GameWorld Blogs

Δεν είναι κρυφό πως όταν μια μακρά σειρά video games δέχεται σημαντική  μεταρρύθμιση και επαναλαμβάνεται (συνήθως από καινούρια ομάδα ανάπτυξης), αντιμετωπίζει αντίδραση από την gaming κοινότητα. Οι γνώμες βέβαια διαφέρουν για το μέγεθος της αντίδρασης και τη μορφή έκφρασής της, ωστόσο αυτό δείχνει πόσο επικίνδυνη και γεμάτη ρίσκο είναι μια επανεκκίνηση (reboot) σε ένα franchise, όχι μόνο για την ίδια τη σειρά, αλλά και για τη φήμη των προγραμματιστών φανατικών και πιστών οπαδών που έχουν αγαπήσει τη σειρά για το τι αντιπροσωπεύει.

Φυσικά, δεν είναι όλα τα reboots καταστροφικά, αλλά έχουν υπάρξει αρκετά που ενίσχυσαν τις αρνητικές προσδοκίες της κοινότητας. Τι είναι αυτό που θα καθορίσει αν ένα reboot θα κερδίσει τις καρδιές των οπαδών; Υπάρχουν ορισμένοι βασικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Να γνωρίζεις πότε μια επανεκκίνηση είναι απαραίτητη

Πολλοί θα συμφωνούσαν ότι η επανεκκίνηση ενός franchise δεν είναι πάντα η πιο λογική κατεύθυνση να λάβει μια μακρά σειρά. Πάρα πολλές φορές ένα reboot είναι άκρως περιττό και αφήνει τους οπαδούς να αμφισβητούν τη νοοτροπία των προγραμματιστών της σειράς. Από την οπτική γωνία ενός σκληροπυρηνικού fan, θα ήταν πιο επωφελές αν μια σειρά απλά συνέχιζε αυτό που ξεκίνησε, και οικοδομούσε πάνω σε αυτό που πετυχημένα έχει αναπτυχθεί.

Κανονικά, όταν οι fans βλέπουν ένα υπάρχον σύμπαν που έχουν αγαπήσει να επαναλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο, είναι λογικό να περάσουν στην άμυνα και να αντιδράσουν. Ωστόσο είναι φορές που μια σειρά χάνει την αίγλη της και είναι αναγκαία η αναζωογόνηση της για να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον σε αυτή.

Για παράδειγμα το Tomb Raider. Μια ιδιαίτερα διάσημη σειρά action-adventure παιχνιδιών στα μέσα και τέλη των 90s, η οποία υπέφερε από λάθη αργότερα στη διάρκεια της ζωής της. Αργά ή γρήγορα, η προσοχή προς τη σειρά θα μετατοπιζόταν στο Uncharted, όπου το adventure στοιχείο χρησιμοποιούταν πιο αποτελεσματικά. Με αυτό το δεδομένο, ήταν αναγκαίο να εξετασθεί από την ομάδα ανάπτυξης του Tomb Raider η επανεκκίνηση της σειράς, όπως και έγινε, καθώς η απόφαση αυτή έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στην ώθηση της σειράς από την αφάνεια και να αναζωογονήσει τόσο το ενδιαφέρον της κοινότητας, όσο και των κριτικών.

Τι καθορίζει την αντίδραση των οπαδών

Ίσως ο κύριος παράγοντας που καθορίζει την αντίδραση των οπαδών σε ένα reboot είναι το ποσό των αλλαγών που αποφασίζουν να κάνουν οι προγραμματιστές και ποια στοιχεία της σειράς αφορούν οι αλλαγές. Αν έβγαινε νέο sequel του Star Wars, θα ήταν απόλυτα λογικό να πήγαινε τους Jedi σε νέες τοποθεσίες, να πολεμούσαν διαφορετικούς αντιπάλους, και να δημιουργήσουν καινούριες συμμαχίες. Παρ’ όλα αυτά, πώς θα αισθάνονταν οι fansαν τα γνωστά φωτόσπαθα των Jedi αντικαθιστόνταν από γιαπωνέζικα Katana; Αν το περιβάλλον που διαδραματίζεται το παιχνίδι δεν ήταν το φουτουριστικό διάστημα, αλλά μια δυστοπική γη; Όταν σχεδιάζεται μια επανεκκίνηση, οι αλλαγές πρέπει να αναμένονται και συχνά να γίνονται αποδεκτές, αλλά όλα αυτά εξαρτόνται από τα ποια ακριβώς στοιχεία θα αποτελούν αντικείμενο αλλαγών, και πόσο δραστικά θα μεταβληθούν από τη προηγούμενη κατάστασή τους.

Για παράδειγμα, ο νέος τίτλος της σειράς Devil May Cry, DmC: Devil may Cry, έλαβε θετικές κριτικές και ήταν αρκετά διασκεδαστικό ως παιχνίδι. Ωστόσο η αντίδραση των οπαδών επικεντρώθηκε στις αλλαγές σε στοιχεία-κλειδιά της σειράς. Και δεν ήταν αποκλειστικά η μεταμόρφωση του Dante από το κλασσικό και πασίγνωστο άσπρο του μαλλί σε απλό καστανό, αλλά η ουσιαστική αλλαγή στο χαρακτήρα του. Προσωπικά, όπως και οι πλειοψηφία των gamers που δοκίμασαν τον τίτλο απόλαυσαν το gameplay, και την αναδιατυπωμένη ιστορία του. Όμως αυτό που τραβάει τη προσοχή είναι ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή, που από έναν έξυπνα χιουμοριστικό κυνηγό δαιμόνων, γίνεται ένας κυνικός και λιγάκι σνομπ άντρας. Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι πάρα πολύ καλό, αν και οι φανατικοί θα δυσκολευθούν να συνηθίσουν τις ελευθερίες που έχουν πάρει οι προγραμματιστές. Μέσα στο παιχνίδι υπάρχει ένα σημείο, όπου οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί θα το εκλάβουν ως ‘χαστούκι’ από τους developers του DmC.

Παράδειγμα πετυχημένου reboot

Πριν ανακεφαλαιώσω θα ήταν σωστό να παραθέσω ένα παράδειγμα πετυχημένης επανεκκίνησης. Το Mortal Combat που βγήκε Απρίλιο του 2011 θεωρείται ένα από τα πιο πετυχημένα reboots σε gaming franchise.

Το Mortal Combat αναδείχθηκε στη σκηνή των παιχνιδιών arcade μαχών στα μέσα των 90s, λαμβάνοντας επαίνους από κριτικούς και παίκτες και μάλιστα αποδείχθηκε ότι είναι ένας άξιος αντίπαλος για την άκρως επιτυχημένη σειρά του Street Fighter που ήταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του εκείνη την περίοδο. Όταν η 3D εποχή ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η σειρά τέθηκε αντιμέτωπη με μια πολύ δύσκολη μετάβαση. Ενώ το release του Mortal Combat (είναι η πρώτη είσοδος της σειράς σε 3D γραφικά, αν και σε 2D άξονα) ήταν σχετικά πετυχημένο, οι τίτλοι που ακολούθησαν-Deadly Alliance, Deception-δεν ικανοποίησαν τους οπαδούς της σειράς, ούτε τους λάτρεις των fighting games.

Σε αυτό το σημείο, ήταν σαφές πως η σειρά είχε ανάγκη να μπει σε μια νέα κατεύθυνση. Το 2011, η νεοσυσταθείσα Studios Netherrealm απάντησε με μια ανανεωμένη έκδοση των 3 πρώτων Mortal Combat που αποδείχθηκε να είναι αρκετά επιτυχής και στην πραγματικότητα αναζωογόνησε το ενδιαφέρον στη σειρά και και το έβγαλε από την αφάνεια.

Τι ήταν αυτό που ξαναέκανε πετυχημένη τη σειρά; Οι χωρίς έμπνευση χαρακτήρες ελήφθησαν πίσω και δέχθηκαν το κατάλληλο make-over, το σύστημα ελέγχου βελτιώθηκε, και δεν ήταν πια τόσο περιοριστικό, και γενικά η ατμόσφαιρα της σειράς έμεινα ίδια. Ουσιαστικά οι αλλαγές έγιναν πάνω στα στοιχεία που δεν άρεσαν στους gamers, και οι προγραμματιστές κατάλαβαν πότε ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ανανεώσουν τη σειρά.

Συνοψίζοντας, γεγονός είναι πως δεν μπορούν να είναι όλοι ευχαριστημένοι, καθώς οι developers πρέπει να λάβουν πολλές παραμέτρους κατά την επανεκκίνηση μιας σειράς. Οι προγραμματιστές πρέπει να καταλάβουν ποιο ποσοστό αλλαγής είναι ευπρόσδεκτο. Σε γενικές γραμμές οι αλλαγές πρέπει να γίνονται αποδεκτές, αν και δραστική διαμόρφωση σε κάτι που έχουν μάθει να αγαπούν οι fans, είναι συνταγή για καταστροφή. Αν γίνει σωστά, ένα reboot σε ένα υπάρχον franchise μπορεί να είναι αρκετά επιτυχές, όταν η χρονική στιγμή είναι κατάλληλη.

Ψηφίστε στο forum του gameworld.gr ποια σειρά νομίζετε χρειάζεται reboot καθώς και ποια θεωρείται πετυχημένη επανεκκίνηση σε franchise. Επίσης δείτε το video review του gameworld.gr για το DmC: Devil may Cry.

Με αφορμή το

. Πρόκειται για ένα όμορφο πάντρεμα adventure και RPG, με ενδιαφέρον σενάριο. Αναπτυγμένο από τη Freebird Games, μια μικρή, ανεξάρτητη εκδότρια εταιρεία indie παιχνιδιών, είναι η πρώτη της προσπάθεια στην αγορά των video games. Το παιχνίδι βρέθηκε στα χέρια μου ως δώρο από ένα φίλο μου, προκαλώντας μου έκπληξη μιας και δεν είχα ακούσει ποτέ για αυτό και δεν είμαι φανατικός των καθαρόαιμων adventure/rpg.

Το To the Moon σε προσκαλεί να ενταχθείς στη συγκινητική ιστορία της Dr. Eva Rosalene και του Dr. Neil Watts καθώς ταξιδεύουν στις αναμνήσεις του ετοιμοθάνατου ασθενή Johnny για να εκπληρώσουν την τελευταία του επιθυμία: να έχει γίνει αστροναύτης και να έχει επισκεφθεί το φεγγάρι. Οι γιατροί ελέγχουν μια μορφή τεχνολογίας, η οποία τους επιτρέπει να δημιουργούν τεχνητές αναμνήσεις, τις οποίες ένας ασθενής μπορεί να ζητήσει να χορηγηθούν στο μυαλό του. Έτσι ξυπνάει με μνήμες γεγονότων που δεν έχουν στην πραγματικότητα συμβεί. Ωστόσο, επειδή οι συγκεκριμένες αναμνήσεις είναι μόνιμες έρχονται σε αντιπαράθεση με τις υπάρχουσες πραγματικές, πράγμα που οδηγεί στη παύση της σωστής λειτουργίας του οργανισμού ενός ανθρώπου. Για αυτό το λόγο, η δραστηριότητα αυτή γίνεται μόνο σε ανθρώπους που βρίσκονται στα νεκροκρέβατά τους για να πραγματοποιήσουν όσα ήθελαν να έχουν κάνει στη ζωή τους... αλλά δεν κατάφεραν.

Τεχνικά το παιχνίδι δεν ενθουσιάζει. Τα γραφικά θεωρούνται απαρχαιωμένα, και έχουν αναπτυχθεί με ένα πρόγραμμα το οποίο χρησιμοποιούν συχνά ανεξάρτητοι developers indie games. Προσωπικά, μετά από ένα σημείο με κούρασαν και με έκαναν να αναπολήσω RPG παλιών γενιών.

Αν η εικόνα του game είναι το μεγάλο του μειονέκτημα,ο ήχος του είναι το ακριβώς αντίθετο. Αν και οι πρωταγωνιστές δεν μιλάνε και πρέπει να διαβάζεις τους διαλόγους, το

του παιχνιδιού είναι φανταστικό και κερδίζει τις εντυπώσεις! Η μουσική αποτελείται από όμορφες μελωδίες, οι οποίες ορίζουν τον κατάλληλο συναισθηματικό τόνο και ντύνουν κατάλληλα την ιστορία του παιχνιδιού. Το soundtrack έχει προταθεί για το βραβείο 'Best Music' σε video game. Στη retail έκδοση του To the Moon, υπάρχει audio CD με τη μουσική του.

Το σενάριο είναι άξια συγκρίσιμο με κινηματογραφικές δημιουργίες, και αποτελεί το μεγάλο του ατού. Δεν θέλω να αναλύσω περισσότερο τα ''συν'' της ιστορίας του παιχνιδιού, μιας και όσα θα πω έχουν ήδη προαναφερθεί σε πολλά ξένα gaming sites. Για αυτό θα παραθέσω τις απόψεις τους πάνω στο To the Moon:

"How do I explain why it's brilliant without spoiling what makes it so?" - Eurogamer

"An absolute game changer for video game storytelling" -RPGFAN

"To the Moon is a game you MUST play" -Gamespot

Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω πως το To the Moon ήταν το PC game με τη μεγαλύτερη βαθμολογία για το 2011 στο Metacritic, έχει βραβευτεί με το "Gamespot-Best Story of 2011" απέναντι σε games όπως το Portal 2 και ήταν υποψήφιο για πολλά ακόμα βραβεία.

Συνοψίζοντας, είναι ένα παιχνίδι που μου πρόσφερε όμορφες συγκινησιακές στιγμές, με καθήλωσε με την ωριμότητα και το ενδιαφέρον του σεναρίου του και με έκανε να περάσω ευχάριστα την ώρα μου. Το συνιστώ σε όσους ενδιαφέρονται για ένα adventure με πραγματικά καλή ιστορία, και αν μου ζητούσατε να το βαθμολογήσω θα έβαζα 8/10.

Μπορείτε να διαβάσετε το review του To the Moon από τη Μαρία Αναγνωστοπούλου και να συμμετέχετε στο διαγωνισμό του Gameworld.gr με δώρο 5 Chaos of Deponia για PC.

 

Εφαλτήριο να δημιουργήσω αυτό το post στα blogs του gameworld.gr αποτέλεσε ο νέος τίτλος της Square Enix, Tomb Raider. Χτες ξεκίνησα να παίζω το videogame, έχοντας την εντύπωση και την αίσθηση από τον προηγούμενο τίτλο, Tomb Raider: Underworld, ότι θα αντιμετωπίσω ένα μέτριο παιχνίδι που δεν θα εντυπωσιάζει. Αλλά, βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα παιχνίδι που θα με καθήλωνε. Η Crystal Dynamics έχει επέμβει ουσιαστικά στην κλασσική δομή του Tomb Raider, παρουσιάζοντας κάτι εντελώς καινούριο. Καλύτερο reboot δεν θα μπορούσε να συμβεί σε σειρά, η οποία μετά το Underworld χρειαζόταν μια ανανέωση.

Εικαστικά το παιχνίδι είναι πολύ όμορφο, με καλά γραφικά και προσεγμένες λεπτομέρειες στο περιβάλλον. Τη φωνή της δάνεισε στη Lara η ηθοποιός Camilla Luddington, η οποία έκανε και το Motion Capture του παιχνιδιού. Το σκαρφάλωμα της ηρωίδας είναι αρκετά αληθοφανές και η ανάγκη να πατήσεις τη τελευταία στιγμή ένα πλήκτρο ώστε να πιαστεί καλύτερα η ηρωίδα για να μην πέσει, σε κρατάει συνεχώς σε ένταση. Επίσης το videogame έχει συχνά checkpoints ώστε να μην χάνεις τα πράγματα που μαζεύεις.

Το

Η adventure φύση του παιχνιδιού είναι έντονη. Πρέπει να ψάχνεις για κουτιά που έχουν salvage, ammo, συλλεκτικά αντικείμενα, και notebooks που σου δίνουν πληροφορίες για το νησί που βρίσκεσαι. Επίσης μπορείς να βρεις secret tombs να εξερευνήσεις και να κερδίσεις special rewards. Τα secret tombs μου θύμισαν αρκετά Prince of Persia (τουλάχιστον τα πρώτα τρία :P )

Το σενάριο είναι εξαιρετικό, με cutscenes που καθηλώνουν και έντονες στιγμές μεταξύ των πρωταγωνιστών. Η Lara προσπαθεί να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα της, και γίνεται μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας μια σκληροτράχηλη ηρωίδα. Έχει βέβαια κάποιες συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές, ωστόσο προσπαθεί να τις αφήσει στο περιθώριο, για να εκτελέσει την αποστολή της.

Συνοψίζοντας, για μένα το video game αποτελεί μια ολοκληρωμένη περιπέτεια, μέσω της οποίας λάτρεψα την Lara Croft και με ανάγκασε να τη θεωρώ την πιο badass ηρωίδα παιχνιδιού. Αν με ρωτούσατε τι βαθμολογία θα έβαζα στο Tomb Raider είναι 9/10 και το συνιστώ σε όλους να το δοκιμάσουν!

Διαβάστε το review του Tomb Raider από το Μάνο Γρυπάρη, το αφιέρωμα στη Lara Croft από το Γιάννη Μοσχονά και ψηφίστε στο forum του Gameworld.gr την αγαπημένη σας badass ηρωίδα σε videogame.