- Μόνιμες Στήλες
- Users
- Mikeius και Chill Out στους Users!
Mikeius και Chill Out στους Users!
HotUsers
Mikeius και Chill Out στους Users!
Πληροφορίες
Θα γίνει πανικός!
Ανακοινώνουμε με μεγάλη μας χαρά τους δύο επόμενους καλεσμένους της εκπομπής Users
Περιοδικό Chill Out
Αύριο Τετάρτη 19:00-19:30 θα έχουμε καλεσμένους On Air τους συντελεστές του φοιτητικού περιοδικού Chill Out.
Ο Γιώργος Παρηγοράκης, εμπορικός διευθυντής και η Χρύσα Πλιάτσικα, αρχισυντάκτρια του περιοδικού, θα φιλοξενηθούν στον SentraFM 103.3 και την εκπομπή Users. Θα μας μιλήσουν για το Νο.1 φοιτητικό περιοδικό, τα parties, την σχέση τους με τα games και όσα ακόμη ετοιμάζουν στο εξής.
{youtube}lLRRl_Ofm0Vo|400|300{/youtube}
Ο Mikeius επιστρέφει
Επίσης, την Παρασκευή 19:00-19:30 μην χάσετε την δεύτερη εμφάνιση του Mikeius! Που είναι άραγε η μεγαλύτερη μορφή του ελληνικού Internet; Τι έχει να μας πει για τον Γέροντα Παστίτσιο; Θα τον συλλάβουν και αυτόν; Θα δείξει το πρόσωπό του; Όλες οι απαντήσεις μέσω της most wanted επανεμφάνισης που μας ζητήσατε (Οκ, πέρα από την Λάουρα Νάργιες).
Δείτε την πρώτη του εκπομπή από το κανάλι των Users στο YouTube.
Τετάρτη και Παρασκευή 19:00-19:30, τα ραδιόφωνα κολλημένα στους 103.3.
Stay tuned!
Comments
Ναι
Αναπτύσσεται από ελληνική εταιρεία.
Αυτό δεν το κάνει ελληνικό.
Όταν λέμε "ελληνικό video game" εννοούμε ότι αναπτύσσεται από ελληνική εταιρεία, δηλαδή με έδρα την Ελλάδα. Αν θέλαμε να πούμε ότι έχει στοιχεία από την ελληνική ιστορία θα λέγαμε "παιχνίδι με ελληνικά στοιχεία". Την τακτική αυτή υιοθετούν όλα τα sites και δεν είμαστε το μόνο άρα δεν καταλαβαίνω γιατί παραξενεύεσαι.
9 στα 10 games δεν έχουν ιστορικά στοιχεία αλλά κυρίως φανταστικούς sci-fi κόσμους. Εκτός κι αν μιλάμε για τύπου Call of Duty, Company of Heroes, Rome Total War κτλ.
Δεν παραξενεύομαι γιατί το θεωρήσατε εσείς συγκεκριμένα ελληνικό, αλλά που θεωρείται γενικά ελληνικό. Μια νερόβραστη αμερικανιά βλέπω που τυχαίνει απλά να αναπτύσεται από ελληνική εταιρία.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω που κολλάει η Ιστορία. Το Rome δεν είναι παιχνίδι με ελληνικά στοιχεία μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν και οι ελληνικές πόλεις-κράτη στο παιχνίδι. Αντίθετα, το "Συνομωσίες", για παράδειγμα, είναι ελληνικό χωρίς να έχει καμία σχέση με την Ιστορία.
Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν ελληνικό ένα video game;
Να αντανακλάται σε αυτό η ελληνική κουλτούρα και να εκφράζει την ελληνική ψυχοσύνθεση. Για να φέρω ένα παράδειγμα, το Metro Last Light φαίνεται πως είναι από πρώην Σοβιετική χώρα. Το Incection αν δεν διάβαζα πως αναπτύσσεται από ελληνική εταιρία, θα νόμιζα πως είναι αμερικάνικο. Βέβαια, η εταιρία από τη μεριά της καλά κάνει και απευθύνεται κυρίως στην αμερικάνικη αγορά και μαγκιά τους που ξεκινάνε να φτιάχνουν το παιχνίδι και μακάρι να τα πάει καλά μιας και είναι ελληνική επιχείρηση. Το αναγνωρίζω ως ελληνικής παραγωγής αλλά όχι ως ελληνικό.
Ανοίγεις πολύ μεγάλο θέμα. Στον τομέα των βιντεοπαιχνιδιών η Ελλάδα είναι δυστυχώς πάαααααρα πολύ πίσω. Έχουμε συνηθίσει για 30 χρόνια να παίζουμε παιχνίδια που προέρχονται είτε από Αμερική, είτε από Ιαπωνία είτε (σε λιγότερο βαθμό) από Ευρώπη. Οι Αμερικανοί και οι Ιάπωνες ήταν εκεί όταν ξεκίνησε αυτή η καινούργια μορφή διασκέδασης και την εξέλιξαν ο καθένας με τα γούστα του. Αν θες να μπεις σε μια τέτοια αγορά και να εδραιωθείς πρέπει να αποκτήσεις δικό σου στυλ, να βάλεις στοιχεία από την δική σου κουλτούρα στα παιχνίδια σου και όχι απλά να μιμείσαι. Για παράδειγμα, οι Ιάπωνες εδραίωσαν το παιχνίδια πλατφόρμας ενώ οι Αμερικάνοί τα FPS. Επίσης, πόσο διαφορετικά είναι τα ιαπωνικά παιχνίδια ρόλων (που στην ουσία δεν είναι ακριβώς παιχνίδια ρόλων) με τα αντίστοιχα δυτικά και πόσο διαφορετική εμπειρία έχεις όταν παίζεις το ένα είδος από το άλλο. Πώς θα κάνει αίσθηση ένα ελληνικό παιχνίδι όταν δεν έχει τίποτα διαφορετικό ή καινούργιο να προσφέρει, κάτι να το διαφοροποιήσει από την υπάρχουσα κατάσταση; Οι Πολωνοί με το Witcher και οι Ουκρανοί με τα Metro βρήκαν την απάντηση και δημιούργησαν παιχνίδια που βασίζονταν σε βιβλία δικών τους συγγραφέων. Το Metro φαίνεται πως παιχνίδι πρώην Σοβιετικής χώρας κυρίως από το ύφος του και όχι τόσο επειδή διαδραματίζεται στη Μόσχα.
Είναι τεράστιο άλμα να δημιουργήσεις δική σου βιομηχανία σε έναν τομέα πολιτισμού (τα βιντεοπαιχνίδια είναι κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού), ειδικά όταν βρίσκεσαι σε τέτοια πολιτιστική παρακμή όπως εμείς τα τελευταία χρόνια.
Είναι ένα fps game κατασκευασμένο από ελληνική ομάδα.
Για το Rome ήθελα να αναφερθώ στο Rome Total War: Alexander.
Οι Συνομωσίες ναι είναι ελληνικές, με την έννοια του ότι έχουμε ελληνικά πρόσωπα, ελληνικούς διαλόγους κτλ.
Επίσης στο Darkfall Unholy Wars (της ελληνικής εταιρείας Aventurine) υπάρχουν ελληνικά μυθολογικά στοιχεία, οπως οι μινώταυροι, το όνομα του κόσμου (Agon από το ελληνικό "Αγών") κτλ.
Με το σκεπτικό που το θέτεις, οκ, το Insection έχει την ελληνική γλώσσα μόνο, αλλά όχι κάποιο στοιχείο ελληνικής κουλτούρας, ιστορίας, μεθολογίας κτλ. κτλ.
Ναι γιατί η πολιτιστική παρακμή είναι το μόνο που μας κρατάει στο να γίνουμε οι κυρίαρχοι στη βιομηχανία των video games. Από πόρους και κεφάλαιο είμαστε πλήρως καλυμμένοι.. χαχαχαχα Το θέμα όμως είναι πως αυτά τα παιχνίδια είναι ελληνικές προσπάθειες. Επειδή είναι ένα sci-fi fps πάει να πει ότι είναι αμερικανιά επειδή έχουν φτιάξει τόσα οι Αμερικάνοι; Ή από την άλλη παιχνίδια τύπου God of War, Rise of the Argonauts θεωρούνται ελληνικά, επειδή έχουν ελληνικό πολιτισμό και ελληνική μυθολογία;
Τι κυρίαρχοι, εδώ είμαστε σε φάση που προσπαθούμε να μάθουμε να περπατάμε και εγώ το πάω να τρέχουμε τελικό 100 μέτρων στους Ολυμπιακούς. Τέλος πάντων, φυσικά και δεν είναι το μόνο πρόβλημα, και το οικονομικό είναι πολύ σημαντικό και υπάρχουν πολλά σημαντικότερα προβλήματα να λύσουμε αυτή τη στιγμή σε αυτόν τον τόπο από την έλλειψη παραγωγής βιντεοπαιχνιδιών. Ας αρχίσουμε στον τομέα αυτό με καλές μεταφράσεις ξένων παιχνιδιών και με δημιουργία ελληνικής ορολογίας...
Δεν λέω πως είναι αμερικανιά επειδή είναι επιστημονικής φαντασίας FPS, αλλά επειδή είναι τέσσερις ούμπερ Αμερικανοί πεζοναύτες, υπάλληλοι μιας εταιρίας που θερίζουν έντομα. Όσο να 'ναι, αυτό είναι πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία του Αμερικανού από τη δική μας. Αφού όμως η Αμερική είναι μεγαλύτερη αγορά αυτή τη στιγμή, καλά κάνουν τα παιδιά που το φτιάχνουν και το προσανατολίζουν προς τα ΄κει.
Τα God Of War, δεν είναι ελληνικό παιχνίδι, είναι αμερικάνικο. Το πρώτο είναι μοναδικό παιχνίδι, το ταξίδι του Κράτου είναι μια ελληνική τραγωδία και όταν το έπαιξα πρώτη φορά το 2009 -πολύ καθυστερημένα, το ξέρω, μου άρεσε πάρα πολύ. Το παιχνίδι δεν είναι αμερικανιά, είναι μια αμερικάνικη προσπάθεια στην ελληνική τραγωδία: για παράδειγμα, έχει πάρα πολύ βία ενώ στο αρχαίο ελληνικό θέατρο δεν απεικονίζεται ποτέ βία. Είναι μια ελληνική τραγωδία, μέσα όμως από τα μάτια της αμερικανικής κουλτούρας. Δίνουν την δική τους πρόταση, δεν μιμούνται.
Τα επόμενα δύο δεν μου άρεσαν πολύ, ήταν αμερικανιές (με την κακή έννοια του όρου) ντυμένα με ελληνική μυθολογία. Βέβαια, το σύστημα μάχης τους παραμένει κορυφαίο και τα διασκέδασα αρκετά. Το Rise Of The Argonauts δεν το έχω παίξει δυστυχώς, όπως ούτε το Darkfall ούτε το Eleusis.
Μακάρι να κατάφερνε να ολοκληρωθεί το Θέσεις. Χάσαμε τεράστια ευκαιρία τότε...
Αν τα μόνα παιχνίδια που μπορούμε να φτιάξουμε με ελληνική κουλτούρα είναι με ελληνική μυθολογία και με αρχαία Ελλάδα τότε σημαίνει πως δεν έχουμε πια κουλτούρα.
Συμφωνώ πως το να αρχίσουν να μεταγλωττίζονται μαζικά τα ξένα παιχνίδια είναι πολύ σημαντικό και μακάρι να εντατικοποιηθεί στο μέλλον.
-προς εσένα αλλά και προς SirLvr (βαριεμαι να φτιάχνω παραθέσεις τώρα... )
Όταν λέω πως ένα παιχνίδι για να είναι ελληνικό πρέπει να έχει ελληνική κουλτούρα δεν εννοώ να βάλουμε μέσα έναν Παρθενώνα, έναν Ζορμπά, λίγο ούζο, μια ζεμπεκιά ή έναν μινώταυρο. Δεν εννοώ τέτοιες γραφικότητες. Δεν το κάνουν αυτά ελληνικό. Αυτά είναι για να τα πουλήσεις στον τουρίστα που ήρθε να χαβαλεδιάσει το καλοκαίρι του εδώ. Αν είναι φτιαγμένο από Έλληνες και απευθύνεται σε Έλληνες, στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα (και φυσικά να είναι στα Ελληνικά), είναι από μόνο του προϊόν της κουλτούρας μας. Δυστυχώς, τέτοια παιχνίδια δεν υπάρχουν και τη βγάζουμε με υποκατάστατα. Ο λόγος που το God Of War είναι τόσο επιτυχημένο στην Ελλάδα είναι πως ο Έλληνας μπορεί να αναγνωρίσει κάποια ψήγματα του πολιτισμού του σε αυτό. Επίσης, πάρα πολύ πετυχημένα είναι τα παιχνίδια ποδοσφαίρου αφού το ποδόσφαιρο είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής του Νεοέλληνα (δεν το λέω υποτιμητικά αυτό) και το παιχνίδι βρίσκει επαφή με την καθημερινότητά μας. Αλλά παιχνίδι που να είναι φτιαγμένο από την κοινωνία μας για την κοινωνίας μας, για την καθημερινότητά μας, για τα ιδανικά και την ηθική μας δεν υπάρχει.
Ίσως να μην μας έχουν απομείνει πια δικά μας ιδανικά, ηθική και ιδιοσυγκρασία και απλά να αφομοιωνόμαστε.
Το μόνο πάντως που ανθίζει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι η ελληνική διαδικτυακή σάτιρα, βλέπε π.χ. Σίλα, Μάικιους, Κοντοπίδη.
Βασικά συγγραφείς έχουμε. Αλλά ο χώρος τον εκδόσεων είναι αρκετά σάπιος (οι περισσότεροι εκδοτικοί ζητούν και χρηματική συνεισφορά του συγγραφέα και πληρώνουν μετά ψίχουλα) και όσοι καταφέρουν να εκδοθούν, ειδικά από τον τομέα του φανταστικού (fantasy, science fiction κλπ, στον οποίο ανήκει και το μετρό) συνήθως πάνε λιγάκι άπατοι καθώς λίγοι από μας άμα δούμε σε βιβλιοπωλείο αντίστοιχα βιβλία ξένων και Ελλήνων, θα προτιμήσουμε των τελευταίων. Sad but true.
Για οσους ζητουν Ελληνικα στοιχεια μεσα στο παιχνιδι, θα βαλουμε τους ηρωες να κρατανε απο μια φραπεδια στο χερι. Οταν λεμε Ελληνικο παιχνιδι δε σημαινει πως ντε και καλα θα πρεπει να περιεχει μεσα Ελληνικα στοιχεια.
Προσωπικά επικροτω καθε προσπάθεια Ελληνικής εταιρειας και χαίρομαι να βλεπω τέτοιες. Ειναι πολυ τολμηρό να προσπαθει καποιος κατα βαθος να κυνηγαει το ονειρο του, ειδικα στις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε οτι κανεις δεν εμφανιστηκε απο το πουθενα για να φτιάξει ενα Half-Life. Ολοι οι προγραμματιστες - εταιρείες έκαναν πρωτα προσπάθειες με μικρότερες δουλειές (που συχνα ηταν απο τελειως αδιάφορες εως αποτυχίες) και σιγά σιγά, με επιμονη και αξιοποιωντας την εμπειρια που απέκτησαν, έφτασαν στο τέλειο.
Σχετικα με το Ελληνικό στοιχείο στα παιχνιδια, θελω να βαλω εναν ακομα παραγοντα: εχω προσέξει οτι σε πολλα παιχνιδια, συχνά-πυκνά υπαρχουν αναφορές στην χώρα απο την οποια κατάγονται οι προγραμματιστες. Ενας φιλος που βρέθηκε στην Ιαπωνια την άνοιξη, μου ειπε οτι νόμιζε πως βρέθηκε σε καποιο videogame τυπου Okami η Zelda. Τοσο πολυ του θύμιζε ο κοσμος γύρω του (τα προάστια της Okinawa συγκεκριμένα) αυτα που ειχε δει στα games. Πριν να παει, νόμιζε πως οτι εβλεπε στην οθονη απλα ηταν ενας φανταστικoς κοσμος, κομματι του lore, ενω στην πραγματικότητα ηταν ο τόπος που μεγάλωσαν οι προγραμματιστες. Κατι τετοιο θα μπορούσαν να κανουν και οι δικοί μας, δηλαδη να εισάγουν στοιχεια απο πραγματα που βλέπουμε γύρω μας και προσθέτουν χαρακτηρα, και τα οποια μονο οποιος εχει ερθει (η ζει) στην Ελλάδα θα αντιλαμβάνεται οτι ειναι μέρος αυτής της χώρας.
Σχετικα με το αν υπαρχουν συγγραφείς πανω στους οποίους θα μπορούσε να βασιστεί μια Ελληνική προσπάθεια (ωστε να προέκυπτε ενα καλοδουλεμενο σενάριο), δεν χρειαζεται να τρέξουμε στα κείμενα της Αρχαίας Ελλάδας. Πιστευω οτι απιθανα σεναρια και χαρακτήρες με τεράστιο βαθος (και που πιθανότατα θα μπορούσαν να δωσουν άφθονες ιδεες για αντιγραφή κ προσαρμογή σε games) ξεχειλίζουν στα βιβλια των νεοτερων συγγραφέων οπως οι Μυριβιλης, Καζαντζακης και πολλών άλλων (διαλέξτε τον αγαπημένο σας). Πολλοι εξαλλου θεωρούνται απο τους κορυφαιους συγγραφείς παγκοσμίως και ειναι διεθνώς αναγνωρισμένοι.
Τα ζητήματα ειναι 2:
Α. Ποτε θα ειναι τα videogames σαν μέσο έτοιμα για να αποδώσουν κατι με πραγματικό βαθος και
Β. Ψάχνει/σκαλίζει/διαβάζει καποιος τα διαμάντια των νεοελλήνων συγγραφέων η οχι; (πολυ φοβάμαι οτι το δευτερο συμβαινει). 2-3 προτασεις απο το "Ζωη εν τάφο" στην αρχη ενος πολεμικού fps, θα ηταν αρκετές για να θέσουν το mood σε τελειως αντιπολεμικό mode..
Ακομα, το αν ενα Ελληνικο game (και το εννοω ως καποιο που ειναι φτιαγμενο κυριως απο Έλληνες δημιουργούς και η εταιρεία που το φτιάχνει να εχει έδρα την Ελλάδα) θα γινει επιτυχια, εξαρτατε σε μεγαλο βαθμο και απο τον τομεα των δημοσίων σχέσεων. Πρόσφατα το Edge (Αγγλικό περιοδικό για videogames), ειχε ενα αρθρο για τα games που γίνονται developed σε διάφορες χώρες της Ευρώπης... Ε λοιπον, υπηρχαν τα πιο ακυρα games απο διάφορες μικρες χώρες (μαζι με κατι σαν AOE απο μια Τουρκική εταιρεία αν δεν κανω λάθος), αλλα καμία αναφορά σε Ελληνικούς τίτλους, παρα το οτι καποια εχουν φανατικό κοινό. Οκ, ξερω οτι οι Άγγλοι δεν ειναι και κολλητοί μας (μαλλον το αντιθετο), αλλα this is business και οπως λενε οι Αμερικανοι φιλοι μας "money talks, bullshit walks". Γνωρίζω απο άλλους κλάδους οτι οι δημόσιες σχέσεις ειναι κατω κατω, κατω κατω κατω στην λιστα προτεραιοτήτων μιας εταιρειας. Παρόλα αυτα, στον τομεα των videogames, το κομματι των ΔΣ ωφειλει να βρίσκεται κοντα στην κορυφή. Πόσες εταιρείες video game αναρωτιέμαι εχουν προσωπικό αφιερωμένο αποκλειστικα στο PR και στο Community Managing?
Τελος, ειναι πραγματι κριμα οτι τα τελευταια 10-15 χρονια εχει μειωθει στο ελαχιστο καθε ποιοτικη δημιουργικη προσπαθεια και περιοριζόμαστε σε μεγαλο βαθμό στην αντιγραφη/ανακύκλωση. Ελπιζω αυτο να αλλαξει σύντομα, τωρα που ψαχνουμε αν εχουμε για να πληρώσουμε το φραπέ, και που γενικά...προβληματιζομαστε. Νομιζω οτι απο τον προβληματισμό ξεπηδανε τα αριστουργήματα, οχι απο τον εφησυχασμό.
Ευχομαι οτι καλυτερο στο Insection και στους συντελεστές του!
Στην Ελλάδα είναι κανονικά.