Ένας πραγματικός ντετέκτιβ

Όταν τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Έπαιζα λοιπόν το White Night και άρχισα να σκέφτομαι για τους πρωταγωνιστές στα games που είναι ή επαγγέλλονται ντετέκτιβ και το πόσο μη αληθοφανείς είναι γιατί δεν μισούν την δουλειά τους.

Αν αναρωτιέστε τι είναι το White Night τσεκάρετε το βίντεο αλλά η σύντομη εκδοχή είναι ένας detective μπλέκεται σε μια φαινομενικά τυχαία survival περιπέτεια σε μια έπαυλη με σπάνια και σποραδικά χρώματα (γιατί το άσπρο είναι φως και το μαύρο σκιά οπότε δεν θεωρούνται χρώματα- the more you know!).

Δεν ξέρω τι άποψη έχετε για τους detectives, μιας και κανένας από εσάς δεν χρειάστηκε ποτέ να πληρώσει κάποιον ξένο να παρακολουθήσει την γυναίκα του για να δει αν τον κερατώνει, αλλά κάθε φορά που κάποιος χάνει κάτι ή ψάχνει για κάτι δεν εμφανίζετε ο Captain Detectiveman με την κάπα(ρντίνα) του να λύσει την υπόθεση, όπως κάθε φορά που πέφτει ένα σκουπίδι στο πάτωμα δεν προθυμοποιείται ο κοντινότερος σκουπιδιάρης να το καθαρίσει αν δεν είναι στο οκτάωρό του.

Το να είσαι Detective είναι ένα επάγγελμα. Δεν με νοιάζει αν η δουλειά σου είναι να αλείβεις babyoil σε μοντέλα εσωρούχων, αργά ή γρήγορα θα το βαρεθείς ή θα το μισήσεις. Δεν υπάρχει κάποιο άτομο που θα το έκανε αφιλοκερδώς ή χωρίς κάποιου είδους κίνητρο και εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε παιχνίδια τέτοιου είδους. Σίγουρα αυτό το άτομο έχει τις κατάλληλες γνώσεις εγκληματολογίας ή επίλυσης προβλημάτων αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ να το κάνει αυτό.

Ο χαρακτήρας στο White Night θεωρητικά προσπαθεί να ζήσει μέχρι το πρωί και θα μπορούσε απλά να κοιμηθεί στην πολυθρόνα για 10 ώρες (οι πολυθρόνες στο παιχνίδι είναι safe zones) και όλα θα ήταν καλά. Ούτε σπίρτα, ούτε φαντάσματα, ούτε τίποτα. Υπάρχουν τριών ειδών Detectives στα games που μπορώ να διακρίνω στους τίτλους. Τους χωρίζω σε τρεις κατηγορίες με βάση τα κίνητρα τους και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις.

Α)O Batman. Ναι, ο Batman είναι Detective. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να βρεις τα εγκληματικά συνδικάτα και να μείνεις ενημερωμένος για τα μπλεγμένα σχέδια τους σε μια ολόκληρη πόλη; Ακόμα και και οι μικρότερες εγκληματικές ενέργειες που σταματάει, σε φάση κάποιος έκλεψε μια τύπισσα που γυρνάει σπίτι της το βράδυ και το ουρλιαχτό της αντηχεί στην σιωπή και τρέπει τα κοντινότερα γατιά σε φυγή. Αυτό απαιτεί να ξέρεις την πόλη, να ενημερώνεσαι για τα νέα, να ξέρεις τα ποσοστά εγκληματικότητας χωρίζοντας σε ζώνες το πολεοδομικό σχέδιο ώστε να βρίσκεσαι σε περιοχή που είναι στατιστικά πιθανότερο να είσαι χρήσιμος η να έχει ανοιχτό 24ωρο ντοντατσαδικο για να πηγαίνεις τουαλέτα όταν χρειάζεται. Ο Batman λοιπόν έχει σαν κίνητρο το κενό που έχει μέσα του, κάνοντας τον έτσι λιγότερο άνθρωπο και περισσότερο ένα κενό κουφάρι. Δεν επαγγέλλεται detective, είναι ο πραγματικός του εαυτός. Αυτό για σεναριακούς λόγους είναι καλό αν και αυτό μειώνει το πόσο μπορεί να αισθανθεί μεγάλη γκάμα συναισθημάτων ο πρωταγωνιστής αλλά είναι δύσκολο να πείσεις έναν παίκτη να νοιαστεί πραγματικά για μια τέτοια ιστορία και το κατά πόσο έχει να του προσφέρει κάτι. Οι χαρακτήρες σαν το Batman είναι συνήθως μόνοι τους με μια μεγάλη γκάμα gadgets ή ατόμων που είναι εργαλεία για να πετύχουν τον στόχο τους/ λύσουν την υπόθεση. Αν θέλετε να δείτε άλλο παράδειγμα τσεκάρετε τις 3 σεζον Sherlock Holmes που βγήκαν από το 2010.

Β)O Tex Murphy. Αγνοώντας το τελευταίο τίτλο της σειράς που ο Tex είναι ήδη μπλεγμένος προσωπικά στην ιστορία και μαθαίνει ότι η αγάπη της ζωής του ίσως είναι ακόμα ζωντανή, όλοι οι άλλοι τίτλοι ακολουθούν την κλασική τριάδα κινήτρου όλων των film noir του κινηματογράφου. Ξεκινάμε με τα λεφτά, που εννοείται ότι τα χρειάζεται ο χαρακτήρας γιατί χρωστάει περισσότερα λεφτά από την Ελλάδα στο ΔΝΤ, τα οποία έρχονται με πόδια που φοράνε ψηλοτάκουνες γόβες , το οποίο καλύπτει την ανάγκη για συντροφικότητα του χαρακτήρα. Το τελικό καρφί στο φέρετρο του σεναρίου είναι όταν ο detective έρχεται φάτσα κάρτα με κάποιον από τους κακοποιούς/ ανταγωνιστές/ κακούς όπου βρίσκεται άμεσα η ζωή του σε κίνδυνο και από εκείνο το σημείο δεν μπορεί να κάνει πίσω μέχρι την λύση της υπόθεσης. Οι χαρακτήρες σαν τον Tex είναι πάντα σχετικά γοητευτικοί με μεγάλο κύκλο γνωριμιών σε έκαστη πλευρά του νόμου. Αυτό που τους αναγκάζει να εξιχνιάσουν το μυστήριο είναι ότι πήραν μια φαινομενικά εύκολη δουλειά και πριν το καταλάβουν για να κάνουν πίσω βρέθηκαν κυνηγημένοι για την ζωή τους. Αυτό είναι η παλιά σωστή συνταγή που δείχνει τον detective σαν άνθρωπο που δείχνει το εύρος των συναισθημάτων του, και τον αναγκάζει βαθμιδωτά να χρησιμοποιήσει όλες του τις ικανότητες. Μας παρουσιάζει την ανθρώπινη πλευρά των χαρακτήρων, ότι απλά προσπαθούν να επιζήσουν την καθημερινότητα χωρίς να θέλουν εκπλήξεις, σε σημείο μάλιστα που ο Tex στο γραφείο που έχει διδάσκει και χορό για τα προς το ζην!

Γ)Όλοι οι άλλοι. Συνήθως είναι ένα συνονθύλευμα από της δύο προηγούμενες κατηγορίες κατηγορίες. Το κακό είναι ότι αυτό αργά η γρήγορα καταλήγει σε έναν αχταρμά από κινήσεις που δεν μπορεί να υποστηριχθεί από τον πρωταγωνιστή και τον κάνει να φαίνεται ένα κομμάτι χαρτόνι παρά ένα ον από σάρκα και οστά. Παράδειγμα για αυτό είναι ο πρωταγωνιστής του Murdered: Soul Suspect. Ναι δεν μπορεί να πάει στην μετά θάνατον ζωή γιατί πρέπει να βρει τον δολοφόνο του αλλά γιατί; Δεν ήταν βαμπίρ ο δολοφόνος του για να τον δαγκώσει και να τον κάνει και αυτόν βαμπίρ, πόσο μάλιστα που στο υπερπέραν τον περιμένει η αγάπη της ζωής του. Φαίνεται πολύ έντονα το σεναριακό τέχνασμα και δημιουργεί ένα ρήγμα ανάμεσα σε αυτά που γίνονται και τον παίκτη.

Παρατηρήσατε ότι δεν έχω πει τίποτα για τον πρωταγωνιστή του White Night και αυτό είναι για να μην σας προδώσω μέρος της ιστορίας. Απλά ήθελα να επικοινωνήσω με το πίσω μέρος του εγκεφάλου σας, το οποίο όταν βρίσκετε με μια ιστορία που έχει τον δεύτερο πιο κοινό τύπο πρωταγωνιστή (το πρώτο είναι 'ο Στρατιώτης') σας λέει αυτόματα ότι θα έκανε κάτι άλλο από αυτό που όντως κάνει στο παιχνίδι, όπως το να φύγει και να μην ασχοληθεί καθόλου με την ιστορία, πράγμα που σας κάνει σκεπτόμενο άνθρωπο ή καλύτερο detective από τον πρωταγωνιστή του παιχνιδιού.

Ακολουθεί σύντομα review στο GameWorld.gr από τον Παντελή Δασκαλέλο.