Όταν το game development γίνεται ρουλέτα

Η υποκειμενικότητα ξεπερνάει κάθε πρόβλεψη.

Παρακολουθώντας την αγορά τα τελευταία χρόνια, όποιος ασχολείται εκτενώς με το να παρακολουθεί τις νέες gaming κυκλοφορίες, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι ορισμένες φορές το τρίπτυχο Review score-User score-Πωλήσεις "σπάει" για έναν περίεργο λόγο.

Έχουμε δει games να χαντακώνονται σε reviews και να πουλάνε ή αντίθετα να αποθεώνονται από reviewers και να μην έχουν τόση απήχηση σε θέμα πωλήσεων. Στην πρώτη κατηγορία μπορούμε να εισάγουμε εύκολα το Destiny, με Metacritic score 7.6 (PS3) και 7.5 (Xbox One), User Score αντίστοιχο 6.2 και 5.6 κι απ' την άλλη 10 εκατομμύρια πωλήσεις. Προφανώς η γνώμη των 10 εκατομμυρίων gamers μετράει περισσότερο από αυτή δεκάδων reviewers. Όσο κι αν το θάψιμο έπεσε σύννεφο από μια μερίδα χρηστών που περίμεναν AAA title με AAA απόλαυση, οι πωλήσεις γέμισαν την τσέπη της Activision κι αυτό δεν αλλάζει.

Στον αντίποδα, το Fez Με αξιολογήσεις από 8,9 έως 9,1 πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα έχοντας κόστος μόλις 10 ευρώ στο Steam. Με τόσο χαμηλή τιμή και τέτοιες βαθμολογίες πολλοί θα περίμεναν περισσότερα, ωστόσο ένα χαρακτηριστικό των indie games είναι ότι απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό. Τα υψηλά reviews δεν σημείωσαν σε καμία περίπτωση τον τζίρο της Activision (παρότι ασφαλώς παρατηρούμε ότι στην δεύτερη περίπτωση το μεγαλύτερο μέρος των κερδών πηγαίνει στην τσέπη ενός, δηλαδή του Phil Fish που σήμερα άφησε την βιομηχανία για πολλούς λόγους).

Όταν το development θέλει αρκετή τύχη
Οι βαθμολογίες στα reviews δείχνουν ακριβώς ότι οι απόψεις πάνω στα video games έχουν σήμερα τεράστια απόκλιση. Το Remember Me είναι κλασικό παράδειγμα καθώς έχει απόκλιση βαθμολογίας από 5 έως 9.3! Με απλά λόγια 4,3 ολόκληρες μονάδες, οι οποίες μπορεί να αποθαρρύνουν οποιονδήποτε υποψήφιο αγοραστή.

Στο ερώτημα για το αν ένα παιχνίδι είναι επιτυχημένο ή όχι θα ακούσετε μια σειρά από διαφορετικές απόψεις. Ακόμα και για AAA games όπως το Metal Gear Solid 4, το The Last of Us ή το Grand Theft Auto V τα οποία αποτελούν κατά την γνώμη των περισσότερων value for money και ξεχωριστές εμπειρίες, θα υπάρξει μια μερίδα χρηστών που θα τα χαρακτηρίσει "αδιάφορα". Εν τέλει, όταν κρίνουμε ένα video game, η υποκειμενικότητα χτυπάει "κόκκινο". Τα γούστα κάθε gamer είναι διαφορετικά και το να σφαζόμαστε για το ποιο παιχνίδι είναι από πάνω ορισμένες φορές δεν έχει κανένα νόημα.

Έχω καταλήξει λοιπόν στο συμπέρασμα ότι το game development θέλει -εκτός από ταλέντο και όρεξη- αρκετή τύχη. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν ένα τελικό προϊόν. Σκεφτείτε να βάζατε σε ένα σπίτι τους καλύτερους game designers, coders, artists και marketing managers και να τους ζητούσατε να φτιάξουν "το τέλειο video game" (κάτι σαν το Big Brother μου θυμίζει το concept). Θα τα κατάφερναν; Μάλλον ναι, αλλά ουδής μπορεί να είναι σίγουρος για το πώς θα εκλάμβανε ο κόσμος το τελικό αποτέλεσμα.

Μία ομάδα από κορυφαίους developers μπορεί να βρεθεί μπροστά σε κακούς game designers και να αποτύχει. Ή μπορεί όλοι στην εταιρεία να παράγουν δουλειά παγκόσμιας κλάσης, εκτός από...το τμήμα marketing που αρνείται να οργανώσει συνεντεύξεις ή να δώσει preview και review codes σε όλα τα μέσα για να γράψουν review. Μπορεί να συμβεί ακόμα κι ένα αναπάντεχο γεγονός, όπως ένας developer από την ομάδα να γράψει στο Twitter "Δεν έχουμε ανταγωνιστή, τα άλλα games είναι σκουπίδια" ή -χτύπα ξύλο- κάποιος από το marketing να απαντήσει άσχημα στο email ενός youtuber κι ο τελευταίος να κάνει vlog και να κράξει το επερχόμενο video game. Με την δύναμη που έχει το Internet και τις τάσεις που δημιουργούνται, ένα φαινομενικά "άριστο αποτέλεσμα" θέλει μεγάλη προσοχή για να γίνει αποδεχτό απ' την πλειοψηφία των gamers.

Θέλετε το μεγαλύτερο παράδειγμα παιχνιδιού που βασίστηκε στην τύχη και έκανε τον developer του να θησαυρίσει παρότι δεν δημιούργησε κάτι αξιόλογο; Μην πάτε πολύ μακριά. Ακούει στο όνομα Flappy Bird! Ο developer του απέσυρε την εφαρμογή, την έκανε ανάρπαστη, "έκανε το κομμάτι του" τέλος πάντων και πέτυχε.

Η καινοτομία είναι το κλειδί
Σίγουρα ο παράγοντας τύχη δεν παίζει τον κύριο ρόλο στην επιτυχία ενός παιχνιδιού. Όταν η gaming βιομηχανία ζει εδώ και 45 χρόνια και πλέον έχουμε εξαντλήσει τα genres και τις περισσότερες ιδέες σεναρίων (Damsel in distress, Β' Παγκόσμιος, Ψυχρός Πόλεμος, Sci-Fi, πρόσφατα Βικτωριανή εποχή κ.ο.κ.) πλέον ο κύριος παράγοντας για την επιτυχία είναι μία λέξη-κλειδί. Η καινοτομία.

Μπορείς να προσφέρεις κάτι το διαφορετικό από όσα προσέφεραν τα games που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα; Έχεις αρκετές πιθανότητες να θεωρείσαι επιτυχημένος. Κάποιος που παίζει games για 5-6 χρόνια δεν θα δώσει τόση σημασία στην καινοτομία και οι απαιτήσεις του θα είναι χαμηλότερες. Για έναν μέσο ή έναν έμπειρο gamer όμως που έχει παίξει τα περισσότερα genres και τους περισσότερους συνδυασμούς σεναρίων, είναι σημαντικό να υπάρχει καινοτομία, έστω από σεναριακής πλευράς, για να του δοθεί το κίνητρο να δοκιμάσει ό,τι νέο βγει. Άλλωστε, ενθουσιάζεται πολύ πιο δύσκολα.

Το indie game development μεγαλώνει
Με τις Unity 5, Unreal Engine 4 και Source engine 2 να είναι διαθέσιμες δωρεάν και μάλιστα πιο εύχρηστες από ποτέ, ολοένα και περισσότερος κόσμος αρχίζει να εισέρχεται σιγά-σιγά στον κόσμο του indie game development. Στην προκειμένη περίπτωση είναι απλά σαν να...ποντάρει στη ρουλέτα με ξένες μάρκες. Δεν έχει να χάσει τίποτα από οικονομικής πλευράς παρά μόνο τον χρόνο του. Μια έξυπνη ιδέα μπορεί να γίνει από το πουθενά "διαμάντι" για πολλούς gamers κι έτσι να έχουμε ένα νέο entry στη βιομηχανία. 

Με αφορμή το σημερινό Editorial θα ήθελα παράλληλα να ανακοινώσω ότι εδώ και αρκετές εβδομάδες ετοιμάζω ένα design document ενός video game που είχα ως ιδέα καιρό τώρα. Μάλιστα έχω μιλήσει και με ανεξάρτητους developers με τους οποίους έχουμε σκοπό να δημιουργήσουμε μια ομάδα ανάπτυξης. Θα υπάρξει συνάντηση σύντομα για να συζητήσουμε το ενδεχόμενο υλοποίησής του παιχνιδιού. Εννοείται ότι δεν μπορώ να ανακοινώσω τίποτα ακόμη αν δεν υπάρχει πρώτα μία προεργασία. Δεν αναφέρομαι σε παιχνίδι που αναπτύσσεται σε 4-5 μήνες αλλά έχει μεγαλύτερο κύκλο ανάπτυξης και βέβαια όπως καταλαβαίνετε τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσα χρόνια υπηρετώ το gaming, έχω διαπιστώσει πως το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων μου προερχόνταν πάντοτε απ' την αγορά του game development. Είναι λογικό λοιπόν σε μία εβδομάδα ακριβώς που κλείνω τα 32 να αρχίζει να μετράει το βιολογικό ρολόι μέσα μου για το αν έχω πετύχει κάτι αξιόλογο επαγγελματικά. Δεν σκόπευα να επαναπαυτώ στο GameWorld.gr, την ραδιοφωνική εκπομπή για games που έχουμε εδώ και 11 χρόνια ή το Game Maniacs. Το θεωρώ λογικό να συνεχίσω στο game development, έστω κι αν επιχειρώ να κάνω μια τρέλα, δηλαδή το να ξεκινάω κυριολεκτικά απ' το σημείο μηδέν. Άλλωστε, στη χώρα που ζούμε οι μεγάλες εταιρείες game development μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οπότε κάποιες φορές η ιστορία μας αναγκάζει να δοκιμάσουμε κάτι μόνοι μας. Κι επειδή στη χώρα που ζούμε οι επιτυχίες μας στον τομέα αυτό μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού ειλικρινά πιστεύω ότι δεν έχω τίποτα να χάσω, ακόμα κι αν αποτύχω.

Μπορεί η όποια απόπειρα να σταματήσει απ' τον πρώτο μήνα, να συνεχίσει για μήνες και να διακοπεί ή να ολοκληρωθεί επιτυχώς. Ισχύει όμως πάντοτε το ρητό: "Καλύτερα να δοκιμάσεις κάτι και να αποτύχεις παρά να μετανιώνεις που δεν το δοκίμασες ποτέ".