Το καλυτερο game που επαιξα φετος δεν ηταν καποια ακριβη υπερπαγωγη, ουτε καποιο καμμενο ΜΜΟ, ουτε η τελευταια εκδοση του COD.
Ηταν το Dust: An Elysian Tail γιατο XBLA. Το αποτελεσμα της δημιουργικοτητας στην ουσια ενος μονο ανθρωπου, του Dean Dodrill, πραγματικα με εντυπωσιασε οσο λιγα παιχνιδια και με αναγκασε να κολλησω στην κονσολα μου.
Η ιστορια του παιχνιδιου διαδραματιζεται στον εικονικο κοσμο της Falana, οπου ο πρωταγωνιστης μας ο Dust προσπαθει να θυμηθει ποιος είναι και να προστατεψει τους κατοικους της Falana από μια φοβερη απειλη. Βοηθους του σε αυτή την προσπαθεια εχει ένα μαγικο σπαθι, το Blade of Ahrah και μια ιπταμενη βοηθο την Fidget η οποια είναι η προστατης του σπαθιου.
Τα gaming mechanics του παιχνιδου στην ουσια είναι hack and slash, αλλα δωθει πολύ προσοχη ώστε να είναι εντυπωσιακα, αποτελεσματικα και απολαυστικα. Θα θελετε να ισοπεδωνεται τον ένα εχθρο μετα τον άλλο και να αυξανετε το combo meter σας. Επισης περιεχονται στοιχεια RPG οσον αφορα την αναπτυξη του χαρακτηρα σας και τον εξοπλισμο που εχει.
Τα γραφικα του παιχνιδιου είναι πραγματικα αριστουργηματα, ζωγραφισμενα στο χερι με μεγαλη προσοχη. Η δουλεια που εχει γινει είναι απιστευτη και ξεπερνα αρκετα studio με πολυπληθες προσωπικο. Το ιδιο εξαιρετικο είναι και ο ηχητικος τομεας, με την μουσικη να δενει αψογα με κάθε σκηνικο, ενώ το ιδιαιτερα καλο voice acting θα σας κανει να περιμενετε ποτε θα εμφανιζεται η επομενη σκηνη που θα μιλανε οι χαρακτηρες. Προσωπικα πιο πολύ από ολους μου αρεσε η δουλεια που εγινε στην Fidget και προς το τελος που δε υπηρχαν τοσοι διαλογοι μου ελειπε η γκρινια της.
Νομιζω ο λογος που μου αρεσε τοσο το Dust είναι επειδη ξεχειλιζει μερακι και αγαπη. Φαινεται πως δε εγινε από διαφορες ομαδες που ισως να μην συνεργαζονται καλα μεταξυ τους και δε βγηκε βεβιασμενα για να προλαβει καποιο deadline που εχουν ορισει οι μετοχοι, όπως γινεται στην πλειοψηφια των σημερινων τιτλων.
Για εμενα το παιχνιδι αυτό είναι μια φοβερη εμπειρια που αξιζει τον κοπο να ασχοληθει καποιος και πραγματικα θα περασει καλα.
