Μικροσυναλλαγές: Πως τις βλέπουν gamers και εταιρείες;

Skills + Χρόνος vs Χρήμα.

Πως θα καταφέρεις να προσεγγίσεις τον gamer για να του αποσπάσεις μικροποσά σε ένα video game ώστε να είσαι επικερδής ως επιχείρηση; Πως το βλέπουν αυτό οι gamers; Ας δούμε πως προσεγγίζουν το ζήτημα και οι δύο πλευρές.

Κανόνας 1: Τα games πρέπει να είναι κερδοφόρα
Για να φτιάξει μια εταιρεία ανάπτυξης ένα παιχνίδι πρέπει να πληρώσει ένα κόστος αγοράς PC, κόστος ενοικίασης κτιρίου, το software της και μισθούς υπαλλήλων. Στην καλύτερη να γλιτώσει τα PC και την ενοικίαση αν ο καθένας δουλεύει απ΄ το σπίτι του. Από εκεί και πέρα το παιχνίδι πρέπει να είναι κερδοφόρο. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν τα free-to-play games και οι μικροσυναλλαγές. Σκεφτείτε λίγο πως θα ήταν να βρισκόσασταν στη θέση του developer και να είστε π.χ. απλήρωτος από την εταιρεία στην οποία δουλεύετε (προσωπικά μου έχει τύχει και μάλιστα δύο φορές) επειδή η εφαρμογή που φτιάξατε δεν είναι κερδοφόρα. Το σενάριο αυτό θα ήταν ότι χειρότερο.

Κανόνας 2: Οι gamers δεν θέλουν μικροσυναλλαγές στα non free-to-play games
Ο gamer μπορεί να έχει μάθει να βρίσκει στο free τα games του τα τελευταία χρόνια (είτε μέσω προσφορών, είτε αν τα δανείζεται από φίλους) και γενικά προσέχει που τα επενδύει. Δεν δέχεται σε καμία περίπτωση ένα παιχνίδι που κυκλοφορεί σε retail τιμή 60 ευρώ να έχει microtransactions που θα επηρεάζουν την gameplay εμπειρία.

Αυτό που συνέβη στο Star Wars Battlefront II ήταν το κερασάκι στην τούρτα για την EA, η οποία στην ουσία πουλάει αντικείμενα εντός του παιχνιδιού μέσω loot boxes για αυτούς που θέλουν να ξοδέψουν χρήμα κι όλα αυτά εις βάρος όσων έχουν χρόνο και θα λιώσουν καθημερινά για να μπορέσουν να αποκτήσουν τα εκάστοτε αντικείμενα. Η τακτική αυτή ακολουθείται στο Fifa κάθε χρόνο αλλά σε πολύ χειρότερο βαθμό. Εκεί βέβαια, αν κάποιος ξέρει μπάλα και έχει καλή στρατηγική στο παιχνίδι του τότε θα καταφέρει να κερδίσει καλύτερη ομάδα. Έχουμε δει στο YouTube βίντεο με απίστευτους παικταράδες Fifa που πήραν την Division 1 με…Bronze ομάδα.

Στα Shooters θεωρώ ότι παίζει ρόλο τόσο το skill, όσο και τα δυνατά όπλα που ρίχνουν τους αντιπάλους με λίγες σφαίρες. Αν δύο παίκτες αντιληφθούν ο ένας τον άλλο στον ίδιο χρόνο και στοχεύσουν σωστά, τότε οποιοδήποτε πλεονέκτημα υπέρ του ενός θα μετρήσει. Οπότε εκεί όποιος παίζει χωρίς να ξοδεύει έχει…γερό στομάχι;

Ένα θετικό παράδειγμα buy-to-play παιχνιδιού με μικροσυναλλαγές είναι το Rocket League, το οποίο σας δίνει την δυνατότητα μέσω microtransactions απλά να αλλάξετε την εμφάνιση στο όχημά σας, συνεπώς δεν έχει στοιχεία που να επηρεάζουν το gameplay. Ένα ακόμη πιο θετικό μοντέλο, που απορώ πως κατάφερε να επιβιώσει είναι αυτό του Path of Exile. Free-to-play με μικροσυναλλαγές μόνο σε cosmetic items και κάτι μικροεξυπηρετήσεις του στυλ “μεγαλύτερο inventory”. Συνεπώς δεν υπάρχει το pay-to-win στοιχείο και ο κόσμος το εκτιμάει! Άρα οι developers πρέπει να καταλάβουν ότι οι gamers δεν θέλουν να νιώθουν εξαπατημένοι. Στα free-to-play games οι μικροσυναλλαγές πρέπει να υπάρχουν (κανείς δεν χαρίζει δουλειά ετών) αλλά με σωστό τρόπο.

Κανόνας 3: Skills + Χρόνος vs Χρήμα
Ερχόμαστε λοιπόν και στον υπότιτλο του σημερινού Editorial. Ενώ οι περισσότεροι gamers κατακρίνουν τις μικροσυναλλαγές, οι developers συνεχίζουν και τις εφαρμόζουν. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Πολύ απλά διότι απ’ τη μία πλευρά έχουμε τον gamer που μπορεί να διαθέσει χρόνο και να αναπτύξει μέσα σε αυτόν τα skills του. Είναι ο μαθητής, ο φοιτητής ή αυτός που διανύει την τρίτη δεκαετία της ζωής του και μετά τις σπουδές του άλλοτε εργάζεται και άλλοτε όχι, πάντως έχει χρόνο να διαθέσει για να παίξει games και να βελτιωθεί σαν gamer.

Από την άλλη έχουμε έναν gamer με λίγο πιο παχύ πορτοφόλι. Δουλεύει σχεδόν κάθε μέρα, βγάζει καλά χρήματα, έχει υποχρεώσεις, δεν έχει όμως ελεύθερο χρόνο για να παίξει όπως έπαιζε παλιά. Αυτός επενδύει στις μικροσυναλλαγές. Σκέφτεται “Γιατί να λιώνω με τις ώρες κάνοντας grinding στο Destiny 2; Ας αγοράσω ότι υπάρχει”. Εφόσον δεν διαθέτει τον χρόνο που πρέπει θα τον “εξαγοράσει” σε χρήμα.

Τώρα θα σκέφτεστε “Όποιος έχει χρήμα τα σκάει από την πρώτη ώρα του launch και μέχρι να αναπτυχθούν οι υπόλοιποι τους παίρνει φαλάγγι;” Δεν είναι ακριβώς έτσι διότι σε κάθε περίπτωση θα του λείπει το skill. Υπάρχουν επίσης πολλοί gamers που σνομπάρουν τις μικροσυναλλαγές και παίζουν πάντοτε δυνατά, ενώ έχουν πίστη στα skills τους. Τέλος, θυμηθείτε το εξής. Κάθε developer έχει αρκετά έσοδα από microtransactions, τα οποία μάλιστα σύμφωνα με έρευνες αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι έχοντες επενδύουν. Οι μη έχοντας ίσως γκρινιάξουν αλλά αν ένα παιχνίδι είναι ψηλά στο είδος του τότε θα προσπεράσουν τις μικροσυναλλαγές. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, εταιρείες και gamers βγαίνουν κερδισμένοι.

Τέλος, μένει να δούμε τι θα γίνει με τα loot boxes, τα οποία δεν θεωρώ ακριβώς τζόγο. Τζόγος είναι τα δωρεάν καζίνο, το να ποντάρεις χρήματα, για να βγάλεις χρήματα. Τα loot boxes είναι απλά μια μέθοδος απάτης που σκέφτηκαν οι developers, ενώ θα έπρεπε να πουλάνε συγκεκριμένα in-game αντικείμενα. Για να μεγιστοποιήσουμε λίγο το πρόβλημα: Ποιος θα ήθελε να δώσει ένα μισθό για να αγοράσει loot box με κονσόλα και 3 gamers εντελώς στην τύχη; Κάτι ανάλογο είναι τα loot boxes…σε μικρογραφία.

Διαβάστε τα προηγούμενα άρθρα της στήλης Editorial.