Πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές όταν ακούει κάποιος για games εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική ιστορία και τη μυθολογία, ο νους του πηγαίνει σε συγκεκριμένα πράγματα με βάση όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής. Παρθενώνας, θεοί του Ολύμπου, τρωικός πόλεμος, κίονες, συνήθως δωρικού, ιωνικού ή αιολικού ρυθμού, τριήρεις, όπλα της εποχής, αμφορείς… Ο εκάστοτε τίτλος ακολουθεί για να δικαιώσει ή να διαψεύσει δημιουργηθείσες προσδοκίες. Κι εκεί που περιμένεις να δεις κάτι σχετικό, σκάει… μύτη το Funk of Titans και ό,τι εσύ, ο ανυποψίαστος, είχες φανταστεί, καταρρέει σαν κάστρο στην ακροθαλασσιά! Ή, τουλάχιστον, αυτό συμβαίνει αν δεν έχεις δει κάποιο trailer ή screenshots ώστε να πάρεις μια εικόνα περί τίνος πρόκειται. Υπάρχει βεβαίως και η πιθανότητα να γνωρίζεις επ’ ακριβώς το ποιόν του τίτλου και, παρά τις αρνητικές κριτικές, να πέφτεις με τα μούτρα σ’ αυτόν, όπως ο υποφαινόμενος!
Τι σχέση μπορεί να έχει η funk μουσική με τον Δία, τον Περσέα και τους Τιτάνες, μη ρωτήσεις! Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να τα συναντήσεις όλα μαζί στο παιχνίδι αυτό! Τι κι αν, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Δίας, ο αρχηγός των θεών, τρύπωσε με τη μορφή χρυσής βροχής στο κελί που βρισκόταν φυλακισμένη η πανέμορφη Δανάη, με αποτέλεσμα να γεννηθεί από την ένωση αυτή ο Περσέας; Στο Funk of Titans η ύπαρξή του έχει πολύ πιο ταπεινά εφαλτήρια από μια ανθρωπίζουσα γενετήσια παρόρμηση. Βλέπεις, αγαπητέ, ο Δίας είναι φανατικός οπαδός της Funk μουσικής και συνεπακόλουθα ολόκληρος ο κόσμος οφείλει να συμμορφώνεται. Πλην όμως, τρεις από τους Τιτάνες που επέζησαν της πρότερης οργής του (τουλάχιστον βάσει της μυθολογίας), αποφασίζουν να… δοκιμάσουν τις αντοχές του, καθώς αρέσκονται στην Pop, Rap και Rock μουσική, αντίστοιχα! Κάτι τέτοιο φυσικά είναι ανεπίτρεπτο, κι εκεί ακριβώς ξεκινά το παιχνίδι!
Ο Δίας, που μάλιστα είναι μαύρος, θυμίζει κάτι από Samuel Jackson εν αποστρατεία, καθώς η μόνη του συμμετοχή στην πορεία θα είναι να εκθειάζει (έχει άλλωστε και το δικαίωμα ως θεός) την πρόοδο του γιου του, Περσέα, στην προσπάθειά του να αποκαταστήσει την τάξη σ’ όλη την Ελλάδα και τον κόσμο, κοινώς τη Funk έναντι των υπολοίπων! Ο δε υιός του, κλασικό αφάνα-boy, φέρνει σε Josh Childress με μπουφάν στα χρώματα της σημερινής του ομάδας, των Sydney Kings! Από λοιπούς NPCs υπάρχει η Aretha, μια Αφροαμερικανή που κάνει τα γλυκά μάτια στον ήρωα διαμαρτυρόμενη για τις άσχετες μουσικές που της προκαλούν πονοκέφαλο, καθώς επίσης και ο -γνωστός σε όλους- Ηρακλής. Ο τελευταίος δεν είναι παρά μια καρικατούρα ενός ξανθού κοιλαρά με ακαλαίσθητο σανδάλι άλλων 3.000 χρόνων πριν από την εποχή του, που σε κάνει να απορείς πώς είναι δυνατό να πραγματοποίησε όλους αυτούς τους άθλους!
Πρόκειται βεβαίως για ένα platform game, και συγκεκριμένα auto-running side-scrolling, το οποίο μετά το Xbox One ήρθε -μεταξύ άλλων- και στα PC μέσα στο χρόνο που πέρασε. Θεωρώ ότι ένας βασικός λόγος των αρνητικών κριτικών που εισέπραξε είναι γιατί κόστιζε 12.5 ευρώ διαρκώντας μόλις τρεις ώρες περίπου, μέχρι να δει τους τίτλους τέλους αυτός που έμελλε να ασχοληθεί μαζί του. Επιπροσθέτως, τα σχόλια θα ήταν πολύ πιο μετριοπαθή αν μιλούσαμε για ένα mobile game και όχι… timed exclusive της μεγάλης κονσόλας της Microsoft, ενώ είμαι πεπεισμένος ότι οι περισσότερες αναφορές θα ήταν θετικές εάν επρόκειτο για free to play τίτλο στα κινητά τηλέφωνα. Είχα διαβάσει το review του site και πάρει μια οπτική γεύση πριν κατευθυνθώ στοχευμένα προς αυτό το παιχνίδι, όχι βεβαίως μέσω αγοράς, αλλά μια ανταλλαγής steam keys.
Ήθελα κάτι διασκεδαστικό, σύντομο και απλό για να περάσω χαλαρά λίγες ώρες. Το Funk of Titans μου τα προσέφερε όλα αυτά. Ο σουρεαλισμός είναι διάχυτος σε κάθε πτυχή της δημιουργίας της νεοφώτιστης «A Crowd of Monsters» κι αυτό ήταν ενδιαφέρον από μόνο του. Τα γραφικά δεν αντέχουν σε κριτική, αλλά επειδή αυτός ο τίτλος κυκλοφόρησε αρχικά ως αποκλειστικότητα του Xbox One, δε θα μπορούσαν παρά να αντιμετωπίσουν δικαίως… ενταφιαστικές αναφορές. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Από την άλλη, αυτό δεν αναιρεί τον πολύ συμπαθητικό σχεδιασμό των 39 levels, ο οποίος κάθε άλλο παρά χαρακτηρίζεται από επαναλήψεις, και χωρίς να υπολογίζονται σ’ αυτά οι «μάχες» με τρία mini-bosses και τρία bosses, από ένα σε κάθε κόσμο, της Pop, της Rap και της Rock.
Το gameplay του παιχνιδιού δε θα μπορούσε να είναι πιο απλό, καθώς το μόνο που έχει να κάνει ο Περσέας είναι να πηδά και να δέρνει! Το όλον, δύο κουμπιά! Ένα για την αποφυγή παγίδων και εχθρών και ένα για την εξολόθρευση των τελευταίων, με ό,τι όπλο τυχαίνει να κρατά εκείνη τη στιγμή. Ο πρωταγωνιστής τρέχει αυτόματα προς τα δεξιά ή τα αριστερά, όπως του ορίζει η εκάστοτε πλατφόρμα, και ο gamer απλώς φροντίζει για τα άλλα δύο. Στο κλίμα της σύγχρονής μας εποχής και του μουσικού ύφος του παιχνιδιού, αντί να συλλέγει κέρματα στις… κούρσες του, συγκεντρώνει βινύλια (προφανώς της Funk).
Επιπλέον, κάθε φορά έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει πρόσβαση και σε ένα bonus επίπεδο, αρκεί να μαζέψει και το… άλογο, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ο Πήγασος, ή τουλάχιστον το κεφάλι του με ένα μοτέρ! Οι εχθροί δεν είναι άλλοι από αρχαίους πολεμιστές με την ανάλογη στολή, περικεφαλαία και όπλο, οι οποίοι παραμένουν στη θέση τους, αλλά όχι ως στήλη άλατος! Όσοι δε βρίσκονται στα μικρά τους άρματα, οι περισσότεροι δηλαδή… χορεύουν ρυθμικά στους ρυθμούς της Funk, που συνοδεύουν την… επέλαση του Περσέα σε κάθε επίπεδο! Ο συνδυασμός αυτός δίνει έναν ιδιαιτέρως γρήγορο ρυθμό στο παιχνίδι και, καθώς το soundtrack είναι πολύ καλό, αυτές οι λίγες ώρες περνούν πολύ ευχάριστα, χωρίς να κουράζουν στο ελάχιστο.
Στα αρνητικά συγκαταλέγεται το γεγονός ότι δεν υπάρχει λόγος αντικατάστασης – αγοράς όπλου πέραν της εμφάνισης, καθώς στο σύνολό τους προκαλούν το ίδιο damage (hit και γεια σας), αν και προσωπικά έδειξα ιδιαίτερη προτίμηση στο… ραδιοκασετόφωνο – εξολοθρευτή! Ο ίδιος ο Περσέας αντέχει σε ένα χτύπημα σε κάθε επίπεδο. Σ’ αυτήν την περίπτωση χάνει τα ρούχα και την όποια πανοπλία του, παραμένοντας με το όπλο του κι ένα τρελιάρικο σλιπάκι για να τα βάλει με όσους εχθρούς έχουν απομείνει! Όσον αφορά τα bosses, τα mini δεν έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, ενώ οι μάχες με τους Τιτάνες δεν είναι παρά ένας διαγωνισμός χορού, ο καθένας στη μουσική του! Και στις δύο περιπτώσεις, το μόνο που απαιτείται είναι το γρήγορο πάτημα του αντίστοιχου κουμπιού που εμφανίζεται επί της οθόνης (quick time events).
Καταλήγοντας, στην ερώτηση αν αξίζει η αγορά του Funk of Titans στην αρχική του τιμή ή ακόμη και στην αρχική τιμή διάθεσής του στο Steam, η απάντηση είναι ξεκάθαρα αρνητική. Αυτές τις μέρες, όμως, που διατίθεται στην ψηφιακή πλατφόρμα της Valve έναντι 1.74, ίσως θα μπορούσατε να κάνετε μια παραχώρηση. Ακόμη καλύτερα αν το βρείτε κάπου δωρεάν στο διαδίκτυο. Είναι ένα διασκεδαστικό, σύντομο, αλλά με πολύ χαβαλέ παιχνιδάκι το οποίο υπόσχεται να σας αφήσει ικανοποιημένους υπό την προϋπόθεση ότι γνωρίζετε εκ των προτέρων με τι θα ασχοληθείτε και έχετε μειώσει τις απαιτήσεις σας σε ανάλογα επίπεδα. Όσο για τους developers… όχι, δεν είναι καθόλου φανατικοί της Funk, ούτε της ελληνικής μυθολογίας! Απίθανος συνδυασμός, κυριολεκτικά!