Ένα topic που έψαξα αλλά δεν βρήκα στο Forum. Μου ήρθε η ιδέα να το ανοίξω με αφορμή το παρακάτω άρθρο.
Θέλω να μείνω μόνος: Αλήθεια ή Δικαιολογία;
«Δεν είμαι σε φάση για σχέση αυτή την περίοδο», «απολαμβάνω τη μοναξιά μου», ή απλώς «γουστάρω με χίλια την παρέα μου».
Φράσεις και παραλλαγές αυτών που όλοι έχουμε πει ή όλοι έχουμε ακούσει.
Η απόρριψη πολλές φορές έρχεται σε συσκευασία ζαχαροπλαστείου.
Μία απ'αυτές είναι και η παραπάνω.
Είναι όμως απόρριψη ή μήπως πίσω απ'αυτό το «θέλω να μείνω μόνος», δεν κρύβεται απολύτως τίποτα περισσότερο;
Ράινα Μελισσηνού και Μαρκήσιος Παπαχώστας, βάζουν τα πράγματα στη θέση τους.
Ράινα Μελισσηνού
Τα παραμύθια που λέμε στα παιδιά για να κοιμηθούν έχουν το γνωστό τέλος. Τα παραμύθια πάλι που λένε οι ενήλικες μεταξύ τους και μένουν άυπνοι τελειώνουν κάπως έτσι «Και δεν έζησαν αυτοί καλά, ούτε εμείς καλύτερα επειδή ο ένας από τους δύο ήθελε να μείνει λίγο μόνος.»
Τη φράση «θέλω να μείνω μόνος/η» τη λέμε ως παυσίπονο σε χωρισμούς και χυλόπιτες. Συνήθως ακολουθεί μια εισαγωγική πρόταση του τύπου «Είσαι φοβερός/η, καταπληκτικός/η, ανεπανάληπτος/η». Υπονοείται πως αυτός που τη λέει, παίρνει επάνω του το φταίξιμο. Συνήθως συνοδεύεται και από μια ψυχολογική δικαιολογία της απόφασης αυτής «έχω μόλις βγει από σχέση, γάμο, οιδιπόδειο σύμπλεγμα, ιψενικό τρίγωνο…».
Όποιο περιτύλιγμα και αν της βάλεις η φράση είναι η ίδια «θέλω να μείνω λίγο μόνος/η». Μια φράση που άλλοι έχουμε πει, άλλοι έχουμε ακούσει και άλλοι -ανεπίδεκτοι μαθήσεως- και δεν την πιστέψαμε όταν την ακούσαμε και την επαναλάβαμε παπαγαλίζοντας και εμείς στην πρώτη δοθείσα ευκαιρία.
Πρώτον, γιατί αυτός που το εκστομιζεί δεν πιστεύει σε καμία περίπτωση ότι αυτό που απορρίπτει εκείνη τη στιγμή είναι υπέροχο. Αντιθέτως πιστεύει ότι είναι κάτι πολύ συνηθισμένο που μπορεί εύκολα να το βρει στην παρακάτω γωνία, οπότε θέλει να συνεχίσει όπως στο τραγούδι: «μόνος προχωράω μόνος ατέλειωτος ο δρόμος ατέλειωτες στροφές». Αν πεινάσει θα σταματήσει στο επόμενο σουβλατζίδικο. Έχει εξάλλου πολλά μαγαζιά ο δρόμος.
Αν όμως πίστευε πως αυτό που του προσφέρεται είναι λατρεμένο, μοναδικό και ανεπανάληπτο θα το έτρωγε ακόμα και αν ήταν θεωρητικά χορτασμένος. Όπως κάνουμε όταν πάμε σε κάποιο γκουρμέ εστιατόριο, στο οποίο μπορεί να έχουμε σκάσει από το φαγητό, αλλά όταν στο τέλος μας κερνάνε το φοβερό γλυκό πέφτουμε με τα μούτρα. Όχι επειδή πεινάμε, αλλά επειδή το θεωρούμε εξαιρετικό και δεν αφήνουμε την ευκαιρία να το γευτούμε να πάει χαμένη. Προφανώς αν μας προσέφεραν μια σοκοφρέτα περιπτέρου, που θα τη βρίσκαμε και αύριο να λέγαμε «Όχι, ευχαριστώ. Μόλις τελείωσα από ένα μεγάλο γεύμα και θέλω να μείνω μόνος… να χωνέψω!»
Δεν καλύφθηκες με το παράδειγμα του φαγητού; Μήπως δεν είναι το ευαίσθητο σημείο σου; Αν είσαι ταξιδιάρα ψυχή, νομίζω πως θα σε καλύψω με το επόμενο παράδειγμα. Επιστρέφεις από ένα μακροχρόνιο ταξίδι. Είσαι γεμάτος από καλές και κακές εμπειρίες. Μπαίνεις στο σπίτι με τις βαλίτσες να ξεκουραστείς και μόλις ανοίγεις την πόρτα βλέπεις ό,τι σου έχουν ρίξει από κάτω ένα εισιτήριο μετά επιστροφής και όλα πληρωμένα για τον προορισμό των ονείρων σου. Μόνο που πρέπει να πακετάρεις και να ξαναφύγεις σε δυο μέρες.
Υπάρχει περίπτωση να χάσεις αυτή την ευκαιρία; Πότε θα αρνηθείς αυτή την πρόταση; Μόνο αν το ταξίδι δεν είναι θελκτικό για σένα και το θεωρείς μια απλή βόλτα στα καμένα βούρλα. Τότε θα πάρεις το προσποιητά στεναχωρημένο σου ύφος και θα πεις στο καμένο βούρλο: «Με τιμά η πρότασή σου, αλλά μόλις επέστρεψα από ένα μακρινό ταξίδι και θέλω να μείνω μόνος μου να… ξεπεράσω το τζετ λαγκ.»
Η αλήθεια πάντα λοιπόν είναι στο ότι δεν θεωρείς υπέροχο αυτό που απορρίπτεις. Αντιθέτως, πιστεύεις ότι τώρα που βγήκες από μια σχέση και έχεις φάει τη χλαπάτσα σου είναι η ευκαιρία να κάνεις μια έρευνα αγοράς. Να ψάξεις για το καλύτερο που κυκλοφορεί. Και είσαι διατεθειμένος να ψάξεις όσο καλύτερα μπορείς, προκειμένου να μην την ξαναπατήσεις. Μόλις όμως το βρεις και το ερωτευθείς δεν θα έχεις καμία δικαιολογία να επικαλεσθείς το timing και άλλες τέτοιες φθηνές δικαιολογίες. Θα πέσεις με τα μούτρα στον πατσά και όσο πιο γρήγορα μπορείς γιατί θα φοβάσαι πως θα βρεθεί κάποιος/α άλλος/η που θα είναι πιο έτοιμος από εσένα.
Οπότε, τώρα που πείστηκες, και για να είσαι εντάξει και με τη συνείδησή σου όταν σου ξαπαρουσιαστεί παρόμοια κατάσταση μην πεις ψέμματα. Μίλησε ξεκάθαρα για τις προθέσεις σου. Πες αν θες και αυτό που λες στις πωλήτριες, όταν φεύγεις από ένα μαγαζί με παπούτσια: «Ευχαριστώ πολύ. Μου άρεσε. Θα ρίξω μια ματιά και αλλού και αν δεν βρω τίποτα καλύτερο μπορεί και να επιστρέψω για να το πάρω».
Αν επιμένεις ακόμα πως στα αλήθεια εσύ θέλεις να μείνεις μόνος, θα σου πω πως σύμφωνα με τις κοινωνιολογικές αναλύσεις το ανθρώπινο ον είναι κατασκευασμένο να ζει σε ζεύγη. Εσύ σε ποιο από τα είδη του ζωικού βασιλείου ανήκεις;
Μαρκήσιος Παπαχώστας
Ο Μαρκήσιος Παπαχώστας απολαμβάνει τη μοναξιά του. Μόνος του έχει γράψει τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής και του έρωτα, μόνος του έχει ετοιμάσει τα σπουδαιότερα του τραγούδια, και γενικότερα, μόνος του το πέρασε και αυτό, με βαρύ τσιγάρο σέρτικο.
Γενικότερα και χωρίς πλάκα, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μόνοι περνάνε καλύτερα.
Υπάρχουν επίσης και οι φάσεις που, και να μην είσαι μοναχικός, την αποζητάς την μοναξιά σου. Θες λιγάκι να κάτσεις κάτω, να τα πεις με τον εαυτό σου και να τα βρείτε. Να αράξεις και να ακούσεις την μουσική που σου αρέσει, να χαζέψεις στο ίντερνετ και να κάνεις πράγματα που δεν μπορείς να τα κάνεις όταν έχεις δίπλα σου έναν άλλον άνθρωπο να σου στέλνει στο FB κάθε τρεις και μια μηνύματα και να τσατίζεται όταν κάνεις πάνω από δέκα λεπτά να απαντήσεις.
Δεν είναι δικαιολογία το να θες να μείνεις μόνος σου. Ανθρώπινη ανάγκη είναι.
Ανάγκη που την έχεις γενικά, πόσο μάλλον όταν έχεις πρόσφατα βγει από κάποια σχέση και θες λίγο να επαναπροσδιορίσεις το ποιος είσαι και το τι σου αρέσει. Ας υποθέσουμε ότι πάνω σε μια τέτοια περίοδο σου κάθεται κάτι καλό. Βγαίνετε, περνάτε όμορφα, καταλήγετε και σε ένα κρεβάτι, και στο τέλος έρχεται η ώρα να κάνετε την κουβέντα για το πού πάτε, και για το αν έχει μέλλον η σχέση σας η όχι.
Εκεί λοιπόν, στο μυαλό σου παίζουν ταυτόχρονα δυο soundtrack.
Το ένα είναι το ρομαντικό, αυτό που σου λέει ότι αν μείνετε μαζί όλα θα είναι ρόδινα, και το άλλο που σε προετοιμάζει για μάχη και πόλεμο γιατί ουσιαστικά δεν θες να είσαι με κάποιον, απλώς ήθελες να περάσεις καλά ένα βράδυ –ή δυο ή τρία ή και πέντε– και μετά να πάει ο καθένας στο σπίτι του.
Γιατί είναι κακό να επιλέξεις το δεύτερο;
Ναι, δεν λέει ο μέγας Φιλόσοφος, υπάρχουν οι φάσεις που η συγκεκριμένη άποψη χρησιμοποιείται ως δικαιολογία, αλλά θεωρεί ότι ακόμα και τότε, έχει μια μικρή βάση αληθείας.
Ήθελες να κάνεις σεξ, να νιώσεις λίγο κοντά με κάποιον και μετά θέλεις να ξαναγυρίσεις στην άνεση και την χαρά του να μην έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Όταν ο άλλος έχει γνώση του τι ακριβώς θες, δεν μπορεί μετά να γκρινιάζει και να σου ζητάει τα ρέστα που δεν θες να συνεχίσεις κάτι. Στο κάτω-κάτω της γραφής, γιατί ντε και καλά να το συνεχίσεις;
Αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, η κάθε σχέση απαιτεί θυσίες. Απαιτεί το να είσαι εκεί 200% για τον άλλον όταν θέλει το οτιδήποτε, απαιτεί το να βάζεις το «εμείς» πάνω από το «εγώ», απαιτεί γενικότερα να μπεις σε μια κατάσταση την οποία μπορεί να μην είσαι στην προκείμενη περίπτωση έτοιμος να διαχειριστείς. Προϋποθέτει επένδυση σε χρόνο και συναισθήματα. Δεν μπορείς να είσαι σε σχέση και να λες στον άλλον ότι δεν θες να βρεθείτε γιατί θες να μείνεις στο σπίτι και να δεις σειρές. Ούτε μπορείς να εξηγήσεις ότι δεν γουστάρεις να τον δεις χωρίς να παρεξηγηθεί.
Γυρνάς λοιπόν και λες: «θέλω να μείνω μόνος μου αυτό το διάστημα».
Αν ο άλλος που το ακούει έχει τουλάχιστον δυο δράμια νοημοσύνη, θα καταλάβει τι εννοείς. Θα το δεχτεί και θα συνεχίσετε να κάνετε την παρέα που κάνατε και πριν, είτε πάνω στο κρεβάτι είτε μακριά από αυτό.
Οι άνθρωποι είναι εγωιστικά όντα. Θέλουν να περνάνε οι ίδιοι όμορφα, και να μην τους πιέζει απολύτως τίποτα. Δύσκολα θα βρεις μια σχέση στην οποία δεν θα έχει κάνει συμβιβασμούς κανένας από τους δυο, και μπορεί να βρεθείς σε μια κατάσταση που δεν γουστάρεις να κάνεις κανέναν συμβιβασμό, για κανέναν γαμημένο λόγο.
Θέλετε, εκατομμύρια των αναγνωστών του Μαρκησίου, να του πείτε ότι δεν το καταλαβαίνετε αυτό; Ότι δεν έχετε βρεθεί σε φάση που να πείτε ότι «πότε ξανά υποχώρηση;»
Φυσικά και δεν θα το πείτε, γιατί όλοι έχετε βρεθεί εκεί.
Μπορεί πάντα όταν είσαι σε μια τέτοια κατάσταση να βρεις κάτι ιδανικό, που να σε γεμίζει και να δέχεται τα όρια σου, και τότε να κάνεις μια κίνηση για να δοκιμάσεις το κάτι παραπάνω.
Επειδή όμως αυτό είναι σπάνιο, επειδή δεν θέλεις να μπλέξεις τον άλλον –αν έχεις έστω και λιγάκι φιλότιμο– κι επειδή γενικά ρε αδερφέ θες να αράξεις με την πάρτη σου, καταλήγεις και του λες «θέλω να μείνω μόνος μου αυτήν την περίοδο».
Ειλικρινές, λιτό και χωρίς φιοριτούρες.
Με μια λέξη: αληθινό.
Εσείς τι πιστεύετε? Εγώ μάλλον με την ταύτιση της κοπέλας πάω περισσότερο. Αν παρουσιαστεί κάτι πολύ καλό είτε είσαι ελεύθερος είτε σε προβληματική σχέση θα πας προς τα εκεί.