Το 2015 αποδείχθηκε μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα χρονιά για το genre των adventures, σε οποιαδήποτε υποκατηγορία κι αν ανήκαν αυτά, με ορισμένους εξαιρετικούς τίτλους να κυκλοφορούν, αλλά και κάποιους αναμενόμενους να μην ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που υπήρχαν. Ήταν το έτος κυκλοφορίας του υπέροχου Life is Strange, των εξαιρετικών Book of Unwritten Tales 2 και Fran Bow και συγχρόνως εκείνο κατά το οποίο παρουσιάστηκαν τα τελευταία επεισόδια παιχνιδιών που είχαν πραγματοποιήσει το ντεμπούτο τους νωρίτερα. Το δεύτερο και τελευταίο act του Broken Age είναι μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση, όπως επίσης τα πέντε εκ των έξι επεισοδίων του Game of Thrones της Telltale Games. Στο ίδιο διάστημα κυκλοφόρησαν τρία εκ των πέντε κεφαλαίων-βιβλίων του Dreamfall Chapters, ενώ το reimagined King’s Quest εμφανίστηκε μέσα από τα δύο πρώτα εκ των πέντε επεισοδίων της ιστορίας του.
Στο πλαίσιο αυτών των παραγωγών, οι οποίες ακόμη και στις καλύτερες των περιπτώσεων δεν υπερέβησαν τα στάνταρ ενός AA title, ήρθε να προστεθεί εκείνη την περίοδο ακόμη μία indie προσπάθεια μιας πρωτοεμφανιζόμενης ομάδας developers. Με έδρα το Γιοχάνεσμπουργκ στη Νότια Αφρική, δύο αδέρφια, οι Christopher και Nicolas Bischoff, ίδρυσαν την Brotherhood, προκειμένου να καταθέσουν τη δική τους πρόταση στα adventure games. Η ανάπτυξη του project ξεκίνησε από τον πρώτο στα τέλη του 2010, διαπιστώνοντας ότι αυτό που είχε αρχίσει ως αμιγώς καλλιτεχνικό εγχείρημα, μπορούσε κάλλιστα να εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο, ιδίως αξιοποιώντας ισομετρική προοπτική. Με το development να έχει υπερβεί το 50%, το 2013 η εταιρία έτρεξε μια καμπάνια στο Kickstarter, προβάλλοντας την πρόοδό της και θέτοντας ως στόχο την οικονομική ενίσχυση εκ του κόσμου κατά 100.000 δολάρια, προκειμένου η προσπάθεια να ολοκληρωθεί κατά τον επιθυμητό τρόπο. Πράγματι, οι gamers ανταποκρίθηκαν και περισσότερα από 130 χιλ. δολάρια συγκεντρώθηκαν.
Κάπως έτσι, το 2015 κυκλοφόρησε το Stasis, ένα sci-fi adventure μυστηρίου με horror στοιχεία, που εξελίχθηκε σε μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της κατηγορίας για εκείνη τη χρονιά. Ο Christopher εμπνέεται και αντλεί αρκετά στοιχεία ιδίως από την ταινία Event Horizon (1997) αλλά και τα δύο πρώτα Dead Space games (2008, 2011) για τη διαμόρφωση του concept, εν μέρει και της ιστορίας, που δε διεκδικεί ακριβώς δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά οπωσδήποτε ο τρόπος με τον οποίον αποδίδεται είναι εκείνος που αναδεικνύει τόσο την ίδια όσο και το παιχνίδι στο σύνολό του. Τα γεγονότα αυτού διαδραματίζονται στα μέσα του 22ου αιώνα, σ’ ένα διαστημόπλοιο κολοσσιαίων διαστάσεων, ονόματι Groomlake, που κινείται έξω από τον Ποσειδώνα. Πρωταγωνιστής είναι ο John Maracheck, ο οποίος αφυπνίζεται βγαίνοντας από τη γυάλινη δεξαμενή όπου ήταν τοποθετημένος σε κατάσταση νάρκης. Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται είναι ότι βρίσκεται σε άγνωστο σκάφος και όχι εκείνο από το οποίο ξεκίνησε το ταξίδι του. Κάθε αναζήτηση πληροφοριών, ωστόσο, τίθεται σε δεύτερη μοίρα επί του παρόντος, καθώς ο ίδιος χρήζει άμεσης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης· ελέω της νάρκωσης, ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού του βρίσκονται πλέον σε κρίσιμη κατάσταση. Σύντομα, εν τούτοις, ο John θα συνειδητοποιήσει ότι μαζί του βρίσκονταν η γυναίκα και το παιδί του, η τύχη των οποίων πλέον αγνοείται.
Το διαστημόπλοιο είναι απόκοσμο πέρα ως πέρα, φαντάζει εγκαταλελειμμένο και μαρτυρεί ότι κάτι τρομερό έχει συμβεί. Αρκετοί χώροι είναι κατεστραμμένοι, ενώ η σταδιακή εμφάνιση δαπέδων γεμάτων αίμα, κόκκινο ή πολυκαιρισμένο μαύρο, τη στιγμή μάλιστα που τα πτώματα είναι άφαντα, οριοθετεί το πλαίσιο του χειρότερου σεναρίου, που ο John δε θέλει ούτε να σκέφτεται, όσο οι δικοί του παραμένουν εξαφανισμένοι. Στην προσπάθειά του να τους εντοπίσει και συγχρόνως να λάβει απαντήσεις για το τι ακριβώς έχει συμβεί, θα έρθει σε επαφή με μια γυναίκα μέσω ασυρμάτου, που θα του δώσει κατευθύνσεις στα επόμενα βήματά του. Το Groomlake είναι αχανές, άδειο και άρρωστο· ένα σκάφος ιατρικής έρευνας, όπως δε θα αργήσει να μάθει ο ήρωας, συμφερόντων της τεράστιας πολυεθνικής Cayne Corporation, οι δραστηριότητες της οποίας δεν έχουν υπάρξει πάντοτε διαυγείς…
Λιγοστά είναι εκείνα που γίνονται γνωστά μέσα από στιχομυθίες. Κυρίαρχο ρόλο στην ανακάλυψη του background του Stasis παίζουν τα ουκ ολίγα PDA’s που έχουν αφήσει πίσω τους οι εργαζόμενοι επάνω στο διαστημόπλοιο, αλλά και διάφορα terminals. Ιδίως τα πρώτα αποκαλύπτουν πολυάριθμες λεπτομέρειες από την οπτική των συντακτών τους, οι οποίοι αποτυπώνουν στις σημειώσεις τους πλούσιες πτυχές της προσωπικότητάς τους, συγκλίνοντας όλοι στην κοινή ανησυχία τους, που κατά κανόνα ήταν από τα τελευταία πράγματα που κατέγραψε ο καθένας. Άπαντες με την δική τους ιστορία, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν διάφορα προκύψαντα ζητήματα σε βάθος αρκετών μηνών, είτε αφορούσαν το σκάφος καθ’ αυτό και την αποστολή του είτε τους ίδιους. Τα σχετικά κείμενα είναι αμέτρητα και ο συνολικός όγκος τους εξαιρετικά μεγάλος, απευθυνόμενα σε όσους έχουν την υπομονή να τα διαβάσουν όλα, προκειμένου να αποκτήσουν την πληρέστερη δυνατή εικόνα για το ίδιο το σεναριακό υπόβαθρο και ένα διαστημόπλοιο που κάποτε έσφυζε από ζωή, κατά τα φαινόμενα, αλλά τώρα μοιάζει ακυβέρνητο.
Το Stasis είναι ένα κατ’ εξοχήν point & click adventure, στο οποίο ο gamer καλείται να επιλύσει μια σειρά γρίφων ικανοποιητικού βαθμού δυσκολίας, όχι υπερβολικά πολλών, παρατηρώντας το ζοφερό περιβάλλον του Groomlake, χρησιμοποιώντας, δε, ή συνδυάζοντας αντικείμενα του inventory του John, που δεν υπερβαίνουν τα έξι συγχρόνως. Το παιχνίδι δεν έχει ως στόχο να τρομάξει τον παίκτη, αλλά να τον διατηρήσει σε μια μόνιμη ένταση και αγωνία για το ανεξερεύνητο, ενόσω αρχίζουν να αποκαλύπτονται περισσότερα πράγματα, μη εστιάζοντας απαραιτήτως σε ένα σημείο. Αυτό πάλι δε σημαίνει ότι ο ήρωας δε μπορεί να πεθάνει, και μάλιστα με φριχτούς τρόπους, αλλά δεν είναι τούτο το στοιχείο στο οποίο επενδύει η δημιουργία της Brotherhood. Σημείο αναφοράς είναι η ατμόσφαιρα· αυτήν εγγυάται σε μέγιστο βαθμό ο εξαιρετικός οπτικοακουστικός τομέας. Απόκοσμοι και άλλοι, ανατριχιαστικοί ήχοι από μακριά ή και όχι τόσο, παρεμβάλλονται και αναιρούν ενίοτε το φαινομενικό αίσθημα «ασφάλειας» κατά την ανάγνωση διαφόρων κειμένων, και όχι μόνο. Διάρκειας μεγαλύτερης της μίας ώρας, το soundtrack κλέβει την παράσταση στο σημείο αυτό, με ambient πινελιές που το χαρακτηρίζουν, δίχως να το περιορίζουν. Φέρει μάλιστα την υπογραφή του Mark Morgan, του ανθρώπου ο οποίος, μεταξύ άλλων, είχε επιμεληθεί την -εντελώς λιτή, ομολογουμένως- μουσική στα δύο πρώτα Fallout (1997, 1998) αλλά και το Planescape: Torment (1999), συνεπώς το αποτέλεσμα στον τομέα έμοιαζε σχεδόν εγγυημένο στην περίπτωση αυτή.
Σε άλλα χαρακτηριστικά, τα αντικείμενα προς αλληλεπίδραση δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτα, με συνέπεια να προκύπτει ένα σχετικό pixel hunting σε ορισμένες περιπτώσεις. Τα animations στην κίνηση του πρωταγωνιστή μοιάζουν κάπως απότομα, αλλά είναι πολύ καλύτερα απ’ ό,τι θα μπορούσε να ελπίζει κάποιος από ένα project, μεγάλο μέρος του οποίου εκπονήθηκε από μόλις τρεις ανθρώπους. Το σενάριο συνυπογράφεται από τους αδερφούς Bischoff, ενώ το voice acting διατηρείται σε ικανοποιητικά επίπεδα, δίχως να ξεχωρίζει. Ως indie προσπάθεια, το Stasis είναι αρκετά μικρό σε διάρκεια, ιδίως για κάποιον που θα θελήσει απλώς να το τερματίσει, δίχως να εντρυφήσει στον κόσμο του, πλην όμως αδικώντας το με τον τρόπο αυτό. Διαβάζοντας τα πάντα, χρειάστηκα περίπου 10,5 ώρες προκειμένου να δω τους τίτλους τέλους, ωστόσο τουλάχιστον το 1/4 αυτών, πιθανόν και περισσότερο, αναλώθηκε στην ανάγνωση, καθώς επίσης τις πληροφορίες που εμφανίζονταν σε ουκ ολίγα items, τα οποία δεν προσφέρονταν προς περαιτέρω αξιοποίηση, αλλά συνέβαλλαν και εκείνα στο σχετικό immersion.
Ως ένα από τα κορυφαία adventures του 2015, το Stasis δε σηματοδότησε απλώς το ντεμπούτο της Brotherhood στη gaming βιομηχανία, αλλά συγχρόνως την αφοσίωσή της στο συγκεκριμένο genre, επιμένοντας στην ισομετρική προοπτική της κάμερας, όπως επρόκειτο να αποδείξει ο χρόνος. Στην επόμενη πενταετία οι developers παρουσίασαν δύο ακόμη τίτλους, κινούμενους προς την ίδια κατεύθυνση, ο πρώτος μάλιστα στο ίδιο ακριβώς σύμπαν. Ο λόγος για το Cayne, η ονομασία του οποίου προκύπτει ασφαλώς από την ομώνυμη πολυεθνική ιδιοκτήτρια εταιρία του διαστημοπλοίου Groomlake, που γνώρισαν οι φίλοι του franchise την προηγούμενη φορά. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε εν έτει 2017, λειτουργώντας ως άτυπο mini sequel του Stasis, ωστόσο η… λεπτομέρεια εν προκειμένω ήταν ότι διατέθηκε ως free to play(!), σε μια οπωσδήποτε απρόσμενη κίνηση από τους δημιουργούς, οι οποίοι με τον τρόπο αυτόν προσέφεραν δωρεάν ορισμένες επιπλέον ώρες αφιλόξενης περιπλάνησης σε ένα κατ’ ουσίαν γνώριμο περιβάλλον. Πλην όμως, στο Cayne θα αναφερθούμε αναλυτικότερα σε επόμενη ευκαιρία.