Shadow of the Beast: Η επιστροφή στο PlayStation 4

Πως η Sony θα μπορούσε να πετύχει την ιδανική συνταγή στο PS4.

Στην ευρωπαϊκή έκθεση Gamescom έχουμε δει τα τελευταία χρόνια την Sony να πραγματοποιεί σταθερά μια σειρά από σημαντικές αποκαλύψεις. Απ' τη μία η ιαπωνική εταιρεία σαφώς και προτιμάει την E3 για τις Νο.1 ειδήσεις της. Αυτό ισχύει και για όλους τους μεγάλους publishers, για πολλούς και διάφορους λόγους τους οποίους έχουμε αναλύσει πολλάκις το παρελθόν (η E3 έχει μεγαλύτερη παράδοση, η "βαβούρα" είναι στην Αμερική, η E3 προηγείται δύο μήνες της Gamescom κτλ). Απ' την άλλη όμως, αξίζει να σταθούμε στο ότι η Sony έχει δείξει ότι ενδιαφέρεται για τους ευρωπαίους gamers καθότι κρατάει κάποια από τα "κρυφά χαρτιά" της για να μας τα δείξει στην Gamescom.

Το 2010 μάθαμε πρώτη φορά στην Gamescom για το Resistance 3, το 2011 για νέα PS Vita games, πέρυσι είδαμε το Rain και το Puppeteer καθώς επίσης και PS Vita games, ενώ φέτος η Sony κάλυψε επιτυχώς και τις τρεις κονσόλες της, με το PlayStation 4 να κερδίζει όπως ήταν αναμενόμενο τη μερίδα του λέοντος. Από την φετινή παρουσίαση της Gamescom το PS4 μετράει δεκάδες ανακοινώσεις για αποκλειστικά games, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι indie, προέρχονται δηλαδή από ανεξάρτητους developers. Από όλα αυτά τα indie games εντύπωση μου έκανε το Rime, που μοιάζει με το ICO. Μοιραία όμως, τα μεγάλα hits της βραδιάς που ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά είναι το War Thunder (free-to-play MMO) και το άλλο το Shadow of the Beast.

The beginning...
Ήταν 1989 όταν το Shadow of the Beast ήρθε στα ράφια των καταστημάτων, αφήνοντάς μας τότε με το στόμα ανοιχτό. Το concept απλό. Ένας άνθρωπος εν ονόματι Aarbron, απαγάγεται σε βρεφική ηλικία από δαίμονες. Στη συνέχεια ασκείται μαγεία πάνω του κι έτσι παραμορφώνεται σε τέρας, το οποίο γεννήθηκε για να υπηρετεί τον δαίμονα Maletoth. Όταν λίγα χρόνια αργότερα βλέπει τον πατέρα του να εκτελείται, τότε θυμάται την ανθρώπινη φύση του και αναζητά εκδίκηση από αυτούς που τον έφεραν στην παρούσα κατάσταση.

Οι game designers Martin Edmondson και Paul Howarth που απάρτιζαν τότε την Βρετανική Reflections Software (σήμερα Ubisoft Reflections) ίσως να μην πίστευαν ποτέ ότι με εμπειρία μόλις πέντε ετών στη δημιουργία games θα κατάφερναν να γίνουν γνωστοί παγκοσμίως. Το αριστουργηματικό parallax scrolling του Shadow of the Beast, δηλαδή η τεχνολογία με την οποία το background στο βάθος κινούνταν ανάλογα με την κατεύθυνση στην οποία περπατούσατε, καθώς και τα καλοστημένα animations σε συνδυασμό με τις αιφνιδιαστικές εμφανίσεις τεράτων κάθε μεγέθους, δημιούργησαν το απόλυτο αίσθημα τρόμου. Ήταν ίσως το πιο...Horror 2D Platform που είχαμε δει ποτέ και που θα μπορούσαν να συγκριθούν μαζί του ελάχιστα games της δεκαετίας του '80, όπως το Doppleganger του Amstrad 6128 το 1985.

Επειδή όμως μια γερή ομάδα θα πρέπει να έχει μεγάλα αστέρια σε όλους τους τομείς (όπως άλλωστε και στο ποδόσφαιρο), οι δύο developers είχαν πλάι τους τον David Whittaker, έναν συνθέτη που κατάφερε να αποτυπώσει ίσως το πιο ανατριχιαστικό soundtrack σε παιχνίδι του είδους, το οποίο έλαβε διθυραμβικά σχόλια από τα μέσα της εποχής. Η διαρκής εναλλαγή μουσικών κομματιών σε κάθε περίσταση, από ένα απλό boss fight έως την μεταφορά σε άλλο περιβάλλον, συνοδευόταν από την κατάλληλη μουσική υπόκρουση που σας ταξίδευε μαγικά σε έναν άλλο κόσμο. Το εξώφυλλο των κουτιών του Shadow of the Beast επιμελήθηκε ο Roger Dean, δημιουργώντας εκπληκτικά artwork που συνέθεταν έναν sci-fi κόσμο στον οποίον τότε αναρωτιόμασταν όλοι αν επρόκειτο απλά για μυθική χώρα ή για...τον κάτω κόσμο.

Βέβαια κάθε επιτυχημένο video game, όσους fans κι αν έχει, δεν μπορεί παρά να έχει και haters. Το παιχνίδι κατακρίθηκε για την υψηλότατη δυσκολία του, αφού όσοι το έπαιζαν πέθαιναν συνήθως μέσα σε 5-10 λεπτά. Αν υπήρχε τότε το Internet και διαβάζαμε γκάλοπ, ακόμα και με YouTube walkthroughs ούτε το 1/3 δεν θα κατάφερνε να το τερματίσει. Προσωπικά το είχα φτάσει λίγο μετά τη μέση, όταν μετά την κουφάλα βγήκα από το πηγάδι και έφτασα μέχρι το τέλος της διαδρομής σε ένα κάστρο. Από το κάστρο αυτό προχώρησα αρκετά αλλά δεν κατάφερα να βγω ποτέ. Μου έμεινε αποθημένο. Αφήστε δε που υπήρχαν και (εσκεμέννα;) bugs κατά τα οποία αν ξεχνούσατε να πάρετε ένα κλειδί ή έναν πυρσό τότε το παιχνίδι κολλούσε εκεί και δεν σας άφηνε να προχωρήσετε ή να γυρίσετε πίσω και να επανορθώσετε. Άλλος ένας λόγος γκρίνιας για τους reviewers. Το Shadow of the Beast έλαβε από 7/10 έως...9.9/10 και πραγματικά πολύς κόσμος δεν ήξερε να αποφασίσει αν θα το έπαιζε ή όχι. Φυσικά υπήρχε πάντοτε και η εύκολη λύση του να πάρεις κόπια από φίλο (ή να πας ο ίδιος στον...Εγκέφαλο στο κέντρο της Αθήνας...στο πατάρι...με πιάνετε, έτσι;) Εν κατακλείδι, η έκδοση που άξιζε κυρίως ήταν αυτή των υπολογιστών Amiga. Οι υπόλοιπες σε κάτι Atari, Amstrad, Commodore 64, ακόμα και σε SuperNES, ήταν για να τις κλαίνε οι ρέγγες και δεν μπορούσαν να σταθούν σε καμία περίπτωση μπροστά στην original version, καθότι...ήταν απλά Amiga και ήταν 1989. Τέλος.

Τα sequels [Spoiler Warning]
Η συνέχεια για την Reflections δεν ήταν σε καμία περίπτωση αναμενόμενη. Το Shadow of the Beast 2 το 1990 λανσαρίστηκε στα format που το τίμησαν, δηλαδή κατά κύριο λόγο Amiga και Atari ST, ενώ αργότερα το είδαμε σε Sega Genesis και Sega CD. Εδώ ο Aarbron εμφανίστηκε σε μορφή ανθρώπου των σπηλαίων. Στην τρίτη και τελευταία έκδοση που βγήκε αποκλειστικά για Amiga το 1992 (τιμής ένεκεν) ο ήρωάς μας έχει πάρει πλήρως ανθρώπινη μορφή. Τα sequels σε καμία περίπτωση δεν είχαν την artistic προσέγγιση και την μουσική της πρωτότυπης έκδοσης (Tim Wright sorry αλλά αποδείχτηκες λίγος), ενώ από πλευράς gameplay απογοήτευσαν πλήρως με τους γρίφους τους. Ειδικά το τρίτο μέρος πραγματικά σας εγγυώμαι ότι έσπαγε νεύρα και απευθυνόταν σε πολύ εξειδικευμένο κοινό. Υποτίθεται λοιπόν ότι βάση σεναρίου, ο Aarbron κάποια στιγμή θα αρχίσει να ξαναπαίρνει σταδιακά την ανθρώπινη μορφή του. Εξού και το spoiler warning στον μεσότιτλο. Δεν σας κάνω ακριβώς spoiler, καθώς σας αναφέρω πως είναι ο ήρωας στην αρχή των δύο sequels, όμως η εμφάνισή του και μόνο μαρτυρά το πως εξελίσσεται η ιστορία, αλλά αντιλαμβάνεστε τι εννοώ.

Ολόκληρη την σειρά Shadow of the Beast μπορείτε να την κατεβάσετε από τα downloads του GameWorld. Θα παραπεμφθείτε στο Planetemu.net όπου αφού κατεβάσετε τις εκδόσεις που θέλετε. Φυσικά θα πρέπει να κατεβάσετε κι έναν Amiga emulator (όπως WinUAE) και μετά να τα φορτώσετε από εκεί ως ROMS, όπως κάνετε και στους console emulators. [End of spoilers]

Η έκδοση του PlayStation 4
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα. Η Sony μας έδειξε μόνο ένα τρέιλερ στην press conference της στην Gamescom, αποφεύγοντας να δώσει περισσότερες πληροφορίες. Σε αυτό, ο Aarbron έχει μια τελείως διαφορετική εξωτερική εμφάνιση απ' ότι τον είχαμε συνηθίσει. Το χρώμα του στην original έκδοση ήταν μωβ, με μια ζωώδη μουσούδα να προεξέχει, ενώ το εσωτερικό του κεφαλιού του είχε ένα κατακόκκινο χρώμα, τόσο στο μέτωπο, όσο και στα αυτιά. Η μορφή φυσικά και θύμιζε δαίμονα, αφού αυτό ήταν το concept όπως προαναφέραμε. Στο τρέιλερ της Sony, ο Aarbron δείχνει περισσότερο με μια μαύρη οντότητα, θα λέγαμε με έναν δαίμονα του σκώτους, ενώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είναι ελάχιστα, πολύ λιγότερα από τα αντίστοιχα της 2D έκδοσης! 

Εκεί όπου οι game designers παίρνουν άριστα είναι στο σχεδιασμό του περιβάλλοντος. Μια ερημική τοποθεσία με τα τεράστια απολιθώματα που μοιάζουν με οστά δεινόσαυρου είναι ένα σκηνικό βγαλμένο ακριβώς απ' τον κόσμο του Shadow of the Beast. Χαρά μας να το βλέπουμε πλέον σε 3D cinematics. Εξίσου 3D αναμένεται και το gameplay γιατί δεν θέλω να πιστεύω ότι θα βγει άλλο ένα remake του παλιού 2D Platform. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν τα remakes. Θέλω ολόφρεσκα games από το μηδέν. Όσο για τα mobs, η παρουσία του γιγάντιου boss στο τρέιλερ δείχνει ότι θα ζήσουμε ξανά επικές μάχες.

{youtube}QHw4qrkZw6c|500|300{/youtube}

Το ότι η Sony μας παρουσίασε έναν τελείως διαφορετικό ήρωα σημαίνει πολλά. Θα ήθελα γνώμες από όσους έχουν παίξει το πρωτότυπο παιχνίδι για το πως τους φάνηκε αυτή η διαφορά, στην οποία δεν βρίσκω κάποιο νόημα. Απ' τη στιγμή που ο τίτλος λέγεται "Shadow of the Beast" τότε οφείλεις να παρουσιάσεις έναν χαρακτήρα ίδιο ή έστω πανομοιότυπο με την πρωτότυπη έκδοση. Ποιος ο λόγος να του αλλάξεις το μεγαλύτερο μέρος των χαρακτηριστικών του προσώπου του; Το μόνο που διατηρήθηκε είναι το σχήμα και ο όγκος του σώματός του. Αν ο Aarbron εμφανιζόταν για παράδειγμα ως υπερήρωας της Marvel τότε θα έλεγα "Οκ, είχες κάποιο σκοπό εδώ. Θέλεις να προσεγγίσεις το κοινό που αγαπάει τους υπερήρωες" αλλά αυτή η...μαύρη ύπαρξη του σκώτους δεν έχει καμία σχέση με τη μορφή που αγαπήσαμε. Και δυστυχώς μόνο οι 30άρηδες gamers μπορούν να με καταλάβουν. Οι υπόλοιποι απλά θα προσπεράσουν. Κι εγώ μη νομίζετε, στο τσακ πρόλαβα το Shadow of the Beast γιατί το '90 που το πρωτοέπαιξα μαζί με την Amiga 500 που έσκασε σπίτι ήμουν μόλις 7 ετών.

Αν θέλει η Sony το Shadow of the Beast να γίνει μεγάλη επιτυχία τότε θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να επαναπροσλάβει τους original δημιουργούς. Τι να κάνουν άραγε οι τότε νέοι που σήμερα θα είναι μεσήλικες; Ο Martin Edmondson δουλεύει στη σημερινή Ubisoft Reflections ως Creative Director. Δεν έχει φύγει ποτέ απ' την εταιρεία που ίδρυσε, οπότε δύσκολα θα μπορούσε να "ξεκολλήσει". Ο Paul Howarth αγνοείται άρα θα ήταν μια εύκολη "μεταγραφή", ενώ ο original συνθέτης David Whittaker έχει λαμπρή καριέρα καθώς στο διάστημα 1996-2004 δούλεψε στην Electronic Arts και από τότε μέχρι σήμερα στην Traveller's Tales, συνεπώς το μπάτζετ του θα ήταν αρκετά χαμγηλό. Το ερώτημα είναι η Sony έχει μιλήσει μαζί τους; Διότι με έναν υψηλότατο μισθό κανείς δεν θα έλεγε όχι σε ένα τέτοιο project! 

Φυσικά ότι έχω γράψει έως τώρα είναι απλά σκέψεις και υποθέσεις καθώς ελάχιστοι στον κόσμο γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα στη Sony, ενώ καθότι οι original developers είναι Βρετανοί, θα χρειαζόταν σε κάθε περίπτωση να δουλέψουν εκτός της χώρας τους. Πάντως, η ανάγκη του να υπάρχουν οι πρωτότυποι δημιουργοί σε τέτοια games είναι απαραίτητη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιστροφή του Toby Gard (δημιουργού του Tomb Raider) στην Crystal Dynamics, σε χρονιές όπου η σειρά έπαιρνε...την κάτω βόλτα. Εδώ λοιπόν ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ σε marketing μπάτζετ οπότε 3-4 μισθοί για την ιαπωνική εταιρεία θα ήταν ψίχουλα προκειμένου να προσλάβει πολλούς από τους original δημιουργούς.

Το μέλλον
Λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη του Shadow of the Beast, είναι ακόμα πολύ νωρίς για να κρίνουμε πως θα εξελιχθεί το development και πόσο βάρος θα ρίξει η Sony στον νέο της τίτλο. Πιστεύω ότι αν στοχεύει στο να δημιουργήσει ένα Action game τύπου God of War θα αποτύχει. Αν όμως εστιάσει σε ένα Action-Adventure με Stealth gameplay, αρκετούς γρίφους και επικά boss fights (κάτι που με βάση το τρέιλερ έχει όλη την καλή διάθεση να πράξει) τότε θα αποτελέσει σίγουρη επιτυχια, αρκεί να συνοδευτεί από αξιοπρεπή γραφικά κι από ένα soundtrack που θα θυμίζει τον πρωτότυπη έκδοση. Για παράδειγμα τα original κομμάτια remixed θα ήταν η ιδανική λύση.

Κλείνοντας, να θυμίσω ότι λόγω της εξαγοράς της Psygnosis από την Sony Liverpool, οι ιάπωνες κατείχαν πάντοτε τα δικαιώματα του Shadow of the Beast. Το γιατί το ξέθαψαν δύο δεκαετίες μετά είναι ένα άλλο θέμα. Τώρα θυμήθηκαν τους κλασικούς gamers (ή αν προτιμάτε τους Amigάδες;) Για ποιο λόγο δεν είδαμε την σειρά σε προηγούμενες κονσόλες της Sony; Προφανώς θα χάθηκαν όπως πολλές άλλες, παλιές και νέες (αλήθεια το Crash Bandicoot τι κάνει μετά από τόσα χρόνια;) Κάπου εκεί ανάμεσα στα casual games του PlayStation move και σε κάτι puzzle games του PS Vita, τέτοια ηχηρά ονόματα της βιομηχανίας των games έπρεπε να αναβιώσουν πολύ νωρίτερα και όχι να φτάσουμε στην τέταρτη γενιά του PlayStation για να πούμε ένα "Επιτέλους". Η Sony το κατάλαβε έστω και καθυστερημένα. Τουλάχιστον ας συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό και πάντοτε με σεβασμό στην παράδοση.