Στη σύγχρονη ιστορία των videogames με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας παρατηρούμε τις εταιρίες των developers να επιδίδονται σε ένα ανελέητο κυνηγητό της οπτικής τελειότητας και ευρύτερα του τεχνικού τομέα. Ο βομβαρδισμός με trailers, gameplay videos και screenshots από προσεχείς ή ήδη διατιθέμενους στην αγορά τίτλους είναι ασταμάτητος και το αποτέλεσμα αφήνει πολλές φορές άναυδους από την πρόοδο που επιτυγχάνεται καθημερινά και το εξαγόμενο αποτέλεσμα. «Μέτρον άριστον» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες από τον 6ο αι. π.Χ. και είχαν απόλυτο δίκαιο. Με δεδομένο ότι πολλά πράγματα τα έχουμε συναντήσει εδώ και καιρό σε διάφορα games, δεν είναι λίγες οι φορές που ένας εξαιρετικός ή και άψογος οπτικοακουστικός τομέας «ντύνει» ένα τουλάχιστον τετριμμένο gameplay, επαναλαμβανόμενο και γνωστό από το παρελθόν. Τα παραδείγματα είναι πολλά, με τη σειρά Assassin’s Creed και τη συχνότητα των τίτλων της να αποτελούν αυτή τη στιγμή το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Θα έλεγα πως οι gamers στρέφονται ολοένα και περισσότερο σε άλλα πράγματα, αναζητώντας νέες εμπειρίες, αλλά δεν είναι κάτι που πιστεύω πραγματικά. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στα παιχνίδια που παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες πωλήσεις και κατ’ επέκταση αυτά που παίζονται περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο. Θεωρώ ότι το αξιολογικό κριτήριο βρίσκεται μάλλον σε χαμηλό βαθμό συγκρίνοντας και διακρίνοντας τι είναι καλό και τι διαφημίζεται ως καλό. Πολύ ριψοκίνδυνη αυτή η γενίκευση, φυσικά, ενώ κάτι αντίστοιχο συμβαίνει τόσο στη μουσική όσο και στον κινηματογράφο. Τούτο βεβαίως δε σημαίνει ότι αντικειμενικά κορυφαίοι τίτλοι ανά genre όπως -ενδεικτικά και μόνο- GTA V, Fallout 4, Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, The Witcher 3, θα πρέπει να απαξιωθούν στο όνομα μιας υποτιθέμενης -και υποκριτικής σε τέτοια περίπτωση- αναζήτησης του διαφορετικού και νεωτεριστικού.
Περιπλανώμενος στα καταχωνιασμένα, σκονισμένα και αραχνιασμένα ράφια στο βάθος της δωρεάν βιβλιοθήκης του Steam, αναζητούσα αυτό το διαφορετικό και τελικά το βρήκα! Το βιβλίο που έχουν διαβάσει ελάχιστοι, δημιουργήθηκε από έναν άσημο συγγραφέα, δεν προωθήθηκε ποτέ σημαντικά, όμως είναι πολύ καλύτερο από πολλά του είδους, τα οποία μάλιστα κοστίζουν. Ο τίτλος του, μεγάλος και μεγαλεπήβολος: «Heroine's Quest: The Herald of Ragnarok»! Δεν έχω παίξει τα άπαντα των games, όμως μπορώ να υποστηρίξω με τη μέγιστη ζέση ότι αυτό είναι το καλύτερο δωρεάν που έχει υπάρξει ποτέ, σε οποιαδήποτε κατηγορία! Άλλωστε, για να είναι καλό ένα βιβλίο θα πρέπει να έχει να διηγηθεί μια καλή ιστορία. Είναι η περίπτωση που ένα τέτοιο κρύβει μέσα του έναν πολύτιμο θησαυρό, ένα μαγευτικό παραμύθι το οποίο σε ταξιδεύει, σου διδάσκει, σε παιδεύει και σε ψυχαγωγεί. Βασισμένο στη Σκανδιναβική μυθολογία, το Heroine’s Quest είναι το αριστούργημα της Crystal Shard, indie εταιρίας developer η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο για περισσότερα από 15 χρόνια, και πλέον είναι βέβαιο ότι θα δώσω ιδιαίτερη προσοχή επίσης στις υπόλοιπες δημιουργίες της, προηγούμενες αλλά και επικείμενες.
Πρόκειται για ένα υβριδικό point & click adventure/RPG, που καταφέρνει να διακριθεί εξίσου στις δύο κατηγορίες εντυπωσιάζοντας. Αφηγείται την ιστορία μιας ηρωίδας η οποία αποφασίζει να ανταποκριθεί στην έκκληση του Κόμη του Jarnvidr για κάποιον που θα μπορέσει να σταθεί απέναντι στις δυνάμεις του παγετού και να θέσει ένα τέλος στον ατελείωτο χειμώνα. Όμως αυτό το… φονικό κρύο μόνο τυχαίο δεν είναι. Γίγαντες (Jotunn, Bergrisi, Muspell) και trolls περιδιαβαίνουν ανεμπόδιστα στο Midgard, έναν από τους Εννιά Κόσμους. Ληστές, άγριοι λύκοι, φαντάσματα και άλλα διαβολικά πνεύματα λυμαίνονται το δάσος του περιοχής (Járnviðr) καθιστώντας κάθε διαδρομή θανατηφόρα επικίνδυνη. Ο γίγαντας Egther βρίσκεται κλεισμένος στον πύργο του, όμως η απειλή μόνο μικρή δεν παραμένει καθώς προσπαθεί να ελευθερώσει τον θεό Loki.
Οι μέρες του Ragnarok πλησιάζουν, της καταστροφής των πάντων και της νέας μεγάλης μάχης των θεών στην οποία κάποιοι εξ αυτών θα σκοτωθούν και άλλοι θα ζήσουν για να δουν την αναδημιουργία του κόσμου. Η πιστότητα του παιχνιδιού στη μυθολογία των Σκανδιναβών είναι παροιμιώδης και αποτελεί μοναδική ευκαιρία και ιδανική αφετηρία για τη μελέτη κάποιων περισσότερων σχετικών στοιχείων. Το σύνολο των τοποθεσιών, ονομασιών, γεγονότων, δαιμονικών πλασμάτων και εν τέλει η καθ’ αυτή ιστορία συνιστούν ένα αυθεντικό μάθημα και εντρύφηση στην σκανδιναβική πολιτιστική κληρονομιά, έχοντας μάλιστα ως βασικό εγχειρίδιο το Prose Edda, παλαιό σκανδιναβικό λογοτεχνικό έργο, το οποίο μαζί το Poetic Edda (αντίστοιχη ποιητική συλλογή) χρονολογούνται περί το 1220!
Ξεκινώντας το παιχνίδι δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ το μέγεθος της δουλειάς που έχει γίνει. Η δωρεάν διάθεσή του σε καμία περίπτωση δεν προδιέθετε για κάτι τέτοιο. Τα γραφικά με retro αναφορά, βγαλμένα από τη γνωστή καλή old-school εποχή, ήταν όπως τα φανταζόμουν. Σχεδιασμένα με μια υπέροχη αισθητική για τα δεδομένα του τίτλου και με πανέμορφα χρώματα στο σύνολό τους, που αναδεικνύονται ακόμη περισσότερο στην πορεία, ενώ τα χιονισμένα – παγωμένα τοπία επικρατούν σχεδόν παντού. Εν τούτοις, οι αιφνιδιασμοί και οι ευχάριστες εκπλήξεις δε σταμάτησαν να διαδέχονται η μία την άλλη, ενόσω διαπίστωνα ότι ο τίτλος δεν είναι άλλο ένα ευχάριστο indie παιχνιδάκι της σειράς, αλλά έχει πρωτοφανές βάθος στο gameplay του και η επιμέλειά του έχει γίνει με πολύ μεγάλο μεράκι και προσφορά ακόμη και από απλούς gamers – υποψήφιους ηθοποιούς! Χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια (Traveler, Seeker, Heroine, Savior), οι δε χαρακτήρες που εμφανίζονται είναι 33 στο σύνολό τους, ενώ το εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως υπάρχει πλήρες voice acting. Για να συμβεί αυτό, οι developers πραγματοποίησαν ανοιχτές auditions συγκεντρώνοντας μέσα σε τρεις εβδομάδες περισσότερες από 600(!) από περισσότερα από 100 άτομα!
Αρκετοί εκ των εκλεκτών έδωσαν τη φωνή τους σε παραπάνω από έναν χαρακτήρες, ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι το σύνολο των επίσημων ηχογραφήσεων έγινε μέσω e-mail(!), με τους developers να αποκρυσταλλώνουν εν συνεχεία το παραγόμενο αποτέλεσμα! Συνυπολογίζοντας ότι πρόκειται για σχεδόν 4.000 γραμμές μόνο για αυτές(!), αντιλαμβάνεται ο καθένας τόσο το ιδιαίτερα μεγάλο βάθος του σεναρίου όσο και την προσπάθεια που απαιτήθηκε υπ’ αυτές τις συνθήκες. Επί της ουσίας, οι φωνές των χαρακτήρων καταφέρνουν να συνδυάσουν αλλοπρόσαλλα τον ερασιτεχνισμό με τη σοβαρότητα, την απόπειρα πειθούς αλλά συγχρόνως και τη χιουμοριστική προσέγγιση, χαρακτηριστικά που τελικά προκύπτουν και διακρίνονται. Το σίγουρο είναι ότι άπαντες το απόλαυσαν δεόντως, όπως μαρτυρούν και τα επιλεγμένα bloopers που γίνονται διαθέσιμα μετά τον τερματισμό. Σ’ αυτό βοήθησαν τόσο ορισμένες προερχόμενες από τη Σκανδιναβία λέξεις, όσο και αρκετές από τις απολαυστικές ατάκες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Υπάρχει κάποια στιγμή μια γυμνή γυναίκα στη μέση του δάσους, με μαύρες μπάρες στα «επίμαχα» σημεία. Η ηρωίδα τη ρωτάει για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό(!) και το πρώτο σκέλος της απίστευτης απάντησης που λαμβάνει, βρίσκεται στο κάτωθι screenshot!
Ο Pieter Simoons, σκηνοθέτης και σεναριογράφος του παιχνιδιού, έδωσε τον καλύτερό του εαυτό «αλωνίζοντας» μέσα στο δημιούργημά του χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν και τίποτα! Ανάλογα χιουμοριστικά σχόλια υπάρχουν, κυριολεκτικά, ανά πάσα στιγμή και για κάθε επιλογή που θα κάνει η πρωταγωνίστρια. Γυρίζοντας τον κέρσορα στην ένδειξη του χεριού και σημαδεύοντας ένα τζάκι, μπορεί να εμφανιστεί επί της οθόνης ένα σχόλιο του τύπου «Πέρασες το χέρι σου πάνω από τη φωτιά, νιώθεις περήφανος γι’ αυτό»;! Γυρίζοντάς τον στην ένδειξη των χειλιών και σημαδεύοντας ένα κλειστό παράθυρο, η απίστευτη ατάκα είναι «You wonder if your Heroine’s Quest would run on these windows»! Και αμέτρητα, αμέτρητα άλλα, που θα τα αποκρύψω ώστε… «να μη χαλάσω τη φάση» σε κανέναν ενδιαφερόμενο, ενώ υπάρχουν και χιουμοριστικές αναφορές τόσο σε παλαιότερους τίτλους της Crystal Shard όσο στον… Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και τα Χάρι Πότερ! Αδυνατώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου κάποιο παιχνίδι με μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ.
Κι όμως, όπως προανέφερα, ο τίτλος σε καμία των περιπτώσεων δε στερείται σοβαρότητας. Τουναντίον, η υψηλή ποιότητά του είναι πρόδηλη και αδιαμφισβήτητη πέρα για πέρα, ενώ ο βαθμός πρόκλησής του μη αναμενόμενος. Απευθύνεται ξεκάθαρα σε απαιτητικούς gamers και είναι δεδομένο πως όσοι ασχοληθούν, θα δυσκολευτούν αρκετά. Ως adventure, υπάρχει σημαντικός αριθμός γρίφων που προκύπτουν κατά τη διάρκειά του και η δυσκολία τους δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη. Το γεγονός ότι οι κατευθυντήριες γραμμές είναι από αδρές έως σχεδόν ανύπαρκτες, δυσκολεύει σημαντικά τα πράγματα. Πολλές φορές αυτές μπορεί να βρίσκονται σε κάποιο βιβλίο ή στην απάντηση που έδωσε ένας NPC σε ανύποπτο χρόνο περνώντας απαρατήρητη τότε.
Σε άλλες περιπτώσεις, ο πειραματισμός σχετικά με το ποιο αντικείμενο πρέπει να χρησιμοποιηθεί πού, μπορεί να πάρει αρκετή ώρα. Επιπροσθέτως, αν θελήσει κάποιος να ολοκληρώσει το 100% του παιχνιδιού θα πρέπει σε πρώτη φάση να θυμάται από μνήμης κάθε quest το οποίο έχει προκύψει μέσα από αναφορές των NPC’s. Παίζοντας Witcher υπήρχαν γραμμένα σε κατάλογο τρία-τέσσερα main quests και επτά-οκτώ side quests, δίνοντας τη δυνατότητα να ανατρέξεις σ’ αυτά και να δεις τι έχεις να κάνεις. Εδώ δε συμβαίνει αυτό. Παρά ταύτα, η περιήγηση στον κόσμο του παιχνιδιού συνοδεύεται από μια πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική μουσική, διαφορετική ανά περιοχή, ενίοτε και κτίριο, καθώς επίσης κατά τη διάρκεια της νύχτας και, φυσικά, της μάχης.
Μια μπάρα στα options ρυθμίζει το difficulty level του παιχνιδιού, η ουσία του οποίου εντοπίζεται κυρίως σε τρία στοιχεία. Αυτονόητα τις μάχες, αλλά επίσης τη διατροφή και τον ύπνο! Ως γνήσιο RPG και καθώς η ηρωίδα είναι κι αυτή ένα θνητός άνθρωπος, χρειάζεται να τρέφεται, να ξεκουράζεται και να κοιμάται προκειμένου να αναπληρώνει τις αντοχές της (stamina), την υγεία αλλά και το mana της. Για να συμβεί το πρώτο, θα πρέπει κυρίως είτε να βγει στο δάσος να κυνηγήσει είτε να αγοράσει τροφή. Για το δεύτερο, μπορεί πάντοτε να βρεθεί ένας ζεστός και φιλόξενος χώρος. Στο ανώτερο επίπεδο δυσκολίας, λοιπόν, η πρωταγωνίστρια θα πεθάνει αν παραμελήσει αυτούς τους τομείς, ακόμη και εκτιθέμενη για υπερβολική ώρα στο κρύο, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει στα χαμηλότερα levels. Όσον αφορά τη μάχη, αυτή είναι προτιμότερο να διεξάγεται με τη χρήση του πληκτρολογίου για καλύτερη ανταπόκριση και αμεσότερες επιλογές. Η πρωταγωνίστρια και ο εχθρός έρχονται στο κέντρο της οθόνης και τότε ο συγχρονισμός επιθετικός και αμυντικών ενεργειών είναι αυτός που παίζει κυρίαρχο ρόλο.
Έχοντας εισχωρήσει ήδη στα του gameplay, άφησα για το τελευταίο κομμάτι στην περιγραφή της εμπειρίας μου ίσως το σημαντικότερο στοιχείο, επί του οποίου έκανα απλώς μια αναφορά νωρίτερα. Μιλώ για το εντυπωσιακό του βάθος και την ποικιλία που το χαρακτηρίζει, μη έχοντας να ζηλέψει τίποτα από άλλα RPGs. Μέχρι στιγμής έχω κάνει λόγο για «ηρωίδα» και «πρωταγωνίστρια» και η αιτία είναι ότι το όνομά της μπορεί να το καθορίσει ο καθένας πριν από την έναρξη του παιχνιδιού. Η δική μου ξανθιά πιξελιασμένη καλλονή δε θα μπορούσε να ονομάζεται -όπως προϊδεάζει η λέξη «καλλονή»- παρά Brienne of Tarth, από την ομώνυμη κόρη στον κόσμο του Τραγουδιού της Φωτιάς και του Πάγου, εμπνεύσεως George Martin. Ως αυθεντικό παιχνίδι ρόλων, υπάρχουν συνολικά πέντε attributes (Agility, Endurance, Strength, Weapon Use, Willpower) και δέκα skills (Acrobatics, Animal Ken, Climbing, Fast Talk, Herbalism, Magic, Parrying, Stealth, Thievery και Throwing). Τα πάντα μπορούν να αναβαθμιστούν (ορισμένα ξεκινούν από το 5 και άλλα φτάνουν έως το 100), με ενέργειες ανάλογες του καθενός (μάχη με σπαθί, ξόρκια, σκαρφάλωμα στα δέντρα και ένα σωρό άλλα καθ’ έκαστο), όμως δεν υπάρχει δυνατότητα να είναι διαθέσιμα τα skills στο σύνολό τους.
Και γιατί συμβαίνει αυτό; Μα, φυσικά, γιατί το Heroine’s Quest δεν έχει μόνο πολύ μεγάλη διάρκεια, αλλά μπορεί να παιχτεί με τρεις διαφορετικούς τρόπους! Η ηρωίδα μπορεί να είναι είτε Warrior, είτε Sorceress είτε Rogue, με εναλλακτικό σύστημα μάχης και τρόπο αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον! Υπάρχουν πράγματα που δε μπορεί να κάνει ως Warrior, άλλα που δεν κατέχει ως Sorceress και άλλα που αδυνατεί ως Rogue, πλην όμως, στο ξεκίνημα παρέχεται η επιλογή δημιουργίας ενός υβριδικού χαρακτήρα! Ορισμένα quests δε μπορούν να πραγματοποιηθούν εφόσον δεν υφίστανται οι ανάλογες δεξιότητες, κάποια μπορούν να ολοκληρωθούν με διαφορετικό τρόπο, ενώ μερικές πληροφορίες δε υπάρχει τρόπος να ληφθούν χωρίς τις σχετικές γνώσεις. Ενδεικτικά, αν στο ξεκίνημα δε δώσεις κάποιους από τους 50 διαθέσιμους training points για το magic skill, δεν πρόκειται να διαβάσεις ποτέ ρουνικά ως Warrior ή Rogue! Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, όλα αυτά εκτοξεύουν το replayability του τίτλου στα ύψη, και αν αναλογιστεί ότι, τουλάχιστον στο πρώτο playthrough -όπου δε γνωρίζεις τους γρίφους- και παίζοντας στο hard, η διάρκειά του υπερβαίνει τις 20 ώρες, γίνεται κατανοητό ότι στο εξής θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός ως προς τι άλλο game χαρακτηρίζει «διαμάντι».
Heroine’s Quest: The Herald of Ragnarok! Ένας τίτλος που θα μπορούσε να κοστίζει κατ’ ελάχιστο 30 ευρώ, αλλά, αντίθετα, η Crystal Shard τον διέθεσε απλόχερα δωρεάν για όλους τους gamers που ξέρουν να εκτιμούν αλλά και να τιμούν το πραγματικά καλό, σαν ένα χριστουγεννιάτικο δώρο από καρδιάς στις 25 Δεκεμβρίου 2013. Μια υπερπλήρης δημιουργία, ένα αφάνταστο, υπέροχο παραμύθι στο χώρο της Σκανδιναβικής μυθολογίας μέσα από ένα υποδειγματικό, ολοκληρωμένο και πρωτότυπο adventure/RPG, που απευθύνεται σε απαιτητικούς παίκτες. Ένα παιχνίδι το οποίο παραδίδει μαθήματα γύρω από την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά των βορειότερων περιοχών της ηπειρωτικής Ευρώπης αλλά και την πολύ μεγάλη εμβάθυνση στο gameplay του, που θα ζήλευαν ουκ ολίγα άλλα. Ξεκίνησα αμέριμνος την αναζήτησή μου για κάτι με το οποίο θα περνούσα ευχάριστα λίγες ώρες. Κατέληξα να απαντήσω τον καλύτερο free to play τίτλο όλων των εποχών.