα επεισόδια του παιχνιδιού. Το ονοματεπώνυμο του πρωταγωνιστή, Alan Wake, ονοματοδοτεί και τον τίτλο, μια εντυπωσιακή δημιουργία που δίνει το δικό της ξεχωριστό τόνο στην έννοια των survival horror games. Για την ακρίβεια, πρόκειται κατά βάση για ένα ψυχολογικό θρίλερ -μπορεί εύλογα κάποιος να εντοπίσει έμμεση χιτσκοκική αναφορά- και λιγότερο για ένα horror story. Κι αυτό γιατί στόχος δεν είναι να τρομοκρατηθεί ο gamer με υπερβολές του τύπου «διαμελισμοί, τέρατα, αναίτιες splatterιές, βασανιστήρια» ή οτιδήποτε παρεμφερές. Το Alan Wake θέλει να παίξει με το μυαλό αυτού ασχοληθεί μαζί του, να κάνει τους εφιάλτες του ήρωα κτήμα του καθενός και να τον εισάγει σ’ έναν κόσμο σκοτεινό, αβέβαιο, όπου ο κίνδυνος μπορεί να παραμονεύει ανά πάσα στιγμή, ακόμη κι αν κάποιες φορές αποδειχθεί ότι και μόνο ο φόβος είναι αρκετός.
Εχθρός δεν είναι άλλος από τις ίδιες τις σκοτεινές σκέψεις του πρωταγωνιστή, μιας δικής του ιστορίας, κομμάτια της οποίας (manuscripts) συγκεντρώνει σε όλη τη διάρκειά της. Άνδρες με τσεκούρια, πριόνια, αλυσοπρίονα, δρεπάνια και άλλα αντίστοιχα όπλα, που επιτίθενται κυρίως σε ομάδες και μοναδικός σκοπός τους είναι να σκοτώσουν τον Alan. Κι αν οι ίδιοι δεν είναι παρά αποκυήματα της φαντασίας του, οι επιθέσεις τους είναι απολύτως πραγματικές. Και για να νικήσεις το σκοτάδι, ένας τρόπος υπάρχει, το φως! Με το φακό του ανά χείρας και σημαδεύοντάς τους, ο ήρωας καλείται σε πρώτο χρόνο να διώξει από τους εχθρούς του το σκότος που τους περιβάλλει, ούτως ώστε να τους περάσει από τη σφαίρα του φανταστικού σ’ αυτήν του… μη πραγματικού και να έχει έτσι τη δυνατότητα να τους «καθαρίσει» πυροβολώντας τους. Πρόκειται για μια πολύ πρωτότυπη ιδέα, η οποία υλοποιείται άψογα μέσα στο παιχνίδι.
Στην αρχή των κεφαλαίων ο Alan συνήθως ξεκινά με ελάχιστα εφόδια, όμως στην πορεία μπορεί να συγκεντρώσει αρκετά, ιδίως αν ξεφύγει προς ώρας από το κεντρικό μονοπάτι και ανακαλύψει σεντούκια με πολεμοφόδια σε άλλα σημεία, ενός γραμμικού παιχνιδιού σε γενικές… γραμμές. Πρώτο όπλο είναι ένα revolver, ενώ στην πορεία προστίθενται shotguns, rifles, ένα θαυματουργό flare gun, ιδανικές χειροβομβίδες κρότου – λάμψης (flashbangs), φωτοβολίδες και φυσικά… πιο ισχυροί φακοί! Το Alan Wake είναι το παιχνίδι στο οποίο πρώτα ψάχνεις για… φως και μπαταρίες Energizer (χορηγός του game) για το φακό και μετά για όπλα και σφαίρες. Αν είσαι αρκετά γρήγορος και ευέλικτος, ίσως προλάβεις να βρεθείς κάτω από την κολόνα με τη λάμπα που βρίσκεται 50 μέτρα μπροστά, κι έτσι οι εχθροί σου να εξαφανιστούν. Για να το πετύχεις αυτό θα χρειαστεί σίγουρα να παίξεις και άμυνα με το φακό στραμμένο προς τα… δημιουργήματά σου! Γενικότερα, τα πολεμοφόδια μόνο στην αρχή του παιχνιδιού ίσως αποδειχθούν ελάχιστα σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ προς το τέλος των επεισοδίων και μέσα από χρηστή διαχείριση θα έλεγε κανείς ότι σχεδόν αφθονούν.
Το παιχνίδι δεν είναι κλειστοφοβικό. Κατ’ ουσίαν εκτυλίσσεται σε ανοιχτούς χώρους, όπως τα δάση, οι πλαγιές και τα χωράφια της ευρύτερης περιοχής του Bright Falls, και μόνο ένα μικρό ποσοστό, το οποίο δεν υπερβαίνει το 20%, σχετίζεται με τα κτίσματα στα οποία θα βρεθεί ο Alan. Επιπροσθέτως, υπάρχει ικανό quiet time το οποίο λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της μέρας, δίνοντας στο gamer τη δυνατότητα να ξεκουραστεί από τη δράση και να επικεντρωθεί περισσότερο στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ιστορίας. Πολύ σημαντική είναι επίσης η συλλογή των manuscripts, περί των οποίων έγινε λόγος νωρίτερα, καθώς αποτελούν κάτι πολύ περισσότερο από απλά collectables. Δίνουν πληροφορίες για την υπόθεση ως κομμάτια της αφήγησης και πολλές φορές προϊδεάζουν για το τι θα επακολουθήσει.
Το Alan Wake είναι ένας άκρως ατμοσφαιρικός τίτλος, που τυλίγει τον καθένα στο ζοφερό κόσμο του από την πρώτη στιγμή, με πολύ όμορφα γραφικά και άψογο φωτισμό στο σύνολό του. Το παιχνίδισμα του φακού και η διάθλαση του φωτός κλέβουν την παράσταση, ενώ σε πολύ υψηλά επίπεδα κυμαίνεται ο ήχος του παιχνιδιού, με απόκοσμα, ανατριχιαστικά εφέ και υποβλητική μουσική, η οποία παίρνει ακόμη περισσότερους πόντους από τα πολύ ωραία τραγούδια που πλαισιώνουν το game. Το voice acting είναι εξαιρετικό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, απολύτως πειστικό και προσεγμένο, με αιχμή του δόρατος βεβαίως τον πρωταγωνιστή (Matthew Porretta), παρά το γεγονός ότι αρκετοί ηθοποιοί δίνουν τις φωνές τους για περισσότερους από έναν χαρακτήρες, κάτι που όμως δε γίνεται αντιληπτό. Τα cinematics θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο προσεγμένα, πάντως τα πανοραμικά πλάνα της περιοχής είναι χάρμα οφθαλμών. Μάλιστα, στο menu του παιχνιδιού δίνεται η δυνατότητα στο τέλος να δει ο καθένας όποιο cinematic επιθυμεί και να ακούσει όλα τα κομμάτια του soundtrack.
Ομολογώ ότι απόλαυσα το παιχνίδι σε μέγιστο βαθμό πραγματοποιώντας το πρώτο μου playthrough στο Nightmare επίπεδο δυσκολίας, το οποίο όμως ξεκλειδώνει άμεσα μόνο με cheatιά*. Σ’ αυτό απαιτείται μεγαλύτερος χρόνος προκειμένου ο φακός να νικήσει το σκοτάδι που προστατεύει τους αντιπάλους πριν τα όπλα αναλάβουν δράση -που επίσης χρειάζονται περισσότερες σφαίρες, χρόνος ο οποίος ποικίλει ανάλογα με τον… όγκο τους. Άλλωστε οι εχθροί δεν περιορίζονται σε ανθρωποειδή, αλλά περιλαμβάνουν ακόμη άψυχα αντικείμενα και φονικά τετράτροχα… Στις 14,5 ώρες περίπου που χρειάστηκαν για να δω τους τίτλους τέλους (93/106 manuscripts), είχα την ευκαιρία να ζήσω τους εφιάλτες του Alan Wake σε όλο τους το ανατριχιαστικό μεγαλείο! Ένα εξαίσιο ψυχολογικό θρίλερ, μάλλον soft horror game, σε μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, φανταστικό σενάριο και με βασική αναφορά τη γραφομηχανή και το συγγραφικό δαιμόνιο -κυριολεκτικά- του συγγραφέα. Μια ιστορία η οποία πρέπει να έχει και συνέχεια κάποια στιγμή, όπως τονίζεται κατηγορηματικά στο τέλος των credits του παιχνιδιού. Το Alan Wake ενδείκνυται για όσους θέλουν ένταση, δράση, αγωνία, τακτική στη διαχείριση πόρων, πρωτότυπη προσέγγιση θεματολογία και έναν ολοκληρωμένο τίτλο στη συλλογή τους.
* Μπορείτε να ξεκλειδώσετε άμεσα το Nightmare difficulty level με δύο τρόπους:
1. Δεξί κλικ στο Alan Wake στο Steam library/Properties/Set launch properties και προσθέτετε «-developermenu», χωρίς τα εισαγωγικά.
2. Δεξί κλικ και Ιδιότητες στη Συντόμευση της Επιφάνειας Εργασίας και στη συνέχεια στον Προορισμό (Target) προσθέτετε στο υπάρχον όνομα « -developermenu», με το κενό, χωρίς τα εισαγωγικά.