In Verbis Virtus

Το πάω καλά το λατινικό;

To In Verbis Virtus είναι το video game που δεν θα καταφέρεις να προφέρεις όταν ο κολλητός σου σε ρωτήσει "Τι παίζεις αυτόν τον καιρό;". Είναι το παιχνίδι που θα πείσει τους γονείς σου ότι κάνεις σατανικές τελετές, γιατί θα φωνάζεις στο μικρόφωνο κάθε δυο λεπτά "ekto lume". Ένας τίτλος που θα ψάξεις στο Steam μετά το σημερινό άρθρο στήλης κάνοντας copy-paste το όνομα από το άρθρο μου γιατί αποκλείεται να το γράψεις μόνος σου.

Το In Verbis Virtus (τελευταία ευκαιρία για το copy-paste, από εδώ και πέρα θα το αναφέρω ως IVV) είναι ένα Puzzle Adventure πρώτου προσώπου όπου φωνάζεις στο μικρόφωνο το όνομα του spell που θέλεις να κάνεις. Ακούγεται απλό και σχετικά φρέσκο από το να παίξεις άλλα games καθαρίζοντας μπουντρούμια και κάνοντας τις ίδιες κινήσεις που θα έκανες στο Skyrim. Στα χαρτιά φαίνεται ένα μικρό παιχνίδι με τρία επίπεδα αλλά αντίθετα με το τι βλέπεις στον χάρτη, οι χώροι “νιώθουν” τεράστιοι με περισσότερους γρίφους και πράγματα που μπορείς να κάνεις, σε σχέση με το τι πίστευες αρχικά.

Gameplay
Οι γρίφοι ξεκινούν από τους κλασικούς όπου χρειάζεται να μετακινήσεις κάποια διαμάντια σε συγκεκριμένες θέσεις στο δωμάτιο για να χτυπήσει μια ακτίνα φωτός συγκεκριμένο σημείο, μέχρι το να περπατήσεις αργά με το κεφάλι κατεβασμένο σε έναν διάδρομο για να δείξεις την ταπεινοφροσύνη σου σε μια θεότητα για να σου δώσει την δύναμη της.

Μάχη υπάρχει, από μικρά τερατάκια σε σμήνη που έρχονται για να πεθάνουν χαρούμενα από την ακτίνα λέιζερ σου (θυμάσαι που είπα πριν Ekto Lume;) μέχρι ανθρωποειδής εχθρούς από την μέση του παιχνιδιού και μετά.

Αυτό που μου αγάπησα και προσπαθώ να αποφύγω να μιλήσω σε όλο το υπόλοιπο άρθρο είναι τα spells που ενεργοποιούνται με την φωνή. Αρχικά πίστευα ότι το σύστημα αυτό είναι ένα...Oculus Rift για τους φτωχούς, με την έννοια του ότι χρησιμοποιείς κάποιο έξτρα περιφερικό για να νιώσει φρέσκο το Adventure σε σχέση με τους ανταγωνιστές του. Κατά την διάρκεια της περιπέτειάς μου, άλλαξα εντελώς άποψη και είναι από τις φορές που χάρηκα όταν έμαθα ότι κάνω λάθος.

Το σύστημα πάει ως εξής: Παίζοντας βρίσκετε κάποιες "λέξεις δύναμης" τις οποίες χρησιμοποιείτε κάνοντας δεξί κλικ και λέγοντας την αντίστοιχη που θέλετε στο μικροφωνο. Αυτό που συνειδητοποίησα στο livestream παίζοντας, είναι το πόσο λάθος χρησιμοποιούν τα spells τα περισσότερα games. Στο μυαλό των περισσότερων game designers τα ξόρκια είναι τα αντίστοιχα όπλα σε περίπτωση που φτιάχνεις κάποιον τίτλο στο μεσαίωνα. Γιατί όμως να μην βάλει ο designer όπλα έστω μεσαιωνικά (βλέπε βαλλίστρες, τόξα) αντί για spells, ειδικά όταν ο παίκτης καταλήγει να κάνει 360 no scope magic missile στο καρούτσαφλο των τεράτων σπαμάροντας το αντίστοιχο spell;

Αυτό που πετυχαίνει καλά το IVV είναι να σου δείχνει την βαρύτητα της μαγείας και το πως θα έπρεπε να χρησιμοποιείται στα games. Παλιότερα τα spells ήταν το βαρύ πυροβολικό κάθε RPG παιχνιδιού, δεν χρειαζόντουσαν spam γιατί όντως έκαναν είτε πολύ ζημιά ή αντίστοιχα είχαν κάποιο σκοπό. Το αντίβαρο όμως του να παίζεις έναν μάγο πάντα, ήταν είτε μεγάλο χρονικό διάστημα channeling μέχρι να γίνει το spell, είτε το να σε αναγκάζει να βρεις κάποια runes για να καταφέρεις επιτέλους να χρησιμοποιήσεις εκείνο τον πάπυρο που βρήκες ή τέλος πάντων ένα σωρό άλλα gameplay mechanics.

Στο IVV ένιωθα την φευγαλέα φύση των spells. Το να χρειάζεται να θυμάσαι τις λέξεις (ή να έχεις έναν στυλό πρόχειρο), να τις πεις καθαρά στο μικρόφωνο ειδικά όταν έπρεπε να ανοίξεις την “ακτίνα λέιζερ” για να αμυνθείς. Ειδικά όταν βρισκόμουν μπροστά στο σμήνος μετά από κάποια γωνία και ένιωθα ότι από το άγχος μου να τα σκοτώσω, έτρεμε η φωνή μου, φοβόμουν ότι δεν θα πω σωστά το spell και θα πεθάνω.

Αυτό συνέβαινε αρκετές φορές, αλλά δεν ένιωσα ποτέ ότι έφταιγε το software που καταγράφει την φωνή στο παιχνίδι, αλλά ότι έκανα εγώ κάποιο λάθος και οι δυνάμεις που μου δίνουν την δύναμή μου δεν ενέκριναν την προσταγή μου. Ήταν η αναλογική εμπειρία που το έκανε πιο ζωντανό, πιο interactive αντί να με ξενερώσει, όπως αρχικά περίμενα.

Όπως θα δείτε και στο βίντεο δεν είναι όλα τόσο σοβαρά και έψαχνα μετά από λίγο να βρω το αδύνατο σημείο του παιχνιδιού για να μην χρειάζεται να θυμάμαι τα spells. Το Ekto Lume έγινε “εκτελούμε” και το healing spell το έπιανε όταν έλεγα “δεν γαμ...” . Όλα αυτά όμως ένιωθαν πραγματικά. Ναι μεν έπαιζα το In Verbis Virtus, αλλά χρησιμοποιούσα μια ακόμα ικανότητα μου που δεν χρειάστηκε στο παρελθόν. Ακόμα και όταν το “κορόιδευα”, ένιωθα ότι ήξερα μια γλώσσα παραπάνω από τους θεούς του σύμπαντος του IVV, κάτι που εν τέλει το κάνει ακόμα πιο ικανοποιητικό σαν εμπειρία.

Προσωπικά πέρασα καλά παίζοντας το In Verbis Virtus και το chat είxε αρκετά θετικά σχόλια. Κυκλοφορεί από τις 3 Απριλίου και περισσότερα μπορείτε να συζητήσετε σε αυτό το forum topic. Μπορείτε να τσεκάρετε το stream κάνοντας κλικ στο παραπάνω βίντεο, αλλά πρώτα θέλω να μου πείτε στα σχόλιά σας, πέρα από την γνώμη σας για το πως σας φαίνεται, το εξής.

Πως σας φαίνεται η ιδέα του μικρόφωνου στο gaming; Φθηνό κόλπο ή ένας παραπάνω λόγος να μπείτε στο κλίμα του παιχνιδιού;