Στην αρχή την ευκαιρία να απολαύσουν το Alan Wake είχαν μόνο οι κάτοχοι Xbox 360, ωστόσο δύο χρόνια αργότερα, το 2012, το επιτυχημένο παιχνίδι κυκλοφόρησε και στα PC. Αυτό ίσως συνέβη και για λόγους τακτικής, ελέω της κυκλοφορίας του Alan Wake’s American Nightmare στην κονσόλα της Microsoft μία εβδομάδα μετά, το Φεβρουάριο. Η νέα δημιουργία της Remedy Entertainment ακολούθησε τον ίδιο δρόμο πολύ πιο σύντομα αυτή τη φορά, καθώς τον Μάιο του ίδιου έτους μπορούσαν πλέον και οι κάτοχοι PC να ασχοληθούν μ’ αυτή. Πρόκειται για έναν spin-off τίτλο, ο οποίος συνεπώς δεν αποτελεί συνέχεια του Alan Wake, αλλά μια αυτοτελή ιστορία στη γενικότερη απόπειρα να διατηρηθεί… ενεργό το community του πρώτου παιχνιδιού και να προσεγγιστούν ενδεχομένως και κάποιοι ακόμη φίλοι των survival horror games ή psychological thriller, όπως οι developers προτιμούν να παρουσιάζουν τα δύο συγκεκριμένα games τους.
Εξ αρχής ο τίτλος αυτός είχε διατεθεί online και όχι άδικα, καθώς επί της ουσίας αποτελεί περισσότερο ένα DLC με μια διαφορετική ιστορία, παρά ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι. Μάλιστα υπάρχει και έμμεση αναφορά στο δεύτερο DLC του βασικού Alan Wake, «The Writer», που ήταν συνέχεια του «The Signal». Η αλήθεια είναι ότι για όλους τους προαναφερθέντες λόγους φρόντισα να «κρατώ» μικρό καλάθι ξεκινώντας την ενασχόλησή μου με τους… νέους εφιάλτες του Alan Wake, πιστεύοντας ότι σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαν να πλησιάσουν το πρώτο παιχνίδι, που ήταν μια εξαιρετική gaming εμπειρία. Και δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά από τη στιγμή που η διάρκεια του κεντρικού campaign είναι πάρα πολύ μικρή. Προσωπικά, παίζοντας σε Nightmare difficulty και καθώς αυτή τη φορά το American Nightmare δεν κατάφερε να με κερδίσει, χρειάστηκα μόλις τρεις ώρες περίπου για να δω τους τίτλους τέλους.
Το game ακολουθεί τα χνάρια του προκατόχου του ως προς το σκεπτικό και την προσέγγιση της νέας περιπέτειας. Αυτή τη φορά ο συμπαθής συγγραφέας, Alan Wake, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα επεισόδιο μιας φανταστικής τηλεοπτικής σειράς, ονόματι Night Springs, και καλείται να αλλάξει το ρου της ιστορίας ξαναγράφοντας το επεισόδιο ούτως ώστε να νικήσει τον κακό της υπόθεσης, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο του τον διαβολικό εαυτό, ο οποίος θέλει να του κλέψει τη ζωή, την καριέρα, τη γυναίκα, τα πάντα, και να επιβάλλει αιωνίως το σκοτάδι! Η πλοκή έχει το ενδιαφέρον της, ωστόσο ίσως να κουράσει ορισμένους καθώς ο Alan θα αναγκαστεί να κάνει τα ίδια πράγματα περισσότερες από μία φορές -με μικρές παραλλαγές καθ’ εκάστην- προκειμένου να επιτύχει το στόχο του.
Το American Nightmare διαδραματίζεται σε τρεις περιοχές, κάπου στην Αριζόνα, κάθε μία από τις οποίες ο gamer θα έχει τη δυνατότητα να εξερευνήσει ισάριθμες φορές, πράγμα που δίνει επαναλαμβανόμενο τόνο. Γίνεται αντιληπτό ότι οι μόνες συγκρίσεις που μπορούν να γίνουν με το πρώτο Alan Wake αφορούν επί της ουσίας το gameplay. Αυτό που διαπιστώνεται αρχικά είναι ότι τούτη τη φορά το παιχνίδι είναι σαφώς ευκολότερο. Τα όπλα είναι εύκολο να βρεθούν, σε αρκετά σημεία και με μεγάλες ποσότητες με αποκορύφωμα τα κουτιά στις κολόνες που αναπληρώνουν το σύνολο των πυρομαχικών (ανεξαρτήτως όπλου κάθε φορά) και μπαταριών. Οι τελευταίες είναι βεβαίως για το γνωστό φακό, με τον οποίο ο Alan διώχνει το σκοτάδι που περιβάλλει τους εχθρούς και στη συνέχεια τους «θερίζει» με τα όπλα του. Αυτά είναι πολύ περισσότερα από τον προκάτοχο του game και περιλαμβάνουν, πέρα από τα προϋπάρχοντα, περισσότερα πιστόλια, shotguns και rifles, ένα nailgun και ένα τόξο.
Από τους εχθρούς κλέβουν την παράσταση οι splitters, που διαχωρίζονται όταν πέσει επάνω τους το φως του φακού, και βεβαίως οι γίγαντες, οι οποίοι κρατούν ένα πελώριο ηλεκτρικό δισκοπρίονο και μπορούν να σε τσακίσουν! Υπάρχουν επίσης και αράχνες, όμως αυτές αποδεικνύονται περισσότερο διακοσμητικές παρά απειλητικές. Σε σχέση με τον προκάτοχό του, στο American Nightmare οι εχθροί κινούνται κάπως πιο αργά, με αποτέλεσμα να δίδεται περισσότερος χρόνος για να… δουλέψει ο φακός, καθώς και μεγαλύτερη ευκαιρία για προσωρινή απομάκρυνση από τη δράση. Άλλωστε εδώ πρόκειται για ένα παιχνίδι με περισσότερα περιθώρια ευελιξίας και ελιγμών, λόγω της μεγάλης έκτασης των περιοχών που μπορεί ο Alan να εξερευνήσει ανά πάσα στιγμή. Έτσι έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώσει για μία ακόμη φορά manuscripts με αποσπάσματα που αφορούν τόσο την ιστορία που τρέχει όσο και πληροφορίες για το παρελθόν.
Ανεξαρτήτως αυτών, ο διάδοχος του Alan Wake υστερεί σαφώς ως προς την ατμόσφαιρα, καθώς σε καμία περίπτωση δεν καταφέρνει να μεταδώσει την ένταση και την αγωνία του πρώτου παιχνιδιού, ούτε να διαμορφώσει ένα παραπλήσιο -πόσο μάλλον ανάλογο- κλίμα. Η πολύ σύντομή διάρκειά του και ο μάλλον φτωχός τρόπος εκτύλιξης της υπόθεσης, ουσιαστικά με μόλις πέντε χαρακτήρες μαζί με τον Alan και το alter ego του, δε βοηθούν σε καμία των περιπτώσεων. Κάπως έτσι το American Nightmare, για τον υπογράφοντα, μόλις που ξεπερνά το 7 στη βαθμολογία, συνυπολογίζοντας και το arcade mode. Αυτό είναι σίγουρο ότι θα βρουν πολύ ενδιαφέρον όσοι αρέσκονται σε challenges στα οποία δέχονται επιθέσεις από κύματα εχθρών. Εν προκειμένω, ο ήρωας θα πρέπει να αντέξει σ’ αυτές για δέκα λεπτά, μέχρι να ξημερώσει, προσπαθώντας να επιτύχει το μεγαλύτερο σκορ. Υπάρχουν συνολικά δέκα πίστες σε πέντε τοποθεσίες (Cemetery, Ghost Town, Oil Field, Caves, Trailer Park), που υπόσχονται να κρατήσουν τους ενδιαφερόμενους για αρκετές ώρες.