Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια πολύ μεγάλη έξαρση των indie games. Πολλοί άσημοι ή εκκολαπτόμενοι developers κυκλοφορούν στην αγορά τίτλους που έχουν ως στόχο να διεκδικήσουν ένα μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας του αντίστοιχου κοινού και οι ίδιοι να εντυπωθούν στη συνείδηση του τελευταίου, ώστε να είναι πλέον πιο αναγνωρίσιμοι στην επόμενή τους προσπάθεια. Αν πάλι κατορθώνουν να βγάζουν τα έξοδα της ανάπτυξης του παιχνιδιού, πόσο μάλλον να εξασφαλίζουν κι ένα κέρδος, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό θεωρείται ιδεατό. Ενίοτε οι συγκεκριμένοι τίτλοι διατίθενται δωρεάν με περισσότερο αμφίβολα αποτελέσματα, δίχως αυτό να είναι βεβαίως απαραίτητο. Το υπέροχο Heroine’s Quest: The Herald of Ragnarok αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Κατ’ επέκταση των ως άνω, υπάρχουν αρκετά παιχνίδια όπως το προαναφερθέν, τα οποία λόγω μειωμένων πόρων ή αδυναμίας στον εμπορικό τομέα δεν κατορθώνουν να διαφημιστούν ποτέ αρκετά, παρότι μπορεί πραγματικά να αξίζουν. Κάτι που αποτελεί σκληρή πραγματικότητα, πόσο μάλλον όταν αυτό ισχύει ακόμη και για μια παρέα πρώην Αυστριακών συμμαθητών οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν το κορυφαίο παιχνίδι του 2013 σε σχετικό διαγωνισμό! Ο λόγος για τη «νεοφώτιστη» Zeppelin Studio, η οποία πριν από περίπου δυόμισι χρόνια κέρδισε το πρώτο βραβείο στον 11ο ετήσιο διαγωνισμό Imagine Cup, που διεξήχθη στη Ρωσία υπό την αιγίδα της Microsoft, επικρατώντας μεταξύ -ούτε λίγο ούτε πολύ- 87 συμμετοχών παγκοσμίως από 71 χώρες!
Το Schein είναι ένα πολύ όμορφο puzzle platform το οποίο όμως κατά βάση έμεινε στην προβολή που έλαβε τότε, μολονότι οι πέντε developers της μικρής εταιρίας ανταμείφθηκαν δεόντως για την προσπάθειά τους εισπράττοντας από 10.000 δολάρια έκαστος! Συνεχίζοντας απτόητος το σαφάρι μου στα platform games, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο καθώς από τα ελάχιστα screenshots και βίντεο δευτερολέπτων που είχα δει, μου είχε προξενήσει αμέσως ιδιαίτερη εντύπωση. Το πολύ ευχάριστο και χρωματιστό περιβάλλον του σε συνδυασμό με τους γρίφους που ανέμενα να έχει, με έκαναν να το προτιμήσω, με τη σκέψη μου να ταξιδεύει εκ των προτέρων στο ασπρόμαυρο Limbo.
Στην πράξη αποδείχθηκε πολύ διαφορετικό, αλλά πριν από αυτό αξίζει να τονιστεί κάτι άλλο: Υπάρχει η αντίληψη ότι τα platforms είναι πιο παιδικά, για όλη την οικογένεια και τα συναφή, με μειωμένο βαθμό πρόκλησης. Αυτό πιθανώς ισχύει ως ένα σημείο, αλλά για όσους ενδεχομένως εκφράζουν μια πιο απόλυτη άποψη διευρύνοντας τη στο σύνολο των games του είδους, τους προκαλώ ευθέως να παίξουν το Schein. Στο ξεκίνημα, λοιπόν, σκεφτόμουν το Limbo και τη δυσκολία- ιδίως ορισμένων γρίφων- του, συνάμα όμως και τη μικρή του διάρκεια καθώς μέσα σε 5,5 ώρες είχα καταφέρει να δω τους τίτλους τέλους. Παίζοντας το Schein ένιωσα τι θα πει πραγματική δυσκολία σε ένα platform game. Αν μπορούσα να κάνω μια αδόκιμη σύγκριση με κάποιους κορυφαίους τίτλους, μόνο με παιχνίδια όπως τα Dark Souls και το Bloodborne θα μπορούσα να το παραλληλίσω! Γιατί σε ποιο άλλο game θα πεθαίνατε περίπου… 1.600 φορές μετρημένες για να το τερματίσετε;!
Το Schein δεν είναι ένα απλό puzzle platform. Απαιτεί πολύ μεγάλη σκέψη σε πολλά σημεία καθώς και τρομερά αντανακλαστικά. Είναι ένας συγκερασμός πολύ απαιτητικών γρίφων και αντίστοιχης δυσκολίας ικανοτήτων στη διάρκεια ταχύτατων εναλλαγών πλήκτρων για τις κατάλληλες ενέργειες. Πολλές φορές τα περιθώρια λάθους είναι απειροελάχιστα έως μηδαμινά, ενώ υπάρχουν «σπαζοκεφαλιές» οι οποίες πλησιάζουν επικίνδυνα στη μεταφορά της έννοιας στην πράξη(!), αγγίζοντας τα όρια της αίσθησης ότι υπάρχει κάποιο bug στο παιχνίδι! Κοντολογίς, μην το βλέπετε… γλυκό και ευχάριστο, ξεγελάει! Είναι πολύ ευχάριστο με το δικό του σαδιστικό τρόπο και απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε hardcore gamers και τίποτα λιγότερο. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2014 ήταν υποψήφιο για βραβείο στη σχετική κατηγορία διαγωνισμού!
Πρωταγωνιστής είναι ένας μεσήλικος άντρας, ένας πατέρας ο οποίος μπαίνει σε έναν μυστηριώδη βάλτο ψάχνοντας απεγνωσμένα το χαμένο του γιο. Φτάνοντας σύντομα σε αδιέξοδο και ο ίδιος σε απόγνωση, εμφανίζεται μπροστά του ένα πνεύμα εν είδει μιας μικρής πράσινης φλόγας, που του υπόσχεται να τον βοηθήσει στην αναζήτησή του. Αυτό το φως θα γίνει ο πολύτιμος σύμμαχός του όπως και εκείνα που θα αποκτήσει στην πορεία, καθώς θα τον βοηθήσουν να προσεγγίζει σημεία και περιοχές απρόσιτες σε διαφορετική περίπτωση. Η μεγάλη πρωτοτυπία του Schein έγκειται στο γεγονός ότι στο ίδιο παιχνίδι συνδυάζονται πολλές εκφάνσεις του, μεταβαίνοντας συχνά από τη μία στην άλλη, έως σε κλάσματα δευτερολέπτου για τις ανάγκες της επίτευξης προόδου. Πιο συγκεκριμένα, ο πρωταγωνιστής στην πορεία θα αποκτήσει άλλες δύο τέτοιες φλόγες, διαφορετικού χρώματος, κάτι που ανεβάζει το συνολικό αριθμό των… παράλληλων πραγματικοτήτων στις τέσσερις!
Το κάθε φως είναι σύμμαχος, όπως προαναφέρθηκε, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και ολέθριος εχθρός αν δε χρησιμοποιηθεί σωστά και στα κατάλληλα σημεία. Κι αυτό γιατί καθένα εμφανίζει και εξαφανίζει διαφορετικά εμπόδια, κυρίως -αλλά όχι αποκλειστικά- ακανθώδεις καταπράσινους θάμνους και πυρωμένες εστίες, όπως επίσης αγκάθια απ’ άκρη σ’ άκρη του εδάφους, και πλατφόρμες για πάτημα όταν το άλμα στο απειλητικό και μοιραίο νερό του βάλτου μοιάζει αναπόφευκτο. Φυσικά, αν τα άλματα δεν είναι απολύτως συγχρονισμένα, και ταυτοχρόνως οι εναλλαγές στη χρήση του φωτός, η πλατφόρμα μπορεί να εξαφανιστεί, ή ένας θάμνος να ξεφυτρώσει στη μέση του πουθενά. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο θάνατος μοιάζει σχεδόν σίγουρος.
Όταν δε αυτή η εναλλαγή πρέπει να γίνει σωστά 7-8 φορές μέσα σε τέσσερα δευτερόλεπτα ή να είναι τέλεια «ζυγισμένη» για να μην εξαφανιστεί μια κομβικής σημασίας πλατφόρμα που μπορεί να σε οδηγήσει σε μακροβούτι, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας το βαθμό δυσκολίας. Και πάλι ακούγεται πιο εύκολο απ’ ό,τι είναι. Με τις φλόγες αυτές ο απελπισμένος πατέρας θα έχει επίσης τη δυνατότητα να εμφανίσει και να θέσει σε λειτουργία μετακινούμενες ή μη τροχαλίες, οι οποίες θα τον βοηθήσουν στη μετάβασή του από το ένα σημείο στο άλλο, καθώς επίσης και στην επίλυση γρίφων, κάποιοι εκ των οποίων απίστευτα δύσκολοι. Ευτυχώς, τα checkpoints είναι συνεχή, αμέσως μετά την υπέρβαση κάθε απαιτητικού σημείου και πριν το επόμενο.
Αυτό που προκαλεί αίσθηση είναι ότι παρά το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι αναπόφευκτα μεγάλο σε διάρκεια, δεν υπάρχει ούτε μία στιγμή που να μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι επαναλαμβανόμενο. Οι γρίφοι είναι πάρα πολλοί, πάντοτε διαφορετικοί μεταξύ τους και ποτέ δε χρειάζεται «να κάνεις ό,τι έκανες πριν» ώστε να συνεχίσεις, αντίθετα, απαιτείται εκ νέου σκέψη. Το ίδιο ισχύει και με το έτερο challenging στοιχείο, που δεν είναι άλλο από το συνδυασμό αλμάτων και εναλλαγής φωτός, καθώς η κάθε πλατφόρμα που προκύπτει είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Επιπροσθέτως, υπάρχουν δώδεκα διαφορετικές περιοχές προς εξερεύνηση στο παιχνίδι, που γίνονται διαθέσιμες σταδιακά, ενώ οι όποιες ομοιότητες τις χαρακτηρίζουν εξαντλούνται αποκλειστικά και μόνο στη χρωματική παλέτα, που κι αυτή εναλλάσσεται κατά τον αναλυθέντα τρόπο. Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ όμορφα όπως και η σχεδίασή του στο σύνολό της. Ποτέ κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένας βάλτος θα έχει τόσο ζωντανά και έντονα χρώματα. Μάλιστα η εξωτερική εμφάνιση του ήρωα επηρεάζεται και αλλάζει με τρόπο που μαρτυρούν τα screenshots, αναλόγως της φλόγας που φέρει ανά χείρας.
Όσον αφορά τον ήχο του παιχνιδιού, την παράσταση κλέβει το εμβληματικό soundtrack που θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί αυτούσιο σε ταινία περιπέτειας ή μυστηρίου, με ποικιλία από πιάνο, επική ορχηστρική μουσική, έγχορδα και πνευστά, μέχρι ηλεκτρικές κιθάρες! Μια απροσδόκητα εκπληκτική μουσική υπόκρουση, ήπια ή έντονη αναλόγως της περίστασης, που δίνει την αίσθηση ότι δεν επαναλαμβάνεται ποτέ! Ακόμη και στις πολλές περιπτώσεις που θα κολλήσεις σε ένα σημείο, ακούγεται πολύ ευχάριστα και διόλου κουραστικά, κάτι που δεν είναι σύνηθες. Τα ηχητικά και περιβαλλοντικά εφέ είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά, ενώ το voice over συμβατικό και περιορίζεται στη φωνή του πρωταγωνιστή και του -γένους θηλυκού- πνεύματος που τον συνοδεύει σε ολόκληρη την περιπέτειά του. Παρά ταύτα αμφότεροι οι ηθοποιοί καταφέρνουν να μεταδώσουν τη μελαγχολία του επικίνδυνου τοπίου και του ίδιου του ήρωα – πατέρα.
Το παιχνίδι, δεδομένης και της πολύ μεγάλης δυσκολίας του, έχει αντίστοιχα μεγάλη διάρκεια. Ακόμη κι αν κάποιος επιχειρήσει νέο playthrough και θυμάται όλους τους γρίφους, πάλι είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πεθάνει πάρα πολλές φορές στην προσπάθειά του να συγχρονίσει σωστά τα βήματα ή τα άλματά του με τις ταυτόχρονες εναλλαγές του φωτός που πρέπει να τον περιβάλλει κάθε φορά. Τα in-game στατιστικά μου στο φινάλε έγραψαν χρόνο ολοκλήρωσης κοντά στις 14 ώρες, όμως αυτό υποθέτω ότι αφορά τον «καθαρό» χρόνο μετάβασης από checkpoint σε checkpoint. Την αλήθεια ομολογεί το Steam, που αναγράφει ότι για να φτάσω στον τερματισμό χρειάστηκα 23 ολόκληρες ώρες! Το Schein είναι ένα -αδικημένο από άποψη προβολής- εξαιρετικό puzzle platform, υπέροχο εικαστικά, με φανταστικό soundtrack, τρομερά απαιτητικό gameplay, αυστηρώς ακατάλληλο για ανυπόμονους, που αποκαλύπτει τον σαδισμό που μπορεί να κρύβει μέσα του ένας game developer. Η ψηφιακή πλατφόρμα της Valve αποκαλύπτει ότι μόλις το… 2,3% των κατόχων του έχουν καταφέρει να το ολοκληρώσουν! Εσείς;