Από μια ευτυχή συγκυρία της τύχης κι έναν… καλό συγχρονισμό, την προηγούμενη εβδομάδα «τσίμπησα» από το Gameworld -κι ευχαριστώ- κωδικό για ένα παιχνίδι ελληνικής παραγωγής, το οποίο κατάφερε να με κερδίσει από την πρώτη στιγμή, ακόμη κι αν αυτή αποδείχθηκε σχεδόν και… τελευταία. Ο λόγος για το Tulpa, ένα πολύ ενδιαφέρον indie 2D puzzle platform που κυκλοφόρησε φέτος τον Ιανουάριο αποδεικνύοντας ότι αν υπάρχει μεράκι και έμπνευση μπορείς να δημιουργήσεις ένα παιχνίδι που θα είναι συγκροτημένο και κάτι πολύ περισσότερο από αξιοπρεπές, ακόμη κι αν έχει τεχνικό τομέα ο οποίος δε θα εντυπωσιάζει. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί διαχρονικά στο χώρο των games ότι δεν είναι τα γραφικά που θα κάνουν τον παίκτη να λιώσει επί δεκάδες ώρες πάνω από μια οθόνη. Μερικά από τα εθιστικότερα παιχνίδια όλων των εποχών κυκλοφόρησαν πριν από μερικές δεκαετίες και βασίζονταν στο ακαταμάχητο gameplay τους.
Το Tulpa ανήκει σε έναν ευρύτερο χώρο ο οποίος γνωρίζει πολύ μεγάλη άνθηση στις μέρες μας, αυτόν των indie games, με ό,τι θετικό ή αρνητικό συνεπάγεται τούτο, όπως την περιορισμένη διαφήμιση και το γεγονός ότι μπορεί πολύ εύκολα μια καλή προσπάθεια να «πνιγεί» στον κυκεώνα αμέτρητων άλλων κατώτερων ή και ανεπαρκών. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που καταφέρνει να ξεχωρίσει για την ευρηματικότητα των γρίφων του, οι οποίοι έχουν σταδιακά αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας και είναι ικανοί σε ορισμένα σημεία να αποτελέσουν πραγματική σπαζοκεφαλιά, ακόμη κι αν όταν τους επιλύσεις σκέφτεσαι «μα, φυσικά, πώς δεν το σκέφτηκα τόση ώρα»! Τα σχεδιασμένα στο χέρι ψυχεδελικά γραφικά ελκύουν σε κάθε περίπτωση παρά την απλότητά τους, τόσο σε πρώτο πλάνο όσο και στο background, ενώ τα απόκοσμα ηχητικά εφέ βοηθούν και συνδιαμορφώνουν σε μέγιστο βαθμό την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.
Συνολικά, στις δύο αυτές κατηγορίες, το Tulpa δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες αντίστοιχες δημιουργίες, σ’ αυτό το σύντομο ταξίδι της μικρής Ophelia και του ιπτάμενου φίλου της, Oliver, που αποτελεί το Tulpa της. Τι σημαίνει η λέξη, έμαθα διαβάζοντας το review του site: «Στον θιβετιανό Βουδισμό το «tulpa» είναι ένα μαγικό πλάσμα που δημιουργείται από την δύναμη της σκέψης ενός ανθρώπου με ισχυρή πνευματική δύναμη». Ο Oliver είναι ο χαρακτήρας που θα βοηθήσει τη μικρή, κατά βάση μετακινώντας αντικείμενα εξ αποστάσεως, ούτως ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν μαζί και μόνο. Κι αυτό γιατί σε διαφορετική περίπτωση η καρδιά της Ophelia αρχίζει να χτυπά δυνατά κι αν απομακρυνθούν αρκετά ο ένας από τον άλλο τότε διαλύονται σε χίλια κομμάτια γυαλιού.
Το παιχνίδι χωρίζεται σε μόλις τέσσερα πολύ μικρά κεφάλαια, που λαμβάνουν χώρα σε επίπεδα με μπλε, πράσινο, μωβ και κόκκινο φόντο. Η διάρκειά του ανέρχεται μόλις στις δύο ώρες περίπου στο πρώτο playthrough (στο δεύτερο χρειάζεται… ένα μισάωρο), κι αυτό είναι το πλέον αρνητικό στοιχείο του, καθώς τη στιγμή που περιμένεις και θέλεις να μπεις ακόμη πιο βαθιά στον κόσμο του Tulpa λύνοντας γρίφους σε ακόμη περισσότερα επίπεδα, το παιχνίδι ολοκληρώνεται το ίδιο ξαφνικά που ξεκίνησε. Σεναριακό υπόβαθρο δεν υπάρχει πέραν αυτής καθαυτής της φιλοσοφικό-θρησκευτικής(;) ορολογίας του τίτλου, παρά ταύτα το game είναι από μόνο του πολύ ενδιαφέρον. Προσωπικά θα ήθελα να είναι πέντε φορές μεγαλύτερο για να το πω χορταστικό (αυτό ακούστηκε κάπως;) αν και από τα συμφραζόμενα στα σχόλια του review αλλά και του forum topic αντιλαμβάνομαι ότι ήταν ένας κατ’ αρχήν πειραματισμός και πιστεύω τελικά απολύτως επιτυχημένος. Η περιορισμένη διάρκεια του Tulpa είναι ο βασικότερος λόγος για τους «πόντους» που του κόβει από τη συνολική βαθμολογία του, η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα εκτοξευόταν. Κοινώς, ήταν πολύ καλό για να είναι τόσο μικρό.
Παραμένει, ωστόσο, ελπιδοφόρο για τη συνέχεια το γεγονός ότι Έλληνες developers δημιούργησαν αυτό το μικρό «διαμαντάκι» στο ξεκίνημά τους έχοντας, εικάζω, λιγοστά εφόδια στη διάθεσή τους. Το Tulpa είναι ένα παιχνίδι το οποίο αξίζει να παίξει κάποιος όχι γιατί το έφτιαξαν «δικοί μας», αλλά γιατί είναι μια πολύ καλή δημιουργία η οποία θα αποτελέσει ένα -ευχάριστο όσο και απαιτητικό για το μυαλό- διάλειμμα από άλλα games που θα παίξετε.