Τέλη 12ου αι. μ.Χ.. Η τρίτη Σταυροφορία (1189-1192) βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην Ανατολή για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων. Ένας εκκολαπτόμενος Assassin, ονόματι Altair, προσπαθεί την ίδια περίοδο, στην ευρύτερη περιοχή, να ανακτήσει τη απολεσθείσα τιμή του αποκαθιστώντας τη θέση του εντός της Αδελφότητας στην οποία έχει αφιερώσει τη ζωή του. Μετά από επιπόλαιους χειρισμούς του ιδίου κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, σκοτώθηκε ένας σύντροφός του και ακόμη ένας τραυματίστηκε σοβαρότατα. Τώρα θα πρέπει να αποδείξει στον μέντορά του και αρχηγό του τάγματος, Al Mualim, ότι δεν είναι ανάξιος να φέρει τον εξοπλισμό και τα χαρακτηριστικά ενδύματα των Assassins.
Στην άλλη άκρη του χάρτη, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη βορειοδυτική Ευρώπη, η Αγγλία έχει αποχωριστεί ένα σημαντικό μέρος του στρατού της, ο οποίος εκστράτευσε μεταξύ άλλων για τους Αγίους Τόπους υπό την ηγεσία και διοίκηση του βασιλιά, Ριχάρδου Α΄ του Λεοντόκαρδου. Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίσσονται ομαλά καθώς, λόγω της παρατεταμένης απουσίας του τελευταίου, ο αδερφός του, Ιωάννης της Αγγλίας, έχει σφετεριστικές βλέψεις για το θρόνο. Φιλόδοξοι σύμμαχοι, ευγενείς και βαρόνοι μπορούν να βρεθούν πάντοτε προκειμένου να υποστηριχθεί ένα τέτοιο πραξικόπημα, την ίδια στιγμή που ο απλός λαός υπερφορολογείται πέραν των δυνατοτήτων του να ανταποκριθεί. Η πολιτική αστάθεια είναι εντονότερη από ποτέ και η παρατεταμένη απουσία του Ριχάρδου αποτελεί την τέλεια αφορμή για να δρομολογηθούν εξελίξεις. Απέναντι σ’ όλη αυτή τη διαφθορά, τις δολοπλοκίες και την προδοσία εναντίον του ίδιου του βασιλείου, η ανάγκη να βρεθεί ένας ήρωας φαντάζει πιο έντονη και απαραίτητη από ποτέ.
Ο θρύλος του Ρομπέν των Δασών αναδύθηκε μέσα από τη λαογραφική πολιτιστική κληρονομιά της Αγγλίας και ο ίδιος αναδείχθηκε ως ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους ήρωες στους αιώνες, φτάνοντας μέχρι τη σύγχρονη εποχή ως ένα κλασικό τμήμα της μεσαιωνικής ιστορικής πραγματικότητας, τροποποιημένο και διανθισμένο με αρκετά στοιχεία τα οποία τελικά αποδόθηκαν σ’ αυτόν ως κύρια χαρακτηριστικά του. Παρότι ο Ρομπέν φέρεται να έζησε στο δεύτερο μισό του 12ου-αρχές 13ου αι., οι πρώτες αναφορές στο πρόσωπό του προκύπτουν μόλις στα τέλη του 14ου αι., ενώ τα πρώτα ολοκληρωμένα ποιήματα γύρω από αυτόν εμφανίζονται μετά τα μέσα του 15ου αι.. Είναι ενδεικτικό μάλιστα ότι στο βάθος αυτό των αιώνων, η κοινωνική θέση, τα ιδιαίτερα διακριτικά στοιχεία, η ίδια η ιδιοσυγκρασία του ήρωα αλλά και τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα δεν παρέμειναν αναλλοίωτα. Η επιστήμη βρίσκεται σε μια διαλεκτική συζήτηση στην προσπάθεια σύνθεσης και εξακρίβωσης στοιχείων.
Επί παραδείγματι, οι πρώτες μπαλάντες που διασώζονται δεν αναφέρουν πουθενά τον Ρομπέν ως παράνομο, αλλά συνήθως ως έναν αστό, ο οποίος δεν ήταν μεν ιππότης, αλλά ούτε και απλός χωρικός. Η απόδοση τίτλου ευγενείας και το προφίλ του εξορίστου κόμητος του Huntingdon, ο οποίος έχει το λημέρι του στο δάσος του Sherwood, κλέβει εμπορεύματα από διεφθαρμένους εμπόρους και κυρίως χρυσάφι από χρηματαποστολές, το οποίο προέρχεται από τους υπέρογκους και άδικους φόρους που πληρώνουν οι υπήκοοι του βασιλείου, «χτίστηκαν» αρκετά αργότερα. Αυτό συνέβη περί τα τέλη του 16ου-αρχές 17ου αι. και κατά βάση μέσα από θεατρικά έργα, επικρατώντας εν πολλοίς μέχρι σήμερα, χωρίς πάντως να εκλείπουν και διαφορετικές εκδοχές-προσεγγίσεις ενός πραγματικού θρύλου.
Κι αν όλα αυτά αφορούν αποκλειστικά τον Ρομπέν των Δασών, ως υπαρκτά πρόσωπα φέρονται σίγουρα ακόμη τρεις γνωστοί χαρακτήρες του περί ου ο λόγος ζωντανού μύθου. Ο θεόρατος… Little John, το ύψος του οποίου πιθανώς υπερέβαινε τα 2.10(!), ο Will Scarlet, που ήταν κατά πάσα πιθανότητα ξάδερφος ή ανιψιός του Ρομπέν και ακόλουθός του, και ο Much, ο γιος του μυλωνά, ο οποίος συνήθως εμφανίζεται να συντροφεύει τον Little John. Οι τρεις προαναφερθέντες εμφανίζονται ήδη από τις πρώτες μπαλάντες που έχουν διασωθεί γύρω από τον Ρομπέν των Δασών. Κι αν ο χαρακτήρας του καθενός εμφανίζει ορισμένες αποκλίσεις από ποίημα σε ποίημα, οι ικανότητες του τελευταίου στο τόξο διατηρούνται απαρασάλευτες. Στον αντίποδα, τόσο ο μοναχός Tuck όσο και η Marian, η αγαπημένη του Ρομπέν, απουσιάζουν από τα πρώτα διασωθέντα έργα, κάνοντας πλέον σταθερά την εμφάνισή τους μέσα από θεατρικά κείμενα στα τέλη του 15ου και αρχές του 16ου αι. αντίστοιχα. Στα τέλη του ίδιου αιώνα, η Marian αποκτά πλέον προφίλ ευγενούς καταγωγής έναντι μιας απλής βοσκοπούλας, όπως εμφανιζόταν μέχρι πρότινος. Το γεγονός αυτό συμπίπτει χρονικά με την απόδοση αριστοκρατικής καταγωγής και στον Ρομπέν, και κατ’ επέκταση στον Will.
Ανεξαρτήτως της ακρίβειας της ιστορικότητας του πράγματος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, σύμφωνα με τον επικρατούντα θρύλο, ο Ρομπέν των Δασών ήταν κατά κάποιο τρόπο ο υπέρμαχος των φτωχών, ο λήσταρχος του δάσους Sherwood, ο οποίος, ηγούμενος της συμμορίας του, κατόρθωνε να προκαλεί μ’ αυτόν τον «κλεφτοπόλεμο» έμμεσα ή αμεσότερα πλήγματα στους επίδοξους σφετεριστές του θρόνου και τους αυλικούς τους. Όντας πιστός στον βασιλιά Ριχάρδο Α΄ Λεοντόκαρδο, που πολεμούσε για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, είχε τεθεί εκτός νόμου από τον Σερίφη του Nottingham. Ο τελευταίος, σύμφωνα με μια εκδοχή, υφάρπαξε την περιουσία του ενώ ο ίδιος ο Ρομπέν ήταν ο νόμιμος κληρονόμος του Huntingdon, με τόπο καταγωγής το χωριό Locksley, εντός της επικράτειας του Nottinghamshire.
Προκύπτει αβίαστα, λοιπόν, ότι το υπόβαθρο του Robin Hood είναι τεράστιο, έχοντας μια ιστορία οκτώ και πλέον αιώνων, η οποία παραμένει ζωντανή και μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά, όπως έχει αποδείξει ο χρόνος. Στο χώρο των videogames υπήρχε ένα πολύ μεγάλο κενό γύρω από τον θρυλικό Ρομπέν, καθώς για δεκαετίες δεν είχε να επιδειχθεί απολύτως τίποτα, σε μια εποχή βεβαίως που η δυνατότητα της τεχνολογίας ήταν εξαιρετικά περιορισμένη. Στη χαραυγή της νέας χιλιετίας, ωστόσο, αυτό άλλαξε ριζικά, όταν κυκλοφόρησε ένας τίτλος που όχι απλώς τιμούσε την ιστορία και το βάρος του ονόματος που έφερε, αλλά αναδείκνυε αμφότερα μέσα από τα εξαιρετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά που διέθετε.
Το Robin Hood: The Legend of Sherwood διατέθηκε στην αγορά το 2002 ως ένα stealth-based real time tactics game με ισομετρική κάμερα, στα πρότυπα της ιδιαιτέρως επιτυχημένης σειράς Commandos -η οποία τότε αριθμούσε τους δύο πρώτους τίτλους της- καθώς επίσης του Desperados: Wanted Dead or Alive (2001), το οποίο λάτρεψαν οι gamers της εποχής. Το τελευταίο είχε αναπτυχθεί από την Spellbound Entertainment, που τον επόμενο χρόνο προσέφερε στο κοινό και το ίδιο το Robin Hood, μια επίσης εξαιρετική και προσωπικά λατρεμένη δημιουργία, η οποία χάρισε μοναδικές αναμνήσεις σε όσους το εμπιστεύθηκαν και το προ-τίμησαν. Επί της ουσίας, οι developers της γερμανικής εταιρίας ανάπτυξης αξιοποίησαν ιδανικά το background του λαϊκού ήρωα αποδίδοντας την ιστορία και τη δράση του μέσα από μια περιπέτεια που βασίζεται στους επικρατέστερους άξονες της δυναμικής του παρουσίας στα τέλη του 12ου αι., στη σύγχρονη εποχή.
Σύμφωνα με την υπόθεση, ο Ρομπέν του Locksley συμμετείχε κι αυτός στην εκστρατεία προς ανατολάς στο πλαίσιο της Γ΄ Σταυροφορίας, πολεμώντας για τον βασιλιά του, Ριχάρδο. Καθώς όμως ο πόλεμος τελειώνει κι ο ίδιος επιστρέφει στην πατρίδα του, διαπιστώνει ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει άρδην στη χώρα σε σχέση με όσα γνώριζε, συνεπεία της απουσίας του βασιλιά, ο οποίος ακόμη δεν έχει επιστρέψει. Ο αδερφός του, πρίγκιπας John ο Ακτήμων, έχει βλέψεις για το θρόνο, ενώ ο Σερίφης του Nottingham εκμεταλλεύεται τη θέση του υπερφορολογώντας βάναυσα τους κατοίκους. Σα να μη φτάνει αυτό, ο αδίστακτος κυβερνήτης, μαθαίνοντας για το θάνατο του πατέρα του Ρομπέν λόγω ηλικίας, ανακοινώνει το θάνατο και του γιου στη Σταυροφορία, προκειμένου να καπηλευτεί τη γη του Ρομπέν εν ονόματι του Στέμματος!
Ο ήρωάς μας πληροφορούμενος όλα αυτά βρίσκεται αυτομάτως προδομένος, άκληρος και εξόριστος από τα ίδια του τα εδάφη. Προσπαθώντας να ξεκινήσει από κάπου ώστε να μπορέσει να καταστρώσει το δικό του σχέδιο αντίδρασης, αποφασίζει να μεταβεί στο Lincoln προκειμένου να συναντήσει έναν παλιό φίλο του πατέρα του, τον Lord Godwin. Ο Ρομπέν μεγάλωσε σ’ αυτό το κάστρο και υπό την καθοδήγηση του Άρχοντά του έμαθε να μάχεται και να χρησιμοποιεί το τόξο. Εν τούτοις, φτάνοντας στο Lincoln διαπιστώνει ότι τα δίχτυα του Σερίφη του Nottingham έχουν φτάσει μέχρι εδώ, και ο ίδιος φέρεται να είναι ο νέος κύριος του κάστρου.
Πρώτη αποστολή του Ρομπέν δε μπορεί να είναι άλλη από το να εντοπίσει τον νόμιμο Άρχοντα της περιοχής, και φυσικά χωρίς ο ίδιος να γίνει αντιληπτός. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να ξεκινήσει ο αγώνας του ήρωα με τα πράσινα για ανάκτηση των κλοπιμαίων, του ονόματος και της φήμης του. Επιπλέον, για να παλέψει για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των συντοπιτών του και ενός βίου που δε θα είναι αβίωτος, αλλά και για να δώσει τη μάχη εναντίον των υποψηφίων σφετεριστών του θρόνου. Πολύ γρήγορα, βεβαίως, θα διαπιστώσει ότι είναι αδύνατο να παραμένει εντός των κατοικημένων περιοχών χωρίς να θέτει σε άμεσο κίνδυνο τον εαυτό του, ως εκ τούτου εξαναγκάζεται να κρυφτεί στο δάσος Sherwood, όπου θα μπορέσει να οργανωθεί καλύτερα μαζί με τους φίλους που συγκεντρώνονται σταδιακά γύρω του.
Το παιχνίδι καταφέρνει να μεταδώσει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα της εποχής και τις δυσκολίες των παρανόμων απέναντι σε πολυάριθμους και πάνοπλους στρατιώτες. Η ιστορία διαθέτει πολύ καλή συνοχή, ενώ, όσο εκτυλίσσεται, προστίθενται περισσότεροι χαρακτήρες οι οποίοι γίνονται διαθέσιμοι. Ο gamer έχει τον αποκλειστικό έλεγχο κάθε κίνησης και δραστηριότητας συνόλου των ηρώων. Η αρχή γίνεται αποκλειστικά με τον Robin Hood, ενώ στη συνέχεια εμφανίζονται όλοι όσοι αναφέρθηκαν μέχρι στιγμής, εξαιρουμένου του Much, ο οποίος απουσιάζει. Η πλοκή εμβαθύνει σταδιακά στην πλεκτάνη που καταστρώνει ο πρίγκιπας John για το σφετερισμό του θρόνου, ενώ ο βασιλιάς Ριχάρδος δεν έχει επιστρέψει ακόμη από την Ανατολή. Βεβαίως, το σήμα κατατεθέν του Ρομπέν και της συμμορίας του δεν είναι άλλο από τις ληστείες στο δάσος, οι οποίες υπάρχουν μεσολαβούν μεταξύ των βασικών αποστολών και λειτουργούν ως ένας αμεσότερος τρόπος συγκέντρωσης μεγαλύτερων χρηματικών ποσών, τα οποία θα χρησιμεύσουν στην πορεία.
Ένα από τα ωραιότερα αλλά και πιο σημαντικά στοιχεία αφορά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε playable character, τα οποία προσδίδουν την απαραίτητη ποικιλία στο gameplay καθιστώντας σε αρκετές περιπτώσεις απαραίτητη τη συνεργασία μεταξύ τους προκειμένου να φέρουν την εκάστοτε αποστολή τους σε πέρας. Ο Robin Hood είναι ασυναγώνιστος με το τόξο, διαθέτοντας μεγαλύτερο range από κάθε άλλον, ενώ είναι ικανός τόσο με το σπαθί, όσο και στο να αποσπά την προσοχή των στρατιωτών εκτοξεύοντας σακούλια με χρυσό, προκειμένου ο ίδιος να περάσει απαρατήρητος ή να κερδίσει χρόνο. Επιπλέον, μπορεί να κινείται στις σκεπές των κτιρίων και να σκαρφαλώνει σε κισσούς, καθώς επίσης να αφήνει αναίσθητους τους εχθρούς εφόσον τους χτυπήσει με μπουνιά από πίσω.
Ο Little John είναι απλά απολαυστικός με το τεράστιο ξύλινο ραβδί του, το οποίο μπορεί εύκολα να καταφέρει χτυπήματα σε περισσότερους από έναν εχθρούς, και να τον απεμπλέξει σε περίπτωση που περικυκλωθεί. Επιπροσθέτως, λόγω του εκτοπίσματος και της μυϊκής του δύναμης είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει μπουνιά σε οποιονδήποτε εχθρό και να τον αφήσει αναίσθητο, κάτι που δεν ισχύει για τον Ρομπέν. Δε μπορεί να σκαρφαλώσει, αλλά καταφέρνει να θέσει νοκ άουτ έναν εχθρό πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι ο σύντροφός του. Επιπλέον, μπορεί να προκαλέσει αντιπερισπασμό σφυρίζοντας, αλλά και να βοηθήσει κάποιον άλλο χαρακτήρα να σκαρφαλώσει σε σημείο που δε μπορεί να φτάσει διαφορετικά. Επιπλέον, μπορεί να ξυπνήσει κάποιον σύντροφό του, ο οποίος λιποθύμησε μετά από χτύπημα, καθώς επίσης να μεταφέρει ένα πτώμα σε ασφαλές σημείο, προκειμένου να μην τεθούν οι στρατιώτες σε κατάσταση συναγερμού εάν το εντοπίσουν.
Ο Will Scarlet μπορεί να χαρακτηριστεί κάλλιστα ο ορισμός του οργισμένου νέου της εποχής, με αριστοκρατική καταγωγή. Κραδαίνοντας ένα σιδερένιο ραβδί με αλυσίδα που καταλήγει σε μια μεγάλη μπάλα με καρφιά, μπορεί με ελάχιστες κινήσεις να αφήσει λιπόθυμο έναν εχθρό και στη συνέχεια να του λιώσει το κεφάλι με την ησυχία του. Ο ίδιος δεν αναγνωρίζει πρακτικές με πισώπλατες μπουνιές, προτιμώντας δραστικότερα μέτρα όπως το στραγγάλισμα(!), αν και απέναντι σε ισχυρότερους εχθρούς κάτι τέτοιο δεν έχει επιτυχία. Μπορεί να σκαρφαλώνει σε κτίρια και κισσούς, ενώ αν θέλει να αδρανοποιήσει έναν εχθρό, μπορεί πάντοτε να τον σημαδέψει με σφεντόνα. Συν τοις άλλοις, είναι ο μόνος χαρακτήρας που μπορεί να σκοτώσει εχθρό επάνω σε άλογο!
Ήρωες όπως ο Will Stutely (αναφέρεται μόνο σε μεταγενέστερες μπαλάντες που διασώζονται) και ο μοναχός Tuck γίνονται κι αυτοί διαθέσιμοι στην πορεία, καθώς και η Marian. Η τελευταία μπορεί επίσης να χρησιμοποιεί τόξο, έστω και όχι με την ικανότητα του Ρομπέν, ενώ είναι η μόνη από τους main characters που μπορεί να αναπληρώσει την υγεία των συντρόφων της, εφόσον έχει τα κατάλληλα φαρμακευτικά βότανα. Επιπλέον, μπορεί κι αυτή, όπως ο Little John, να επαναφέρει λιπόθυμους συντρόφους, ενώ είναι η ιδανική κατάσκοπος για να αποκαλύπτει το είδος και το βαθμό των στρατιωτών οι οποίοι ακόμη δεν έχουν εισέλθει στο οπτικό πεδίο των ηρώων, κάτι που βοηθά ιδιαίτερα στο σχεδιασμό του τρόπου αντιμετώπισής τους. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι υπάρχει friendly fire, συνεπώς απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στις μάχες σώμα με σώμα, όπου συμμετέχουν μαζί περισσότεροι ήρωες.
Το gameplay επιφυλάσσει ένα σωρό εκπλήξεις και μυστικά, τα οποία δεν παύουν να αιφνιδιάζουν ευχάριστα σε όλη τη διάρκεια. Το παιχνίδι επιβραβεύει την ολοκλήρωση της εκάστοτε αποστολής με τις μικρότερες κατά το δυνατόν απώλειες των εχθρού. Όσο λιγότερους στρατιώτες σκοτώνει ο Ρομπέν και οι φίλοι του, τόσο περισσότεροι άνδρες προστίθενται στην ομάδα του «λύνοντας» τα χέρια του ως προς την πληθώρα επιλογών για κάθε επόμενη εξόρμηση, και όχι μόνο. Το λημέρι του Ρομπέν στο δάσος του Sherwood δεν είναι απλώς ένα καταφύγιο, αλλά ένα πραγματικό ορμητήριο και στρατηγείο οργάνωσης και σχεδιασμού επιχειρήσεων. Συνάμα, ωστόσο, είναι κι ένα πληρέστατο ανοιχτό εργαστήριο.
Όσοι δευτερεύοντες χαρακτήρες -και όχι μόνο- μένουν πίσω, αξιοποιούν παραγωγικά το χρόνο τους farmάροντας ό,τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους στη διάρκεια μιας αποστολής. Βέλη, φαρμακευτικά βότανα, πέτρες για τη σφεντόνα του Will, τροφή που healάρει τους χαρακτήρες που μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν, χρυσάφι για αντιπερισπασμό και αρκετά ακόμη! Όλα αυτά γίνονται διαθέσιμα σταδιακά, όσο προστίθενται οι νέοι ήρωες με τα αντίστοιχα abilities. Η αύξηση του συνολικού αριθμού των playable χαρακτήρων είναι ζωτικής σημασίας κυρίως για το farming, όπου απαιτούνται αρκετά χέρια, καθώς τα αγαθά κόποις κτώνται, και διότι ο αριθμός αυτών που συμμετέχουν σε κάθε αποστολή δε μπορεί να υπερβαίνει τους πέντε.
Οι περί ων ο λόγος δευτεραγωνιστές αφορούν τρία models, τα οποία συνοψίζουν σε μια lite έκδοση ορισμένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των βασικών ηρώων. Σε ελεύθερη απόδοση, υπάρχουν οι τοξότες, οι οποίοι μάλιστα μπορούν να δένουν λιπόθυμους εχθρούς (αυτό μπορεί να το κάνει ο Stutely) αντί να τους σκοτώνει ο Will ή να επανέρχονται μετά από κάποια λεπτά. Επίσης, συναντάμε τους φονικούς γεωργούς με τις πιρούνες, που έχουν τη δυνατότητα να θεραπεύσουν οποιονδήποτε με τα κατάλληλα βότανα και είναι ιδανικοί στο να ξεκλειδώνουν πόρτες (όπως κάνει επίσης ο Stutely), ενώ, τέλος, υπάρχουν οι γιγαντόσωμοι με τα ρόπαλα, οι οποίοι μπορούν επίσης να ζαλίσουν σχετικά εύκολα τους εχθρούς τους.
Ο βαθμός πρόκλησης του παιχνιδιού είναι ιδιαίτερα υψηλός, με αποτέλεσμα το F1 (quick save) να γίνεται σύντομα το αγαπημένο πλήκτρο του gamer, απουσία checkpoints. Παίζοντας στο ανώτερο επίπεδο δυσκολίας χρειάστηκα -ούτε λίγο ούτε πολύ- περίπου 42 ώρες για να φτάσω στον τερματισμό, σκοτώνοντας το 35% των εχθρών, κυρίως στις τελευταίες αποστολές, όπου η κατάσταση ήταν ακόμη πιο ασφυκτική. Στο παρελθόν είχα ασχοληθεί με το Legend of Sherwood όταν κυκλοφόρησε, ωστόσο μου είχε μείνει απωθημένο έχοντας παίξει στο easy. Πλέον δε θυμόμουν επί της ουσίας τίποτα, ενώ συνειδητοποίησα ότι η τότε προσέγγισή μου ήταν εντελώς «παιδική». Όσο το παιχνίδι προχωρά, τόσο οι στρατιώτες αυξάνονται και ταυτόχρονα εμφανίζονται πιο ισχυροί, μαζί με τους υψηλόβαθμους οι οποίοι τους διοικούν, καθιστώντας την αξιοποίηση των Little John και Will ακόμη πιο απαραίτητη προκειμένου να τους ρίξουν, καθώς ο Ρομπέν υστερεί στο σημείο αυτό, ενώ τα βέλη του δε μπορούν να διαπεράσουν την πανοπλία των ιπποτών. Πάντως οι πιο «εκνευριστικοί» αποδεικνύονται οι τοξότες, ειδικά στις περιπτώσεις που είναι περισσότεροι από ένας, καθώς έτσι και δεχτείς το πρώτο βέλος είναι πλέον αδύνατο να ξεφύγεις.
Όταν σκοτώνεται κάποιος από τους πρωταγωνιστές, τότε η αποστολή αποτυγχάνει και είναι καλό να έχει γίνει… save κάπου εκεί κοντά. Αν σκοτωθεί δευτερεύων, παρέχεται η δυνατότητα αντικατάστασής του, εφόσον υπάρχουν χαρακτήρες που έμειναν στο Sherwood. Εν τούτοις, πέραν των απωλειών, στη διάρκεια των βασικών αποστολών μπορεί να εντοπίσει κάποιος και ορισμένες δευτερεύουσες, όπως ενδεικτικά η απελευθέρωση ενός κρατουμένου χωρικού ή ο εντοπισμός κάποιου αγνοουμένου. Η επιβράβευση γι’ αυτές τις αγαθοεργίες μεταφράζεται πολλές φορές σε επιπλέον πληροφορίες που σχετίζονται με το βασικό στόχο ή θησαυρούς που φυλάσσονται σε συγκεκριμένο σημείο, ή χρήματα που θα αξιοποιηθούν στην πορεία. Αντίστοιχες πληροφορίες μπορεί να λάβει κάθε ήρωας ελεώντας τους ζητιάνους, οι οποίοι φαίνεται ότι έχουν τα αυτιά τους ορθάνοιχτα σε οτιδήποτε μπορεί να συμβαίνει σε κάθε κάστρο.
Ένα από τα πλέον διασκεδαστικά σημεία ήταν κάθε φορά που η Marian ή οι χαρακτήρες που προσδιόρισα ως «φονικούς γεωργούς» έκαναν heal κάποιον από τους πρωταγωνιστές. Οι περισσότεροι το έπαιζαν πολύ άνετοι, ακόμη κι αν βρίσκονταν ένα hit από το θάνατο(!), με τον Ρομπέν να ευχαριστεί, αλλά να σημειώνει ότι δεν το χρειαζόταν, και τη βαθιά μπάσα φωνή του θηριώδους Little John να υποβαθμίζει τον τραυματισμό του με το επικό «it was just a scratch»! Το voice acting σε γενικές γραμμές δεν είναι κάτι τρομερό, χωρίς πάντως να θεωρείται ανεπαρκές. Κινείται εν πολλοίς στα standards αντίστοιχων τίτλων ή strategies εκείνων των χρόνων.
Πέρα από τα πολύ όμορφα και λεπτομερή γραφικά του, με τα επιβλητικά κάστρα, τους καταπράσινους εξωτερικούς χώρους και όχι μόνο, αυτό που κερδίζει με διαφορά τις εντυπώσεις στον οπτικοακουστικό τομέα είναι το απίστευτο soundtrack, που μοιάζει να έρχεται κατευθείαν από τη μεσαιωνική περίοδο, με έμφαση στα έγχορδα, τόσο από την ευρύτερη οικογένεια του βιολιού, όσο και άρπες, αλλά και ορισμένα υπέροχα πνευστά, μεταξύ αυτών φλογέρες και ιδίως φλάουτα, τα οποία επενδύουν μαγικά τον τίτλο. Όταν, δε, η ένταση κορυφώνεται, οι στρατιώτες ψάχνουν μετά μανίας ή μαίνεται η μάχη, τα έγχορδα «αγριεύουν», ενώ τα κρουστά και τα τύμπανα αποκτούν την τιμητική τους. Ένα πληρέστατο soundtrack, με την υπογραφή του άσημου Tapio «Shao-Lee» Muley, το οποίο αξίζει να έχουν τουλάχιστον οι λάτρεις της συγκεκριμένης μουσικής.
Για τις ώρες που διαρκεί το παιχνίδι, οι περιοχές του είναι λίγες, καθώς ανέρχονται σε πέντε πόλεις-κάστρα: Nottingham, Lincoln, Leicester, York και Derby. Επιπλέον, υπάρχει το ορμητήριο του Ρομπέν και των φίλων του στο δάσος του Sherwood, κι από εκεί και πέρα τρία σημεία εντός αυτού, στα οποία στήνονται ενέδρες στις άμαξες που περνούν ή τους καλοφαγωμένους εμπόρους που μεταφέρουν χρήματα και φυλάσσονται από στρατιώτες, σταδιακά όλο και βαρύτερα οπλισμένους. Αν θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί το στοιχείο της επανάληψης, η απάντηση δίνεται από το παιχνίδι, καθώς τα σημεία αμέσου ενδιαφέροντος είναι διαφορετικά κάθε φορά, κι επιπλέον ο τρόπος πρόσβασης ποικίλει, με πόρτες οι οποίες κάποιες φορές είναι κλειδωμένες και άλλες όχι. Οι προκλήσεις είναι πολλές, ενώ οι προαιρετικές αποστολές εντός των βασικών απαιτούν πάρα πολλή προσπάθεια για να έλθουν εις πέρας σε πιο προχωρημένα στάδια.
Το Robin Hood: The Legend of Sherwood ήρθε για να καλύψει ένα σημαντικό κενό στα videogames απέναντι σε έναν πραγματικό θρύλο της ιστορίας της Αγγλίας, η δράση του οποίου περιγράφτηκε σε ουκ ολίγες μπαλάντες και θεατρικά έργα. Ο Ρομπέν των Δασών πέρασε έτσι στο πάνθεον των ηρώων μιας άλλης εποχής, όταν αυτοί αποκτούσαν μυθική διάσταση και οι ιστορίες τους γίνονταν παραμύθι για να κοιμούνται τα μικρά παιδιά, με την υπόσχεση ότι αν ήταν καλά, μπορεί να έβλεπαν φευγαλέα τη σκιά του να διαγράφεται υπό το σεληνόφως μέσα απ’ τις γρίλιες του παραθύρου, έτοιμο να υπερασπιστεί τα δίκια τους απέναντι στους διεφθαρμένους και πραγματικά παρανόμους του καιρού τους. Είναι ένα παιχνίδι το οποίο ξυπνάει αναμνήσεις σε πολλούς και μιλάει στην καρδιά όσων το θυμούνται από τις αρχές της χιλιετίας, πριν από 14 ολόκληρα χρόνια, ζώντας σε μια ξέφρενη εποχή που το διάστημα αυτό για κάποιους είναι σα να μην πέρασε μια μέρα, ενώ για άλλους σα να έχουν μεσολαβήσει ολόκληρες δεκαετίες…