Σκέψεις και προβληματισμοί στον χώρο του gaming

Πολλά θέματα που απασχολούν τους gamers.

Κάθε Σάββατο η στήλη Αφιερώματα φιλοξενεί τα καλύτερα Blog posts σας που γράφετε οι αναγνώστες του GameWorld στο Community/Blogs. Αυτή την εβδομάδα έχουμε ένα άρθρο από τον χρήστη Omnibot, ο οποίος μιλά για τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του σε ό,τι έχει να κάνει με το gaming.

Κείμενο:

To internet θεωρείται πλέον αυτονόητο σε κάθε νέο νοικοκυριό. Το 99% των χρηστών σίγουρα έχει κάνει κάποια παρανομία εκμεταλλευόμενοι την ανωνυμία του όπως το download διάφορων ταινιών, μουσικής, games κλπ. Οι λόγοι βέβαια διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Εγώ για παράδειγμα, ήμουν ενεργός «πειρατής» πριν από καμιά 10ρια χρόνια όταν δεν είχα χρήματα και αναγκαζόμουν να βλέπω DVD ταινίες και να παίζω games στο PC έτσι. Στη πορεία όμως, όποιο game, cd μουσικής και ταινία μου άρεσε το αγόραζα κανονικότατα στην original μορφή του καθώς πλέον εργαζόμουν και μπορούσα να ψωνίζω άνετα. Θα ήθελα πάντως να μοιραστώ κάποιες σκέψεις ή και προβληματισμούς. Οπότε για πάμε:

-Ποτέ δεν πλήρωσα το 69,99 που ζητάνε αρκετά καταστήματα. Ο λόγος; Όσο και να σου αρέσει ένα game, είναι υπερβολικό το ποσό, ειδικά για την εποχή που ζούμε. Ειδικά όταν ο μέσος όρος ηλικίας των gamers είναι 16-23 κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα αρκεστούν με 1-4 games το χρόνο. Ok, μερικοί θα μου πείτε ότι αξίζει το κάθε Pro, Call of Duty, Minecraft κλπ γιατί τα λιώνεις στο max, αλλά 69,99 για ένα single player game χωρίς ίχνος replayability ή ανολοκλήρωτα games που βασίζονται στα DLC αξίζουν; Είμαι υπέρ των collector’s edition αλλά σε λογικές τιμές. 69,99 για collector’s είναι οκ, αλλά για μια απλή έκδοση με ένα χαρτάκι για manual είναι τραγικό.

-Δυστυχώς η gaming κοινωνία αποτελείται (κι αυτή) από αρκετά στενόμυαλα άτομα. Σίγουρα έχετε ακούσει φράσεις του τύπου “έχει μόνο single player” ή “αξίζει μόνο το multiplayer” από ανθρώπους οι οποίοι το «παίζουν» γνώστες. Αυτοί είναι συνήθως άτομα που κάνουν download games με το τσουβάλι, ασχολούνται 5-10 λεπτά με το καθένα και έχουν άποψη για το κάθε τίτλο. Δικαίωμά τους, αλλά βρε παιδιά, είναι η άποψή σας. Εμένα για παράδειγμα μου αρέσουν πάρα πολύ τα campaigns των Call of Duty ενώ σε άλλους το multiplayer κομμάτι του. Δεν κάθομαι όμως να επιβάλλω στον άλλο ότι το multiplayer είναι χάλια μόνο και μόνο επειδή δεν μου αρέσει.

-Από την άλλη, πάω, αγοράζω ένα game ή κονσόλα, είμαι κατενθουσιασμένος και έχεις άτομα να σου λένε “εγώ δεν θα το αγόραζα, είναι άχρηστο, μάπα κλπ”. Είναι άκρως ενοχλητικό αυτό το πράγμα και σου χαλάει τη διάθεση. Οκ, δε σου αρέσει, σεβαστό, αλλά back the f@ck up. Το πήρα, δικαίωμά μου, end of story.

-Αρκετοί βγαίνουν σε διάφορα sites και αρχίζουν και λένε την άποψή τους για κάθε game χωρίς καν να το έχουν πιάσει στα χέρια τους. Πώς μπορείς να κρίνεις ένα game από ένα video; Πώς μπορείς να έχεις άποψη για τα controls; Είμαι υπέρ του να διαβάζεις τα reviews για να μαθαίνεις ακριβώς που υπερτερεί και που υστερεί κάποιος τίτλος. Στη συνέχεια δες και gameplay video και μετά κρίνεις αν αξίζει ή όχι.

Ομολογώ ότι έχω φτάσει γύρω στα 2.000+ games (90% retail) και είμαι σίγουρος ότι δεν θα προλάβω να τα παίξω όλα καθώς η ζωή δεν είναι μόνο videogames. Τα videogames είναι τρόπος διασκέδασης, ένα από τα καλύτερα ίσως. Το μικρόβιο της συλλογής το συνειδητοποίησα όταν ήρθαν τα παιδιά για το γύρισμα του Gamemaniacs όπου τελειώνοντας το γύρισμα είπα στον εαυτό μου: -Βρε συ, τι γίνεται εδώ; Χαμός! Είμαι πολύ περήφανος για τη συλλογή μου και ότι έχω, θέλω και το έχω (εξαιρούνται κάποια τραγικά games στο Steam) γιατί θα ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ με αυτό.

Αυτά. Να προσέχετε.

Διαβάστε τα προηγούμενα άρθρα της στήλης Αφιερώματα και γράψτε το δικό σας blog στο Community/Blogs.