Δύσκολα games: Μην πέφτεις στην παγίδα του Hype

Τα games που μας ζορίζουν και μας αρέσει.

Πιστεύω πως υπάρχουν δύο ειδών gamers. Το πρώτο παίζει ένα παιχνίδι μέχρι να βρει ένα δύσκολο σημείο και να το παρατήσει. Το δεύτερο είδος, είναι ο gamer που θα πεθάνει πάνω από 20 φορές προσπαθώντας να περάσει ένα συγκεκριμένο Level.

Το επόμενο πρωί, θα ξαναπροσπαθήσει να συνεχίσει από το τελευταίο checkpoint, κάτι που συνήθως φέρνει την επιτυχία καθώς το πλέον πιο ξεκούραστο μυαλό παίρνει πιο σωστές αποφάσεις. Βέβαια επειδή στην ουσία “παίζουμε”, μπορεί να περνάτε από την μία κατηγορία gamer στην άλλη σύμφωνα με τα γούστα σας. Αν για παράδειγμα παίζετε μόνο FIFA, θα απηυδήσετε να φτάσετε στο Division που θέλετε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάνετε το ίδιο και για το Pillars of Eternity.

Όπως και να έχει, όποια games και να προτιμάτε, καταλαβαίνετε πως είναι να έχεις την αγωνία της επιτυχίας ή αποτυχίας στο αγαπημένο σου παιχνίδι. Ένα πολύ απλό παράδειγμα που λογικά θα συμμεριστεί ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι αναγνωστών είναι το League of Legends. Έχω φίλους που δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ προκειμένου να ανέβουν Division. Γνωρίζω επίσης άτομα (γκουχ γκουχ Παντελή) που έχουν θέσει όρο στον εαυτό τους να αποκτήσουν ένα από τα μεγαλύτερα Gamerscore στο Xbox Live Account τους. Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί όμως δεν έχουν κάποια μεγάλη σημασία για τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά μόνο για εσάς και την υπόλοιπη ομάδα φίλων-gamer σας.

Τί γίνεται όμως όταν μια εταιρία αποφασίζει να δυσκολέψει το παιχνίδι της, με σκοπό να βγάλει το “λάδι” όσων το παίζουν;

From Software
Την γνωρίσαμε από το 2010 με το πρώτο Demon’s Souls. Μια ωραία ημέρα που έκανα την βόλτα μου στο video club της γειτονιάς, είδα το μπλε και μαύρο εξώφυλλο του Demon’s Souls το οποίο για κάποιο περίεργο λόγο δεν είχε πέσει στο μάτι μου κατά τους έξι μήνες που υπήρχε ήδη στο μαγαζί. Το ενοικιάζω, φτάνω σπίτι, ανοίγω το PS3 και σκέφτομαι ότι θα είναι ένα μουντό Hack n’ Slash. Πρέπει να ομολογήσω ότι έκανα λάθος καθώς οι τρεις ώρες που μπόρεσα να ξοδέψω την πρώτη ημέρα με το Demon’s Souls μου φάνηκαν σαν αιώνας.

Από την εποχή του PlayStation 2, δεν είχα συναντήσει κάποιον πραγματικά δύσκολο τίτλο. Μπορεί να είχα παίξει οποιοδήποτε παιχνίδι και το μόνο που με είχε δυσκολέψει σχετικά ήταν το Catwoman. Το Demon’s Souls έκανε την διαφορά αφού ξαναγύρισα σε αυτό πολλές φορές αρνούμενη πως ένα RPG θα με δυσκόλευε τόσο πολύ. Αυτή, πιστεύω πως είναι και η μαγεια του συνεχούς trial and error. Με κατά κάποιο τρόπο, ο μεγάλος βαθμός δυσκολίας καταφέρνει να μας πεισμώσει τόσο πολύ που χωρίς να το καταλάβουμε εθιζόμαστε.

Bloodborne Mania
Πριν από περίπου τρεις εβδομάδες κυκλοφόρησε το Bloodborne που αποτελεί τον τέταρτο τίτλο της Ιαπωνικής developer εταιρίας. Ξαφνικά έγινε μεγάλος χαμός στα social media από άτομα που έδειχναν ότι το παρήγγειλαν αλλά αμφιβάλλω αν οι μισοί από αυτούς γνώριζαν καν την From Software ή ποια άλλα παιχνίδια έχει δημιουργήσει στο παρελθόν. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό καθώς κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να μάθει την Wikipedia απ’ έξω. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως αρκετοί αγοραστές του Bloodborne εξέφρασαν παράπονα σχετικά με την δυσκολία που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν. Προσωπικά έλαβα διάφορα μηνύματα τόσο στην σελίδα, όσο και στο προσωπικό προφίλ μου όπου με ρωτούσαν αγανακτισμένα άτομα για το πως να περάσουν ένα σημείο, το τρομαχτικό boss, αν υπάρχει πουθενά χάρτης και άλλα διάφορα.

Κατά την άποψή μου, δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται τόσο πολύ ο κόσμος του internet από την προώθηση που γίνεται σε ορισμένους τίτλους. Κάποιοι το έκαναν “μόδα” το Bloodborne ενώ στην ουσία το κοινό στο οποίο απευθύνεται φέτος δεν είναι διαφορετικό από εκείνο του 2010. Όταν σε παρέες με ρωτούσαν για τα αγαπημένα games μου και ανέφερα το Demon’s Souls, με κοιτούσαν καλά καλά γιατί δεν γνώριζαν τον τίτλο. Όσοι τύχαινε να το είχαν παιξει, αποτελούσαν άτομα με τα οποία θα ξόδευα ορισμένες ώρες ευχάριστα μιλώντας για τον αγαπημένο hardcore τίτλο. Τώρα, αν ρωτήσεις τον μέσο gamer για το Bloodborne, πιθανόν να το έχει αγοράσει (αν έχει PS4) αλλά θα ακούσεις τα κλασσικά “Εεεε είναι πολύ δύσκολο όμως”, “Έπαιξα πέντε λεπτά και με σκότωσε ένας λυκάνθρωπος, το άφησα μετά”.

Παίξε στο επίπεδό σου
Καλώς ή κακώς ζούμε στην εποχή όπου τα E-Sports κάνουν θραύση. Δυστυχώς λίγοι είναι οι gamers που θα υποστηρίξουν πλέον τον χαμένο τίτλο διαμάντι που τους κρατάει συντροφιά επί ώρες. Βλέπω ότι οι περισσότεροι developers έχουν μια τάση στο να μειώνουν την δυσκολία του νέου τίτλου που κυκλοφορεί προκειμένου να προσελκύσουν ένα μεγαλύτερο κοινό. Το “ιδανικό” κοινό τους αποτελείται από hardcore, casuals και παιδιά. Η αλήθεια είναι ότι μερικοί το έχουν καταφέρει όπως για παράδειγμα τα επιτυχημένα mobile games (βλέπε Angry Birds) ή το πιο γνωστό MOBA πλέον, League of Legends.

Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και οι developers σαν την From Software για να κρατούν ζωντανό τον θρύλο του “δύσκολου” πλέον τίτλου. Το Bloodborne ήταν υπέροχο, με ικανοποιητικό επίπεδο δυσκολίας. Μπορεί να μας δυσκόλεψε το συνεχές Trial and error αλλά στο τέλος μας άρεσε. Όσοι δεν είναι συνηθισμένοι με τέτοιες προκλήσεις, παρακαλώ να μείνουν στους τίτλους που γνωρίζουν καλά και να μην επηρεάζονται από το οποιοδήποτε Hype που δημιουργείται /rantoff.

Διαβάστε το review του Bloodborne από το GameWorld και πείτε μας την γνώμη σας για το bug στο αντίστοιχο forum topic.